obszarze. Byłby wystawiony jakby na łup wzbierających wód powodziowych, które zgarniają wszystko po drodze. Piętrzące się, wzburzone fale całkowicie zatopiłyby Izraelitów.

Z uwagi na takie zagrożenie oczywiście mieli oni podstawy, by dziękować Najwyższemu za pomoc. Dlatego dalej psalmista tak daje wyraz wdzięczności w imieniu Izraela: „Błogosławiony niech będzie Jehowa, który nas nie wydał na pastwę ich zębom. Dusza nasza jest jak ptak, który uszedł z sidła ptaszników. Sidło zostało przerwane, a myśmy uszli cało. Pomoc nasza jest w imieniu Jehowy, Twórcy nieba i ziemi” (Ps. 124:6-8, NW).

Wróg, niby drapieżne zwierzę, chciał pożreć Izraelitów. Ale Jehowa nie dopuścił do tego. Izraelici znaleźli się w położeniu ptaka schwytanego w sidło. Wtem nagle Jehowa pozwolił im umknąć. Doprawdy, lud Boży miał dostateczne powody do szukania pomocy w imieniu Jehowy, to znaczy u Tego, kto je nosi. Nigdy nie zawiedzie On swojego ludu, jest bowiem wszechmocnym Stwórcą.

Słudzy Boży przeżywający obecnie wielkie trudności mogą czerpać pociechę ze słów tego Psalmu. Choćby nieraz wyglądało, że wszyscy zginą, Jehowa Bóg na pewno nie dopuści do tego, by wróg wytępił Jego lud na ziemi. Niezawodnie pospieszy na ratunek.

Król, który zapomniał o wdzięczności

JOASZ był bezradnym dzieckiem, gdy jego babka Atalia podjęła działania zmierzające do zawładnięcia tronem królestwa Judy. Nie darzyła go miłością. Ta ambitna kobieta rozkazała zabić wszystkich swoich wnuków, ponieważ stali jej na drodze do objęcia władzy. Gdyby nie błyskawiczna akcja Joszeby, żony arcykapłana Jojady, Joasz zostałby zamordowany wraz z resztą męskiego potomstwa królewskiego.

Joszeba potajemnie wykradła małego Joasza spośród chłopców, którzy mieli zostać zgładzeni. Sześć lat razem z mężem ukrywała go w obrębie świątyni. Przez cały ten czas Atalia rządziła krajem jako królowa. Potem w siódmym roku Jojada namaścił prawowitego dziedzica tronu na króla i doprowadził do egzekucji uzurpatorki Atalii. Z pewnością Joasz miał wiele powodów do głębokiej wdzięczności wobec ciotki i wuja. Przyczynili się przecież do ocalenia mu życia oraz utorowali mu drogę do władzy królewskiej (2 Kron. 22:10-12; 23:11-15).

DOBRE RZĄDY POD KIERUNKIEM JOJADY

Prowadzony ręką Jojady, młody