-
Aktualne wydarzenia w świetle BibliiStrażnica — 1980 | nr 18
-
-
cebrze napełnionym wodą. Wokół cebra pociągnął jeszcze szeroki pas wolno schnącego klajstru. Ale gdy wrócił sześć dni później, aby obejrzeć swoją „pułapkę na mrówki”, na przynęcie roiło się od mrówek”! Jak tego dokazały?
Otóż klajster mrówki przebyły po moście złożonym ze zwłok swoich poprzedniczek. Natknąwszy się z kolei na wodę, „przytransportowały niewielkie strzępy traw i drewniane trociny nie dłuższe niż 0,8 milimetra, po czym lepiły je śliną, aż ich most sięgnął do nogi taboretu. Ponadto niektóre mrówki wspinały się na sufit, a „gdy znalazły się wprost nad przynętą, spadały w sam środek ciżby swoich rozradowanych siostrzyc”.
Wymieniwszy kilka innych zdumiewających wyczynów, Battista podziwia „instynktowną mądrość” mrówek. Wspomina o niej także Biblia, gdzie mrówki zaliczono do stworzeń „instynktownie mądrych”. Taka instynktowna roztropność jest oczywiście świadectwem działalności wszechmądrego Stworzyciela, a nie kaprysem czasu i przypadku (Prz. 30:3, 24, 25, NW).
-
-
Pytania czytelnikówStrażnica — 1980 | nr 18
-
-
Pytania czytelników
● W Księdze Apokalipsy 19:19-21 czytamy, że w nadciągającej walce Bożej symboliczna Bestia i Fałszywy Prorok zostaną wtrąceni do jeziora ognistego, natomiast „reszta” zginie od miecza. Kto należy do tej „reszty” i co ją właściwie spotka?
W rozdziale 19 Apokalipsy znajdujemy opis „Baranka” i jego aniołów, którzy będą prowadzić wojnę z nieprzyjaciółmi Boga, po czym w wersetach od 19 do 21 powiedziano: „Ujrzałem także Bestię i królów ziemi, i wojska ich zgromadzone po to, by stoczyć bój z Siedzącym na koniu i z Jego wojskiem. Lecz Bestia została pochwycona, a z nią Fałszywy Prorok, który czynił na jej oczach różne znaki, uwodząc tych, co nosili na sobie znamię Bestii i oddawali cześć jej obrazowi. Oboje zostali żywcem wrzuceni do jeziora pełnego ognia i gorejącego siarką. Reszta zaś zginęła od miecza, który wychodził z ust Jeźdźca. Wtedy wszystkie ptaki karmiły się do syta ich ciałami” (Romaniuk).
Przy pobieżnym odczytaniu tego urywka może powstać wrażenie, że istnieje zasadnicza różnica pomiędzy losem Bestii i Fałszywego Proroka, a przyszłością „reszty”. Jednakże zarówno z kontekstu tego fragmentu, jak i z innych miejsc w Apokalipsie wynika, że tą „resztą” są ziemscy wrogowie Boga, których czeka zagłada w nadchodzącej wojnie Bożej.
Tekst Apokalipsy 19:11-21, który w dziele pt. „The New Bible Commentary” nazwano „mesjańskim sądem Armagedonu”, zaczyna się od ukazania Baranka, Jezusa Chrystusa, na białym koniu. Wyrusza on na czele wojsk niebiańskich, aby wykonać na narodach wyrok będący następstwem gniewu Bożego (wersety 11-16). Przed przewidywaną rzezią anioł zwołuje ptaki padlinożerne, które mają jeść ciała zabitych (wersety 17, 18).
Z kolei w słowach zacytowanych na wstępie Jan opisuje samą bitwę, jak ją ujrzał w wizji. Najpierw wszczęto działania przeciwko symbolicznej Bestii (przedstawiającej ogólnoświatowy system polityczny kierowany przez Szatana) oraz przeciw Fałszywemu Prorokowi (wyobrażającemu siódmą potęgę światową)a (Apok. 13:1, 2). Z wizji wynika wyraźnie, że oba te twory aż do chwili zagłady będą sprawne, aktywnie walcząc z Bogiem. Czy później mają znowu się wyłonić, jak swego czasu symboliczny obraz Bestii? (Apok. 17:8-11). W żadnym wypadku! Zostaną przecież „wrzuceni do jeziora pełnego ognia i gorejącego siarką”. Tam też zostanie później zniszczony Szatan. „Jezioro pełne ognia” obrazuje nieodwołalne unicestwienie (Apok. 19:19, 20; 20:10, 14; 21:8, Rom.).
W Apokalipsie 19:21 powiedziano następnie: „Reszta zaś zginęła od miecza” i wydana została na żer ptactwu. Czy
-