Jehowa — Bóg, który stopniowo objawia prawdę

 1. Jaki powinien być stosunek człowieka do Jehowy i co Jehowa w tym celu przewidział?

JEHOWA tak stworzył człowieka, żeby był zależny od swego Stwórcy. Chociaż człowiek otrzymał wielki dar moralnej wolności działania, nie miał być niezawisły od Jehowy; miał odczuwać potrzebę zdania się na Jego dalsze wskazówki i kierownictwo. Człowiek nie mógłby pomyślnie się rządzić lub być rządzonym bez pomocy i bez pouczenia ze strony Jehowy. Chcąc być sam rzeczywiście szczęśliwym, a dla innych błogosławieństwem, musi w swym życiu zwracać uwagę na Boga. Skoro człowiek został tak stworzony, by był zależny od Jehowy, więc wynika z tego, że niewidzialny Jehowa dla stałego informowania go o swych zamierzeniach i wymaganiach chciał mu się w jakiś sposób objawiać. Prorok Amos wyjaśnił, że Jehowa faktycznie objawia się człowiekowi, gdy napisał: „Zaiste nic nie czyni panujący Pan [w tekście orygn.: Pan Jehowa], chyba żeby objawił tajemnicę swoją sługom swoim, prorokom.” (Amosa 3:7) Jego sługa Daniel, podobnie powiedział Królowi Nabuchodonozorowi: „Wszakże jest Bóg na niebie, który objawia tajemnice”. — Dan. 2:28.

 2, 3. Jak Jehowa objawia człowiekowi swe zamierzenia? Dlaczego?

² Wyjawianie zamierzeń Jehowy następuje w słusznym przez Niego obranym czasie. Nie objawia On całej swej woli naraz, ale stopniowo, z biegiem czasu — w miarę potrzeb tych, których ta wola dotyczy. W księdze Przypowieści 4:18 powiedziano o tym tak: „Ścieżka sprawiedliwych [jest] jako światłość jasna, która im dalej, tym bardziej świeci, aż do dnia doskonałego.”

³ Jehowa stworzył umysł człowieka. Skoro go skonstruował, więc też wie, co jest dla niego dobre; wie o tym daleko lepiej niż posiadacz tego umysłu — człowiek. Jehowa zna ludzkie możliwości i ograniczenia w przyjmowaniu nowych rzeczy. Psalm 103:14 informuje nas: „Zaiste zna, cośmy za ulepienie; pamięta, żeśmy prochem.” Ze względu na te ograniczenia, do których dołączyło się jeszcze brzemię niedoskonałości spowodowanej buntem w ogrodzie Eden, Jehowa tak podaje prawdy duchowe, żeby je człowiek był w stanie sobie przyswoić. Czyż nie jesteśmy wdzięczni za to, że pory roku tylko stopniowo ustępują miejsca następnej z kolei, dzięki czemu nasze organizmy nie są narażone na wstrząsy wywołane nagłą zmianą temperatury? Jehowa mądrze urządził te pory roku dla dobra człowieka. Stopniowe przechodzenie jednej w drugą umożliwia ciału ludzkiemu przystosowanie się do zmiany. Umysł ludzki również wymaga ostrożnego karmienia i stopniowych zmian, gdyż zbyt małe dawki sprowadzają słabość duchową, a zbyt duże nie zostaną przyswojone i mogą wywołać wstrząs. Jest to podobne do podlewania delikatnej rośliny. Zbyt mało wody nie podtrzyma jej żywotności i roślina będzie coraz bardziej więdnąć, aż uschnie. Zbyt wielkie ilości wody będą przekraczać możliwości chłonne rośliny i mogą nawet powstrzymać jej wzrost.

 4. Co Jezus powiedział uczniom na potwierdzenie tego?

⁴ Ponieważ Jehowa wie, że nie możemy pojąć zbyt dużo naraz, więc też nie objawia nam od razu nazbyt wiele, ale tylko to, co jest potrzebne. Za czasów Jezusa uczniowie zostali pouczeni o tym, że Jehowa nie da im tego, czego by już nie zdołali sobie przyswoić w tym studium dojrzałości, które mieli w danej chwili. Niedługo przed śmiercią Jezus powiedział swym uczniom: „Miałbym wam jeszcze wiele do powiedzenia, lecz nie jesteście w stanie obecnie znieść tego.” Uczniowie nie byli jeszcze gotowi na przyjęcie wielu ważnych prawd, które mieli poznać później. Kiedy już mogli je przyjąć, wtedy Jehowa objawiał im te prawdy. Jezus tak to obiecał: „Gdy on przyjdzie, Duch prawdy, wprowadzi was do wszelkiej prawdy. Bo nie będzie mówił od siebie, lecz mówić będzie to tylko, co słyszy, i oznajmi wam rzeczy, które mają nastąpić.” — Jana 16:12, 13, Kow.

 5. Jak w związku z prawdą o Królestwie niebios okazana została miłościwa dobroć Jehowy?

⁵ Uczniowie musieli się jeszcze wiele nauczyć, co widać chociażby z pytania skierowanego przez nich do Jezusa po jego zmartwychwstaniu. Zapytali go: „Panie, czy nadszedł już czas, w którym odnowisz królestwo Izraela?” (Dzieje 1:6, Kow) Dopiero później w pełni zrozumieli, że Królestwo dla nich przewidziane nie miało być ziemskie. Miało to być Królestwo niebiańskie. Docenimy miłościwą dobroć, jaką przejawił Jehowa podając te prawdy uczniom stopniowo, gdy sobie uświadomimy, jak głęboko zakorzeniona była w owym czasie u Żydów nadzieja na przyjście literalnego króla, który złamie jarzmo niewoli rzymskiej i ustanowi ziemskie królestwo. Gdyby prawda o Królestwie w niebie, a nie na ziemi, została objawiona, kiedy Jezus dopiero powoływał swych uczniów, ci nie byliby na tyle dojrzali, by to zrozumieć i docenić oraz stać się jego naśladowcami. Ważkie prawdy podane zbyt szybko mogą być nie do przyjęcia dla nowicjusza. Początkujący — jak dziecko — potrzebuje mleka, a nie twardego pokarmu. Apostoł Paweł pisał później: „Mleko dawałem wam do picia, a nie pokarm stały, bo nie mogliście go jeszcze przyjąć.” — 1 Kor. 3:2, Kow.

PRZEŻYCIE APOSTOŁA PIOTRA

 6, 7. (a) Opisz, co ujrzał Piotr w wizji. (b) Co wiedział dotychczas o rzeczach, które widział?

⁶ Przykładem tego, jak Jehowa stopniowo objawia prawdy i przysposabia umysły swego ludu do ich przyjęcia, było przygotowanie umysłu apostoła Piotra do dzieła, które go potem czekało. W dziesiątym rozdziale Dziejów Apostolskich znajdujemy ciekawe doniesienie o wizji, jaką miał Piotr. W wierszach od 10 do 16 czytamy o tym: „Kiedy uczuł głód, chciał coś zjeść. Podczas gdy mu przygotowywano jedzenie, wpadł w zachwyt [trans, NW]. Ujrzał niebo otwarte i jakiś zniżający się, z wyglądu podobny do wielkiej chusty lnianej przedmiot, który za cztery rogi opuszczano ku ziemi. Znajdowały się tam wszelkie zwierzęta czworonożne i płazy ziemne oraz ptactwo niebieskie. A głos odezwał się do niego: ‚Powstań, Piotrze, zabijaj i jedz!’” — Kow.

⁷ Możemy sobie wyobrazić uczucia Piotra, skoro Prawo Mojżeszowe zabraniało Żydom jedzenia niektórych z tych zwierząt. Bez wątpienia pamiętał o zasadach podanych w Prawie, jak na przykład o tych, które zapisane są w księdze 3 Mojżeszowej 11:41-43: „Wszelki także płaz, co się czołga po ziemi, obrzydliwością jest; nie będziecie go jeść. Cokolwiek się czołga po brzuchu i cokolwiek na czterech albo więcej nogach się włóczy między wszystkim płazem, który się czołga po ziemi, nie będziecie ich jeść, bo obrzydliwością są. Nie plugawcie dusz waszych wszelkim płazem, który się czołga po ziemi, i nie mażcie się [nie kalajcie się, NW] nimi, byście nie byli splugawieni przez nie.”

 8. (a) Jak Piotr zareagował na to? (b) Jak jego pogląd został skorygowany?

⁸ Co miał apostoł Piotr zrobić? Było to coś nowego, czego nie mógł zupełnie zrozumieć. Zdziwiony odparł: „O nie, Panie; nigdy bowiem jeszcze nie jadłem nic skażonego i nieczystego.” Ale duch wtedy uzupełnił odpowiedź: „A głos zawołał do niego po raz wtóry: ‚Nie wolno ci nazywać skażonym tego, co Bóg czystym nazwał.’ Powtórzyło się to po trzykroć: potem wciągnięto zaraz chustę do nieba.” (Kow) Tak, to było dla Piotra coś nowego. Bóg może nakazać, żeby tego rodzaju rzeczy nie uważać już za nieczyste, jeśli taka jest Jego wola.

 9-11. (a) Wobec jakiego nowego dylematu stanął Piotr? (b) Dlaczego był lepiej przygotowany do sprostania tej nowej potrzebie?

⁹ Przyswojona przez apostoła Piotra nowa myśl miała natychmiast znaleźć zastosowanie w praktyce, bo w tej samej chwili przyszli do niego goście. Byli to ludzie wysłani przez Korneliusza, oficera armii rzymskiej. Duch rzekł Piotrowi: „Zejdź (...) i idź z nimi bez żadnego wahania, bo to ja ich posłałem.” (Dzieje 10:20, Kow) Ludzie ci opowiedzieli, że Korneliusz prosi Piotra o przybycie do niego, a więc do domu pogańskiego oficera, bo chciał słyszeć o tych sprawach, o których mówi apostoł.

¹⁰ Znowu możemy sobie wyobrazić zakłopotanie Piotra w związku z pójściem do domu poganina. Czyż nie okazał odrazy, słysząc zaproszenie do jedzenia nieczystych pokarmów? A teraz był proszony o pójście do domu kogoś, kto był uważany za nieczystego! Jednakże Piotr był obecnie już lepiej na to przygotowany. Zaproszenie do domu poganina nie było już takim wstrząsem, jakim mogło być, gdyby jego umysł nie został odpowiednio przysposobiony przez wizję poprzednio otrzymaną od Jehowy. Apostoł Piotr zrozumiał później, że ta wizja stanowiła przygotowanie go do przyjęcia następnej, ważniejszej prawdy. Przyznał wobec Korneliusza i jego domowników: „Wiecie, że niedozwolone jest dla Żyda łączyć się z poganinem, a tym więcej wstępować do niego. Lecz Bóg pouczył mnie, że nie wolno żadnego człowieka uważać za skażonego lub nieczystego. Dlatego też przybyłem bez sprzeciwu, gdyście mnie wezwali.” — Dzieje 10:28, 29, Kow.

¹¹ Apostoł Piotr poznał i przyjął tę nową prawdę. Jehowa dostarczył nowych wskazówek i nowego zrozumienia w sprawie, co do której przez stulecia istniał ustalony pogląd. Piotr uświadomił sobie, że to, czego się nowego dowiedział o zwierzętach i płazach nazywanych teraz czystymi, było w rzeczywistości wprowadzeniem do daleko ważniejszej prawdy, odnoszącej się do ludzi uważanych poprzednio za nieczystych, a obecnie przez Jehowę uznanych za czystych. Tak, teraz Piotr był gotowy, aby użyć drugiego klucza i otworzyć tym ludziom z narodów dostęp do tajemnic dotyczących ustanowienia Królestwa Jehowy. W jakże stosownej chwili Jehowa przygotował umysł apostoła Piotra na przyjęcie tych nowych prawd!

OBJAWIENIE OD POCZĄTKU STOPNIOWE

12. Dlaczego ‚księga boskiego stwarzania’ nie wystarcza do zrozumienia zamierzeń Bożych?

¹² Prawdy Boże, a szczególnie te, które dotyczyły Królestwa, Jehowa już od czasów Adama stopniowo objawiał rodzinie ludzkiej. W pewnej mierze używał do tego ‚księgi boskiego stwarzania’. Potwierdza to list do Rzymian 1:20: „Bo jego niewidzialne przymioty, nawet jego wieczna moc i Boskość, są jasno widoczne od stworzenia świata, ponieważ są pojmowane dzięki rzeczom stworzonym.” (NW) Jednakże Jehowa nie uważał tego za wystarczający sposób objawienia się człowiekowi. Jak to można zaobserwować w miejscach, gdzie ludzie żyją otoczeni cudami przyrody, na przykład w dżunglach Afryki i Południowej Ameryki lub górzystych obszarach Azji, mimo wszystko mocno zakorzeniony jest wśród nich kult fałszywych bogów.

13. Co jest o wiele ważniejsze, jeśli chodzi o zrozumienie zamierzeń Jehowy?

¹³ A zatem, chociaż ‚księga boskiego stwarzania’ jest pewną pomocą do poznania Jehowy, to jednak o wiele ważniejsze są pozanaturalne objawienia, które dotarły do nas od Jehowy poprzez Jego „jednorodzonego syna”, Logosa i przez aniołów, oczywiście za pośrednictwem Jego świętego ducha. Właśnie w ten sposób Jehowa stopniowo objawia prawdę. Ci, przed którymi te prawdy zostały odkryte — a byli to wszystko ludzie wiernie spełniający wymagania Jehowy — przekazali je następnie innym. Niektórzy z tych ludzkich pośredników dostąpili przywileju, że ich natchnione wypowiedzi zapisane są w Biblii. Jednak bez względu na to, czy te wiadomości pochodzące od Jehowy zostały zapisane, otrzymywano je w sposób nadnaturalny, a więc w formie wizji, snów, natchnionych wypowiedzi słownych lub przez pokierowanie myślami danej osoby. Do tych, z którymi Jehowa się komunikował w celu rozszerzenia informacji o Jego zamierzeniach, należeli między innymi: Adam (1 Mojż. 2:16), Enoch (1 Mojż. 5:24; Judy 14, 15), Noe (1 Mojż. 6:9, 13), Abraham (1 Mojż. 12:1-3), Mojżesz (2 Mojż. 31:18; 34:28) i różni inni prorocy (Amosa 3:7).

14, 15. (a) Jakimi nowymi sposobami zaczęły się objawiać prawdy w pierwszym stuleciu? (b) Przedstaw niektóre z tych nowych prawd.

¹⁴ Wraz z wystąpieniem Mesjasza w roku 29 n.e. zaczęły się ludzkości objawiać liczne nowe prawdy, szczególnie w związku z Królestwem Bożym. Jehowa mówił wtedy do ludzi przez swego Syna na ziemi, przyszłego Króla. „Już wielokrotnie i w wieloraki sposób przemawiał Bóg przed wiekami do ojców naszych przez usta proroków. A w tych czasach ostatecznych przemówił do nas przez usta Syna swego; jemu wszystko oddał w posiadanie i przez niego stworzył świat.” (Hebr. 1:1, 2, Kow) W dniu Pięćdziesiątnicy na nowo założony zbór chrześcijański wylany został duch Boży. Odtąd właśnie ten święty duch działał na ziemi jako pośrednik używany do stopniowego objawiania rodzinie ludzkiej dalszych prawd o zamierzeniach Jehowy. Potwierdził to apostoł Paweł, pisząc: „Głosimy mądrość, lecz tylko dla dojrzałych. Nie jest to jednak mądrość tego świata ani książąt tego świata, przeznaczonych na zgubę. Głosimy raczej mądrość Bożą, pełną tajemnic i ukrytą, którą Bóg już przed wiekami przeznaczył na chwałę naszą, a której żaden z książąt tego świata nie pojął. Bo gdyby byli ją pojęli, nie byliby ukrzyżowali Pana chwały [nie przybiliby do pala chwalebnego Pana, NW]. Nie, tu stosują się słowa Pisma: ‚Czego oko nie widziało ani ucho nie słyszało, czego serce ludzkie nigdy nie przeczuwało, to zgotował Bóg dla tych, którzy go miłują.’ Lecz nam objawił to Bóg przez Ducha swego. Bo Duch bada wszystko, nawet głębokości Bóstwa.” — 1 Kor. 2:6-10, Kow.

¹⁵ Chrześcijańskiemu zborowi istniejącemu w pierwszym stuleciu Jehowa objawił wiele nowych prawd. Na przykład w dniu Pięćdziesiątnicy apostoł Piotr wyjaśnił spełnienie się proroctwa Joela 2:28, 29. (Dzieje 2:14-21) Następnie wykazał on, że zbawienie jest możliwe tylko przez imię Jezusa. (Dzieje 3:13-4:12) Minęło zaledwie kilka dni, a Piotr i Jan przekazali braciom objawienie, że chrześcijanie muszą słuchać raczej Boga niż ludzi oraz że ci, którzy tak czynią, otrzymują ducha świętego. (Dzieje 5:29-32) Jakiś czas później Szczepan wyjawił pod natchnieniem, że ujrzał Jezusa stojącego po prawicy Bożej, co dowodziło, iż Jezus rzeczywiście powrócił do nieba. — Dzieje 7:56.

16, 17. W jaki sposób stwierdzona została nowa prawda dotycząca obrzezania?

¹⁶ Po objawieniu przez Jehowę apostołowi Piotrowi kwestii powołania pogan do zboru chrześcijańskiego nastąpiło jeszcze dalsze wyjaśnienie stanowiska wobec nich. W roku 49 n.e. omawiano na pewnym zgromadzeniu w Jeruzalem sprawę obrzezania nawróconych pogan. Decyzją tam powziętą kierował Jehowa, a łączyła się ona z poprzednio objawionymi prawdami. Można tutaj dobrze zaobserwować obrany przez Jehowę proces stopniowego, krok po kroku, wprowadzania uczniów we właściwe zrozumienie tego, jak traktować nawróconych pogan. Przy tej okazji Piotr przedstawił, co się wydarzyło przed laty (w r. 36 n.e.), gdy zaniósł prawdę poganinowi Korneliuszowi. Oświadczył zebranym: „Bracia! Wiecie, że już dawno Bóg wybrał mnie spośród was na to, aby poganie usłyszeli z ust moich słowa Ewangelii i aby doszli do wiary. A Bóg, który zna serca ludzkie, świadczył sam za nimi udzielając im Ducha Świętego, tak samo jak nam. Nie uczynił żadnej różnicy między nami a nimi, oczyściwszy przez wiarę ich serca.” (Dzieje 15:7-9, Kow) Potem Jakub, który przewodniczył, podsumował decyzję zgromadzenia, mówiąc: „Bracia, posłuchajcie mnie! Szymon opowiedział, jak to Bóg pierwszy zatroszczył się o to, aby spośród pogan wybrać lud dla imienia swego. A z tym zgadzają się słowa proroków.” — Dzieje 15:13-15, Kow.

¹⁷ Sprawa nie polegała na tym, że apostołowie i starsi mężowie po prostu przez głosowanie podjęli decyzję, co należy uczynić. Chodziło o dokładne prześledzenie, jak Jehowa z nimi postępował, jak również o zbadanie świadectwa Pisma świętego. Przeżycie Piotra, który był świadkiem wylania ducha Jehowy na Korneliusza i jego domowników nawet przed ich ochrzczeniem, doświadczenia Barnabasza i Pawła wśród narodów pogańskich oraz teksty Pisma — wszystko to miało swoją wymowę i stało się rzeczą jasną, że Jehowa objawił im nową prawdę: iż poganie nie muszą być obrzezani. Na tę decyzję zgodzili się wszyscy, po czym przekazano ją zborom.

18. Co napisał jeszcze Paweł odnośnie do pogan?

¹⁸ Później w latach 56-61 n.e. apostoł Paweł jeszcze obszerniej wyjaśnił, dlaczego poganie nie muszą się podporządkować Prawu Mojżeszowemu. Wykazał na podstawie Pisma, że Bóg przybił przymierze Prawa do pala męki Jezusa. (Rzym. 6:14, 15:7-13; Kol. 2:13, 14) Dzięki takim objawieniom dawniejsi wyznawcy religii żydowskiej mogli łatwiej zrozumieć, że zdaniem Jehowy również poganie mogą teraz zostać powołani na członków oblubienicy Chrystusa bez konieczności poddawania się pod dotychczasowy porządek żydowski. W latach 60-61 n.e. Paweł napisał list do Efezjan, w którym czytamy: „W dawniejszych czasach nie była ona [tajemnica Królestwa] podana do wiadomości synom ludzkim, a za naszych dni została objawiona przez jego Ducha świętym apostołom i prorokom: a mianowicie, że poganie są także dziedzicami i członkami jego ciała, są także uczestnikami obietnicy w Chrystusie Jezusie przez Ewangelię.” (Efez. 3:5, 6, Kow) A wiec stopniowo, z upływem lat, w dawnej postawie Żydów wobec wierzących spośród pogan dokonała się zmiana. Jakże szokujące byłoby to wszystko, gdyby zostało objawione w pierwszym dniu służby kaznodziejskiej Jezusa!

19. Jaką rolę odegrał Jan w stopniowym objawianiu prawd przez Jehowę?

¹⁹ Jeszcze później, to znaczy w roku 96 n.e., został apostoł Jan w cudowny sposób użyty do powiadomienia ówczesnych chrześcijan o objawieniu dotyczącym wydarzeń, które miały wkrótce nadejść. Pisząc pod natchnieniem wyjawił on takie nowe wiadomości, jak: liczbę członków klasy Królestwa, ilość potęg światowych, które jeszcze miały się pojawić, czas trzymania Szatana w przepaści oraz inne ważne prawdy. A zatem stopniowo objawił Jehowa zdumiewające nowe prawdy wszystkim tym, którzy mieli usposobienie owiec. Stało się tak, jak to wcześniej wyraził Jezus słowami: „Wysławiam Cię, Ojcze, Panie nieba i ziemi, iżeś te rzeczy zakrył przed mądrymi i przewidującymi, a objawiłeś je maluczkim.” — Mat. 11:25, Db.

USTANOWIENIE KRÓLESTWA

20. Czego należało się spodziewać co do objawiania prawdy po ustanowieniu Królestwa?

²⁰ Proroctwa biblijne, zapisane na przykład w Ewangelii Mateusza 24, Marka 13, Łukasza 21 i w innych miejscach wyraźnie wykazują, że od roku 1914 ustanowione jest w niebie Królestwo Boże pod władzą Chrystusa. Skoro Jehowa objawił wiele prawd poprzednim pokoleniom, aby im pomóc do zrozumienia swego zamierzenia, które się miało dopełnić za pośrednictwem tego Królestwa, to czy teraz gdy Królestwo jest w pełni ustanowione i Jego królewski Syn Jezus Chrystus objął w nim władzę, mamy się spodziewać zmniejszenia potoku objawianych prawd? Na pewno nie! Ustanowienie Królestwa w niebie było hasłem do ogromnego spotęgowania tego strumienia objawionej prawdy, wylewanej na ziemski lud Jehowy. Od czasu osadzenia Króla na tronie posłusznym poddanym Królestwa nieustannie wydawane są wskazówki mające rozjaśnić ich zrozumienie w zakresie nauki i sposobu postępowania, zapewniony został ciągły napływ stopniowo „odpieczętowywanych” prawd, co obrazowo przedstawione jest w księdze Objawienia 5:1 do 8:1.

21. Co o tym prorokował Izajasz?

²¹ Prorok Izajasz już przed wieloma stuleciami przepowiedział ten napływ prawdy, pisząc: „Pójdą też liczne ludy i rzekną: ‚Chodźcie, a wstąpmy na górę Pańską [Jehowy, NW] i do domu Boga Jakubowego, a nauczy nas dróg swoich i będziemy chodzić ścieżkami jego.’ Bo z Syjonu wyjdzie zakon, a słowo Pańskie z Jeruzalem. I będzie sądził narody, i wielu ludom będzie wymierzał sprawiedliwość. (...) Domu Jakuba, pójdźcie, a chodźmy w światłości Pańskiej.” — Izaj. 2:3-5, Wk.

22. Jakim ziemskim narzędziem posługuje się Jehowa w tych dniach ostatnich do przekazywania objawionej prawdy?

²² Tak jak Jehowa objawiał prawdy przez zbór chrześcijański pierwszego stulecia, tak i obecnie czyni to przez teraźniejszy zbór chrześcijański. Za jego pośrednictwem przeprowadza dzieło prorokowania w nigdy dotąd nie spotykanej skali. Nie dzieje się to przypadkowo. Kieruje tym wszystkim Jehowa. Objawienie namaszczonym świadkom Jehowy zdumiewających szczegółów o Jego zamierzeniach i w ogóle obfitość pokarmu duchowego wyraźnie dowodzi, że właśnie oni są wspomnianą przez Jezusa klasą „niewolnika wiernego i rozumnego”, która według jego przepowiedni miała w tych dniach ostatnich być użyta przez Boga do przekazywania coraz dalszych objawień prawdy. O tej klasie „niewolnika” Jezus powiedział: „Zaprawdę powiadam wam: Ustanowi go nad całą swoją majętnością.” — Mat. 24:47, NW.

23. Jaki mamy dowód na to, co wyżej powiedziano?

²³ Święty duch Jehowy działa teraz przemożnie! Jakże wdzięczni powinniśmy być za to, że Jehowa Bóg zgotował tę klasę niewolnika, dzisiejszy duchowy ostatek, aby wiernie przekazywano Jego objawione prawdy! Mając swą ścieżkę oświetloną tymi obfitymi prawdami, chrześcijanie nie muszą jak masy ludzkie należące czy to do nominalnego chrześcijaństwa, czy do pogaństwa, błądzić po omacku w tym ciemnym, przypominającym dżunglę świecie. Przeciwnie, wierni świadkowie Jehowy zostali stopniowo doprowadzeni do zrozumienia zamierzeń Jehowy, które są teraz dla nich jasne jak nigdy dotąd. Ich organizacja, wzorowana na zborze chrześcijańskim z pierwszego stulecia, cieszy się błogosławieństwem Jehowy. Dzięki Niemu pomyślnie rozwija się ich dzieło głoszenia ‚dobrej nowiny o Królestwie’, przeprowadzane obecnie w 194 różnych krajach. Każdego roku zgromadzają do organizacji dziesiątki tysięcy nowych kaznodziejów, co jest wyraźnym skutkiem działania ducha Jehowy poprzez Jego niewidzialnego Syna i Króla oraz reprezentujących go aniołów, a także wierną klasę niewolnika na ziemi. — Mat. 24:14, NW.

[Ilustracja na str. 2]

„Nie wolno ci nazywać skażonym tego, co Bóg czystym nazwał”