zbudowana przez Aleksandra Wielkiego przybrała wygląd czterogłowej pantery, co opisano w Księdze Daniela 7:6 słowami: „Potem patrzałem, a oto inna bestia podobna do pantery, mająca na swym grzbiecie cztery ptasie skrzydła. Bestia ta miała cztery głowy; jej to powierzono władzę”.

Proroctwo Daniela dotyczące mocarstwa greckiego, szczególnie w powiązaniu z Aleksandrem Wielkim, spełniło się rzeczywiście ze zdumiewającą dokładnością. Fakt ten uznawany jest od dawna. Żydowski historyk z I wieku, Józef Flawiusz, donosi, że gdy Aleksander znalazł się w Jeruzalem, przedstawiono mu proroctwo Daniela. Flawiusz tak opisuje reakcję zdobywcy: „Gdy pokazano mu księgę Daniela, w której była zapowiedź, że pewien Grek zniszczy państwo perskie, uznał, iż właśnie on jest tym zapowiedzianym mężem”. Chociaż obecnie wielu wątpi, czy takie wydarzenie miało miejsce, to jednak okoliczność, że Flawiusz wspomina tę tradycję, potwierdza ukształtowaną już wówczas opinię, iż wspomniane proroctwo spełniło się na Aleksandrze Wielkim.

Biblia w opisie kozła i uskrzydlonej czterogłowej pantery rzeczywiście dokładnie nakreśla przebieg wydarzeń w hellenistycznej monarchii Aleksandra. Jest to tylko jeden z licznych przykładów ilustrujących sposób użycia symboli w Piśmie Świętym. Studium tej proroczej symboliki może nie tylko być ciekawe, ale również umacniać wiarę. Jeżeli chciałbyś pomocy przy studiowaniu Biblii, to ci jej chętnie udzielą Świadkowie Jehowy mieszkający w twej okolicy.

Co miały znaczyć słowa mędrca?

KRÓL Salomon był jednym z najmądrzejszych ludzi na świecie. Mógł zgodnie z prawdą powiedzieć o sobie: „‛Nagromadziłem i przysporzyłem mądrości więcej niż wszyscy, co władali przede mną nad Jeruzalem’. A serce me doświadczyło wiele mądrości i wiedzy” (Kohel. 1:16). Słowami: „Serce me doświadczyło wiele mądrości i wiedzy”, Salomon chciał prawdopodobnie nie tylko zaznaczyć, że napełnił umysł wielką liczbą informacji. Mądrość i wiedza podziałały na jego serce, stały się cząstką jego osobowości. Znał ich wartość i to go pobudzało do ich wyzyskania.

Salomon nie pominął żadnej drogi, która by prowadziła do pogłębienia mądrości. Oto, co pisze: „Postanowiłem w moim sercu mądrze zbadać i wyśledzić wszystko, co się dzieje pod niebem. (...) Wejrzałem w serce moje, aby poznać sens mądrości i wiedzę, szaleństwo i głupotę” (Kohel. 1:13, 17, Brandstaetter). Salomon pilnie i całym sercem starał się o dokładne poznanie mądrości. Nie poprzestał na dociekaniu, do czego skłania i co nakazuje mądrość, ale zajął się też zbadaniem, czym jest szaleństwo i głupota. Uważnie obserwował szaleńcze i niemądre poczynania innych ludzi. Z obserwacji tych wyciągał rozsądne wnioski wskazujące, jak unikać różnych problemów.

Czego się nauczył z takiego gruntownego badania wszelkich aspektów świeckiej mądrości i wiedzy? „Poznałem, że również i to jest pogonią za wiatrem, bo w wielkiej mądrości — wiele utrapienia,