organizowane przez ten zbór wzbudzają w tobie takie uczucia, jakim dał wyraz psalmista? Czy radujesz się, mogąc przebywać w gronie osób ożywionych tą samą cenną wiarą? Czy równie mocno leży ci na sercu dobro zboru, jak psalmiście zależało na pokoju dla Jeruzalem? Jeżeli tak jest, to żyjesz zgodnie z duchem Psalmu 122.

Jonatan — „mężczyzna pośród tysiąca”

MĄDRY król Salomon wyraził spostrzeżenie: „Znalazłem jednego prawego mężczyznę, pośród tysiąca” (Kohel. 7:28). Jak z tego wynika, rzadko można spotkać mężczyznę bez zarzutu. Mało który odznacza się wielkimi zaletami moralnymi. Należał do nich jednak Jonatan, syn króla Saula. Odznaczał się odwagą, postępował lojalnie i bezinteresownie. A człowiek ten miał uzasadnione powody do zazdrości, rywalizacji, a nawet nienawiści. Tymczasem odnosił się z wiernym przywiązaniem właśnie do tego, kto w oczach mniej szlachetnych ludzi stanowiłby poważne zagrożenie dla ich pozycji.

Jonatan wyróżnił się jako dzielny wojownik zaraz w początkowym okresie panowania jego ojca. Z tysiącem słabo uzbrojonych ludzi pobił garnizon filistyński stacjonujący w Geba (1 Sam. 13:1-3, NP). Musiał mieć wtedy przynajmniej 20 lat, taka bowiem była w Izraelu dolna granica wieku dla żołnierzy (Liczb 1:3).

Dzięki pomocy Bożej Jonatan wraz ze swoim giermkiem zabił później około 20 wrogich Filistynów. Czyn jego utorował Izraelitom drogę do zwycięstwa nad nieprzyjaciółmi. Podczas tej wyprawy Jonatan nieświadomie naruszył pochopną przysięgę