a w nim odbudowana świątynia. Mesjasz mógł być przedstawiony narodowi, który nie uznawał żadnych bożków, lecz wielbił wyłącznie Boga Najwyższego. Stąd też Żydom łatwo było rozpoznać Mesjasza jako wysłannika ich jedynego Boga, Jehowy. Mogli bezbłędnie przekonać się o jego tożsamości na podstawie swej jedynej świętej księgi, którą były Pisma Hebrajskie (Jana 5:39).

POSTĘPOWANIE BOGA Z LUDZKOŚCIĄ DOBRODZIEJSTWEM DLA OSÓB SZCZERYCH

Boska metoda postępowania z ludźmi całego świata podobnie świadczy o Jego ogromnej cierpliwości i mądrości. Wszystkich nas uznaje za swoje inteligentne stworzenia. Nie posuwa się do zbytniej surowości. Zachował ród ludzki do dnia dzisiejszego. Pozorna zwłoka nie jest wynikiem opieszałości z Jego strony (2 Piotra 3:9).

Kiedy Bóg zniszczy obecny ciemiężycielski system rzeczy i nad całą ziemią ustanowi panowanie swego Królestwa, sprawowane rękoma Jezusa Chrystusa, ludzie będą mogli porównać, a ściślej mówiąc przeciwstawić te wspaniałe rządy z nieba wszystkiemu, czego doznali, dopóki ‛człowiek panował nad drugim na jego nieszczęście’ (Kohel. 8:9). Przekonają się o nieprzekupności nowego rządu. Ponadto będą świadkami tego, jak za pośrednictwem kapłańskiej administracji Chrystusowej uzdrowione zostaną wszelkie dolegliwości ludzkie, czego próbkę dał Jezus, będąc na ziemi (Łuk. 4:31-36; 5:12-15; Mat. 9:27-34). Osoby uczciwe i szczerze miłujące prawość będą całym sercem popierać to Królestwo (Izaj. 26:9). Będą więc słusznie chwalić Boga za Jego cierpliwość, widoczną w tym, że nie wydał grzesznych ludzi na stracenie (Ps. 117:1, 2).

BEZPOŚREDNIO po daniu uczniom pouczenia, że podczas modlenia się mają unikać obłudnego zwracania uwagi na swoją osobę, Jezus wyłuszczył znaną Modlitwę Wzorcową. Wprowadził ją następującymi słowami: „Wy zatem tak się módlcie” (Mat. 6:8b).

Słowo „wy” odnosiło się do słuchaczy Jezusa, przeciwstawionych obłudnikom, o których wspomniał przed chwilą (Mat. 6:5). Natomiast wyraz „tak” wskazał, że chodzi o coś przeciwnego szeroko rozpowszechnionemu zwyczajowi powtarzania „wiele razy tego samego” (Mat. 6:7, NW). Stąd jasno wynika, że Jezus nie miał na myśli, by słuchacze zaczęli po prostu odmawiać z pamięci modlitwę, którą właśnie zamierzał im podać.

Modlitwa Wzorcowa składa się z siedmiu próśb. Pierwsze trzy dotyczą działania Boga na rzecz uświęcenia Jego imienia; pozostałe cztery uwzględniają potrzeby ludzkie. Rozważmy każdą z nich po kolei.

(1) „Ojcze nasz, który jesteś w niebie, niech się święci imię Twoje” (Mat. 6:9). Ponieważ Bóg jest Stworzycielem ludzkości, a mieszka daleko od ziemi, więc słusznie każde stworzenie może się zwracać do Niego słowami: „Ojcze nasz, który jesteś w niebie” (Dzieje 17:24, 28; 2 Kron. 6:21; Izaj. 66:1). W pierwszym stuleciu naszej ery ten sposób zwracania się do Boga był odpowiedni szczególnie dla Żydów, gdyż przez wyprowadzenie tego ludu z niewoli egipskiej i zawarcie z