-
Co miały znaczyć słowa mędrca?Strażnica — 1978 | nr 5
-
-
Ponieważ śmierć kładzie kres wszelkiej aktywności zarówno człowieka, jak i zwierzęcia, Salomon dochodzi do wniosku: „Zobaczyłem więc, że nie ma nic lepszego nad to, że się człowiek cieszy ze swych dzieł, gdyż taki jego udział. Bo któż mu pozwoli widzieć, co stanie się potem?” (Kohel. 3:22). Mądrość każe człowiekowi czerpać zdrowe zadowolenie z podjętego trudu. Kiedy umrze, przestaje brać udział w jakichkolwiek sprawach. Zwłoki jego niezdolne są nawet przypatrywać się temu, co dzieje się wśród ludzi. — Kohel. 9:5, 10.
Świadomość, że śmierć może obrócić człowieka w nicość tak samo jak nierozumne zwierzę, powinna pobudzić nas do trzeźwej oceny sytuacji. Powinna nam uzmysłowić wagę tego, by robić w życiu jak najwięcej dobrego pomimo różnych kłopotów i niepewności. Powinna nas również zachęcić do zwrócenia się ku Bogu i uznania, że tylko od Niego zależy, czy po śmierci znowu kiedyś odzyskamy życie.
-
-
Pytania czytelnikówStrażnica — 1978 | nr 5
-
-
Pytania czytelników
● W jaki sposób można pogodzić z sobą teksty Ewangelii według Mateusza 10:9, 10 i Ewangelii według Marka 6:8, 9?
Wersety te zawierają część wskazówek, których Jezus udzielił dwunastu apostołom, gdy ich wysyłał do służby kaznodziejskiej. W Ewangelii według Mateusza 10:9, 10 czytamy: „Nie zdobywajcie (...) na drogę torby ani dwóch sukien, ani sandałów, ani laski. Wart jest bowiem robotnik swej strawy”. Natomiast w Ewangelii według Marka 6:8, 9 powiedziano: „Przykazał im, żeby nic z sobą nie brali na drogę prócz laski: ani chleba, ani torby, ani pieniędzy w trzosie. ‛Ale idźcie obuci w sandały i nie wdziewajcie dwóch sukien’”. — Porównaj z tym Łukasza 9:3.
Jezus oczywiście nie oczekiwał, by apostołowie wyruszyli w drogę głodni, nadzy albo boso. Ale nie trzeba było robić specjalnych przygotowań, na przykład kupować lub ubierać „dwóch sukien”. Wystarczyć miały szaty i sandały, które mieli na sobie. Podobnie jeśli mieli już laskę, mogli ją zabrać, lecz nie potrzebowali kupować dodatkowej ani zdobywać innych zapasów na drogę.
W gruncie rzeczy Jezus poradził im jak gdyby: Idźcie tak, jak stoicie, w ubraniach, sandałach i z laskami, które macie. Nie martwcie się o siebie; ci, którzy was usłuchają i przyjmą wasze orędzie, zaproszą was i pomogą wam, bo robotnik zasługuje na podanie mu chleba. — Zgadza się to z radą Jezusa udzieloną w Kazaniu na Górze (Mat. 6:25-34). Zamiast obciążać się zbytecznymi rzeczami materialnymi, apostołowie mieli się skoncentrować na swoim zadaniu i polegać na zapewnieniu Jezusa, że będą otoczeni opieką.
-