Wykaż, kim jesteś, przyjmij odpowiedzialność!
„Nadal noście brzemiona jeden drugiego; a tak wypełniajcie prawo Chrystusowe.” — Gal. 6:2, NW.
1, 2. (a) Jak obecny świat zapatruje się na odpowiedzialność? (b) Pod jakim względem przywódcy chrześcijaństwa nie wywiązali się ze swej odpowiedzialności? Udowodnij to.
JEDNĄ z przyczyn tego, że obecnie żyjemy w „czasach krytycznych”, które są „trudne do zniesienia”, jest tendencja tego świata, aby uniknąć odpowiedzialności. Ta tendencja ujawnia się we wszystkich warstwach społecznych z taką siłą, że w krajach, w których mówi się po angielsku, rozpowszechniło się powiedzenie: „Podaj piłkę dalej”, co oznacza mniej więcej: spychaj odpowiedzialność na innych zamiast przyjmować ją na siebie. Dzisiaj niektórzy rodzice unikają odpowiedzialności za właściwe pouczanie i wychowanie swych dzieci. Pozwalają im rosnąć jak chwastom. Zdarza się więc, że inteligentne dzieci stają się potem nieodpowiedzialnymi, wyzutymi z sumienia przestępcami zamiast ludźmi, którzy by się poczuwali do odpowiedzialności wobec swoich krewnych i współobywateli. — 2 Tym. 3:1, NW.
2 Przywódcy chrześcijaństwa również nie wywiązali się z ciążącej na nich odpowiedzialności. Ponad 800 milionów ludzi chodzących do kościoła, którzy ich popierają i od których oni otrzymują swą pensję, nie doczekało się od nich takiego pouczenia o prawdzie biblijnej, żeby się czuć duchowo obowiązanym do służenia Bogu, którego niby to wielbią. W gazecie „New Jork Times” z 19 czerwca dwa latał temu na stronie 29 ostrzegano ich nawet przed chęcią obrony tej wiary, do której się przyznają. Potwierdza to również ksiądz Robert McCracken, który powiedział: „Entuzjasta baseballu wie więcej o baseballu niż członkowie kościoła o chrystianizmie.” Inny kleryk powiedział o członkach swego kościoła: „90 procent z nich można określić mianem ignorantów religijnych.”
3. Dlaczego świadkowie Jehowy mogą zaobserwować w swej służbie kaznodziejskiej ucieczkę przed odpowiedzialnością?
3 Świadkowie Jehowy mogą codziennie obserwować tę ucieczkę przed odpowiedzialnością. Jakże często spotykają ludzi, którzy się cieszą z obietnic Bożych i przyznają, że przekazywane im właśnie poselstwo ze Słowa Bożego jest zgodne z prawdą, lecz nie życzą sobie, aby przeprowadzać z nimi w ich mieszkaniu studium biblijne, ponieważ obawiają się odpowiedzialności, która mogłaby dla nich z tego wyniknąć, gdyby się stali świadkami Jehowy. Natomiast inni są podobni glebie skalistej i porosłej cierniami, o której Jezus powiedział w swej przypowieści o siewcy, że nasienie przez pewien czas na niej wzrasta, lecz potem usycha lub zostaje zagłuszone. Skoro tylko staną wobec odpowiedzialności, wycofują się, pozwalając ginąć nasieniu prawdy. Nawet wśród oddanych Bogu chrześcijan są tacy, którzy wzbraniają się przeprowadzać u ludzi dobrej woli domowe studia biblijne, lub unikają dodatkowych przywilejów służby jedynie z obawy przed odpowiedzialnością! — Mat. 13:1-23.
4, 5. (a) Dlaczego, unikanie odpowiedzialności nie jest dziś na czasie? (b) Jaka odpowiedzialność ciąży na oddanych Bogu chrześcijanach?
4 Ponieważ od znamiennego roku 1914 upłynęło już ponad czterdzieści osiem lat z ostatnich dni tego świata, więc niewątpliwie poddawanie się wpływom panującego w tym świecie ducha nieodpowiedzialności nie jest obecnie na czasie. Temu duchowi musimy się przeciwstawiać. Stać się oddanym Bogu chrześcijaninem znaczy przyjąć na siebie odpowiedzialność, bo chrześcijanin posiada wiedzę, która odgrywa ważną rolę, jeśli chodzi o zbawienie innych. Uczeń Jakub powiedział: „Przetoż, kto może dobrze czynić, a nie czyni, grzech ma.” (Jak. 4:17) A zatem ten, kto oddaje się Bogu, musi spełnić swój ślub oddania. On przyjął na siebie obowiązek, z którego musi się wywiązać. „Jeśli co ślubowałeś Bogu, nie omieszkajże spełnić, albowiem nie podoba mu się niewierna i głupia obietnica, ale cokolwiek ślubujesz, oddaj.” — Kazn. 5:3, Wu.
5 Oddałeś się wtedy jako chrześcijanin Jehowie Bogu i Jego służbie z miłości do Niego. Powiedziałeś jak niegdyś prorok Izajasz: „Otom ja poślij mię”. (Izaj. 6:8) Potem pojąłeś, że nie można pozostawać latami w łączności z organizacją Jehowy, nie robiąc postępów w dojrzałości duchowej. Apostoł Paweł powiedział: „Każdy poniesie własny ciężar odpowiedzialności.” (Gal. 6:5, NW) Dlatego mamy obowiązek przeć naprzód do dojrzałości, wzrastać duchowo, przygotowywać się do większych zadań służby, stawać się lepszymi nauczycielami i służyć w organizacji Jehowy na takim miejscu, na jakim możemy być najbardziej przydatni.
WIELKA POTRZEBA
6, 7. (a) Czego dziś brak i dlaczego wszyscy powinni być gotowi do przyjęcia odpowiedzialności? (b) W jakim stosunku zwiększa się wraz ze wzrostem w zborach potrzeba sług?
6 Obecnie zgromadza się wielką rzeszę, „rzeczy pożądane wszystkich narodów”, czyli ludzi dobrej woli, którzy zostają wprowadzeni do należącego do Jehowy Społeczeństwa Nowego Świata. (Agg. 2:8, Wu, uw.marg.) Ale liczba zdolnych głosicieli, którzy by mogli pouczać tych ludzi pragnących życia i mogliby im pomagać, jest również dzisiaj stosunkowo mała, podobnie jak za czasów Jezusa. Dlatego zarówno dla nowych w organizacji Bożej, jak i dla tych, którzy są już od wielu lat z nią związani, istnieje dostatecznie wiele możliwości, aby przyjąć większą odpowiedzialność. Potrzeba na przykład jeszcze wielu pełnoczasowych kaznodziejów — pionierów. Brak także głosicieli, którzy by się przenieśli na takie tereny, na których ludzie słyszeli o prawdzie Bożej jeszcze mniej niż na ich terenach macierzystych. W Polsce, jak i w innych krajach, jest jeszcze wiele okolic, w których nie głosi się jeszcze dobrej nowiny w sposób zorganizowany. Potrzeba wielu robotników. Czy przyjmiesz odpowiedzialność za głoszenie na jednym z tych terenów? — Mat. 9:36-38.
7 Pomyślmy także o tym, że potrzeba coraz więcej dojrzałych głosicieli, którzy by przyjęli nadzór w dziele głoszenia przybierającym coraz większe rozmiary. W przedostatnim roku służby było na całym świecie 21 557 zborów świadków Jehowy, to znaczy 549 więcej niż rok przedtem. Czy to nie jest cudowne? Lecz z tym związane są pewne ukryte błogosławieństwa. Pomyśl na przykład o przywilejach służby, które dzięki temu otrzymało tysiące zdolnych głosicieli wykazujących wymagane przymioty biblijne. Dla tych nowych zborów potrzeba było 549 sług zborów, 549 zastępców sług zborów, 549 sług studiów biblijnych itd., to znaczy ogółem ponad cztery tysiące sług. Dolicz jeszcze około 30 sług obwodu i kilku sług okręgu, a zobaczysz, jak ogromne są potrzeby zdolnych sił do pomocy. Gdzie są oddani Bogu, dojrzali głosiciele, którzy w roku ubiegłym i bieżącym oraz w latach następnych przystępowali i będą przystępować do wykonywania tych zadań? Czy ty do nich należysz? Czy obracasz w czyn to, co ślubowałeś Jehowie, gdy Mu się oddawałeś na spełnianie Jego woli, mówiąc: „Otom ja poślij mię?”
PRZYGOTOWYWAĆ SIĘ DO PRZYJĘCIA ODPOWIEDZIALNOŚCI
8, 9. (a) Jaki przymiot pomaga nam w przyjęciu odpowiedzialności? (b) Dlaczego dążenie do większej odpowiedzialności jest rzeczą właściwą? (c) Z jakich pobudek powinniśmy to robić?
8 Jeżeli nasza miłość do Jehowy wzrasta, to nie będziemy się powstrzymywać od przyjęcia odpowiedzialności. Mamy na uwadze postęp i nie zadawalamy się staniem w miejscu. W widzialnej organizacji Jehowy widzi się wszędzie, gdzie tylko spojrzeć, dużo pracy. Czy pomożemy ją wykonać? Wielu oddanych Bogu głosicieli przyjęło odpowiedzialność służby w domach Betel i w drukarniach Towarzystwa Strażnica.
9 Twoja miłość do Boga i Jego organizacji wznieca w tobie pragnienie większych odpowiedzialności. Pielęgnowanie takiego pragnienia jest nie tylko właściwe, ale Biblia zachęca nas nawet, abyśmy dążyli do większych odpowiedzialności. Apostoł Paweł powiedział: „Jeśli ktoś ubiega się o urząd nadzorcy, to pragnie właściwego rodzaju pracy.” (1 Tym. 3:1, NW) A ponieważ takie postępowanie jest właściwe, więc powinniśmy do tego zmierzać, lecz z właściwych pobudek, nie pchając się ambitnie do przodu w organizacji w pogoni za urzędem, lecz służąc skromnie i chętnie swymi zdolnościami, aby popierać sprawy Nowego Świata.
10. Do jakiego celu powinniśmy zmierzać z uwagi na wielkie potrzeby zdolnych pomocników?
10 Posuwanie się naprzód w Społeczeństwie Nowego Świata jest dowodem twej miłości do Jehowy. Jest również przejawem dojrzałości. Wskazuje, że doceniasz przywileje, które mogą ci być udostępnione. Ponieważ nadzorcą może zostać tylko ten, kto odpowiada biblijnym wymaganiom dla nadzorców, więc powinieneś się ciągle starać o to, aby odpowiadać tym wysokim normom. Wówczas będzie cię można wziąć pod uwagę, gdy zajdzie potrzeba mianowania nadzorcy. Prawie w każdym zborze są oddani Bogu głosiciele, którzy mogliby się cieszyć większymi przywilejami służby, gdyby się trochę wysilili. Powinni być naprawdę szczerze tym zainteresowani, aby dzieło Jehowy można było wykonać ku Jego chwale.
WYMAGANE PRZYMIOTY
11. Jakie przymioty muszą posiadać nadzorcy?
11 Jak więc widzieliśmy, w Społeczeństwie Nowego Świata istnieje wielka potrzeba oddanych Bogu głosicieli, którzy potrafią rozumnie rozsądzać, wykazują się głęboko ugruntowanym zrozumieniem i miłością, oraz posiadają przymioty, których Biblia (zgodnie z 1 Tym. 3:1-7, NW) wymaga od nadzorców: „Nadzorca powinien więc być bez zarzutu, mężem jednej żony, umiarkowany w przyzwyczajeniach, zdrowego umysłu, porządnym, miłującym obcych, wykwalifikowany do nauczania, nie pijackim awanturnikiem, nie skorym do bitki, ale rozsądnym, nie wojowniczym, nie miłośnikiem pieniędzy, mężem przewodniczącym we właściwy sposób własnemu domostwu, trzymającym dzieci w podległości ze wszelką powagą (...) nie nowo nawrócony, gdyż zachodzi obawa, że mógłby się nadąć pychą i popaść pod wyrok wydany na Diabła. Nadto powinien też mieć korzystne świadectwo od ludzi postronnych.”
12. Jak można wykazać, że się dąży do przyjęcia większej odpowiedzialności?
12 Warunkiem tego przygotowania się do przyjęcia zadań teokratycznych jest więc nastawienie duchowe, to znaczy, że wartości duchowe stawiasz ponad wartościami materialnymi. Powinieneś się przyzwyczaić do regularnego studiowania i do obecności na wszystkich zebraniach zborowych, aby krzepić swego ducha sprawami budującymi. Naucz się ściśle współpracować z organizacją i doceniać wartość jedności. Zbieraj cenne doświadczenia, pracując razem z dojrzałymi głosicielami w służbie polowej. Wyznacz sobie osobiste cele, które ci umożliwią robienie stałych postępów. Staraj się wygłaszać lepsze kazania, pracuj nad swoją zdolnością nauczania, ucz się argumentować na podstawie Biblii, aby obalać zarzuty i naucz się wyjaśniać głębokie sprawy Boże. Gdy osiągniesz jeden cel, nakreśl sobie następny. Wtedy zrobisz postępy i nie będziesz stać w miejscu. — 1 Tym. 4:15, 16.
13. Jakie dwa przymioty są nieodzowne i dlaczego?
13 Nie wolno przeoczyć takich przymiotów, jak niezawodność i sumienność. Staraj się rozwinąć w sobie te przymioty. Czy umawiasz się w jakiejś sprawie, a potem nie dotrzymujesz słowa? Czy odrzucasz bez uzasadnionego powodu polecenia udziału w programie zebrania służby, lub Teokratycznej Szkoły Służby Kaznodziejskiej? Czy zdajesz sobie sprawę z koniecznej potrzeby sumienności i niezawodności? Wykonuj otrzymane polecenia! Pracuj „z całej duszy jako Jehowie”, a On ci będzie błogosławić. (Kol. 3:23, NW) Nie myśl, że możesz robić postępy, nie rozwijając tych potrzebnych przymiotów.
RÓWNIEŻ MŁODZIEŻ POWINNA PRZYJMOWAĆ ODPOWIEDZIALNOŚĆ
14. Jaką karierę obrało wielu młodocianych i dlaczego właśnie ona jest najlepsza?
14 Młodociani słudzy Jehowy nie powinni się powstrzymywać od przyjmowania większej odpowiedzialności. Wiele młodych ludzi obiera sobie obecnie jakąś karierę i kształci się w tym kierunku. Inni kończą szkołę, nie obierając żadnego określonego zawodu lub celu. Jednakże u młodocianych, którzy oddali się Jehowie Bogu, aby Mu służyć, nie powinno to mieć miejsca. Przez swoje oddanie oni już obrali swą karierę — zawód kaznodziei. Lepszej nie mogliby już obrać, bo żaden inny zawód nie otwiera przed nimi widoków na życie wieczne. — Jana 5:24.
15, 16. (a) Czego powinni się wystrzegać młodociani, którzy jeszcze chodzą do szkoły i dlaczego? (b) Do czego rodzice powinni zachęcać swe dzieci?
15 Jeżeli służbę kaznodziejską obrałeś za swą karierę i postanowiłeś przyjąć odpowiedzialność w Społeczeństwie Nowego Świata, to nie powinieneś się ponadto zajmować jeszcze sprawami, które nie należą do zajęć szkolnych — na przykład sportem itd. — i przez które mógłbyś się dostać w nieodpowiednie towarzystwo, oraz zatrzymać się w swym chrześcijańskim wzroście. Takie zajęcia mogą cię odciągnąć od koniecznego studium, od chodzenia na zebrania i od służby kaznodziejskiej.
16 Rodzice, którzy miłują swe dzieci i chcieliby, aby one dostały się do Bożego nowego świata, powinni je zachęcać i pomóc im w zmierzaniu do celu, który wiąże się z pomnożoną służbą i większą odpowiedzialnością. Młodemu Tymoteuszowi Paweł udzielił rady: „Zaprawiaj się, mając na celu zbożne oddanie. Bo cielesna zaprawa jest mało przydatna, lecz zbożne oddanie jest przydatne do wszystkiego, gdyż zawiera obietnicę życia teraźniejszego i tego, które ma przyjść.” Następnie dodał jeszcze: „To oświadczenie jest godne zaufania i w pełni zasługuje na przyjęcie.” — 1 Tym. 4:7-9, NW.
17. Dlaczego służba kaznodziejska jest opłacalnym zadaniem życiowym?
17 Ten, kto się zdecydował trwać na drodze zbożnego oddania, dokonał z pewnością mądrego wyboru. Nie ma lepszego, bardziej opłacalnego zadania życiowego. Ono umożliwi ci wydawanie owoców ducha świętego, które są niezbędne, jeśli chodzi o dojrzałość chrześcijańską. Nie będziesz się daremnie wysilał, bo twoja „praca w łączności z Panem nie jest daremna”. — 1 Kor. 15:58; Gal. 5:22, 23, NW.
NADZORCY ZMIERZAJCIE DO WIĘKSZEJ ODPOWIEDZIALNOŚCI!
18. Dlaczego nadzorcy muszą nadal robić postępy, nigdy nie przestając doceniać swego zadania?
18 Jeśli ktoś zostaje zamianowany w zborze chrześcijańskim nadzorcą lub innym sługą, ponieważ spełnia wymagania biblijne, to jego wzrost powinien nie ulegać zahamowaniu, lecz powinien być nadal widoczny. Apostoł Paweł radzi nadzorcom: „Zwracajcie uwagę na siebie samych i na całe stado, wśród którego duch święty ustanowił was nadzorcami, abyście paśli zbór Boży.” (Dzieje 20:28, NW) Nadzorcom nigdy nie wolno stracić z oczu swego szlachetnego zadania. Na swym odpowiedzialnym stanowisku oni muszą świecić dobrym przykładem w postępowaniu chrześcijańskim, w nauce, w służbie i miłości.
19, 20. (a) Jak — zgodnie ze słowami Piotra — nadzorcy powinni się wywiązywać ze swej odpowiedzialności? (b) Jakiej rady udzielono nadzorcom, która wskazuje, dlaczego oni nie powinni być wyniośli oraz jak należy dbać o to, aby w zborze zapanowała serdeczna atmosfera, aby wszyscy byli zjednoczeni w miłości?
19 Apostoł Piotr napisał, jak oni mają się wywiązywać z tej odpowiedzialności: „Starszym mężom wśród was daję to napomnienie, bo ja też jestem starszym mężem jak oni i świadkiem cierpień Chrystusa oraz współuczestnikiem chwały, której przeznaczono się objawiać: Paście powierzone wam stado Boże, nie pod przymusem, lecz chętnie, i nie z miłości do nieuczciwego zysku, lecz ochoczo, ani nie narzucając swojej woli tym, którzy są dziedzictwem Bożym, lecz stając się przykładem dla stada.” (1 Piotra 5:1-3, NW) „Paście powierzone wam stado Boże”, mówi apostoł, lecz „nie pod przymusem”, niechętnie, jakbyście zostali do tego zmuszeni, jak gdybyście byli przeciążeni i jakby to była dla was zbyt wielka odpowiedzialność. Paście stado z miłości, ochoczo, gorliwie, z radością!
20 Pamiętajcie: Owce należą do Boga. Nadzorca nie ma również żadnych podstaw do panowania nad tymi, „którzy są dziedzictwem Bożym”. Nie powinien myśleć, że znacznie nad nimi góruje, czyniąc się przez to niedostępnym. On musi się zająć owcami Bożymi. Ale jakże to uczyni, jeśli mu się wydaje, że ma nad nimi przewagę, jeśli jest tak zajęty, że nie może się zainteresować ich problemami albo jeśli tak bardzo troszczy się o utrzymanie nienagannie działającej organizacji, że zupełnie zapomina o owcach? Jeśli chce, aby w jego zborze panowała serdeczna atmosfera, jedność, szczęście i wzrost, to musi posłuchać rady Piotra — musi się stać przykładem dla stada w wierze, w cnocie, w zrozumieniu, w opanowaniu, w wytrwaniu, w zbożnym oddaniu, w braterskich uczuciach i w miłości. — 1 Piotra 5:3; 2 Piotra 1:5-8, NW.
WYPEŁNIAJCIE SWE ODPOWIEDZIALNE ZADANIA W SPOSÓB WŁAŚCIWY!
21, 22. (a) Dlaczego nadzorca nie ma łatwego zadania? (b) Jakie niebezpieczeństwa i jakie zadania powinien sobie zawsze uświadamiać nadzorca?
21 Wywiązywanie się z odpowiedzialnego obowiązku pasterza stada Bożego to niełatwe zadanie. Ono wymaga wiele cierpliwości, siły i zdolności. Pilne studiowanie, dokładna znajomość właściwych zasad i doświadczenie są konieczne. Pasterz musi czuwać nad owcami i być zainteresowany ich pomyślnością. Musi ich bronić przed wrogami, którzy mogą na nie nacierać z zewnątrz — jak błędne nauki i materializm — oraz przed ludźmi, którzy usiłują się wśliznąć do stada, aby zaatakować je od wewnątrz.
22 Nadzorca, który jest świadomy swej odpowiedzialności, widzi gdy owce są chore duchowo; on się o nie troszczy zanim ich stan stanie się zbyt poważny. Pomaga również tym, którzy muszą rozstrzygać ważne problemy lub powziąć trudne decyzje. Często zdarza się, że pomimo posiadanego zrozumienia młodociani w swej niedojrzałości dają się zwieść z właściwej drogi przez świeckie zainteresowania lub przez kolegów szkolnych. Nadzorcy, zważajcie na ich problemy! Udzielajcie im rady, zanim uczynią coś opacznego. Zachęcajcie ich ustawicznie, by trzymali się „słowa życia”. Będą wam za to wdzięczni na zawsze. — Filip. 2:16.
23. (a) Jaki obowiązek ciąży na nim, jeśli chodzi o moralną czystość zboru? (b) Jak i w jakim duchu powinien podejmować decyzje?
23 Nadzorcy są też obowiązani czuwać nad tym, aby zbór pozostał czysty. Jeżeli ktoś niesumienny wedrze się do zboru, aby uprowadzić jedną z owiec Jehowy, albo jeśli ktoś w sposób oczywisty stanie się winnym niemoralnego postępowania, to nadzorca i inni słudzy z komitetu zboru muszą poczynić odpowiednie kroki, aby uchronić zbór przed zgubnym wpływem takich osób i utrzymać go w czystości. Oni muszą takich złoczyńców wykluczyć ze społeczności. Nie wolno im jednak działać pochopnie i podejmować decyzje w gniewie lub oburzeniu z powodu jakiegoś wydarzenia. Oni muszą mieć pewność, że opierają się na pełnej znajomości stanu rzeczy i podejmują decyzję sprawiedliwą, zgodną z Pismem Świętym. Muszą być uczciwi i bezstronni, okazywać miłosierdzie i przede wszystkim kierować się zrozumieniem i miłością, aby osądzić właściwie. — Gal. 6:1.
24. Co według Rzymian 15:1-3 Paweł radzi nadzorcom?
24 Tych kilka przykładów pozwala jasno zrozumieć, że sprawne pasienie owiec wymaga dojrzałości. Przykład dany przez Jezusa i jego apostołów oraz innych wiernych mężów, o których donosi Biblia, pomaga nadzorcom spełniać to ważne zadanie. Nadzorcy muszą też jak Jezus miłować innych. Muszą chętnie pomagać chorym duchowo, pokrzepiać bezsilnych, zachęcać słabych. Paweł powiedział: „My jednak, którzyśmy silni, winniśmy nosić słabości tych, którzy nie są silni, a nie przypodobywać się sobie samym. Niech każdy z nas podoba się swemu bliźniemu w tym, co jest dobre ku jego zbudowaniu. Bo nawet Chrystus nie przypodobywał się sobie.” Dzięki temu zbór robił wówczas postępy na drodze miłości i życia, a przez to był uwielbiony Jehowa. Dzisiejsi nadzorcy powinni naśladować te dobre przykłady. — Rzym. 15:1-3, NW.
WSZYSCY MUSZĄ PRZYJĄĆ ODPOWIEDZIALNOŚĆ
25. Dlaczego w zborze chrześcijańskim odpowiedzialność muszą ponosić nie tylko nadzorcy?
25 W organizacji Bożej wszyscy muszą przyjąć odpowiedzialność. Jesteś obowiązany poznać cudowne rady Boże i się do nich zastosować! Bez względu na to, jakie przywileje służby posiadasz, czy pracujesz w domu Betel, czy jesteś misjonarzem czy pionierem, nadzorcą zboru czy innym sługą albo prowadzącym studium książki w ośrodku służby: musisz przyjąć odpowiedzialność i wywiązać się ze swego zadania. Jednakże rada Boża nie jest tylko dla nadzorców oraz dla tych, którzy służą na szczególnych stanowiskach. Ona dotyczy wszystkich członków ludu Bożego. Wszyscy muszą spełniać te same warunki, aby uzyskać życie. Słudzy nie biegną po życie na innej bieżni. Oni biorą udział w tym samym biegu. A zatem na wszystkich ciąży odpowiedzialność za szukanie owiec Bożych, pasienie ich i miłościwe troszczenie się o nie. — Jana 21:15-17.
26. Do czego zostają napomnieni wszyscy oddani słudzy Boży?
26 Czy jesteś oddanym sługą Bożym? Jeśli tak, to spełniaj swoje zadanie sumiennie! Przyjmij na siebie swą odpowiedzialność! Wykonuj pracę swą całym sercem. Pracuj przy tym „z całej duszy jako Jehowie, a nie ludziom”. (Kol. 3:23, NW) Ciesz się z popierania czystego wielbienia Boga. Trzymaj się mocno Słowa Bożego i Jego organizacji. Postępuj jak apostoł Paweł, który powiedział do swoich braci: „Bierzcie sobie wzór ze mnie, tak jak ja biorę z Chrystusa.” — 1 Kor. 11:1, NW.
27. Jaką nagrodę otrzymają ci, którzy przyjmują na siebie odpowiedzialność i wywiązują się ze swych obowiązków?
27 Gdy każdy z nas przyjmuje odpowiedzialność, wówczas powstaje silna, sprawna organizacja zjednoczonych wielbicieli, którzy bezpiecznie prowadzą ludzi dobrej woli na drodze życia. Dla tego, który przyjmuje odpowiedzialność i wywiązuje się ze swych obowiązków, radosna jest świadomość, że spełnia wolę Bożą i jest „współpracownikiem Bożym”. On jest zadowolony i cieszy się z powodu głębokiego przekonania i pewności, że za dobrze wykonaną pracę otrzyma wieczną nagrodę, jak to Paweł wyraził słowami: „Bojowałem właściwy bój, przebiegłem bieg do końca, zachowałem wiarę. Od tej pory jest mi zachowana korona sprawiedliwości, którą Pan, sędzia sprawiedliwy, da mi jako nagrodę w owym dniu, wszakże nie tylko mnie, ale i wszystkim, którzy umiłowali jego zamanifestowanie się.” — 1 Kor. 3:6-9; 2 Tym. 4:7, 8, NW.
28. Na jakie pytania musi każdy sam odpowiedzieć i do czego przyczyni się przyjęcie odpowiedzialności?
28 Czy posłuchasz wezwania do przyjęcia większych przywilejów służby? Czy przyjmiesz na siebie swą odpowiedzialność? Czy służbę, którą ci Bóg powierzył, uczynisz głównym celem swego życia? Jedynie ty możesz odpowiedzieć na te pytania. Jest jeszcze wiele pracy, a liczba robotników jest ciągle jeszcze mała. Nie unikaj sposobności związanych z przyjęciem odpowiedzialności, mówiąc: „Kto inny może to zrobić równie dobrze, jak ja.” Jeżeli jesteś zdolny do przyjęcia odpowiedzialności, to zrób to chętnie i z radością. Jeżeli ci się zdaje, że nie dorosłeś do zadania, to wzmocnij się wewnętrznie za pomocą Słowa Bożego, Jego ducha i Jego organizacji. Wykaż, kim jesteś, przyjmując na siebie odpowiedzialność. To przyczyni się ku chwale Jehowy, a tobie ku wiecznej pomyślności i przyniesie ci w nagrodę życie w Bożym sprawiedliwym nowym świecie.