Pokrzepieni mocą przewyższającą wszystko

„Moc, która wszystko przewyższa, jest z Boga, a nie z nas” (2 Kor. 4:7, Biblia warszawska).

 1. Co Jehowa wiedział z góry o naszych dzisiejszych czasach? Jak uprzedził o tym swoich sług?

JEHOWA już dawno temu wiedział, że dla wszystkich narodów ziemi nadejdą krytyczne czasy. Zdawał sobie sprawę, że samolubstwo i niegodziwość ludzi wydadzą w końcu straszny plon w postaci zepsucia i gwałtu. Apostoł Paweł pobudzony duchem Jehowy udzielił następującej dobitnej przestrogi: „Wiedz jednak o tym, że w dni ostatnie nastaną czasy krytyczne, trudne do zniesienia. Ludzie bowiem będą się lubować w sobie samych, lubować się w pieniądzach, będą zuchwali, wyniośli, bluźnierczy, nieposłuszni rodzicom, niewdzięczni, nielojalni, pozbawieni naturalnych uczuć, nieprzejednani, będą oszczercami, bez panowania nad sobą, zawzięci, nie lubiący dobra; będą zdrajcami, będą uparci, nadęci pychą, lubujący się raczej w rozrywkach niż w Bogu, mający pozór zbożnego oddania, ale fałszywi względem jego mocy” (2 Tym. 3:1-5). Z pewnością stwarza to niebezpieczną sytuację dla tych, którzy starają się służyć Bogu prawdy!

 2. Czy Świadkom Jehowy spełnianie wyznaczonego zadania przychodzi łatwo? Czego potrzebują, żeby się z niego wywiązać?

² Jednakże Jehowa postanowił, że właśnie w takich warunkach ma być po całej ziemi rozgłaszane Jego imię oraz Królestwo. Kto miał się tym zająć? Świadkowie Jehowy — lud, któremu wyjawił On swoje doniosłe imię i zamierzenie (Izaj. 43:10-12). Wiedział naprzód o tym, że spotkają się ze sprzeciwem władców, którzy Królestwo Boże mieli uznać za wyzwanie i potraktować jak rywala (Ps. 2:2, 3). Wiedział też, że Jego Świadkowie mieli się zetknąć z podobnymi problemami i cierpieniami, jak wszyscy ludzie. Potrzebowaliby więc siły przewyższającej to, na co sami mogli by się zdobyć. Czy ich Bóg postarał się zaspokoić tę potrzebę?

 3. Z jakiej pomocy, której Jehowa udzielił apostołowi Pawłowi, korzystają również Jego słudzy w naszych krytycznych czasach?

³ Odpowiedź na to pytanie dają chociażby przeżycia apostoła Pawła. W Liście 2 do Koryntian 11:23-27 wymieniono niektóre niebezpieczeństwa, na jakie był narażony. Ponieważ Jehowa powołał Pawła na apostoła i nauczyciela narodów, zwrócił on szczególną uwagę właśnie na działalność nauczania (Rzym. 11:13). A dzięki czemu zdołał ujść z życiem ze wszystkich niebezpieczeństw i wykonać powierzoną mu pracę? To Jehowa strzegł swego lojalnego sługę i wybawiał go — często w ostatniej chwili — z każdego krytycznego położenia. Aby więc Paweł mógł z powodzeniem pełnić służbę chrześcijańską, Bóg udzielił mu ‛mocy, która wszystko przewyższa’ (2 Kor. 4:7, Bw). Właśnie dlatego ten apostoł potrafił znieść tyle niedostatków i cierpień. Paweł otwarcie przyznał, że otrzymał takie wsparcie z góry, gdyż napisał: „Do wszystkiego mam siłę dzięki Temu, który mi udziela mocy” (Filip. 4:13).

 4. Czy Paweł przyznawał się do tego wsparcia ze strony Boga? Jaki wpływ wywarło to na niego?

⁴ Oprócz tego więc, że Bóg w cudowny sposób interweniował na rzecz Pawła, najwyraźniej ‛udzielał mu mocy’. Dzięki temu apostoł mógł z powodzeniem wytrwać i dopełnić swej służby. Dlatego słusznie napisał: „Nie wstydzę się (...) dobrej nowiny; jest ona przecież mocą Bożą ku wybawieniu każdego wierzącego” (Rzym. 1:16). Paweł nie tylko zrozumiał znaczenie i zastosowanie wielu proroctw z dawnych czasów, ale została mu też objawiona dobra nowina, a on był przekonany o jej prawdziwości. Z całą pewnością znajomość i docenianie prawdy również były dla niego źródłem siły.

WSPANIAŁE POSUNIĘCIA JEHOWY

 5. Czy Jehowa okazuje mniejsze zainteresowanie potrzebami swoich dzisiejszych świadków na ziemi?

⁵ A co można powiedzieć o sługach Jehowy żyjących na ziemi w obecnych dniach ostatnich? Czy o nich także Bóg się troszczy? Oczywiście! Podobnie jak apostoł Paweł znamy wiele niezwykłych proroctw biblijnych. Ponieważ Jehowa wiedział z góry o potrzebach swego ludu, wspaniałomyślnie zgotował owe pisma, żeby z nich czerpano ufność i pociechę. Takie prorocze zapowiedzi stawały się coraz bardziej zrozumiałe w miarę zbliżania się ich spełnienia.

 6. Jak proroctwo Boże ogłoszone przez Izajasza pociesza i pokrzepia dzisiejszy lud Jehowy?

⁶ Jedno z takich proroctw zanotował Izajasz, syn Amosa, a nastąpiło to około 700 lat przed narodzeniem Jezusa Chrystusa (Izaj. 1:1). Izajasz spisał ostre słowa potępienia, skierowane nie tylko przeciw własnemu narodowi, Izraelowi, lecz także przeciw wielu sąsiednim krajom, wielkim i małym. Na przemian z ogłaszaniem wyroków przekazywał dobre nowiny dla lojalnych czcicieli Jehowy — nowiny, które miały ich pocieszać we wszelkich uciskach. I jak wtedy za dni Izajasza wierni Żydzi czerpali z nich siłę i nadzieję, tak również dzisiaj lojalni wobec Stwórcy nabierają otuchy, doznają pokrzepienia oraz błogosławieństwa, gdy spełniają się na nich wspaniałe obietnice Jehowy.

 7, 8. (a) Dlaczego i głównie z uwagi na jakie okoliczności słowa z Księgi Izajasza 32:1, 2 były pokrzepieniem i zachętą dla bogobojnych Żydów żyjących współcześnie z tym prorokiem? (b) Jakie zastosowanie znajdują te same słowa dzisiaj u Świadków Jehowy?

⁷ Jedną z takich zachęt znajdujemy w 32 rozdziale Księgi Izajasza. Pierwsze dwa wersety zawierają obietnicę, która już dzisiaj jest w trakcie urzeczywistniania: „Oto król będzie rządził w imię samej sprawiedliwości, a jeśli chodzi o książąt, ci będą sprawować swoją władzę tylko w imię praworządności. I każdy będzie podobny do miejsca osłoniętego przed wiatrem i do miejsca ukrycia przed ulewą, podobny do strumieni wód w okolicy bezwodnej i do cienia ogromnej skały w krainie spieczonej”. Za czasów Izajasza z pewnością była to dobra nowina dla szczerych czcicieli Boga, którzy już tak długo żyli pod panowaniem niewiernych królów i książąt!

⁸ A jakże dobrą nowiną jest to dla dzisiejszych Świadków Jehowy! Szczególnie od roku 1919 zasiadający na tronie Król, Jezus Chrystus, tworzy wspaniałe warunki wśród swoich naśladowców na ziemi. Ustanowił spomiędzy nich „książąt” (po hebrajsku: sarim), którzy rzeczywiście sprawują nadzór z poczuciem miłości i sprawiedliwości. W odróżnieniu od ciemiężycielskich i samolubnych władców, jacy przeważają na całym świecie, w organizacji Bożej Król powołał odpowiedzialnych mężczyzn, którzy nie odbierają chwały jak hierarchiczni „książęta Kościoła” lub im podobne osobistości. Przeciwnie, są skromnymi sługami szczerze interesującymi się pomyślnością wszystkich przyrównanych do owiec ludzi, których Jehowa zwołuje w jedną trzodę. Nadzór sprawowany przez tych mężczyzn, zarazem prawdopodobnych „książąt” w nowym porządku, istotnie dodaje otuchy.a

 9. Jaka zmiana doszła do skutku wśród ludu Jehowy?

⁹ Jakże gruntowne przeobrażenie nastąpiło dzięki temu w ziemskiej społeczności sług Jehowy! Stało się dokładnie tak, jak czytamy w proroctwie Izajasza 32:3: „A oczy patrzących nie będą sklejone, i nawet uszy słuchających będą pilnie uważać”. Uwzględniwszy ich szczere pragnienie, by służyć Jehowie i przysparzać Mu czci, otworzył On „oczy” ich serca oraz „uszy” ich zrozumienia. Z zachwytem przyjęli udostępnioną im możliwość rozeznania, na czym polega Jego wola w stosunku do nich. Lojalni Świadkowie nie skłaniają się ku demokratycznym poglądom i metodom. Zdają sobie sprawę z tego, że są w organizacji teokratycznej, w której jedynie stwierdza się, co jest wolą Bożą, a potem się ją wykonuje. Wielkiemu Teokracie należy się chwała za wyjawienie swoich zamierzeń pokornym, chętnym sługom na ziemi.

10. Jakie wspaniałe dobrodziejstwa przypadły w udziale oświeconemu ludowi Jehowy?

¹⁰ Spróbuj policzyć dobrodziejstwa, jakich doznali niewolnicy Jehowy. Między innymi dokładnie zrozumieli sprawę obecności Jezusa Chrystusa z władzą królewską od roku 1914; dostrzegli wyraźny rozdział między widzialną organizacją Boga a organizacją Szatana; uprzytomnili sobie rozmiary wielkiego dzieła głoszenia, czekającego na wykonanie przed końcem szatańskiego świata; poznali głębiej świętość krwi oraz znaczenie nakazu, żeby ‛oddawać, co jest Boże — Bogu’. W społeczności Świadków Jehowy przywrócono taki system zarządzania, jaki istniał wśród chrześcijan z pierwszego wieku naszej ery. Ogromnym błogosławieństwem jest też obecny stan raju duchowego wśród prawdziwych czcicieli Boga. Wszystko to wraz z wieloma innymi darami od Stwórcy nie tylko napawa mocą, ale też sprzyja pokojowi, jedności i zadowoleniu wśród Jego ludu, nawet w tym krytycznym okresie dziejów.

11. W jaki sposób Jehowa pouczał i przysposabiał swoich ziemskich przedstawicieli? Które wersety biblijne wskazują, że było to konieczne?

¹¹ Sumienie sług Jehowy zostało wyszkolone na podstawie Biblii, tak iż słuchają i przestrzegają Jego przypomnień, wprowadzając je do praktyki swego codziennego życia (Ps. 25:10). Ostrzeżono ich przed nieczystymi, plugawymi zwyczajami, których Bóg nienawidzi. Samolubne, nieuczciwe lub niemoralne postępki, jakie przytrafiały się niektórym z nich, należą już do przeszłości, ponieważ całkowicie ich zaniechali (1 Piotra 4:3). Musi się na to zdobyć każdy, kto chce mieć udział w dalszych błogosławieństwach Królestwa. Wszyscy muszą być czyści w sensie psychicznym, moralnym i fizycznym, jeśli im zależy na przywileju składania Jehowie godnej ofiary wysławiania, „ofiary w sprawiedliwości” (Malach. 3:3, Bw; Izaj. 52:11). Jakże cudownym poczuciem bezpieczeństwa cieszą się wszyscy lojalni Świadkowie wraz z przyłączającymi się do nich tłumami nowych ludzi szczerze jednoczących się w szczęśliwej służbie dla Stwórcy!

SZKOLENIE PRZEZ BOGA

12. Jak na dzisiejszych sługach Jehowy spełniło się proroctwo Izajasza 32:4?

¹² W Księdze Izajasza 32:4 czytamy dalej: „Serce działających pochopnie weźmie pod rozwagę wiedzę, a nawet język jąkałów nabędzie sprawności w wyraźnym mówieniu”. Podczas pierwszej wojny światowej ostatkowi pomazańców Jehowy brakowało właściwego zrozumienia; był on jeszcze skażony pojęciami babilońskimi, a w sprawach organizacyjnych nie stosował metod teokratycznych. Ale w roku 1919 Bóg oswobodził ich z niewoli babilońskiej i zaczął im udostępniać lepsze poznanie swoich prawd. Właśnie te prawdy nauczyły ich postępować rozsądnie, a nie porywczo. Z przekonaniem mówią teraz o tym, w co wierzą, i nie jąkają się już ze strachu lub niepewności. A jak każdy z nas może się stać dojrzałym, odważnym głosicielem dobrej nowiny? Przez pełne korzystanie z Boskich pouczeń udzielanych w dużej mierze na zebraniach w Sali Królestwa. Na przykład nie ma wątpliwości co do tego, że teokratyczna szkoła służby kaznodziejskiej należy do środków, którymi Jehowa pobłogosławił i pokrzepił swoich sług, aby mówili o prawdzie śmiało i pewnie.

13. Jakiej mowy musimy się wystrzegać?

¹³ Podobnie w ramach Boskiego szkolenia słudzy Jehowy zostali pouczeni, żeby nie składali obietnic, których nie zamierzają dotrzymać, oraz by o nikim nie wyrażali się w sposób oszczerczy albo obraźliwy. Błogosławieństwo Boże mają zapewnione ci, którzy się stosują do rady zapisanej w Księdze Kaznodziei 5:1: „Nie bądź prędki w mówieniu i niech twoje serce nie wypowiada śpiesznie słowa przed Bogiem, bo Bóg jest w niebie, a ty na ziemi. Dlatego niech twoich słów będzie niewiele” (Bw). Nigdy nie powinno się więc występować z zaciekłą krytyką organizacji Pańskiej lub jej zamianowanych przedstawicieli. Jehowa jest wszechmądrym Sędzią, przed którym trzeba będzie zdać rachunek z takich i innych niebudujących wypowiedzi (Mat. 12:36, 37; Kapł. 19:16; Judy 8).

14. Przed czym ostrzeżono tu lud Jehowy? Jak to podkreśla Księga Przysłów 29:20?

¹⁴ Osoby krytykujące czystą organizację Jehowy i jej wskazówki służące zachowaniu pokoju oraz należytego porządku należą do grona tych, którzy gardzą nauką Jehowy. Tylko wąziutka granica dzieli takie osoby od otwartych buntowników. Potwierdziło się to na przykładzie Koracha i jego popleczników, którzy ośmielili się mówić nierozważnie pod adresem sługi Bożego, Mojżesza, co w końcu doprowadziło do ich zupełnej zguby (Liczb 16:1 do 17:5, Biblia Tysiąclecia). W Księdze Przysłów 29:20 czytamy na ten sam temat: „Widziałeś człowieka popędliwego w słowach? Więcej jest nadziei dla głupiego niż dla niego”.

15. Jak do dzisiejszych sług Jehowy można odnieść słowa z Księgi Izajasza 32:5, 6?

¹⁵ Poza tym Jehowa pobłogosławił swoich sług mądrością umożliwiającą im odróżnienie tego, co dobre, od tego, co złe. Mają się więc na baczności przed każdym, kto przychodzi do nich z piękną mową i miłymi słówkami, niekiedy nawet z prezentami, mając w zanadrzu cel: zwieść serca nieostrożnych. (Porównaj z tym List 1 do Tymoteusza 6:20, 21; Judy 16). Ze strony ludzi religijnych może im być na przykład podsunięta inna dobra nowina niż ta, którą już otrzymali od Jezusa Chrystusa i jego apostołów. Poza tym nikt pozbawiony rozsądku i zasad nie bywa zamianowany na stanowisko służbowe w organizacji Jehowy. Harmonizuje to z następującymi słowami: „I głupiego już nie będą nazywali szlachetnym, a o łotrze nie będą mówić, że zacny. Bo głupi mówi głupie rzeczy, a jego serce knuje złość, popełnia niegodziwość i mówi przewrotnie o Panu, dopuszcza, że głodny cierpi niedostatek, a pragnącemu odmawia napoju” (Izaj. 32:5, 6, Bw).

16. (a) Jakie przykładowo podane poglądy szerzyli już odstępcy? (b) Co w związku z tym powiedziano w Księdze Izajasza 32:7?

¹⁶ Czyż nie jest prawdą, że ci, którzy w minionych latach odeszli od nas, bo „nie byli z nas”, i którzy usiłują pociągnąć innych na tę samą niebezpieczną drogę, odcięli się od źródła zdrowego pokarmu duchowego i orzeźwiających wód duchowych? (1 Jana 2:19). Tacy bezrozumni wcale nie są szlachetni, szczodrzy wobec ludzi łaknących i pragnących sprawiedliwości; toteż nie dostrzegają żadnej potrzeby zorganizowanego dzieła głoszenia w naszych czasach. Woleliby, żeby każdy prywatnie czytał sobie Biblię i kierował się jej własną interpretacją, zamiast dążyć do jedności z ludem szkolonym do tego, aby żyć oraz pracować zgodnie ze wzniosłymi zasadami i przypomnieniami zawartymi w Słowie Bożym (Ps. 133:1-3; 1 Kor. 1:10). Skwapliwie zaszczepiają innym błędne przekonanie, że Jehowa będzie w nieskończoność przebaczał grzesznikom, byle zachowywali choćby zewnętrzne pozory skruchy. Warto zwrócić uwagę, co na temat odstępców w starożytnym Izraelu mówi Księga Izajasza 32:7 (Bw): „Oręż łotra [środek do osiągnięcia swoich celów] jest zgubny, ma on zdradzieckie zamysły, chcąc nędzarzy zrujnować słowami kłamliwymi, chociaż sprawa ubogiego jest słuszna”.

17. (a) Kogo Jezus wybrał na swoich naśladowców? (b) Jakie pytania powstają w związku z ich przyszłą działalnością wśród pogarszających się warunków w tym złym świecie?

¹⁷ Szczerzy naśladowcy Jezusa, których wybrał, ponieważ są świadomi swoich potrzeb duchowych, z pewnością bronią ‛sprawy słusznej’. Ale bezrozumni przeciwnicy nie interesują się prawdziwą pomyślnością ludzi szukających prawdy. Usiłują porwać za sobą naśladowców bez względu na niebezpieczeństwo, jakie tym ściągają na siebie i drugich. Czy jednak Jehowa pozwoli, by osoby rzetelne zostały usidlone fałszywym rozumowaniem? Czy uczynił coś dla zapewnienia błogosławieństwa swoim sługom oraz ich ogólnoświatowemu dziełu głoszenia?

[Przypis]

JAK BYŚ ODPOWIEDZIAŁ:

▪ Jak Jehowa dodaje dzisiaj sił swoim świadkom?

▪ Jak wśród świadków na rzecz Jehowy spełniają się słowa z Księgi Izajasza 32:1, 2?

▪ Jakich błogosławieństw zaznaje oświecony lud Boży?

▪ Do czego odnosi się dzisiaj tekst Izajasza 32:5, 6?

[Ilustracja na stronie 8]

Czy zamykasz uszy na zaciekłą krytykę organizacji Jehowy? Powinieneś zamykać