Proces na skalę całego wszechświata

CZY WIESZ, że obecnie toczy się proces na skalę całego wszechświata, gdzie występują też świadkowie i odbywa się postępowanie dowodowe? Procesem tym interesuje się prawie każdy człowiek, choćby nawet nie rozumiał dokładnie wszystkich poruszanych kwestii spornych; a już zupełnie każdy, świadomie czy nieświadomie, bierze w nim czynny udział. Każdy występuje na tym procesie jako świadek, broniąc jednej albo drugiej strony. Rozstrzygnięta ma być następująca kwestia: Czy istnieje prawdziwy Bóg, który ma moc i ochotę wyzwolić ludzkość z nieszczęśliwego i pozornie beznadziejnego położenia, w jakim się znalazła, oraz ustanowić dla niej sprawiedliwe rządy?

² Pojedynczo i grupami ludzie składają świadectwo na rzecz swoich bogów, przedstawiając ich jako zbawców świata. Szczególne zainteresowanie tą rozprawą przejawia Babilon Wielki, ogólnoświatowe imperium religii, a zwłaszcza część tego Babilonu znana pod nazwą chrześcijaństwa, która broni boga trójjednego. Podobnie za wyzwolicieli uchodzą: komunizm, nauka oraz rządy poszczególnych państw. Istnieją też świadkowie Jehowy, chrześcijanie, którzy świadczą z największą aktywnością, że imię prawdziwego Boga brzmi Jehowa i że właśnie On wyzwoli ziemię i zaprowadzi na niej pokój. Wykazują, że objaśnienia na temat tego Boga i Jego zamierzeń zawarte są w Biblii oraz że nie ma On postaci trójcy, lecz sam jest najwyższym, suwerennym Władcą wszechświata.

³ Kiedy trzeba wydać jakieś orzeczenie, prawnicy albo sędziowie zawsze szukają precedensów, szczególnie takich, które zostały rozstrzygnięte przez wyższe instancje. Zatem i my poszukajmy jakiegoś precedensu dla owej rozprawy na skalę całego wszechświata (bo tym procesem zainteresowane są nawet niebiosa). Okazuje się, że istnieje bardzo trafny tego rodzaju wypadek z przeszłości, z którego zanotowano zeznania świadków, dowody przedłożone do rozpatrzenia, jak również postanowienie sądu. Co więcej, chodzi przy tym o wyrok sądu nadzwyczaj wysokiej instancji — Najwyższego Trybunału Wszechświata. Jeżeli więc chcemy w naszej sprawie zająć właściwe stanowisko, postarajmy się zbadać tamtą; nie jesteśmy zdani na domysły, nie muszą nas też dręczyć wątpliwości; możemy wnikliwie się zapoznać ze zdaniami obu stron, prześledzić wszystkie wchodzące w grę wydarzenia, przejrzeć wszystkie dowody i argumenty. Stwierdzimy, że ściśle odpowiadają one danym i dowodom przedłożonym w kwestii będącej i dzisiaj przedmiotem sporu, a to ułatwi nam orientację i zajęcie słusznego stanowiska. Precedens ów stanowią wydarzenia, jakie się w starożytności rozegrały między Izraelem a Babilonem.

⁴ Do sporządzenia protokołu tamtej rozprawy powołany został prorok Izajasz, który prowadził swą działalność prorocką i pisarską mniej więcej w latach od 775 do 732 przed naszą erą. Izraelici byli kilkaset lat wcześniej świadkami wielkiego wyzwolenia z Egiptu, sprawionego ręką Jehowy; teraz jednak czekała ich rola świadków w jeszcze bardziej doniosłym wydarzeniu. Był czas, że oślepli, nie dostrzegając i nie uznając Boga, oraz ogłuchli na słuchanie Jego przykazań, wobec czego podlegali niekorzystnemu dla siebie osądzeniu i mieli być rozproszeni, ale Bóg ku własnej swojej chwale zamierzał ich znowu zgromadzić. (Izaj. 43:1-7) Na rozprawie zwołanej przez Jehowę mieli wystąpić jako Jego świadkowie. Po przeciwnej stronie miały stanąć narody tego świata, popierające własne, przez siebie stworzone bogi. W toku tego przewodu sądowego miała się na oczach wszystkich rozstrzygnąć kwestia: Kto jest prawdziwym Bogiem?

⁵ Spójrzmy na salę rozpraw. Po jednej stronie widać Izraela, lud Jehowy, a po drugiej — narody tego świata. Przysłuchajmy się zeznaniom świadków i dowodom przedłożonym w toku procesu.

WYZWANIE RZUCONE BOGOM NARODÓW

⁶ Pierwszy zabiera głos Jehowa. Zwraca się do woźnego w przepełnionej sali sądowej: „Wyprowadź [na środek sali] lud ślepy, a mający oczy, głuchy, a mający uszy. Wszystkie narody zgromadziły się razem i zebrały się pokolenia. Któż między wami opowie to, a da nam słyszeć pierwsze rzeczy? Niech dadzą świadków swych, niech będą usprawiedliwieni, niech słyszą i rzekną: ‚Prawdziwie!’” Jehowa słowami tymi rzuca wyzwanie, lecz nie tyle narodom, ile ich bogom. — Izaj. 43:8, 9, Wk.

⁷ Teraz miejsce przeznaczone dla świadków zajmują narody świata. Gorączkowo między sobą dyskutują. Nie chodzi przecież o to, co one potrafią, ale co potrafią ich bogi. Przeszukują zapiski. Czy którykolwiek z ich bogów umiał przepowiedzieć pierwsze rzeczy, czyli to, co jeszcze leżało w przyszłości? Jeśliby stwierdzili, że coś takiego się zdarzyło, to mogliby także znaleźć pośród siebie świadka, a może większą liczbę świadków, którzy by opisali, jak i gdzie te bogi poprawnie przepowiedziały przyszłość, i którzy by udowodnili, że tak było „‚Prawdziwie’ — nasi bogowie powiedzieli prawdę i tym samym okazali się prawdziwymi bogami”.

⁸ Na sali rozpraw jednak — mimo całego wrzasku i zamieszania wzniecanego przez czcicieli bogów tego świata, którym Jehowa rzucił wyzwanie — odnośnie do kwestii spornej nie słychać żadnego argumentu. Nikt nie jest w stanie przytoczyć jakiegokolwiek dowodu na to, że jego bóg jest żyjącym, prawdziwym Bogiem, zdolnym do podania proroctwa czy w ogóle jakiejś dokładnej, godnej zaufania wypowiedzi na temat przyszłości. Z drugiej strony istnieje mnóstwo dowodów na to, że te wszystkie bogi są bezsilne; należy do nich na przykład próba, którą przed laty urządził Eliasz, prorok Boga żywego, z kapłanami Baala. — 1 Król. 18:21-40.

⁹ Znowu głos zabiera Jehowa, zwracając się do swego ludu, do Jakuba, czyli Izraela, którego stworzył i ukształtował, przy czym wskazuje mu na odpowiedzialność, jaka na niego spada w tej wszechświatowej dyskusji wokół kwestii: Kto jest Bogiem? Zaznacza temu ludowi: „Wyście moimi świadkami (...) i moimi sługami, których wybrałem, abyście mogli poznać i uwierzyć mi, oraz zrozumieć, że tylko Ja istnieję, Boga [El] utworzonego przede mną nie było, ani po mnie nie będzie. Ja, Jahwe [oboczna forma imienia Jehowa], tylko Ja istnieję i poza mną nie ma żadnego zbawcy. To Ja zapowiedziałem, wyzwoliłem i obwieściłem, a nie ktoś obcy wśród was [gdy nie było pośród was obcego boga, NW]. Wy jesteście świadkami moimi — wyrocznia Jahwe — że Ja jestem Bogiem [El].” — Izaj. 43:10-12, BT.

JEHOWA JEDYNYM BOGIEM WIEKUISTYM

¹⁰ Zanim jednak lud Jehowy odpowie, narody mają jeszcze zeznać na temat wieku swoich bogów. Odrzuciły Jehowę i utworzyły sobie własne bogi, lecz żaden z nich nie potrafi wskazać na jakiegoś tak powstałego boga, który by istniał przed Jehową. Nawet najsilniejsze dowody narodów, pozwalają im jedynie prześledzić swe istnienie wstecz do czasów potopu za dni Noego. Jehowa miał natomiast świadków znacznie wcześniej, już od Abla, drugiego syna Adama. A sam Jehowa w ogóle nie ma początku; istniał już zawsze. — Hebr. 11:1-7; 12:1; Ps. 90:1, 2.

¹¹ Lud Jehowy, Izrael, może ze swej strony poświadczyć, że Jehowa już przedtem oznajmił przez proroka Izajasza: „Ja, któremu na imię jest Jahwe, chwały mojej nie odstąpię innemu ani czci mojej bożkom.” (Izaj. 42:8, BT) A zatem na pewno nie utworzył żadnego boga [el], który by był wyższy od Niego lub chociaż równy Jemu. Izraelici są też świadkami tego, że właśnie Jehowa ich w przeszłości wyzwalał; nie ma co do tego wątpliwości, bo On dopiero wtedy wstawiał się za nimi, gdy usunęli wszelkich obcych bogów, to znaczy ‚gdy nie było pośród nich obcego boga’. Stąd też wiedzieli, że Babilon musi się przekonać na sobie o prawdziwości następującego oświadczenia ze strony Boga: „Owszem, od wieczności nim [Bogiem] jestem. I nikt się nie wymknie z mej ręki. Któż może zmienić to, co Ja zdziałam?” — Izaj. 43:13, BT.

TYLKO JEHOWA ZNA PRZYSZŁOŚĆ

¹² Teraz Jehowa podaje do zaprotokołowania przepowiednię, której spełnienie miał Jego lud poświadczyć później: „Tak mówi Jahwe [Jehowa], wasz Odkupiciel, Święty Izraela: ‚Ze względu na was posłałem do Babilonu zdobywcę: i sprawię, że opadną wszystkie zawory więzień, a Chaldejczycy na okrętach, przedmiocie ich chluby, wybuchną biadaniem. Ja Jestem Jahwe, wasz Święty, stworzyciel Izraela, wasz król!’”. — Izaj. 43:14, 15, BT, uw. marg.

¹³ Babilon zajmował się handlem i rzemiosłem oraz utrzymywał liczne kontakty poprzez lądy i morza. Niejaki Huet w 11 rozdziale swej książki Histoire du Commerce (Dzieje handlu) podaje, że Babilon dysponował flotą złożoną z trzech tysięcy galer. Utrzymywano także specjalne łodzie albo barki dla bogów babilońskich, którymi ich obwożono po drogach wodnych Babilonii. Kiedy Bóg wyzwoli swój lud, wszystkie te okręty miały zostać zniszczone. Potem Bóg zamierzał przyprowadzić swój lud z powrotem do ojczyzny, do Palestyny; wzbogaciłoby to świadectwo składane przez Izraelitów o nowe szczegóły, a także stanowiłoby dowód, że zmazał ich wykroczenia i grzechów ich nie wspomni więcej. — Izaj. 43:16-28.

¹⁴ Jehowa następnie wskazuje swemu ludowi, że kiedy już wyzwolenie i powrót staną się faktami, Izraelici radzi będą temu, iż są znani jako Jego lud: „Słuchaj, Jakubie, mój sługo (...) Tak mówi Jahwe, twój sprawca, twój twórca od narodzenia, twój wspomożyciel: ‚Nie bój się, sługo mój, Jakubie (...) Przeleję ducha mego na twoje plemię i błogosławieństwo moje na twoich potomków. Wyrastać będą jak trawa (...). Jeden powie: „Należę do Jahwe”, a drugi się nazwie imieniem Jakuba, inny zaś napisze na swej ręce: „Jahwe” i otrzyma imię Izraela.’” — Izaj. 44:1-5, BT.

¹⁵ Dlaczego na tym procesie najwięcej mówi Jehowa? Ponieważ narodom, kiedy mają zabrać głos, brak jakiejkolwiek odpowiedzi. Jehowa zaostrza rzucone wyzwanie, by wymusić od nich odpowiedź: „Tak mówi Jahwe, Król Izraela i Odkupiciel jego, Jahwe Zastępów: ‚Ja jestem pierwszy i Ja ostatni; i nie ma poza mną boga [elohim]! Któż jest do mnie podobny? — Niech woła, niech to ogłosi i niech mi dowiedzie! Kto przepowiedział przyszłość od wieków i to, co ma nadejść, niech nam obwieści!’”

¹⁶ Ze strony narodów nie słychać jednak żadnej odpowiedzi.

¹⁷ Ludowi Jehowy powinno to dodać otuchy, by jeszcze odważniej składał świadectwo o swoim Bogu i Jego suwerennej władzy. Bóg zachęca: „Nie lękajcie się ani nie przerażajcie! Czyż nie przepowiedziałem z dawna i nie oznajmiłem? Wyście świadkami moimi: Czy jest jaki bóg [eloah] oprócz mnie? Albo jaka opoka? — Ja nie znam takiego!” — Izaj. 44:6-8, BT.

CZCICIELE ŚWIATOWYCH BOGÓW ZAWSTYDZENI

¹⁸ Skoro świadkowie bogów świeckich narodów odrzucili Jehowę i Jego Słowo, to powinni mieć coś do powiedzenia na usprawiedliwienie swoich bogów. Ale w tym sęk, że bogi, które posiadają, są ich własnym wytworem; na domiar złego sami czciciele są podobni bogom, które sobie poczynili: są niczym i też ze strony swych sztucznych bóstw nie słyszą nic, co by potwierdzało ich boskość. Muszą się z tej racji wstydzić. A dlaczego są w takim zakłopotaniu? Jehowa wyjaśnia: „Wszyscy rzeźbiarze bożków są niczym; (...) ich czciciele sami nie widzą ani nie zdają sobie sprawy, że się okrywają hańbą. Kto rzeźbi bożka i odlewa posąg, żeby nie mieć pożytku? Oto wszyscy zwolennicy tego bożka zawstydzą się (...) Wszyscy oni niechaj się zbiorą i niechaj staną! Razem się przestraszą i wstydem okryją.” — Izaj. 44:9-11, BT.

¹⁹ Świadkowie spośród narodów tego świata stoją zupełnie zmieszani przed sądem i nie mogą wyrzec słowa. Nie ma już sensu dalej wywoływać ich do składania zeznań. Dlatego Jehowa zachęca z kolei swoich świadków, by zabrali głos, oraz wzywa niebo i ziemię do radowania się z tego, co On ma do powiedzenia o przyszłym wyzwoleniu z Babilonu owego ludu, któremu przebaczył wykroczenia. Powiada jemu: „Pamiętaj o tych rzeczach, Jakubie, i żeś sługą moim, Izraelu! Ukształtowałem ciebie, jesteś moim sługą. Izraelu, nie pójdziesz u mnie w niepamięć! Usunąłem twe grzechy jak chmurę i twoje wykroczenia jak obłok [jak obłokiem, NW]. Powróć do mnie, bom cię odkupił!”

²⁰ Przebaczywszy swemu ludowi, zakrywa On jak gdyby przed sobą ich nieprawości, tak jakby Mu obłok przesłonił widok. Potem jeszcze dodaje: „Wznoście okrzyki, niebiosa, bo Jahwe zaczął działać! Wykrzykujcie, podziemne krainy [niskości ziemi, BG]! (...) Bo Jahwe odkupił Jakuba i chwałę swą okazał w Izraelu.” — Izaj. 44:21-23, BT.

²¹ Teraz Jehowa dobitnym proroctwem doprowadza przewód sądowy do punktu kulminacyjnego, który wykaże, iż naprawdę jest jedynym prawdziwym Bogiem: „Tak mówi Jahwe, twój Odkupiciel. Twórca twój jeszcze w łonie matki: ‚Jam jest Jahwe, uczyniłem wszystko, sam rozpiąłem niebiosa, rozpostarłem ziemię; a któż był ze mną? Jam jest ten, który niweczy znaki wróżów i wykazuje głupotę wieszczków, wstecz odrzuca mędrców i wiedzę ich czyni głupstwem, potwierdza mowę sługi swego i spełnia radę swoich wysłanników. To ja mówię Jeruzalem: Będziesz zaludnione, i miastom judzkim: Będziecie odbudowane. Ja podniosę je z ruin. To Ja mówię otchłani wód: Wyschnij! i wysuszam twoje rzeki.’” — Izaj. 44:24-27, BT.

SŁUSZNOŚĆ PO STRONIE JEHOWY I JEGO ŚWIADKÓW

²² Jasnowidzów, wrożów, wieszczków politycznych zapowiadających ludowi Jehowy niepomyślną przyszłość (w tym zwłaszcza astrologów babilońskich) — tych wszystkich Jehowa zdemaskował jako błądzących głupców, gdyż rzeczywistość odrzuciła wstecz i przekreśliła ich przepowiednie. Zarazem dowiódł prawdziwości wypowiedzi swoich sług, swoich wysłanników i świadków, takich jak Izajasz czy Jeremiasz, spełniając natchnione Jego duchem mowy tych proroków. Chociaż Juda i Jeruzalem leżały siedemdziesiąt lat całkowicie opustoszałe, niezamieszkane przez żadnego człowieka, to jednak miały na rozkaz Jehowy być znowu odbudowane. A co z Eufratem, „otchłanią wód”, która stanowiła główną obronę warownego miasta Babilon? Miał on jakby wyschnąć; dopływy Eufratu miały bezskutecznie dostarczać mu swych wód. Babilon w każdym razie miał upaść.

²³ Fakty tutaj potwierdzają proroctwa. Starożytny Babilon, trzecie mocarstwo światowe, dawno już nie istnieje. Jakie więc orzeczenie wydał Najwyższy Trybunał w tym starożytnym procesie? Sąd ten rozstrzygnął, że tylko Jehowa jest żywym i prawdziwym Bogiem, który spełnia słowa swego proroctwa. Odnośne zapiski można przebadać jeszcze gruntowniej, aby się tym lepiej przekonać, że historia oddaje słuszność Jehowie Bogu.a

²⁴ Wyłania się teraz bardzo istotne pytanie: Jakie stanowisko zajmiemy osobiście po zbadaniu tej sprawy? Możemy i musimy wystąpić w roli świadków broniących jednej lub drugiej strony. Od tego wyboru zależą nasze przyszłe losy, bo chociaż w związku z Babilonem i ludem Izraela Bóg dowiódł swej prawdziwości, to jednak ta sama kwestia sporna pozostaje do dziś żywa i ma być wkrótce rozstrzygnięta na jeszcze większą skalę. Obecnie jako główny ziemski przeciwnik Boży występuje Babilon Wielki. Czy zatem chcemy być świadkami na rzecz bogów Babilonu Wielkiego i okazać się świadkami fałszywymi, głupcami, których czeka tylko rozczarowanie? Według prawa Bożego danego dawnemu ludowi izraelskiemu świadek, który wypowiadał o Bogu kłamstwa, czyli przeciw Niemu bluźnił, był karany śmiercią. A może rozpatrzywszy fakty chcemy powziąć właściwą decyzję i stać się prawdziwymi świadkami Jehowy? Jeżeli tak, to Bóg wystąpi wobec nas w roli Wybawiciela. On nie tylko może, ale też chce nam pomóc i udostępnić życie. Najwyższy Trybunał już rozpoczął posiedzenie. Jehowa jako Sędzia wzywa wszystkich do składania świadectwa. Nie ma stanowiska pośredniego. Albo jesteśmy aktywni po stronie Jehowy Boga, albo też czynnie bądź milcząco popieramy bogów tego świata. Dokonaj wyboru, lecz wiedz, że ta decyzja oznacza dla ciebie wybór między życiem a śmiercią. (B-20)

[Przypis]

[Pytania do studium]

 1. (a) Jaka rozprawa toczy się obecnie? (b) Jaka kwestia ma być na niej rozstrzygnięta?

 2. Jakie istnieją różne stanowiska w sprawie ocalenia świata?

 3. (a) Dlaczego w kwestiach prawnych istotne znaczenie ma znajomość precedensu? (b) Czy i jaki istnieje precedens omawianego przez nas procesu?

 4, 5. (a) Kto wówczas otrzymał wezwanie do stawienia się na rozprawę i co miało tam być dowiedzione? (b) W jakim stanie znajdował się wtedy lud Boży?

 6. Jakie wyzwanie rzuca Jehowa wobec zgromadzonych narodów?

 7. Komu w gruncie rzeczy rzucone zostało wyzwanie?

 8. Czego nikt nie jest w stanie udowodnić o bożkach narodów świata?

 9. (a) Do kogo Jehowa zwraca się teraz i co przy tym zaznacza? (b) Jaki więc obowiązek ciąży na nich i dlaczego?

10. Dlaczego w kwestii wieku swych bogów narody nie mogą się porównywać ze świadkami Jehowy?

11. (a) Kto jedynie wyzwalał Izraelitów? (b) Dlaczego nikt nie może zmienić tego, co On postanowił uczynić?

12. Dlaczego Jehowa nazwał siebie Odkupicielem i co Izraelici mieli poświadczyć później, będąc w Babilonie?

13. (a) Co miało towarzyszyć uwolnieniu ludu Bożego z Babilonu? (b) Jakie następstwa miało to uwolnienie pociągnąć za sobą?

14. Jak proroctwo Izajasza 44:1-5 ukazuje radość Izraela, wynikającą z tego, że w czasie wyzwolenia z Babilonu znany jest jako lud Boży?

15, 16. Dlaczego Jehowa najwięcej mówi na tym procesie i jeszcze ponawia swe wyzwanie?

17. Jak Bóg zachęca swój lud słowami proroctwa Izajasza 44:6-8?

18. Dlaczego świadkowie fałszywych bożków muszą się wstydzić?

19, 20. Jakie pocieszające słowa kieruje Jehowa do swych świadków, zapewniając ich o przyszłym wyzwoleniu?

21. (a) W jaki sposób Jehowa doprowadza przewód sądowy do punktu kulminacyjnego? (b) Jakie zaskakujące proroctwo wypowiada Jehowa o Jeruzalem i miastach Judy?

22. (a) Jak Jehowa zdemaskował wszystkich wieszczków, a dowiódł słuszności stanowiska swoich sług? (b) Jak miała być pokonana „otchłań wód”?

23. Jakie orzeczenie Najwyższego Trybunału padło w tym starożytnym procesie?

24. (a) Na jakie istotne pytanie musimy teraz odpowiedzieć? (b) Co uzależnione jest od naszej decyzji?