Dostrzegaj błogosławieństwa płynące z jedności dzięki Królestwu!
„Każdy, kto ich zobaczy, rozpozna, że to jest ród, któremu błogosławi Jehowa” (Izaj. 61:9).
1. (a) Jak w naszych czasach Jehowa okazuje się szczodry wobec mnóstwa ludzi, którzy Go jeszcze nie znają? (b) Po czym można rozpoznać Jego błogosławiony lud?
OD ROKU 1914 zasiada na tronie niebiański Król, mający pełnomocnictwo do sprawowania władzy. Zorganizowano też na ziemi społeczność podlegającą przewodnictwu „książąt”, którzy panują „w imię praworządności” (Izaj. 32:1, 2). Wszystko to dowodzi, że Jehowa jest szczodry dla każdego, kto łaknie i pragnie sprawiedliwości. A głodni spragnieni napływają tłumnie do ludu, któremu Jehowa w ten sposób błogosławi. Ale po czym rozpoznają ten lud? Czy wybija się on pod względem pozycji społecznej, politycznej lub finansowej? Nie, to nie takie znamiona wyróżniają go spośród reszty. Przeciwnie, zwraca na siebie uwagę, ponieważ odzwierciedla szczodrobliwość swojego Boga, chętnie dzieląc się tymi błogosławieństwami, których sam już dostąpił.
2. Jaka zaleta jest teraz widoczna na całej ziemi u sług Jehowy zgodnie z Księgą Izajasza 32:8? Jakiej radzie Mistrza to zawdzięczają?
2 Szczodrobliwy Bóg nauczył swoich sług, by także byli szczodrzy. W Księdze Izajasza 32:8 powiedziano o człowieku mającym takie usposobienie: „Jeżeli chodzi o szczodrego, rada jego dotyczy szczodrobliwości; i powstaje on w interesie szczodrobliwości”. Jezus odsunął na bok własną wolę i odmówił sobie wielu rzeczy, byleby wykonać otrzymane od Ojca polecenie, żeby dzielić się z drugimi dobrą nowiną o Królestwie. Podobnie pragną postępować jego naśladowcy. Biorą sobie do serca radę Mistrza: „Dawajcie, a będzie wam dane: miarę dobrą, natłoczoną, utrzęsioną i opływającą wsypią w zanadrze wasze. Odmierzą wam bowiem taką miarą, jaką wy mierzycie” (Łuk. 6:38, Biblia Tysiąclecia). Jehowa Bóg i Chrystus Jezus — Ci mogą nagrodzić i też nagrodzą hojne ręce swoich sług, zapewniając im zadowolenie, spokój ducha i radość jako owoc ich lojalnej służby dla spraw Królestwa.
3. Czym lojalni słudzy Jehowy różnią się od ludzi należących do chrześcijaństwa oraz ich wspólników?
3 Głosiciele dobrej nowiny swoją szczodrością i pracowitością zdecydowanie wyróżniają się spośród innych ludzi. Prorok Boży zapowiadał zgubę beztroskim ‛miłośnicom wygody’, mieszkankom niewiernego Jeruzalem (Izaj. 32:9-14). Postawą swoją przypominają nam może pewnych osobników, którzy podają się za sług Boga i Chrystusa, ale nie wykazują pracowitości ani gorliwości w służbie Jehowy. Mogą nam przyjść na myśl zarówno przedstawiciele religii nominalnego chrześcijaństwa, jak też inni, którym niezbyt leży na sercu troska o rzesze głodnych i spragnionych. Zajęli się przede wszystkim sprawami świeckimi i nie zamierzają przyłożyć się do pracy, którą Jehowa polecił wykonać właśnie w naszych czasach. Musi się to zakończyć ich zgubą, tak jak zgubne skutki pociąga za sobą zaniedbanie żniw.
4. Jaka przyszłość czeka wszystkich, którzy nie przestaną posługiwać się Słowem Bożym w nieuczciwy sposób?
4 Chrześcijaństwo wraz z jego pomocnikami oraz poplecznikami czeka jedynie smutek i zagłada. Nie są szczodrzy ani owocni w służbie Jehowy, a to prowadzi do duchowego głodu i w rezultacie do wyludnienia. Ponieważ wszyscy ci rzekomi chrześcijanie nie sadzą ani podlewają jak należy, gdyż nie posługują się uczciwie Słowem Bożym, więc Jehowa też nie jest zobowiązany ‛dawać im wzrost’. (Porównaj z tym List 1 do Koryntian 3:6-9).
DOBRA NOWINA DLA LOJALNYCH
5. Co przepowiedziano w proroctwie Izajasza 32:15? Jaki zdumiewający rozwój trwa do chwili obecnej?
5 W celu dodania otuchy tym, którzy cierpliwie czekają na Jehowę, będąc lojalnie zajęci powierzonymi im sprawami Królestwa, zarezerwowano dla nich dobrą nowinę. Przedstawiono ją w Księdze Izajasza 32:15 następującymi słowami: „Aż będzie na nas duch wylany z wysokości i pustynia stanie się sadem, a sam sad będzie poczytany za prawdziwy las”. Bóg istotnie wylał świętego ducha na swoich współczesnych świadków, podobnie jak niegdyś na apostołów i uczniów oczekujących tego w dniu Pięćdziesiątnicy 33 roku n.e. (Dzieje 2:1-4, 14-18; Joela 3:1, 2, BT). W rezultacie i wtedy, i dzisiaj lojalni słudzy Jehowy na ziemi zajęli się pozyskiwaniem nowych uczniów. Przede wszystkim w latach 1919 i 1922 dało się odczuć wylanie ducha Jehowy na Jego lud, przy czym dzieło ogłaszania Królestwa zaczęło nabierać rozmachu zwłaszcza od roku 1922. Działalność ta trwa i rozwija się do dziś, do roku 1985, pomimo uciążliwych warunków panujących na ziemi. Grono szczodrych szermierzy dobrej nowiny rozrosło się ogromnie i ze skromnej liczby 7 czy 8 tysięcy w roku 1922 sięgnęło ostatnio wspaniałego szczytu 2 842 531 osób.
6. Jakie jeszcze nadzwyczajne skutki miało wylanie ducha świętego na ziemską organizację Jehowy?
6 ‛Wylany duch’ oczywiście dał w wyniku owoce. Nie mamy już nic wspólnego z przypominającym pustynię światem szatańskim ani nie cierpimy duchowego głodu słuchania Słowa Jehowy (Ezech. 36:29, 30). Począwszy od Pięćdziesiątnicy roku 33 Bóg sadzi na duchowej posiadłości swego ludu potężne „dęby” — mężnych, niezachwianych chrześcijan. Będąc „szczepem Pana”, te okazałe, płodne „dęby” rozrosły się i rozwinęły w istny las, ponieważ widzialna społeczność czcicieli Jehowy rozpościera nad wszystkimi chętnymi orzeźwiający cień i zapewnia im duchowe zaopatrzenie od Boga (Izaj. 61:3, Biblia warszawska).
7. Co pobudziło wielką liczbę szczerze usposobionych ludzi do pospieszenia ku widzialnej organizacji Jehowy?
7 Ludzi szczerego serca, którzy teraz tłumnie napływają do widzialnej teokratycznej organizacji Jehowy, pociągają cuda duchowego raju. Nigdzie więcej na ziemi nie znaleźli prawości i sprawiedliwości. Mają już dosyć kapłanów wyzutych z wiary, polityków dbających tylko o własne interesy oraz chciwych potentatów finansowych. Otworzyły się im oczy, gdy ujrzeli społeczeństwo bogobojnych mężczyzn i niewiast, w którym nigdy nie wybiela się ludzi nierozumnych, pozbawionych zasad ani nie przedstawia się ich jako szlachetnych; natomiast gani się postępowanie samowolne i niechrześcijańskie oraz szybko pociąga się do odpowiedzialności osoby praktykujące czyny nieczyste i niegodziwe.
8. Jak spełnia się teraz na ludzie Jehowy proroctwo Izajasza 32:16?
8 Prorok oświadcza dalej w swym orędziu otrzymanym od Boga: „I na pustyni bezsprzecznie zamieszka praworządność, a w sadzie przebywać będzie sama sprawiedliwość” (Izaj. 32:16). Istotnie, w widzialnej teokratycznej organizacji Jehowy osiedliła się sprawiedliwość i praworządność. Oczywiście prawdziwi słudzy Boży rozumieją, że wszystko, co posiadają i czym się cieszą, włącznie z uprzywilejowaną pozycją przed Jehową, zawdzięczają Jego życzliwości, na którą nawet nie zasłużyli. Ich sprawiedliwość pochodzi od Boga.
9. Jak trud wiernych świadków na rzecz Jehowy kontrastuje z postawą i uczynkami kleru chrześcijaństwa?
9 Sytuacja ta stanowi krańcowe przeciwieństwo faryzeuszowskiej i świętoszkowatej postawy wybitnych przedstawicieli chrześcijaństwa. Chodzi przecież o prawość udowodnioną czynami, które przynoszą chwałę Jehowie, a pożytek posłusznym Mu ludziom wszystkich ras i języków. Między innymi bynajmniej nie do mało znaczących czynów należy ogłaszanie wieści o Królu, który obecnie panuje zgodnie z wolą Boga. Żadna inna organizacja na ziemi nie zajmuje się publikowaniem tego radosnego faktu. A każdy szczery człowiek, który słyszy to orędzie, pragnie z kolei przekazać swym bliźnim informacje o dobrodziejstwach jedności dzięki Królestwu.
BŁOGOSŁAWIEŃSTWO POKOJU
10. Co z kolei opisuje Izajasz w swoim proroctwie, w rozdziale 32 a wersecie 17?
10 Omawiane dzieło rozprzestrzeniające się na cały świat, ta święta służba, przebiega w zorganizowanej formie, w atmosferze pokoju, zgody i bezpieczeństwa, tak jak Izajasz opisał to dalej w 32 rozdziale a 17 wersecie swojego proroctwa: „I stanie się pokój nieodwołalnie dziełem prawdziwej sprawiedliwości; a służbą prawdziwej sprawiedliwości — uspokojenie i bezpieczeństwo po czas niezmierzony”. Właśnie takiej prawdziwej sprawiedliwości szukali bogobojni ludzie wszystkich ras, a teraz ją znajdują w organizacji Świadków Jehowy. Tutaj panuje pokój, gdyż wszyscy są chętni do współpracy, choć „bardzo zajęci dziełem Pańskim” (1 Kor. 15:58).
11. (a) Dla kogo nie ma miejsca w organizacji Jehowy? (b) W jaki sposób tacy są ‛zbierani’? Co z tego wynika dla lojalnych sług Jehowy?
11 Pośród ludu Bożego nie ma miejsca dla próżniaczych gadułów ani w ogóle dla takich, co nie chcą pracować w służbie Jehowy. Toteż faktycznie spełnia się teraz obietnica zawarta w przypowieści Jezusa z Ewangelii według Mateusza 13:24-30, 39, 41. Aniołowie przyrównani do żeńców istotnie ‛zbierają’ z Jego organizacji Królestwa „wszystkie przyczyny zgorszenia oraz czyniących bezprawie”. Aniołowie potrafią rozpoznać, kto jest prawdziwym sługą Jehowy, a kto tylko takiego udaje. Bez trudu mogą wytworzyć sytuację, w której sprawcy niegodziwości zostaną zdemaskowani i wydaleni poza społeczność prawdziwych chrześcijan. Jaki jest rezultat? Zdrowa organizacja, działająca ku chwale Jehowy i na rzecz rozwoju Jego Królestwa pod zarządem Jezusa Chrystusa.
12. (a) Jakie stanowcze zapewnienia daje Jehowa swemu ludowi w myśl Izajasza 32:18? (b) Jakie przyszłe wydarzenia zarysowują się coraz wyraźniej? Jak się to odbija na lojalnych sługach Jehowy?
12 Izajasz oświadcza dalej (32:18, Bw): „Zamieszka mój lud w siedzibie pokoju, w bezpiecznych mieszkaniach i w miejscach spokojnego odpoczynku”. Jehowa istotnie zapewnił swoim wiernym sługom na ziemi i miejsce, i pracę, czego nikt nie będzie w stanie ich pozbawić. Mają tu pozostać, aż Jehowa doprowadzi do końca to, co zamierzył wobec nich przed Har-Magedonem (Obj. 16:14, 16). Dla nich Babilon Wielki, ogólnoświatowe imperium religii fałszywej, już upadł. Jego wpływy zresztą szybko słabną. Już teraz żywioły należące do dzikiego zwierza opisanego w 17 rozdziale Objawienia spoglądają na niego, przygotowując się do pożarcia jego ciała i doszczętnego spalenia go w ogniu (Obj. 17:16). Ale świadkowie na rzecz Królestwa bynajmniej nie przejmują się tymi wydarzeniami, ukazującymi się na horyzoncie. Nie podzielają niepokoju i obaw świeckich ludzi. Ponieważ dzięki błogosławieństwu Jehowy wiemy naprzód o nadchodzących wypadkach, możemy ufnie patrzeć w przyszłość, spokojni o końcowy wynik. „Obfitość pokoju należy do tych, którzy miłują Twe prawo [Jehowo], i nie ma dla nich żadnego kamienia obrazy” (Ps. 119:165).
13. Jakie doniosłe usprawnienia wprowadził Jehowa w swojej widzialnej organizacji? Jak to wpłynęło na postawę i pracę Jego ludu?
13 Prorok zapowiedział w innym miejscu (Izaj. 60:17) wprowadzenie ważnych usprawnień do teokratycznego porządku i sposobu postępowania wśród ziemskich sług Jehowy. Zilustrował to zastąpieniem łatwopalnych materiałów oraz małowartościowych metali przez miedź, srebro i złoto. Następnie czytamy: „I zechcę twymi nadzorcami ustanowić pokój, a sprawiedliwość tymi, którzy wyznaczają ci zadania”. W organizacji zwiastującej Królestwo każdy z radością współpracuje z drugimi w pokoju, gdyż wszystkie ich zadania — bez względu na to, w jakiej gałęzi służby pracują — wiążą się z rozgłaszaniem po całej ziemi Królestwa. Wszyscy zgadzają się ze sobą i każdemu zależy na przeprowadzeniu tego dzieła. Stanowi to zupełne przeciwieństwo samolubnej, nieustannej walki między pracownikami a pracodawcami, która stwarza tyle problemów w otaczającym nas świecie! Wszyscy członkowie organizacji Bożej niezależnie od zajmowanego stanowiska są pouczani przez Jehowę, toteż potrafią pracować w pokoju i w należytym porządku (Izaj. 54:13).
14. Jaka zupełnie odmienna przyszłość czeka: (a) pracowity lud Jehowy? (b) chrześcijaństwo oraz jego politycznych zalotników?
14 Ten błogosławiony i pracowity lud nie da się wytrącić z równowagi nawet wtedy, gdy z zaskakującą nagłością nadejdzie koniec szatańskiego systemu rzeczy. Jehowa wykona swój wyrok, który jak ciężka burza gradowa spadnie na nominalne chrześcijaństwo oraz cały świat i zupełnie unicestwi wroga. Ale lud Boży zostanie bezpieczny pod Jego opieką, podczas gdy pokotem kłaść się będzie potężny „las” uzbrojonych hord Szatana, jak przepowiedziano w Księdze Izajasza 32:19: „Las jednak runie wśród burzy gradowej, a miasto w przepaść się stoczy” (Biblia poznańska). W trakcie tych wszystkich wydarzeń, które wstrząsną światem, słudzy Boży będą ufnie polegać na zapewnieniu, że „anioł Jehowy zewsząd otacza obozem tych, co się boją Jego, i ratuje ich” (Ps. 34:7).
TRZEBA DOPROWADZIĆ DO KOŃCA OGROMNE DZIEŁO
15. Jaką pracę musi jeszcze wykonać lud Jehowy?
15 Tymczasem mamy jeszcze przed sobą ogromną pracę, którą należy doprowadzić do końca, póki Jehowa daje szansę mnóstwu ludzi ze wszystkich narodów i pozwala, by otworzyły się im oczy i uszy na zrozumienie wagi orędzia o zbawieniu. Faktycznie szczęśliwi są ci, którzy się nie oszczędzają w tej służbie dla Królestwa, pracowicie rozsiewając ziarno prawdy o Królestwie wśród narodów ziemi! Błogosławieństwo to opisano w ostatnim wersecie 32 rozdziału Księgi Izajasza następującymi słowami: „Szczęśliwi jesteście, którzy siejecie ziarno nad wszystkimi wodami, puszczając tam nogi wołu i osła”. Wymieniono tu zwierzęta pociągowe, używane przez starożytny lud Boży na roli do orki pod zasiew. Daje się to porównać z niezbędnym wyposażeniem, jakie Jehowa zapewnia swoim współczesnym świadkom, aby rozprzestrzenianie prawdy o Królestwie przeprowadzono szybko i skutecznie, z mocnym przekonaniem, że Stwórca udzieli swego błogosławieństwa w formie obfitych zbiorów.
16. Jakie dowody przemawiają za tym, że Jehowa obficie błogosławi dzisiaj na całej ziemi swym świadkom na rzecz Królestwa?
16 Przyjrzyjmy się polu, którym jest świat. Czy nie widzimy na własne oczy, jak Jehowa błogosławi naszym wysiłkom, gdy głosimy wieść o Królestwie regularnie i gorliwie? W wielu krajach w rozbudowanych oraz lepiej rozwiązanych pomieszczeniach biur oddziałów mieszka i pracuje coraz więcej ochoczych głosicieli pełnoczasowych, potrzebnych do sprostania zadaniom postawionym tym placówkom. W jednym kraju po drugim uruchamia się nowoczesne maszyny drukarskie i wprowadza mniej czasochłonne metody produkcji, tak iż szybko wzrasta liczba wydrukowanych Biblii, podręczników biblijnych i czasopism. Coraz więcej oddanych, ochrzczonych sług Bożych zgłasza się do służby w charakterze pionierów stałych i pomocniczych, co oznacza, że każdego dnia poświęcają czas na życiodajne zaszczepianie prawdy o Królestwie w serca wielu ludzi. Prawie we wszystkich zborach głosiciele Królestwa starają się poszerzyć zakres swej służby, powodowani głębokim docenianiem błogosławieństw, jakie na nich już zlał Jehowa.
17. Czym w naszych czasach wyróżniają się Świadkowie Jehowy oraz ich działalność?
17 Tylko Świadkowie Jehowy zajmują się tym zbawczym dziełem z ramienia rządu Królestwa Bożego. Jedynie oni cieszą się też z plonów, jakie już dzisiaj są wyraźnie widoczne. A nasienie, którego Jehowa dostarcza swoim ochoczym robotnikom rolnym, jest dobrze przesiane i wyselekcjonowane! Nasze podręczniki do studiów biblijnych są tak przygotowane, by poruszyły serca licznych ludzi, których jeszcze trzeba zebrać i wprowadzić do pokojowej organizacji Jehowy, do zboru chrześcijańskiego, który w Ewangelii według Mateusza 13:30 przyrównano do „spichlerza” Jego Syna.
18. Dlaczego powinniśmy z zadowoleniem i radością rozwijać swoją służbę w interesie Królestwa?
18 Żyjemy naprawdę w dniu Jehowy, w okresie urzeczywistnienia Jego „cennych i nader wspaniałych obietnic” na korzyść oddanego Mu ludu (2 Piotra 1:4). Kwitnie wśród nas pokój i jedność. Udostępniono nam jasne zrozumienie zamierzeń naszego Boga. Cieszymy się spokojem ducha w świecie ogarniętym trwogą i przerażeniem. Czeka nas przyszłość bogata w jeszcze większe błogosławieństwa. Czy nie przepełnia nas radość, że jesteśmy obdarowani wszystkimi tymi dobrodziejstwami jedności dzięki Królestwu? Czy nie jesteśmy zdecydowani nadal przyczyniać się do rozwoju dzieła Królestwa ku wiecznotrwałej chwale Jehowy?
JAKĄ MASZ NA TO ODPOWIEDŹ:
▪ Czym usposobienie sług Jehowy różni się od tego, które jest widoczne w chrześcijaństwie?
▪ Co wynikło z wylania ducha Bożego?
▪ Jakimi błogosławieństwami cieszy się obecnie lud Boży zgodnie z tekstem z Izajasza 32:17, 18?
▪ Jakie mamy dowody, że Jehowa błogosławi świadkom na rzecz Królestwa?
[Ilustracja na stronie 12]
W czasie zjazdu ludu Jehowy w Cedar Point (Ohio) podkreślono w roku 1922 potrzebę ‛ogłaszania wieści o Królu i Królestwie’
[Ilustracja na stronie 15]
Jehowa pobłogosławił swój lud ogólnoświatowym pokojem i jednością