Umocnieni, by oznajmiać słowa Jehowy
„Tak mówi Jahwe: (...) głoś (...) wszystkie słowa, które kazałem ci im oznajmić. Nie opuść ani słowa”. — Jer. 26:2, Poz.
1. Jakim prorokiem był Jeremiasz? Jak Jehowa go umacniał?
JEREMIASZ wiernie pełnił służbę proroka. Za gorliwe ogłaszanie „wszystkich słów” Jehowy ze strony całego narodu spotykała go krzywda. Kiedy jednak wołał do Boga o pomoc, Jehowa umacniał go słowami: „Uczynię ciebie wobec tego ludu warownym murem spiżowym. Będą cię zwalczać, ale cię nie zmogą, bom Ja jest przy tobie, aby cię wybawić i ocalić”. Tego rodzaju ‛zapewnienie Jehowy’ dodawało mu sił do wytrwania. — Jer. 15:10, 15, 20, Poz.
2. Jakie pożądane zalety wykazywał Jeremiasz? (Hebr. 13:6).
2 Prorok ten posłusznie ogłaszał „wszystkie słowa” dobitnego orzeczenia sędziowskiego, które Jehowa polecił mu oznajmiać. ‛Nie opuszczał ani słowa’ (Jer. 26:2, Poz). Demaskował bez ogródek niegodziwość całego narodu żydowskiego, tak władców, jak i poddanych. Wymagało to ze strony Jeremiasza odwagi i bezgranicznej wiary, że Jehowa jest w stanie go wesprzeć.
3. Kto usługuje w charakterze współczesnego „Jeremiasza”? W jakie przymierze weszli ci ludzie?
3 Podobnie w czasach nowożytnych Jehowa wzbudził niewielki ostatek swych namaszczonych świadków, by pełnili służbę klasy Jeremiasza, zwłaszcza na obszarach objętych przez obłudne chrześcijaństwo. Także oni muszą ‛głosić wszystkie słowa, które Jehowa kazał oznajmić’. Słowa te stanowią orędzie, które zarówno potępia chrześcijaństwo i wszystkie inne narody, jak też dodaje odwagi prawdziwemu zborowi chrześcijańskiemu i napawa go nadzieją. Duchowi ci Izraelici zostali objęci „nowym przymierzem”, opisanym barwnie w Księdze Jeremiasza 31:33, 34:
„Takie będzie przymierze, jakie zawrę z domem Izraela po tych dniach — wyrocznia Jahwe: Umieszczę swe prawo w głębi ich jestestwa i wypiszę na ich sercu. Będę im Bogiem, oni zaś będą Mi narodem. I nie będą się musieli wzajemnie pouczać, jeden mówiąc do drugiego: ‛Poznajcie Jahwe!’ Wszyscy bowiem od najmniejszego do największego poznają Mnie — wyrocznia Jahwe, ponieważ odpuszczę im występki, a o grzechach ich nie będę już wspominał”.
4. Jaką nadzieję żywi lud Jehowy na wzór Abrahama? (Hebr. 13:12-15).
4 Dla tego duchowego ‛potomstwa Izraela’ Jehowa buduje niebiańskie miasto, które nie zostanie wywrócone ani zburzone, ale będzie trwało po czas niezmierzony. (Porównaj z tym List do Hebrajczyków 9:13-15). Perspektywa ta przypomina nam, jak Jehowa umacniał wiernego Abrahama, podsycając w nim nadzieję doczekania się „miasta zbudowanego na silnych fundamentach, którego architektem i budowniczym jest sam Bóg” (Hebr. 11:10). A teraz żyjemy w czasach, kiedy oblubienica Chrystusa: „Miasto Święte — Jeruzalem Nowe”, zostanie wkrótce skompletowane w niebie, skąd, mówiąc obrazowo, ‛zstąpi’ celem błogosławienia ludzkości na wieki. — Apok. 21:2-5, 9.
5. (a) Jakie „słowa” powinniśmy chętnie oznajmiać innym? (b) Jakie podwójne orędzie musi ogłaszać klasa Jeremiasza? (Zobacz też Księgę Izajasza 61:1, 2).
5 Miasto omawiane to niebiańskie Królestwo, ku któremu Jehowa przez Jezusa Chrystusa prowadzi ostatek swych owiec. Ustanowieni wśród nich starsi usługują obecnie w roli wiernych podpasterzy Jego ludu zgromadzonego na ziemi (Jer. 23:3, 4). Są oni przedstawicielami Królestwa „Odrośli sprawiedliwej”, większego Dawida, Jezusa Chrystusa, o którym proroctwo powiada:
„Będzie panował jako król, postępując roztropnie, i będzie wykonywał prawo i sprawiedliwość na ziemi. (...) To zaś będzie imię, którym go będą nazywać: ‛Jahwe naszą sprawiedliwością’” (Jer. 23:5, 6; porównaj z tym Księgę Izajasza 32:1, 2 oraz List 2 do Koryntian 5:20).
Z jakąż ochotą powinniśmy obwieszczać innym „słowa” Jehowy, dotyczące tego sprawiedliwego Królestwa! Ale Jehowa zlecił współczesnej klasie Jeremiasza również głoszenie orędzia o zagładzie!
CHRZEŚCIJAŃSTWO SKAZANE NA ZAGŁADĘ
6. Jak „słowa” Jeremiasza pasują do duchownych chrześcijaństwa?
6 Duchowieństwo nominalnego chrześcijaństwa utrzymuje, że krzewi prawdziwy chrystianizm. Czy jednak jego nauki i uczynki licują z tym twierdzeniem? Czy raczej tworzy klasę podobną do przywódców religijnych z czasów Jeremiasza? O tych ostatnich prorok pisał:
„Łowią ludzi. Jak klatka pełna jest ptaków, tak domy ich przepełnione są oszustwem. W taki to sposób stają się wielcy i bogaci” (Jer. 5:26, 27).
Duchowni chciwie powiększali szeregi parafian — albo przyciągali ich zewnętrznym pozorem pobożności, albo też nawracali ogniem i mieczem, jak w czasach kolonizacji. Ale ich religia opiera się na misteriach starożytnego Babilonu, a nie na Słowie Bożym (Apok. 17:5). Bóg ich jest osłonięty tajemnicą „trójcy”. Nauczając kłamliwie, że dusza jest nieśmiertelna, wpoili ludziom strach przed „ogniem piekielnym”; wzbogacili się też znacznie na odmawianiu modłów za tych, którzy rzekomo cierpieli w mitycznym czyśćcu. Czczą znak krzyża podobnie jak Egipcjanie na długo przed przyjściem Chrystusa. Ozdabiają obrazy i figury swoich świętych aureolami i różańcami, wzorując się w tym na religiach Wschodu.
„Utyli i stali się tłustymi. Lecz też przebrali miarę nieprawości”. — Jer. 5:28, Poz.
7. Pod jakimi względami wiele osób w chrześcijaństwie można porównać z mieszkańcami Jeruzalem z czasów Jeremiasza?
7 Za dni Jeremiasza większość ludzi wolała pozostać w systemie skazanym na zagładę. Lubowała się w jego nieuczciwości, zepsuciu, niemoralności. Czyż nie tak samo postępuje wiele osób w dzisiejszym chrześcijaństwie? Jehowa ogłasza następujący wyrok:
„Czy za to mam nie karać — wyrocznia Jahwe — lub się nie pomścić nad takim, jak ten, narodem? Obrzydliwość i zgroza dzieje się w kraju. Prorocy przepowiadają kłamliwie, kapłani nauczają na własną rękę, a lud mój to lubi” (Jer. 5:29-31).
Niechaj duchowieństwo w dalszym ciągu szerzy babilońskie kłamstwa. Niech się wybija przez wspieranie przekupnych polityków. Niech sobie przymyka oczy na tak zwaną wolną miłość, homoseksualizm, uprawianie hazardu oraz inne rzeczy potępione w Słowie Bożym, albo nawet je otwarcie popiera. Stanowisko takie może być popularne, może zjednywać masy. Wiele osób zapewne „to lubi”. Ale Bóg oświadcza, że już w najbliższej przyszłości usunie całą tę obłudę religijną.
8. Zapowiedzią czego był los Szilo? (Jer. 7:12).
8 Za pierwszych sędziów Izraela przybytek i arka Jehowy znajdowały się w Szilo. Kapłaństwo stało się jednak tak pobłażliwe, przekupne i niemoralne, że Jehowa postanowił je ukarać. Izrael poniósł druzgocącą porażkę z rąk Filistynów, którzy w dodatku zagarnęli arkę; arcykapłan Heli i jego rozpasani synowie ponieśli śmierć (1 Sam. 2:12-29; 4:2-18; 3:10-14). Według słów Jehowy miasto Jeruzalem z czasów Jeremiasza zmierzało ku takiej samej klęsce, jaka niegdyś spotkała Szilo:
„A teraz, ponieważ popełnialiście te występki — wyrocznia Jahwe — i mimo że mówiłem do was nieustannie i niezmordowanie, nie usłuchaliście, a gdy wołałem, nie odpowiedzieliście, uczynię temu domowi, nad którym wzywano mojego imienia, a w którym wy pokładacie ufność, i temu miejscu, danemu wam i waszym przodkom, to samo, co uczyniłem Szilo” (Jer. 7:13, 14).
Religie chrześcijaństwa, które twierdzą, że poprzez Chrystusa Jezusa łączy je więź z Bogiem, uczyniłyby dobrze, gdyby wzięły pod uwagę te słowa.
9, 10. (a) Czym „występki” chrześcijaństwa różnią się od uczynków prawdziwych chrześcijan? (b) Jaki zgodny z proroctwem jest stosunek przywódców religijnych chrześcijaństwa do upadku moralnego i do wysiłków na rzecz pokoju? (c) W jaki sposób zapanuje prawdziwy pokój?
9 Do „występków” chrześcijaństwa należy między innymi to, że opowiada się za ludzkimi planami ustanowienia pokoju, podczas gdy Jezus nauczał prawdziwych chrześcijan, by się modlili o Królestwo Boże, które posłuży do zaprowadzenia pokoju na ziemi (Mat. 6:10). Przywódcy zarówno katoliccy, jak i protestanccy, obwołali Organizację Narodów Zjednoczonych „ostatnią nadzieją ludzkości na pokój”. Jednocześnie ubiegają się o aprobatę ze strony polityków, udzielając błogosławieństwa i poparcia narodom członkowskim tej organizacji, które na nieszczęście zbroją się za oszołamiającą sumę 350 miliardów dolarów rocznie. Słowa Jeremiasza trafnie pasują do przywódców religijnych współczesnego „Jeruzalem”, czyli domeny chrześcijaństwa:
„Od najmniejszego do największego wszystkich ogarnęła żądza zysku: od proroka do kapłana — wszyscy popełniają oszustwa (...). Usiłują zaradzić katastrofie mojego narodu, mówiąc beztrosko: ‛Pokój, pokój’, a tymczasem nie ma pokoju”. — Jer. 6:13, 14, Poz; zobacz również Jeremiasza 8:11; 14:13-16; 23:17-20.
10 Przywódcy religijni chrześcijaństwa beztrosko lekceważą upadek moralny swych zwolenników, powiadając, że wszystko jest w porządku, podczas gdy w gruncie rzeczy sytuacja jest opłakana i zasługuje na pomstę Bożą. A dokąd zaprowadzą ich okrzyki: „Pokój, pokój”? Apostoł Paweł odpowiada: „Kiedy bowiem będą mówić: ‛Pokój i bezpieczeństwo’ — tak niespodzianie przyjdzie na nich zagłada, jak bóle na brzemienną, i nie ujdą” (1 Tes. 5:3). Pokój bowiem nie zostanie ustanowiony po myśli narodów, które się szaleńczo zbroją do wojny nuklearnej, lecz za pośrednictwem Królestwa Bożego, gdy ono zniszczy organizmy polityczne zmierzające ku wojnie. — Dan. 2:44.
11. Porównaj winę krwi ciążącą na chrześcijaństwie z podobną winą odstępczego Jeruzalem.
11 Odkąd w roku 1914 dobiegły końca „czasy wyznaczone narodom”, w gniewie wydały one na pastwę dwóch wojen światowych życie 69 milionów ludzi, nie mówiąc już o niezliczonych dalszych ofiarach mniejszych konfliktów zbrojnych (Łuk. 21:24, NW). Duchowni błogosławili te walki, często usługując w charakterze kapelanów po obu stronach frontu. Pochwalając składanie na ofiarę życia ludzkiego, upodabniali się do odstępczego Jeruzalem, które Jehowa potępił słowami:
„Na kraju twoich szat znajduje się krew ubogich bez winy”.
„To mówi Jahwe Zastępów, Bóg Izraela: Oto sprowadzę klęskę na to miejsce, tak że każdemu, kto to usłyszy, zaszumi w uszach. Opuścili bowiem Mnie (...) i napełnili to miejsce krwią niewinnych”.
Jehowa surowo ukarał mieszkańców Judy za to, że ofiarowali „w ogniu swoich synów i córki”. Ludność chrześcijaństwa czeka podobna kara. — Jer. 2:34; 19:3-5; zobacz również 7:31.
12. Jakiego typu święta chrześcijaństwa potępia Słowo Boże? Jak dają się one porównać ze świętami obchodzonymi w starożytnym Jeruzalem?
12 Nie koniec na tym, że obłudne religie chrześcijaństwa ściągnęły na siebie winę krwi. Przyjęły również doktryny i rytuały starożytnego Babilonu, kolebki rozległego imperium religii fałszywej. Tak zwane Boże Narodzenie, Wielkanoc i wiele innych świąt wywodzą się z religii czasów przedchrześcijańskich. Co więcej, sama nazwa Wielkiejnocy w niektórych językach (na przykład angielskie Easter) ma związek z imieniem Asztarte, fenickiej bogini płodności i miłości cielesnej! Na temat podobnych świąt za dni Jeremiasza wypowiedź Jehowy brzmiała:
„Synowie zbierają drewno, ojcowie rozpalają ogień, a kobiety ugniatają ciasto, by robić pieczywo ofiarne dla ‛królowej nieba’, a nadto wylewają ofiary z płynów dla obcych bogów, by Mnie obrażać. (...) Dlatego to mówi Jahwe: ‛Oto się żar gniewu mojego rozlewa na to miejsce’”. — Jer. 7:18-20.
‛BUDOWANIE I SADZENIE’
13. Jaką dwudzielną pracę wykonuje obecnie klasa Jeremiasza?
13 Współczesna klasa Jeremiasza już od jakichś 60 lat ogłasza wyroki Boże wydane na chrześcijaństwo. Szybko zbliża się czas ich wykonania. Zapowiedzią tego jest dzieło ‛wyrywania, obalania, niszczenia i burzenia’ błędów religii fałszywej. Informuje o tym również praca ‛budowania i sadzenia’, polegająca na oznajmianiu szczerym ludziom „dobrej nowiny”, że dzisiejszą skorumpowaną władzę na ziemi zastąpi Królestwo Boże. W wyniku tej działalności rozwija się w ich sercach docenianie Jehowy, Jego dobroci oraz sposobności życia wiecznotrwałego w rajskich warunkach, otwierającej się przed nimi dzięki ofierze Jezusa Chrystusa. — Apok. 7:9-17.
14. Jak spełnia się wizja z 24. rozdziału Księgi Jeremiasza?
14 Według 24. rozdziału Księgi Jeremiasza za sprawą Boga prorok ujrzał dwa kosze fig, ustawione przed świątynią Jehowy. Jeden kosz zawierał złe figi, przedstawiające tych, którzy nie postępowali zgodnie z wiarą w obietnice Jehowy, wskutek czego mieli zostać wytraceni. Wyborne figi były „bardzo dobre” i obrazowały w pierwszej fazie tych Żydów, którzy mieli z wiarą powrócić po 70 latach niewoli babilońskiej, by wznowić wielbienie Jehowy w Jeruzalem. We współczesnym spełnieniu tej wizji odpowiednikiem ich jest wierny ostatek, który począwszy od roku 1919 wychodził z niewoli Babilonu Wielkiego, zwłaszcza zaś z odłamów nominalnego chrześcijaństwa. O nim to i o innych, którzy później mieli się do niego przyłączyć, Jehowa powiada przez swego proroka:
„Zwrócę na nich oko z myślą o dobrem, i sprowadzę ich z powrotem do tej ziemi, i odbuduję ich, a nie zburzę, zasadzę ich, a nie wykorzenię. I dam im serce, aby mnie poznali, że Ja jestem Pan [Jehowa, NW]. I będą mi ludem, a Ja będę im Bogiem, bo nawrócą się do mnie całym swoim sercem” (Jer. 24:6, 7, NP).
Wymienione „wyborne figi” nawiązują przyjazne stosunki ze swym Bogiem, Jehową. Mając serce prawe, całkowicie zdają się na Jehowę, by kierował ich krokami. — Jer. 10:23, 24; 20:12, 13.
WYROK NA NARODY
15. Kogo, razem wziąwszy, obejmuje spełnienie zapowiedzi zagłady, która padła z ust Jeremiasza?
15 Jeremiasz był prorokiem z prawdziwego zdarzenia. Przemawiał w imieniu Jehowy, kierował ludzi ku wielbieniu Jehowy, a każde słowo, jakie wypowiedział na temat Jeruzalem, Judy oraz innych narodów, doczekało się urzeczywistnienia. Spełnienie się jego proroctwa dzisiaj w większej skali jest również pewne. A zwróć uwagę, czytelniku, że we współczesnym spełnieniu zapowiedź dotycząca zagłady obejmuje nie tylko chrześcijaństwo, ale wszystkie narody ziemi. Jehowa polecił Jeremiaszowi:
„Weź z mojej ręki kubek wina [tj. gniewu] i daj je do picia wszystkim narodom, do których cię posyłam. Niech piją, zataczają się i szaleją przed mieczem, który poślę między nich” (Jer. 25:15, 16).
Po wytraceniu wszystkich narodów, które sprzeciwiają się sprawiedliwej woli Bożej, zostanie wrzucony do przepaści „władca tego świata”, Szatan Diabeł (Jana 12:31; Apok. 19:11-16, 19, 21; 20:1-3). Utoruje to drogę do trwałego pokoju i szczęścia na ziemi. — Apok. 21:3-5.
16. (a) Dlaczego nie powinniśmy się lękać? (b) Jaki wspaniały przykład dali nam prorocy Jehowy?
16 Czy myśl o tym, że stoimy w obliczu ostatecznego wykonania wyroku Bożego, powinna nas przejmować trwogą? Czy powinniśmy się lękać tego, co mogą nam wyrządzić wrogowie, gdy odważnie głosimy orędzie o zagładzie? Jeremiasz nie czuł strachu. Bał się jedynie Jehowy (Jer. 10:2-7). Posłuszny Mu, stawał na widocznym miejscu przy bramach domu Jehowy i oznajmiał ludziom, jakie obrzydliwe rzeczy dzieją się w imieniu Bożym. Jak Jehowa ‛rano wstawając mówił ustawicznie’ do tamtego ludu przez dawniejszych proroków, tak i Jego prorok Jeremiasz wcześnie bywał już na nogach, żeby rozpoczynać służbę. Cóż za piękny przykład dla nas, byśmy nigdy nie zwolnili tempa ani nie zaspali, kiedy trzeba się zająć dziełem Jehowy! — Jer. 7:1, 2, 13, 14; 25:3, 4, Gd.
17. Jak gruntowna będzie zagłada od Jehowy?
17 Ogłaszając ‛zburzenie’ narodów i królestw oraz zastąpienie ich Królestwem Bożym, z ufnością oczekujemy chwili, gdy Jehowa rozstrzygnie swój spór z narodami. W wyznaczonym przez siebie czasie przystąpi do działania! Żaden z niegodziwców nie umknie. Zostaną doszczętnie wytępieni.
„Pobici przez Jahwe dnia tego zalegną od krańca ziemi po kraniec. Nie będą opłakiwani, zbierani ani też grzebani, staną się mierzwą na powierzchni ziemi”.
Kiedy nawałnica spustoszenia będzie się przetaczała po ziemi, „pasterze” narodów oraz „przewodnicy trzody” podniosą lament i krzyk, po czym runą „jak kruche naczynie”. Zapanuje wtedy taka konsternacja, jaką wywołuje w domu spadnięcie na podłogę i rozbicie się bezcennego wazonu. ‛Zniszczeją od żaru gniewu Jahwe’. — Jer. 25:31-37, Poz.
18. (a) W jaki sposób szczerzy ludzie znajdą ocalenie? (b) Z jakiego zapewnienia nadal będziemy czerpać siłę?
18 Na szczęście do klasy Jeremiasza przyłączają się ze wszystkich narodów ludzie szczerego serca, którzy dowiadują się o dobroci Jehowy. Znajdą oni ocalenie, gdy wybuchnie żar gniewu Jehowy i „wszystkie narody” wypiją swoją śmiertelną dawkę (Jer. 25:17). Szybko zbliża się egzekucja tego orzeczenia! Jeszcze przez krótki czas wrogowie Boży mogą walczyć przeciw klasie Jeremiasza i jej towarzyszom. Ale niczym „warowny mur spiżowy” nadal będziemy stawiać opór nieprzyjaciołom usiłującym wywrzeć na nas nacisk, byśmy nie oznajmiali „wszystkich słów” poruczonych przez Jehowę. Zawsze czerpiemy siłę z Jego obietnicy: „Ale cię nie zmogą, bom Ja jest przy tobie, aby cię wybawić i ocalić — zapewnia Jahwe”. — Jer. 15:20, Poz.