wiedzieć, dlaczego ten niebiański rydwan przyjechał i zatrzymał się przed nim. Stwierdził, że doszedł do niego głos Tego, który zasiadał na tronie umieszczonym nad rydwanem ponad „podobieństwem przestrzeni”, wyglądający jak „skrzenie się przejmującego grozą lodu” (Ezechiel 1:22, 26-28, NW). Tak samo namaszczony ostatek chrześcijańskich świadków Jehowy w naszym stuleciu został przejęty nabożną czcią, gdy dostrzegł niebiańską organizację Jehowy. Członkowie ostatka jeszcze bardziej czuli się obowiązani wielbić Go i być świadkami na rzecz Jego chwalebnego, historycznego imienia Jehowa. Kiedy 11 listopada 1918 roku skończyła się pierwsza wojna światowa i nastał okres powojenny, dostąpili odrodzenia i zaczęli od roku 1919 pilnie nasłuchiwać, co Jehowa ma im do powiedzenia przez swą organizację przyrównaną do rydwanu.

Rozdział 4

Upoważniony do przemawiania w imieniu Boga

 1. Dlaczego Ezechiel padł na twarz, gdy nad rzeką Kebar ujrzał w widzeniu niebiański rydwan i jego Woźnicę, i nad czym mógł się zastanawiać przy tej okazji?

ZADAJMY sobie pytanie: Co bym zrobił, gdyby cesarz, król albo prezydent mego kraju zajechał służbowym samochodem przed mój dom i osobiście dał mi ze swego wozu polecenie wielkiej wagi dla całego państwa? A właśnie coś takiego przeżył w roku 613 p.n.e. nad brzegiem rzeki Kebar, kapłan Ezechiel, syn Buziego, gdy w widzeniu nadjechał z północy niebiański rydwan Jehowy, któremu towarzyszyły cztery cheruby, i zatrzymał się przed nim. Przytłoczony napawającym nabożną czcią widokiem tego, „co było podobne do chwały Jehowy”, Ezechiel z uszanowaniem padł na twarz. Gdy tak leżał twarzą do ziemi, zastanawiając się, jaki mógł być cel owego widzenia, usłyszał, jak przemówił do niego głos Woźnicy niebiańskiego rydwanu (Ezechiela 1:1-28). Co też miał do powiedzenia? Ezechiel informuje nas o tym:

 2. Jakim określeniem został zagadnięty Ezechiel? Czy stał się przez to pierwowzorem Chrystusa, czy też miało to jakiś inny cel?

² „Rzekł On do mnie: ‚Synu człowieczy, stań na nogi. Będę do ciebie mówił’” (Ezechiela 2:1). Ezechiel nie został zagadnięty po imieniu, tylko określeniem „Syn człowieczy [Ben adam]”. W całej księdze swego proroctwa Ezechiel cytuje to wyrażenie 93 razy. Imię własne proroka występuje w tej księdze jeszcze tylko raz, w 24 wierszu 24 rozdziału, gdzie przytacza on słowa Jehowy skierowane do domu Izraela: „Ezechiel będzie dla was znakiem. To, co on uczynił, będziecie i wy czynili, gdy to nastąpi. I poznacie, że Ja jestem Jahwe.” Dzięki temu żadna obietnica nie została dana w imieniu samego proroka, Ezechiel zawsze musiał pamiętać o swym niskim stanie i pochodzeniu. Był przecież tylko potomkiem człowieka. Ze sprawozdań (od Mateusza 8:20 do Jana 13:31) dowiadujemy się, że ponad 640 lat później Jezus Chrystus 76 razy nazywał siebie „Synem człowieczym”. Nie przyrównywał się jednak w ten sposób do Ezechiela ani to nie uczyniło Ezechiela pierwowzorem Chrystusa.a Daniel, który przebywał na zesłaniu razem z Ezechielem, również został nazwany „synem człowieczym”.b