Jakie znaczenie będzie miał dzień Pański dla ciebie?

„Wyrusz na podbój między swoich nieprzyjaciół” (PSALM 110:2).

 1-3. (a) Dlaczego początek dnia Pańskiego był porą walki? Wymień niektóre sukcesy Jezusa. (b) W jaki sposób Jezus ‛dopełni swego zwycięstwa’?

W ROKU 1914 Jezusowi powierzono władzę w Królestwie Bożym i tak rozpoczął się dzień Pański. Zaraz po objęciu tronu Król napotkał gwałtowny sprzeciw ze strony Szatana Diabła i jego ziemskich popleczników (Psalm 2:1-6). Pierwsze lata dnia Pańskiego okazały się więc okresem konfliktu, w którym Jezus ‛wyruszył na podbój między swoich nieprzyjaciół’ (Psalm 110:2).

² Nowo obwołany Król odniósł szereg wspaniałych zwycięstw. Po roku 1914 Szatan usiłował „pożreć” dopiero co narodzone Królestwo, został jednak sromotnie pokonany i wyrzucony z nieba (Objawienie 12:1-12). Potem zaczął „toczyć wojnę” z ostatkiem pomazańców, ale nie zdołał im przeszkodzić w ‛stanięciu na nogach’ w roku 1919 ani w przejęciu „zwoiku” z ręki Jezusa Chrystusa (Objawienie 10:8-11; 11:11, 12; 12:17). Równie bezskutecznie próbował nie dopuścić do zebrania pozostałych z grona 144 000 oraz do zgromadzenia wielkiej rzeszy (ze wszystkich narodów), ‛dniem i nocą pełniącej świętą służbę’ w świątyni Jehowy (Objawienie 7:1-3, 9-15).

³ A zatem w roku 1914 Jezus rzeczywiście „wyruszył, aby zwyciężać”. Niemniej jest jeszcze wiele do zrobienia. Jezus musi „dopełnić swego zwycięstwa”. Musi podjąć działania mające na celu doszczętne usunięcie ogólnoświatowego systemu rzeczy, podległego Szatanowi (Objawienie 6:1, 2; 19:11-21). A co te doniosłe wydarzenia będą oznaczać dla każdego z nas?

Publiczne obnażenie Babilonu Wielkiego

 4. Jak w Objawieniu opisano religię fałszywą?

⁴ Zagłada szatańskiego świata rozpocznie się od położenia kresu religii opartej na kłamstwie. W Księdze Objawienia przedstawiono całe ogólnoświatowe imperium religii fałszywej — w którego skład wchodzi także chrześcijaństwo — jako kobietę lekkich obyczajów, noszącą miano Babilonu Wielkiego. Utrzymuje ona stosunki z królami ziemi i upija ludzkość swą rozpustą. Sama również jest pijana: opiła się do obrzydliwości krwią, krwią sług Bożych (Objawienie 17:1-6). Ponadto Jan opisał w Objawieniu koniec tej odrażającej, starej ladacznicy. Aby lepiej zrozumieć, co to będzie oznaczać, zastanówmy się nad losem innej religijnej nierządnicy, która istniała w siódmym stuleciu przed naszą erą.

 5, 6. Dlaczego niewierne Jeruzalem przyrównano do ladacznicy i jaki wyrok spotkał je za to z ręki Jehowy?

⁵ Rozpustnicą tą było miasto Jeruzalem. Uchodziło ono za ziemskie centrum wielbienia Jehowy, ale Bóg rzekł do niego: „Przez twoją krew, którąś wylało, tyś popełniło winę” (Ezechiela 22:4, Biblia Tysiąclecia). Oczekiwano od niego, że będzie czyste pod względem duchowym, a tymczasem oddawało się prostytucji, związawszy się z okolicznymi narodami. Jehowa oświadczył tej stolicy: „O jak bardzo gniewam się na ciebie — wyrocznia Pana, Jahwe — że ty dopuściłaś się tego wszystkiego, czynów wyuzdanej kobiety rozpustnej”! (Ezechiela 16:30, Biblia poznańska; 23:1-21; Jakuba 4:4).

⁶ Popatrzmy teraz, jaki wyrok wydał Jehowa na tę ladacznicę: „Zgromadzę wszystkich twoich kochanków [obce narody], w których miałaś upodobanie, i wszystkich tych, których miłowałaś (...), rozbiorą cię z twoich szat, zabiorą ci twoje klejnoty i pozostawią cię nagą i odkrytą. (...) Następnie domy twoje spalą w ogniu” (Ezechiela 16:37, 39, 41, BT; 23:25-30). Wiadomo z historii, co się wydarzyło. W roku 607 p.n.e. do Jeruzalem wkroczyli Babilończycy, którzy doszczętnie je ogołocili. Jego ludność i bogactwa zabrano do Babilonii. Samo miasto zostało zburzone, świątynia spalona, a kraj pozostawiono całkowicie opustoszały (2 Kronik 36:17-21).

 7. Jaki będzie kres Babilonu Wielkiego?

⁷ Podobny los czeka Babilon Wielki. Księga Objawienia ostrzega: „Królowie ziemi [czyli współcześni władcy, z którymi się dopuszczała duchowego nierządu] (...) znienawidzą rozpustnicę i zostawią ją zrujnowaną oraz nagą, i zjedzą jej części mięsiste, i doszczętnie ją spalą w ogniu” (Objawienie 17:2, 16). Starożytne Jeruzalem stanowi przykład, który pomaga nam pojąć znaczenie takiej zapowiedzi. Religię fałszywą spotka zagłada z ręki rządów tych narodów, które poprzednio ją hołubiły. Bogactwa jej zostaną rozgrabione, a ona sama ulegnie spaleniu, całkowitemu unicestwieniu. Doprawdy zasłużony to koniec tak odrażającej organizacji!

Niebiosa okryte ciemnością

 8. Co będzie oznaczać dla ludzkości czas wielkiego ucisku?

⁸ Wraz z zagładą Babilonu Wielkiego wejdziemy w okres przepowiedzianego przez Jezusa „wielkiego ucisku” (Mateusza 24:21; Objawienie 7:14). Na temat tego czasu zanotowano w Księdze Objawienia następujące słowa: „Nastąpiło wielkie trzęsienie ziemi; słońce zrobiło się czarne jak włosiany wór pokutniczy, a księżyc cały stał się jak krew i gwiazdy popadały z nieba na ziemię” (Objawienie 6:12, 13). Wymienionym tu potężnym trzęsieniem ziemi jest „wielkie drżenie”, jakie zgodnie z proroczą zapowiedzią Ezechiela miało nastąpić „na glebie Izraela” (Ezechiela 38:18, 19; Joela 3:14-16 [3:19-21, Biblia warszawska; 4:14-16, BT]). Oznaczać ono będzie ostateczne unicestwienie obecnego złego systemu rzeczy. Czy w owym czasie stanie się coś z literalnym słońcem, księżycem i gwiazdami?

 9, 10. Co przepowiedział Ezechiel na temat Egiptu i jak to się spełniło?

⁹ Ezechiel ostrzegając przed zbliżającym się upadkiem Egiptu, wielkiego południowego sąsiada Izraela, napisał swego czasu: „Gdy zgaśniesz [faraonie], zakryję niebo i zaciemnię jego gwiazdy. Słońce zasłonię chmurami, a księżyc nie wyda swojego blasku. Wszystkie świecące ciała niebieskie przygaszę z twojego powodu. I ześlę ciemność na twój kraj — wyrocznia Pana, Jahwe” (Ezechiela 32:7, 8, Bp).

¹⁰ Po upadku faraona i jego armii literalne niebiosa nie okryły się ciemnością. W bardzo ciemnych barwach zaczęła się natomiast rysować przyszłość Egiptu. Biblista C.F. Keil nadmienia, że „mrok, jaki miał zapanować [po upadku faraona], stanowi symbol najzupełniej beznadziejnej sytuacji”. Utraciwszy na zawsze pozycję niezależnego mocarstwa światowego, Egipt dostawał się raz za razem pod wpływy kolejnych obcych potęg! W dobie obecnej większość terytorium starożytnego państwa faraonów podlega władzy jednego z narodów arabskich.

11. (a) Jakie wydarzenia nakreślił w zarysie los Egiptu? (b) Jak przyszłość świata podległego Szatanowi okaże się w wielkim ucisku całkowicie mroczna?

¹¹ Ale Keil w powyższym proroctwie Ezechiela doszukał się także głębszego znaczenia. Oto jego słowa: „Obalenie tego mocarstwa światowego [Egiptu] stanowi znak; jest zapowiedzią upadku w dniu sądu ostatecznego wszelkich bezbożnych potęg światowych”. Wniosek ten jest w zasadzie słuszny. Z Księgi Objawienia wynika, że podczas wielkiego ucisku widoki na przyszłość ludzkości wrogiej Bogu staną się równie mroczne jak niegdyś perspektywy Egiptu. Zapanują takie warunki, jak gdyby za dnia słońce nie wydało żadnego światła, a nocne niebo zostało pozbawione łagodnego światła księżyca i miłych dla oka, migotliwych gwiazd. Kto nie zechce okazać szacunku Królowi namaszczonemu przez Jehowę, będzie musiał zginąć i nawet nie doczeka się przyzwoitego pochówku, gdy Jeździec na białym koniu dopełni swego zwycięstwa (Objawienie 19:11, 17-21; Ezechiela 39:4, 17-19). Nic zatem dziwnego, że ludzie bezbożni będą krzyczeli „do gór i do masywów skalnych: ‛Padnijcie na nas i ukryjcie nas przed obliczem siedzącego na tronie oraz przed srogim gniewem Baranka, ponieważ nadszedł wielki dzień ich srogiego gniewu, a któż zdoła się ostać?’” (Objawienie 6:16, 17; Mateusza 24:30).

Walka toczy się dalej!

12. Jak w czasie dnia Pańskiego Szatan daje wyraz swej nienawiści do Jezusa Chrystusa?

¹² A jak się przedstawia sytuacja prawdziwych chrześcijan w chwili obecnej? Trzeba przyznać, że dotkliwie odczuwają oni skutki nieustannych zmagań Szatana z Jeźdźcem dosiadającym białego konia. Diabeł nie mógł sięgnąć samego Jezusa, toteż skierował cały impet swego zaciekłego gniewu przeciw ostatkowi pomazańców, a następnie również przeciw gromadzącej się wokół nich wielkiej rzeszy drugich owiec. Zgodnie z przestrogą udzieloną przez Jezusa jedni i drudzy stali się z powodu jego imienia „przedmiotem nienawiści wszystkich narodów” (Mateusza 24:9). Usiłując pokonać tych sług Bożych, Szatan stosuje wszelkie dostępne środki bojowe, w tym napaści motłochu, osadzanie w więzieniach, tortury, a nawet pozbawianie życia (2 Tymoteusza 3:12).

13. Jakie fortele stosuje Diabeł w walce z ludem Bożym?

¹³ Przeciwnik ten potrafi też zręcznie uciekać się do podstępu (Efezjan 6:11). Wyzyskując „zwodniczą potęgę bogactwa”, skłonił niektórych, by zwolnili tempo w świętej służbie albo całkowicie się z niej wycofali (Mateusza 13:22; 1 Tymoteusza 6:9, 10). Innych zwabił do nieczystości i niemoralności (1 Koryntian 5:1, 2). Niejeden człowiek znalazł się pod presją „trosk życiowych”, a Szatan korzysta wtedy z okazji, by tak obciążonego całkowicie przytłoczyć (Łukasza 21:34). Zdarzało się również, że Diabeł wykorzystał różnice charakterów lub czyjeś buntownicze skłonności, by odwrócić uwagę od „rzeczy ważniejszych” (Filipian 1:10; 1 Koryntian 1:11, 12; Jakuba 4:1-3).

14, 15. Co nam zapewni sukcesy w zmaganiach z Szatanem?

¹⁴ Jak widać, w okresie dnia Pańskiego naśladowcy Chrystusa muszą w sobie pielęgnować wytrwałość. Niektórzy nie dopisali, a każde takie potknięcie stanowi mały sukces Szatana (1 Piotra 5:8). Ale większość wzięła sobie do serca obietnicę Jezusa: „Kto wytrwa aż do końca, ten zostanie wybawiony” (Mateusza 24:13). Z pomocą Jehowy chrześcijanie ci zwyciężają i napełniają Jego serce radością (Przysłów 27:11; 1 Jana 2:13, 14).

¹⁵ Z pewnością nikt z nas nie chciałby przez zaprzestanie walki dać Szatanowi powodu do satysfakcji! Trzymajmy się więc rady udzielonej przez Pawła i przyobleczmy się w zbroję prawdy, sprawiedliwości oraz wiary, gorliwie głosząc dobrą nowinę i studiując, by zachować siłę swojej wiary. Módlmy się też bezustannie i zachowujmy czujność. Dzięki temu okażemy się „bez zarzutu w dzień Pana naszego Jezusa Chrystusa” (1 Koryntian 1:8, BT; Efezjan 6:10-18; 1 Tesaloniczan 5:17; 1 Piotra 4:7). Wówczas dzień ten stanie się dla nas źródłem obfitych błogosławieństw.

Wspaniałe przywileje służby

16. Dlaczego Janowi nie pozwolono zapisać wypowiedzi siedmiu gromów i co to oznaczało w odniesieniu do chrześcijańskich pomazańców w roku 1919?

¹⁶ W Księdze Objawienia 10:3, 4 czytamy, że Jan usłyszał „siedem gromów”, mówiących każdy swoim głosem. Apostoł zamierzał utrwalić na piśmie treść ich wypowiedzi, gdy nagle doszedł go „głos z nieba, nakazujący: ‛Zapieczętuj to, co mówi siedem gromów, i nie zapisuj tego’”. Najwidoczniej nie pora była wtedy na wyjawienie tych informacji. Janowi polecono natomiast wziąć zwoik i go spożyć. Siedem gromów zdaje się wyobrażać pełne brzmienie zamierzeń Jehowy (Psalm 29:3; Jana 12:28, 29; Objawienie 4:5). Kiedy w roku 1919 namaszczeni duchem chrześcijanie w sensie symbolicznym zjedli ów zwoik, jeszcze nie był to czas, w którym by całkowicie pojęli zamierzenie Boże (por. Daniela 12:8, 9). Kierowali się jednak posiadanym zrozumieniem i nieustraszenie parli naprzód, czym dowiedli, że zasługują na dalsze oświecenie.

17. Podaj kilka przykładów nowego zrozumienia, jakie Jehowa udostępnił swemu ludowi po roku 1919.

¹⁷ Potem rzeczywiście w miarę upływu lat pomazańcy ci stopniowo dochodzili do coraz lepszego poznania woli Jehowy. Uświadomili sobie na przykład, że owce z przypowieści Jezusa mają być oddzielone od kozłów jeszcze przed Armagedonem (Mateusza 25:31-46). Pojęli, że spełnieniem 12 rozdziału Księgi Objawienia były narodziny Królestwa w roku 1914. Lepiej uzmysłowili sobie ważne znaczenie imienia Jehowy i zrozumieli, z kogo właściwie składa się wielka rzesza wspomniana w 7 rozdziale tejże księgi. Ileż ufności nabrał lud Boży dzięki temu stopniowemu objawianiu prawdy! (Przysłów 4:18; 2 Piotra 1:19).

18. Jakie szczególne przywileje służby uzyskał lud Jehowy podczas dnia Pańskiego i co sobie przez to lepiej uświadamiamy?

¹⁸ W tym samym czasie Jehowa powierzył swym ziemskim sługom nadzwyczajne przywileje służby. W podniosłej wizji Jan ujrzał anioła, który ogłaszał wiecznotrwałą dobrą nowinę dla ludzkości, obwieszczał upadek Babilonu Wielkiego i ostrzegał przed braniem na siebie znamienia bestii (Objawienie 14:6-10). Nadzór nad tą zleconą przez Boga służbą niewątpliwie sprawują aniołowie, ale samym rozgłaszaniem orędzia mieszkańcom naszego globu zajmują się ludzie — ziemscy świadkowie na rzecz Jehowy. Jan zobaczył też, jak Jezus zbiera „żniwo ziemi” (Objawienie 14:14-16). Pracę tę wykonuje jednak za pośrednictwem swych człowieczych poddanych, którzy podjęli się dzieła głoszenia o Królestwie i pozyskiwania uczniów (Mateusza 24:14; 28:19, 20). Jakimż zaszczytem jest dzielenie z aniołami i samym Jezusem Chrystusem przywilejów służby o tak doniosłym znaczeniu! Współdziałając z nimi, czujemy się ściśle zespoleni z wielką, niewidzialną, niebiańską organizacją Jehowy, złożoną z wiernych stworzeń duchowych.

Ochrona Boża

19. (a) Co będzie szczytowym wyrazem nienawiści Szatana do ludu Bożego? (b) Kto zwycięży w końcowym, rozstrzygającym starciu?

¹⁹ W miarę zbliżania się końca diabelskiego świata jego władca będzie wywierał na chrześcijan coraz większy nacisk. Szczytowe nasilenie wrogości Szatana opisano w 38 i 39 rozdziale Księgi Ezechiela, w której proroczo nazwano go Gogiem z Magog. Zgodnie z tą natchnioną zapowiedzią Szatan przypuści generalny atak na lud Boży, pragnąc go raz na zawsze zmieść z powierzchni ziemi. Czy mu się powiedzie? Księga Objawienia odpowiada: „Dziesięć rogów [nowożytni „królowie”, czyli władcy] (...) stoczą (...) bitwę z Barankiem, lecz będąc Panem panów i Królem królów, Baranek ich zwycięży. Wraz z nim zwyciężą powołani, wybrani i wierni” (Objawienie 17:12, 14). Lojalni chrześcijanie mogą być pewni zwycięstwa, jeśli tylko pozostaną wierni swemu wielkiemu, tryumfującemu Królowi. Siły Goga natomiast czeka całkowita zagłada (Ezechiela 39:3, 4, 17-19; Objawienie 19:17-21).

20. Jakie dobrodziejstwa przyniesie wiernym chrześcijanom dzień Pański, gdy nadejdzie wielki ucisk?

²⁰ A zatem dzień Pański przyniesie ludowi Bożemu wybawienie. Pomazańcy, którzy dożyją wielkiego ucisku jako ludzie, niezachwianie dążyć będą do zakończenia swego ziemskiego biegu w wierności, po czym otrzymają przyrzeczone im niebiańskie stanowiska (Objawienie 7:1-3; 2 Tymoteusza 4:6-8). Ocaleje również wielka rzesza, którą Jezus „poprowadzi (...) do źródeł wód życia. A Bóg otrze wszelką łzę z ich oczu” (Objawienie 7:14, 17). Co za wspaniała nagroda za wytrwanie w lojalności!

21. Co się wydarzy na ziemi w dniu Pańskim po wielkim ucisku?

²¹ Po tym wydarzeniu dzień Pański wejdzie w chwalebną fazę: Tysiącletnie Królestwo Chrystusa Jezusa (Objawienie 20:6, 11-15). Od tronu Jehowy popłynie ku ludzkości rzeka wody życia, opisana proroczo w Objawieniu i Księdze Ezechiela. Kto z niej będzie pił, zostanie stopniowo wydźwignięty do stanu ludzkiej doskonałości (Ezechiela 47:1-12; Objawienie 22:1, 2). Po opróżnieniu Hadesu z miliardów osób, które zmarły, również one otrzymają sposobność picia wody z tej rzeki (Jana 5:28, 29).

22. Jakie doniosłe zdarzenia czekają ludzkość, gdy się zakończy Tysiącletnie Królestwo Chrystusa?

²² Przy końcu Tysiąclecia ludzkość osiągnie doskonałość. Jakże odpowiednia będzie to pora na ostatnie pojawienie się Diabła na scenie ziemskiej! Jeszcze raz spróbuje on zwieść rodzaj ludzki i niektórzy rzeczywiście za nim pójdą. Osoby te określono wymownym mianem „Goga i Magoga”, gdyż przejawią równie złe nastawienie, jak „Horda Goga” opisana w Księdze Ezechiela. Ale ich buntowniczy duch będzie wytępiony na wieczne czasy, gdy zostaną wraz z Szatanem i demonami wrzucone do symbolicznego jeziora ognia (Objawienie 20:7-10; Ezechiela 39:11, Bw). Każdego wiernego, który z tej końcowej próby wyjdzie obronną ręką, czeka naprawdę błogosławiona przyszłość, po niej bowiem doskonały ród ludzki zespoli się ze sprawiedliwą wszechświatową organizacją Bożą. Sam Jehowa wówczas ‛dla wszystkich będzie wszystkim’! (1 Koryntian 15:24, 28; Objawienie 20:5).

23. Do jakiej rady Pawła każdy z nas koniecznie powinien się zastosować z uwagi na czas, w którym żyjemy?

²³ Jakże niewyobrażalnie wielkich błogosławieństw możemy więc oczekiwać, jeśli wytrwamy! Pamiętajmy, że dzień Pański jest już w pełnym toku. Zaczęły się dziać cudowne rzeczy. Stosowne są zatem następujące słowa apostoła Pawła: „Nie ustawajmy w czynieniu tego, co jest szlachetne, bo w odpowiedniej porze będziemy zbierać plony, jeśli się nie znużymy” (Galatów 6:9). Dlatego w obecnym dniu Pańskim naprawdę „nie ustawajmy w czynieniu tego, co jest szlachetne”. Jeżeli wytrwamy, dzień ten przyniesie każdemu z nas wieczyste dobrodziejstwa.

Czy potrafisz wyjaśnić:

◻ Co będzie pierwszym etapem zagłady szatańskiego świata?

◻ Jak Jezus ‛dopełni swego zwycięstwa’ nad nieprzyjaciółmi?

◻ Jak Szatan już walczył ze Świadkami Jehowy podczas dnia Pańskiego

◻ Jakimi szczególnymi błogosławieństwami cieszy się lud Boży od roku 1919?

◻ Na co jesteś zdecydowany z uwagi na czas, w którym żyjemy?

[Ilustracja na stronie 16]

Los starożytnego Jeruzalem ukazuje, co się niebawem stanie z Babilonem Wielkim