Rozdział 22
Szczęście człowieka w raju pod panowaniem Boga
1. Jakie zamierzenie powziął w odniesieniu do stworzeń ludzkich „szczęśliwy Bóg”, i gdzie zostaną osiedleni odkupieni członkowie rodzaju ludzkiego?
„SZCZĘŚLIWY BÓG” — tak został nazwany Jehowa (1 Tymoteusza 1:11, NW). Powziął On miłościwe zamierzenie uszczęśliwienia na zawsze wszystkich stworzeń ludzkich. W dwudziestym piątym roku pobytu proroka Ezechiela na zesłaniu Bóg wytyczył granice terytorium, które miał objąć w posiadanie Jego wybrany lud. Uczynił to za pośrednictwem swego anioła po natchnieniu Ezechiela do prorokowania o upadku diabelskiego Goga z Magog. Ta końcowa część widzenia danego Ezechielowi niewątpliwie wskazuje, jak w nowym porządku Jehowa przez swego Mesjasza Jezusa rozmieści po całej ziemi członków odkupionej ludzkości. Cała ziemia, doprowadzona do stanu rajskiego, zostanie przydzielona ludziom na mieszkanie, jak to napisano pod natchnieniem w Psalmie 115:16: „Niebo jest niebem Jahwe, synom zaś ludzkim dał ziemię”. Poszczególnym osobom wyznaczy na ziemi miejsce, które zechce im dać jako jej Stwórca i Właściciel.
2. Jak w Ezechielowym widzeniu o dwunastu pokoleniach Izraela zostało pokazane, że Jehowa rozmieści odkupionych ludzi według swego uznania?
2 Aby to unaocznić, w widzeniu Ezechiela sam Jehowa wskazał miejsce każdemu z dwunastu pokoleń Izraela, oznaczając jego granice. Na północ od pasa ziemi wyznaczonego na ośrodek zarządzania siedem pokoleń otrzymało swoje przydziały, biegnące równoległymi pasami ze wschodu na zachód od Morza Śródziemnego, przy czym każdy pas miał jednakową szerokość z północy na południe; u samej góry Dan, potem Aser, Neftali, Manasses, Efraim, Ruben i Juda. Natomiast na południe od pasa ziemi zastrzeżonego dla ośrodka zarządzania, znajdowały się przydziały należące do pozostałych pięciu pokoleń, ciągnące się równolegle ze wschodu na zachód, a więc najpierw Beniamin, potem Symeon, Issachar, Zabulon i u samego dołu Gad (Ezechiela 47:13 do 48:8, 23-29). Pokoleniu Lewiego nie dano w dziedzictwo takiego przydziału, ponieważ zostało wybrane z dwunastu pierwotnych pokoleń Izraela, żeby służyło Jehowie w Jego sanktuarium (przybytku). Dlatego członkowie tego pokolenia zostali umieszczeni wokół sanktuarium Jehowy na pasie ziemi zastrzeżonym dla ośrodka zarządzania.
3. Gdzie miała leżeć specjalna „danina” ziemi w obrębie pasa zastrzeżonego dla ośrodka zarządzania, i gdzie miało się w niej znajdować sanktuarium Jehowy?
3 Pas ziemi dla ośrodka zarządzania biegł od wschodniej granicy nad Jordanem i nad Morzem Martwym do Morza Zachodniego, czyli Śródziemnego. W obrębie tego pasa wokół góry Moria, miał być wydzielony specjalny dar ziemi, „danina, którą ofiarujecie”. Miała zajmować kwadrat o boku 25 000 łokci, to znaczy około 13 kilometrów. Była to w rzeczywistości szerokość pasa ziemi zastrzeżonego dla ośrodka zarządzania mierzona z północy na południe. W środku tej kwadratowej „daniny” ziemi, a więc w odległości około sześciu i pół kilometra od każdego boku, miało się znajdować sanktuarium Jehowy (Ezechiela 48:8, Poz.). Ta kwadratowa „danina” miała być podzielona na trzy części biegnące ze wschodu na zachód, a zatem każda część miała mieć 25 000 łokci długości.
4. Jaki pas ziemi przydzielono Lewitom nie będącym kapłanami, i czego nie wolno było robić z uwagi na to, że był poświęcony dla Jehowy?
4 Górna, czyli północna część miała mieć z północy na południe 10 000 łokci szerokości. Przydzielono ją Lewitom nie będącym kapłanami. Nie wolno było z tej części nic sprzedać ani zamienić, „bo jest poświęcona dla Jahwe” (Ezechiela 48:13, 14, Poz.). Sanktuarium Jehowy nie stało na tym świętym pasie ziemi.
5. Jaki pas ziemi przydzielono kapłanom, jaka budowla tam stała, i jak go nazwano z uwagi na jego świętość?
5 Bezpośrednio na południe od tego lewickiego pasa ziemi była część zarezerwowana dla kapłanów. Ona także licząc z północy na południe, miała mieć 10 000 łokci, to znaczy jakieś 5,2 kilometra szerokości (Ezechiela 48:9-12, Poz.). W tej części kapłańskiej stało sanktuarium, czyli świątynia Jehowy. Była to „danina święta dla kapłanów” i została nazwana „najświętszą, obok posiadłości Lewitów”.
6. Jakie były wymiary trzeciego, najniższego pasa specjalnej „daniny” ziemi, i czym się odznaczał obszar zarezerwowany dla miasta?
6 Trzecia i najniższa część kwadratowej „daniny” ziemi miała zatem mieć z północy na południe tylko 5000 łokci, czyli 2,6 kilometra szerokości. W środku tej części miało się znajdować miasto, jak to jest powiedziane w Ezechiela 48:15: „Nie będą święte, a będą służyły miastu jako dzielnica mieszkalna i pastwisko, miasto zaś będzie się znajdować w pośrodku”. Mur miejski miał mieć z każdej strony po 4500 łokci długości. Miało więc kształt kwadratu, którego obwód wynosi 18 000 łokci, to jest jakieś 2,5 kilometra. Wokół miasta rozciągały się pastwiska na szerokość 250 łokci, czyli około jednej ósmej kilometra. Całe terytorium miasta było więc kwadratem o boku 2,6 kilometra, czyli 5000 łokci, a od północy graniczyło ze świętym działem zastrzeżonym dla kapłanów. — Ezechiela 48:15-17.
7. Gdzie produkowano pożywienie dla pracujących w mieście, i skąd się wziął ten zespół pracowników miejskich?
7 Ponieważ długość ‚nieświętego’ działu dla miasta wynosiła ze wschodu na zachód 25 000 łokci, więc po każdej stronie kwadratowego obszaru miejskiego, którego boki miały po 5000 łokci, rozciągał się obszar gruntu długości 10 000 łokci. Ten otwarty teren trzeba było uprawiać; plony z niego miały dawać pożywienie wszystkim pracującym w mieście. Stanowili oni zespół pracowników miejskich pochodzących ze wszystkich pokoleń. W mieście pełnili służbę ludzie wzięci ze wszystkich dwunastu nielewickich pokoleń Izraela, a zatem byli nim wspólnie zainteresowani. — Ezechiela 48:18, 19, Poz.
WIDZIALNI PRZEDSTAWICIELE RZĄDU NIEBIAŃSKIEGO
8. Kto był widzialną głową władz miejskich, i gdzie się znajdowała jego posiadłość?
8 Kto był widzialną głową władz miejskich? Był nim „przełożony” (w Poz.: „książę”; w BT: „władca”) po hebrajsku Nasi, któremu przydzielono specjalny obszar, specjalną posiadłość. Gdzie? W pasie ziemi zastrzeżonym dla ośrodka zarządzania, gdzie leżała „danina” ziemi w kształcie kwadratu o bokach mających po 25 000 łokci. Reszta tego pasa przewidzianego dla ośrodka zarządzania po wschodniej i po zachodniej stronie „daniny” ziemi stanowiła posiadłość „przełożonego”. Część zachodnia ciągnęła się od zachodniej granicy „daniny” ziemi aż do Morza Śródziemnego. Część wschodnia biegła od wschodniej granicy „daniny” ziemi na wschód do Jordanu i do Morza Martwego, nazywanego też Morzem Wschodnim (Ezechiela 47:18). Od północy graniczyło z jego posiadłością pokolenie Judy, a od południa — pokolenie Beniamina. — Ezechiela 48:20-22, NW.
9. Ile było wyjść w murach miejskich, gdzie się znajdowały i jak były nazwane oraz pod jakim względem te bramy znajdują odbicie w bramach niebiańskiego Nowego Jeruzalem?
9 Miasto w kształcie kwadratu o boku 4500 łokci, leżące w środku ‚nieświętej’ części „daniny” ziemi, miało w murach dwanaście wyjść, po trzy z każdej strony. Bramom tym nadano nazwy od imion dwunastu pierwotnych pokoleń Izraela. Na północy, od prawej do lewej, były bramy nazwane według pokoleń Rubena, Judy i Lewiego. We wschodnim murze były bramy Józefa (który reprezentował Manassesa i Efraima), Beniamina i Dana. W murze południowym były bramy Symeona, Issachara i Zabulona, a w murze zachodnim — bramy Gada, Asera i Neftalego (Ezechiela 48:30-34). Okoliczność, że miasto miało dwanaście bram nazwanych od imion pokoleń Izraela, znajduje odbicie w niebiańskim Nowym Jeruzalem, w zborze stanowiącym Oblubienicę Chrystusa; w związku z tym czytamy:
„Miało ono mur wielki a wysoki, miało dwanaście bram, a na bramach — dwunastu aniołów i wypisane imiona, które są imionami dwunastu pokoleń synów Izraela. Od wschodu trzy bramy i od północy trzy bramy, i od południa trzy bramy, i od zachodu trzy bramy. A mur Miasta ma dwanaście warstw [dwanaście kamieni, NW] fundamentu, a na nich dwanaście imion dwunastu Apostołów Baranka. A dwanaście bram to dwanaście pereł: każda z bram była z jednej perły. I rynek [szeroka ulica, NW] Miasta to czyste złoto jak szkło przeźroczyste.” — Apokalipsa 21:12-14, 21.
Z tego niebiańskiego miasta spływała w dół szeroką ulicą krystalicznie czysta „rzeka wody życia”. — Apokalipsa 22:1, 2.
10. W jakim sensie położenie miasta i świątyni w widzeniu Ezechiela jest inne niż umiejscowienie świątyni Salomona w Jeruzalem? Co wobec tego wyobraża miasto z widzenia Ezechiela?
10 W starożytnym Izraelu świątynia Jehowy, którą zbudował Salomon, stała w Jeruzalem. Natomiast w widzeniu Ezechiela miasto jest oddzielone od świętej świątyni, chociaż zarówno miasto, jak i świątynia znajdują się w obrębie specjalnej „daniny” ziemi. To oddzielenie jest wyraźnie zaznaczone, ponieważ o mieście powiedziano, że zajmowane przez nie tereny „nie będą święte, a będą służyły miastu jako dzielnica mieszkalna i pastwisko” (Ezechiela 48:15). Kapłani i Lewici nie mieszkali ani nie pracowali w mieście. A zatem w spełnieniu widzenia podczas tysiącletniego panowania Mesjasza miasto razem z pastwiskiem nie ma wyobrażać niebiańskiego Nowego Jeruzalem, poddanego Mesjaszowi wiernego zboru Izraelitów duchowych, jego Oblubienicy (Apokalipsa 21:1, 2, 9-21). Wyobraża ziemską, widzialną siedzibę zarządzania sprawami odkupionej ludzkości.
11. Kogo wyobraża ogół Lewitów, a kogo kapłani razem z Arcykapłanem, i gdzie pełnią służbę?
11 Ponieważ Jehowa wziął sobie wszystkich mężczyzn z pokolenia Lewiego w zamian za pierworodnych synów Izraela, którym darował życie podczas nocy paschalnej w Egipcie, więc Lewici i kapłani lewiccy wyobrażają nazwany tak w Hebrajczyków 12:23 (NW) „zbór pierworodnych, którzy zostali zapisani w niebiosach”. Oczywiście arcykapłan tych kapłanów i Lewitów wyobraża tego, o którym jest mowa w Hebrajczyków 3:1. Werset ten dotyczy owego zboru pierworodnych i brzmi następująco: „Dlatego, bracia święci, uczestnicy powołania niebieskiego, zwróćcie uwagę na Apostoła i Arcykapłana naszego wyznania [którego wyznajemy, NW], Jezusa”. Członkowie zboru pierworodnych są jego podkapłanami. Do nich powiedziano w Pierwszym Liście Piotra 2:5, 9: „Wy również, niby żywe kamienie, jesteście budowani jako duchowa świątynia, by stanowić święte kapłaństwo (...) Wy zaś jesteście wybranym plemieniem, królewskim kapłaństwem, świętym narodem, ludem Bogu na własność przeznaczonym, abyście ogłaszali dzieła potęgi Tego, który was wezwał z ciemności do przedziwnego swojego światła”. To oni po zmartwychwstaniu do życia duchowego w niebie służą Jehowie w Jego świątyni.
12. Na co wskazuje fakt, że „przełożonego”, czyli Nasi, nie utożsamiono ze „sługą moim Dawidem”, do kogo odnosi się ten tytuł, i jak dzięki temu postanowieniu będzie zarządzana odkupiona ludzkość?
12 „Przełożony” względnie Nasi, który ma posiadłość po wschodniej i zachodniej stronie kwadratowej „daniny” ziemi o boku mającym 25 000 łokci długości, nie jest utożsamiany z tym, którego Jehowa nazywa „sługą moim Dawidem” i którego wzbudza jako królewskiego Pasterza nad swoją owczarnią (Ezechiela 34:23, 24; 37:24, 25). A zatem nie ma on indywidualnie wyobrażać niebiańskiego Mesjasza Jezusa, o którym Jehowa przepowiedział: „Ja, Jahwe, będę ich Bogiem, a sługa mój Dawid będzie wśród nich księciem” (Ezechiela 34:24; 37:25, Poz.). W widzeniu świątyni „przełożony”, czyli Nasi nabiera znaczenia kolektywnego i wyobraża tych, których niebiański Mesjasz Jezus zamianuje swymi widzialnymi przedstawicielami na „nowej ziemi”. Będą wśród nich mężowie wspomniani w Psalmie 45:17. Werset ten jest adresowany do Króla, Jezusa Chrystusa, i dotyczy jego ziemskich dzieci. Czytamy tam: „Niech twoi synowie zajmą miejsce twych [ziemskich] ojców; ustanów ich książętami [sarim] po całej ziemi”. Zarówno oni, jak też wszyscy inni zamianowani „książęta” będą sprawiedliwie zarządzać ludzkością oraz będą dbać o jej trwałe bezpieczeństwo, o czym zapewniają następujące wzniosłe słowa z 32 rozdziału księgi Izajasza:
„Oto król będzie panował sprawiedliwie i książęta rządzić będą zgodnie z prawem: Każdy będzie jakby osłoną przed wichrem i schronieniem przed ulewą, jak strumienie wody na suchym stepie, jak cień olbrzymiej skały na spieczonej ziemi.”
„Na pustyni osiądzie prawo, a sprawiedliwość zamieszka w sądzie. Dziełem sprawiedliwości będzie pokój, a owocem prawa — wieczyste bezpieczeństwo.
Lud mój mieszkać będzie w stolicy pokoju, w mieszkaniach bezpiecznych, w zacisznych miejscach wypoczynku”. — Izajasza 32:1, 2, 16-18.
13. Skąd przyjdą współpracownicy klasy „przełożonego”, i jaki dostęp do ośrodka zarządzania, według widzenia Ezechiela, będą mieć osoby przychodzące w ważnych sprawach?
13 Ze wszystkich stron kraju i ze wszystkich warstw odkupionej ludzkości zgłoszą się ochotnicy, którzy będą aktywnie współpracować z klasą „przełożonego”. Gdzie się zgłoszą? Niejako w „mieście”, które będzie widzialną, oficjalną siedzibą klasy „przełożonego” zarządzającej sprawami całej ludzkości. W ten sposób ci ochotnicy okażą ducha Chrystusowego wobec tych, którzy będą działać w charakterze prawdziwych przedstawicieli panującego Mesjasza, Jezusa. Ośrodek zarządzania będzie otwarty i dostępny ze wszystkich stron dla osób, które zechcą przyjść z jakąkolwiek ważną sprawą, tak jak kwadratowe miasto w widzeniu Ezechiela miało dwanaście bram, po trzy z każdej strony, otwartych dla wszystkich dwunastu pokoleń Izraela.
14. Kto za pośrednictwem takich widzialnych przedstawicieli będzie sprawować władzę sądowniczą i nad kim?
14 Za pośrednictwem tych widzialnych książęcych przedstawicieli na ziemi Mesjasz Jezus i jego wywyższony zbór, który zasiada z nim na tronie w niewidzialnych niebiosach, będzie „sądzić dwanaście pokoleń izraelskich”, całą odkupioną ludzkość. — Mateusza 19:28, NP; Łukasza 22:29, 30.
15. Czym będzie napełniony ten ośrodek zarządzania, w jakim znaczeniu Jehowa będzie tam obecny, i jaką nową nazwę otrzyma to miasto?
15 Ten przyrównany do miasta ośrodek zarządzania podporządkowany Mesjaszowi będzie napełniony duchem Jehowy. Ku Jego chwale będą tam w obfitości owoce tego ducha, mianowicie: „miłość, radość, pokój, wielkoduszność, życzliwość, dobroć, wiara, łagodność, panowanie nad sobą” (Galatów 5:22, 23, NW). Ten płodny duch Jehowy będzie kierować wszelkim wymierzaniem sprawiedliwości wśród ludzi. Będzie pomagać w dźwiganiu całego posłusznego rodu ludzkiego do doskonałości serca, umysłu i ciała w przywróconym ziemskim raju. Jehowa, który zasiada na tronie w swoim niebiańskim sanktuarium, uzna to symboliczne miasto i obsypie je swoimi łaskami. Jego Boska obecność w tym mieście znajdzie wyraz w kierowaniu na nie miłościwej, zbawiennej uwagi. Zapewniając o tym, Jehowa kończy proroctwo, do którego natchnął Ezechiela, nadaniem temu symbolicznemu kwadratowemu miastu nowej nazwy: „Dookoła [w obwodzie] będzie osiemnaście tysięcy łokci; a nazwą miasta będzie odtąd: Sam Jehowa jest tam” (NW; BT). „Od tego dnia miasto będzie nosić imię: Jahwe Szammah”. — Ezechiela 48:35, Poz.
16. Jaki stan istnieje dziś na ziemi pod względem znajomości lub uznawania imienia Bożego, a jak będzie w dniu, który już świta?
16 Jeżeli przyszła ziemska siedziba światowego ośrodka zarządzania ma mieć tak wspaniałą nazwę, jak Jehowa Szammah, to czyż ktokolwiek z odkupionych mieszkańców rajskiej ziemi mógłby nie wiedzieć, jakie jest imię jedynego żywego i prawdziwego Boga? Jeszcze tylko przez krótki czas ziemia, z jej religijnym zamętem i ciemnotą, będzie w całej dziedzinie rozumnych stworzeń jedynym miejscem, gdzie niezliczone masy ludzkie nie znają Boga, Stwórcy, po imieniu albo gdzie Jego imię jest lekceważone czy nawet znieważane przez ludzi zapatrzonych w siebie. Oto świta nowy dzień, dzień od dawna oczekiwany! Już pierwsze promienie jego jutrzenki rozjaśniają twarze bogobojnych ludzi, którzy są świadkami spełniania się proroctw Biblii Świętej. Wkrótce, gdy słońce tego nadchodzącego dnia wzejdzie i stanie w zenicie nad ich głowami, nie będzie już na ziemi żadnego tonącego w mroku miejsca, gdzie by nie znano niezrównanego imienia Bożego i Jego sławy. Będzie to dzień spełnienia się Boskich słów: „Poznanie chwały Jahwe zapełni ziemię, jak woda pokrywa głębinę morza”. — Habakuka 2:14, Poz.
17. Do czego powinni się więc ocknąć wszyscy ludzie w obecnym dogodnym czasie i dlaczego?
17 Przebudźcie się więc, ludzie wszystkich ras i narodowości! Ocknijcie się teraz ze swojej drzemki i nabywajcie zbawczej wiedzy o Jehowie w obecnym szybko ulatującym czasie korzystnych okazji! Czytajcie Jego natchnione Słowo i wzywajcie Jego imienia, żebyście mogli być wybawieni przez Jezusa Chrystusa. W ten pokojowy sposób mając widoki na wiecznotrwałe błogosławieństwa, zaoszczędzicie sobie konieczności uznania Jego imienia wbrew swej woli, bo to ściągnęłoby na was wieczystą zagładę. Uchwyćcie się teraz nadziei znalezienia się wśród ludzi którzy po wszystkie czasy będą szczęśliwi i którzy pozostaną przy życiu, gdy Suwerenny Pan Jehowa spełni swoje wielokrotnie powtarzane proroctwo: „Narody mają poznać, że ja jestem Jehowa”. — Ezechiela 36:23; 39:7, NW.
[Diagram i mapa na stronie 263]
[Patrz publikacja]
DANINA ŚWIĘTA I 12 POKOLEŃ
MORZE WIELKIE
WEJŚCIE DO CHAMAT
DAN
ASER
NEFTALI
Jezioro Galilejskie
MANASSES
EFRAIM
RUBEN
JUDA
PRZEŁOŻONY
Danina święta
Eneglaim
Morze Słone
BENIAMIN
SYMEON
Engadi
ISSACHAR
ZABULON
Tamar
GAD
Meribat-Kadesz
[Diagram]
Danina Święta
(powiększenie)
A
B
C
a b c
l m d
D k E e D
j m f
i h g
A oznacza Przydział Lewitów, B — Sanktuarium Jehowy, C — Przydział Kapłanów, D — Miejskie tereny uprawne, E — Miasto: „Sam Jehowa jest tam” (Jehowa Szammah).
Bramy: a: Rubena; b: Judy; c: Lewiego; d: Józefa; e: Beniamina; f: Dana; g: Symeona; h: Issachara; i: Zabulona; j: Gada; k: Asera; l: Neftaliego. Pastwiska: m