Imperium medo-perskie w proroctwie
WYDARZENIA historyczne dotyczące wielkich mocarstw, które dominowały nad rozległymi obszarami ziemi, nie wszystkie były zwykłym zbiegiem okoliczności. Ktoś niekiedy wtrąca się w sprawy ludzkie, powodując olbrzymie zmiany na arenie świata. Jest nim Bóg Jehowa, który za pomocą proroctw nawet zapowiedział dużo wcześniej powstawanie i upadek całych imperiów.
Bezbłędne spełnienie się proroctw biblijnych w przeszłości stanowi dla nas mocną podstawę do tego, by wierzyć proroczemu słowu kreślącemu przyszłe wydarzenia. Jeszcze ważniejsze znaczenie ma okoliczność, iż zachęca to nas do zharmonizowania swego życia z zamierzeniem Bożym w ufnym przekonaniu, że On ‛potwierdzi słowo swojego sługi’ (Izaj. 44:26, NP).
Księga Daniela jest znana z licznych zawartych w niej proroctw. Flawiusz, starożytny historyk żydowski z pierwszego stulecia naszej ery, czuł się zmuszony napisać: „Wszystkie te zapowiedzi, według tego, co ukazał mu Bóg, spisał Daniel dla potomnych. Tych, którzy je odczytują i widzą, jak się one wypełniają, podziw ogarnia, iż Bóg tak wysoko uczcił Daniela”.
Jedno z godnych uwagi proroctw spisanych przez Daniela dotyczy mocarstwa medo-perskiego. W ósmym rozdziale swej księgi Daniel zamieścił opis wizji, w której imperium medo-perskie przedstawia baran (Dan. 8:20). Czytamy: „Podniosłem oczy i spojrzałem, a oto baran stał nad rzeką; miał on dwa rogi, obydwa wysokie, jeden wyższy niż drugi, a wyższy wyrósł jako ostatni” (Dan. 8:3).
Co to znaczy? Jak wynika z proroctwa Daniela 8:21, 22, rogi wyobrażają królów lub królestwa. Tekst ten brzmi: „Kozioł to król grecki, a wielki róg, który jest między jego oczami, to król pierwszy. A to, że został złamany, a cztery inne wyrosły zamiast niego, znaczy: Z jego narodu powstaną cztery królestwa, ale nie z taką mocą, jaką on miał” (NP).
Skoro to odniesiemy do Medo-Persji, to fakt, że drugi róg barana wyrósł później i przewyższył pierwszy, powinien zapowiadać, iż jedno królestwo (perskie) zdobędzie z czasem przewagę nad drugim (medyjskim). Czy tak się stało?
Owszem, potwierdzają to dane historyczne. Początkowo dominującą pozycję zajmowali Medowie. Ale później Cyrus (II) po wstąpieniu na tron Anszanu zjednoczył siły perskie z zamiarem zrzucenia jarzma medyjskiego. W roku 550 p.n.e. Medowie pod dowództwem Astiagesa (Isztuwigu) i Persowie na czele z Cyrusem stoczyli między sobą bitwę. Żołnierze Astiagesa zbuntowali się przeciw niemu i związanego przyprowadzili do Cyrusa. Następnie Cyrus zajął stolicę Medii, Ekbatanę. Odtąd Media odgrywała drugorzędną rolę w imperium medo-perskim.
Chociaż Medowie zajmowali potem podrzędną pozycję, to jednak Media i Persja w dalszym ciągu stanowiły dwuczłonowe mocarstwo światowe i dlatego mógł je przedstawić jeden baran. Księga Daniela 8:20 wyjaśnia: „Baran, którego widziałeś z dwoma rogami, oznacza królów Medów i Persów”. Na temat tego dwuczłonowego mocarstwa profesor Olmstead podaje w swym dziele History of the Persian Empire (na stronie 37): „Bliska więź łącząca Medów i Persów nigdy nie poszła w zapomnienie. Splądrowana Ekbatana pozostała ulubioną rezydencją królewską. Medowie bywali uhonorowani na równi z Persami; obsadzano nimi wysokie urzędy i wyznaczano ich na dowódców perskich sił zbrojnych. Cudzoziemcy mówili zwykle łącznie o Medach i Persach [tak jak to widać również w Biblii]”.
W dalszej części opisu barana Daniel powiada: „Ujrzałem barana bodącego rogami ku zachodowi, północy i południu. Żadne ze zwierząt nie mogło mu sprostać ani nikt nie mógł uwolnić się z jego mocy. On zaś czynił, co chciał, i stawał się wielki” (Dan. 8:4).
Żadna siła nie mogła się oprzeć Medo-Persji w czasach jej pełnego rozkwitu. Posuwając się ku północy, król Cyrus w roku 539 p.n.e. zdobył Babilon. Jego syn Kambyzes prowadził kampanię wojenną na południu i opanował Egipt. Dariusz I wyruszył na podbój w kierunku zachodnim i zawładnął Tracją oraz Macedonią.
Z czasem jednak Medo-Persja uległa potędze greckiej. Przepowiedziało to proroctwo Daniela w sposób następujący: „Ja zaś patrzałem uważnie i oto kozioł nadszedł od zachodu na całą ziemię, nie dotykając jej. Kozioł ten miał okazały róg między oczami. Podszedł on aż do barana o dwóch rogach, którego widziałem stojąc nad rzeką, i biegł ku niemu w rozpędzie swojej siły. Zobaczyłem, jak dosięgnął barana i rozgniewał się na niego; uderzył barana i złamał oba jego rogi. Baran nie miał siły, by mu stawić czoło. Powalił więc go na ziemię i podeptał nogami, a nie było nikogo, kto by wyrwał barana z jego mocy” (Dan. 8:5-7).
W ramach spełnienia tych słów mocarstwo światowe wyobrażone przez barana dało się pokonać Aleksandrowi Wielkiemu, którego przedstawiał „okazały róg”. Warto zaznaczyć, że kozioł powszechnie uchodził za symbol Grecji bądź imperium grecko-macedońskiego. Dzieło pt. The Imperial Bible-Dictionary (tom I, strona 664) podaje: „Do dziś istnieją pomniki, na których widnieje ten symbol; na przykład na jednym z pilastrów w Persepolis przedstawiony jest kozioł z ogromnym rogiem na czole oraz Pers trzymający ten róg, co miało wskazywać na podporządkowaną pozycję Macedonii w stosunku do Persji”. Niemniej w myśl przepowiedni Daniela władza Persji nad Macedonią miała się skończyć. W wyniku spełnienia się jego proroctwa medo-perski „baran” padł przed greckim „kozłem”.
Ze względu na takie spełnienia proroctw, będzie mądrze z naszej strony, gdy zbadamy, co Biblia mówi o wydarzeniach będących nadal sprawą przyszłości. Tylko pod tym warunkiem zdołamy się upewnić, czy nasze życie harmonizuje ze słowem proroczym. Odgrywa to istotną rolę w dążeniu do pozyskania uznania i błogosławieństwa Bożego (2 Piotra 1:19-21).