Pokładaj wiarę w Królestwie!
„A co się tyczy czasów i pór, bracia, to nie potrzeba wam pisać. Sami przecież wiecie zupełnie dobrze, że dzień Jehowy nadchodzi dokładnie tak, jak złodziej w nocy” (1 Tes. 5:1, 2).
1, 2. Jak Jehowa posługuje się Jezusem Chrystusem również po jego zmartwychwstaniu?
NASZ niebiański Ojciec posługiwał się w dużej mierze Jezusem Chrystusem, gdy ten jeszcze był „Słowem”, czyli Logosem (Jana 1:1-3; Kol. 1:16). Ale Bóg Jehowa używa go dla swych celów nawet po jego śmierci i zmartwychwstaniu. Okoliczność tę dobrze uwypuklają objaśnienia apostoła Pawła.
2 Apostoł ten wyraźnie mówi, że Bóg zamierza pojednać ze sobą wszystko, co w niebie i na ziemi, a to na podstawie przelanej krwi Jezusa Chrystusa (Kol. 1:19, 20). Prawda ta harmonizuje z wypowiedzią Pawła, że Jehowa postanowił „na nowo zebrać wszystko w Chrystusie: to, co w niebiosach, i to, co na ziemi” (Efez. 1:10; Filip. 2:9-11). Rozwój związanych z tym wydarzeń miał w punkcie szczytowym objąć także ustanowienie mesjańskiego Królestwa Bożego i dramatyczne nadejście „dnia Jehowy” (1 Tes. 5:1, 2). Pismo Święte zupełnie jasno przedstawia rolę, jaką Chrystus odgrywa od chwili swego wniebowstąpienia a więc od ponad 1900 lat. Warto poświęcić wielką uwagę jego doniosłemu miejscu w zamierzeniu Jehowy.
3. Dlaczego Jezus musiał dobrze rozumieć prorocze słowa dotyczące rządu Królestwa?
3 Ze względu na funkcję Logosa, czyli „Słowa”, pełnioną przed przyjściem na ziemię, Jezus doskonale znał prorocze wypowiedzi na temat rządu Królestwa. Dlatego będąc tu jako człowiek zachęcał każdego, kto by czytał wypowiedzi Daniela o „czasie końca”, żeby się nad nimi zastanowił z użyciem zdolności rozeznania (Dan. 12:4; Mat. 24:15-22). Otwórzmy zatem Księgę Daniela i rozważmy pewne sprawy, które niewątpliwie dobrze rozumiał Jezus jako Logos, inaczej mówiąc „Słowo”, ponieważ zapewne nim właśnie posługiwał się nasz Ojciec niebiański, aby pobudzić starożytnych proroków do sporządzania swych zapisów.
4. Czego dowiadujemy się o rządzie Królestwa z Księgi Daniela 2:44; 7:13, 14 oraz 12:1?
4 Kiedy zajrzymy wnikliwym okiem do Księgi Daniela, przykują naszą uwagę szczególnie trzy interesujące wypowiedzi. Pierwszą z nich znajdujemy w Księdze Daniela 2:44 (Nowy Przekład):
„Za dni tych królów Bóg niebios stworzy królestwo, które na wieki nie będzie zniszczone, a królestwo to nie przejdzie na inny lud; zniszczy i usunie wszystkie owe królestwa, lecz samo ostoi się na wieki”.
Podobne słowa czytamy w Księdze Daniela 7:13, 14 (Biblia Tysiąclecia):
„Patrzałem w nocnych widzeniach, a oto na obłokach nieba przybywa jakby Syn Człowieczy. Podchodzi do Przedwiecznego i wprowadzają Go przed Niego. Powierzono Mu panowanie, chwałę i władzę królewską, a służyły Mu wszystkie narody, ludy i języki. Panowanie Jego jest wiecznym panowaniem, które nie przeminie, a Jego królestwo nie ulegnie zagładzie”.
Na koniec Księga Daniela 12:1 (NP) podaje:
„W owym czasie powstanie Michał, wielki książę, który jest orędownikiem synów twojego ludu, a nastanie czas takiego ucisku, jakiego nigdy nie było, odkąd istnieją narody, aż do owego czasu”.
W przytoczonych trzech fragmentach swego proroctwa Daniel wskazuje na ustanowienie rządu Królestwa i to spoczywającego w rękach samego „Syna Człowieczego”, czyli Michała. Cytaty te odnoszą się niedwuznacznie do Chrystusa Jezusa obdarzonego władzą królewską (Obj. 12:7-10).
5. Czy z punktu widzenia Pisma Świętego trzeba pamiętać o elemencie czasu, gdy chodzi o objęcie władzy przez rząd Królestwa?
5 Zwróćmy uwagę na okoliczność, że w powyższych wypowiedziach Pawła i Daniela wspomina się o sprawie czasu, w którym rząd niebiański miał się pojawić na widowni i objąć władzę. Jeżeli ten czynnik czasu jest nam znany, to w pełni stosuje się także do nas werset z Listu 1 do Tesaloniczan 5:1, gdzie czytamy:
„A co się tyczy czasów i pór, bracia, to nie potrzeba wam pisać”.
Skoro rzeczywiście uzyskamy dobre rozeznanie w znaczeniu Słowa Bożego — przy uwzględnieniu faktu, że posuwamy się coraz dalej w głąb „czasu końca” — to nic nas nie zaskoczy. Będziemy na bieżąco orientować się w biegu wydarzeń związanych z okresem „zakończenia systemu rzeczy” (Mat. 24:3). Zbadajmy więc tło wspomnianych trzech wypowiedzi Daniela, odnoszących się do powołania rządu Królestwa.
OSTRZEGAWCZE SŁOWA DANIELA
6. Co powiedziano o „czwartym królestwie” w Księdze Daniela 2:40?
6 Wielu z nas zna opis posągu ze snu, zanotowany w drugim rozdziale Księgi Daniela, i wie, że z pomocą świętego ducha Jehowy prorok ten wyjaśnił jego sens królowi Nabuchodonozorowi. Posąg ów przedstawiał kolejne królestwa świata, poczynając od Babilonu. Interesuje nas głównie „czwarte królestwo”, co do którego Daniel oznajmił:
„Czwarte królestwo będzie mocne jak żelazo, bo żelazo wszystko kruszy i łamie; i jak żelazo, które kruszy, tak i ono wszystko skruszy i zdruzgocze” (Dan. 2:40, NP).
7. Czym jest „czwarte królestwo”?
7 Które królestwo wykazało właściwości przypominające żelazo? W dziejach biblijnych „czwartym królestwem”, bądź też potęgą światową — licząc od Babilonu — było cesarstwo rzymskie (między nimi znalazła się jeszcze Medo-Persja i Grecja). Z czasem imperium to z myślą o lepszym zarządzaniu podzielono na cesarstwa: wschodnie i zachodnie. Właśnie z części zachodniej wyłoniło się Imperium Brytyjskie. W wyniku buntu wszczętego w koloniach amerykańskich przeciw macierzystemu krajowi powstały Stany Zjednoczone Ameryki Północnej. Z ważnych względów oba kraje w końcu uznały za stosowne, by podjąć współpracę na płaszczyźnie militarnej i w innych dziedzinach; w rezultacie powstało dwuczłonowe, anglo-amerykańskie mocarstwo światowe.
8, 9. Jakie podobieństwa występują między wersetami z Księgi Daniela 2:40 i 7:7?
8 Jednakże odnośnie do „czwartego królestwa”, którym pierwotnie było cesarstwo rzymskie, Daniel donosi nam w innym ze swoich proroctw:
„Potem spojrzałem i w widzeniu nocnym pojawiło się czwarte zwierzę, straszne i groźne, i nadzwyczaj silne; miało ono potężne żelazne zęby: pożerało i miażdżyło, a co pozostało, deptało swoimi nogami; było ono inne aniżeli wszystkie poprzednie zwierzęta, a miało dziesięć rogów” (Dan. 7:7, NP).
9 Przy analizie siódmego rozdziału Księgi Daniela zauważmy, że prorok opisuje te same cztery królestwa, inaczej mówiąc potęgi światowe, które wymienił w rozdziale drugim. Ale zamiast przedstawić je jako części posągu, poczynając od głowy ze złota, ukazuje je jako zwierzęta. W rozdziale siódmym rozpoczyna relację od lwa (Babilonu), a kończy na niezwykle silnej czwartej bestii, mającej zęby żelazne. Nie przypadkiem więc tekst Daniela 7:7 odpowiada tak dokładnie Księdze Daniela 2:40. W obu wersetach krusząca, miażdżąca, siejąca postrach siła żelaza jest wyraźnie utożsamiona z Rzymem. Nasuwa się natomiast pytanie: Dlaczego „czwarte królestwo” ma reprezentować dwie potęgi światowe?
10. Skąd się bierze „mały róg”?
10 Przeczytajmy teraz Księgę Daniela 7:8 (NP):
„Gdy uważnie przypatrywałem się rogom, zaczął wyrastać między nimi inny, mały róg, i trzy spośród poprzednich rogów zostały wyrwane. Na tym rogu były oczy jakby oczy ludzkie i usta, które mówiły zuchwałe słowa”.
Rzecz doprawdy interesująca! Czwartemu królestwu, mocarstwu rzymskiemu, zaczyna wyrastać z symbolicznej głowy inny róg. Natomiast trzy z istniejących zostają wyrwane, aby zrobić miejsce nowemu. Co to wszystko znaczy? Prześledźmy fakty historyczne.
HISTORIA POTWIERDZA OSTRZEŻENIE DANIELA
11. Dlaczego warto wiedzieć, jak cesarstwo rzymskie spełniło szczegółowo zapowiedzi nakreślone przez Daniela?
11 W istocie rzeczy ‛nie potrzeba nam więcej pisać’, ponieważ wszystko już zanotowano w natchnionym Słowie Bożym. A jeśli mamy dobrze rozwiniętą zdolność duchowego rozeznania, to wypadki światowe nie zaskoczą nas, jak nieostrożni padają znienacka ofiarą złodzieja. Oczywiście potrzebne są nam w tym celu dokładne wiadomości z Pisma Świętego. Mając to na względzie rozpatrzmy, jak cesarstwo rzymskie spełniło szczegóły opisane w proroczych wizjach Daniela.
12. W jakim stopniu zwierzchnictwo Rzymu oddziaływało na Wyspy Brytyjskie?
12 Rzym od zarania swych dziejów opierał się w głównej mierze na sile oręża, toteż rozciągnął wpływy i władzę na duże obszary ziemi. Brytania, którą wtedy rządzili w zasadzie królowie plemienni, również została wcielona do imperium rzymskiego. Jeszcze dzisiaj można napotkać na Wyspach Brytyjskich wiele dowodów jego dominacji, na przykład tak zwane Wały Hadriana, ciągnące się przez północną Anglię.
13, 14. (a) Jaką potęgą był Rzym w pierwszym okresie? (b) Co jednak rozwinął w III i IV stuleciu?
13 Rzym coraz bardziej się bogacił, lecz wskutek rozwiązłego życia klasy rządzącej zaczął chylić się ku upadkowi, przy czym słabła także jego potęga wojskowa. Za czasów Nerona i kolejnych cesarzy wyraźnie już zaznaczał się ubytek zbrojnej siły tego państwa. Ale ci, którzy byli zainteresowani utrwaleniem imperium, obmyślili coś, co na długie stulecia zapewniło Rzymowi główną rolę na arenie światowej, mimo utraty przewagi militarnej. Jak to osiągnięto?
14 Otóż okazuje się, że w III i IV wieku n.e. Rzym, wciąż jeszcze dysponując dość znaczną siłą wojskową, równocześnie umacniał daleko i szeroko swoje wpływy polityczne oraz religijne. Sprytnie wprowadzono w życie plan, dzięki któremu władza papieska miała sprawować z Rzymu nadzór nad znaczną częścią obszarów znanej wtedy zamieszkanej ziemi. Ustalony wówczas porządek stał się znany pod nazwą ustroju lenniczego, czyli feudalnego. Za jego pomocą Święte Cesarstwo Rzymskie z ośrodkiem w papieskim Rzymie narzucało bieg sprawom światowym co najmniej przez 1000 lat.
15. Jak udało się papiestwu sprawować władzę przez szereg stuleci?
15 W ustroju feudalnym ogromna większość ludności wiodła nędzny żywot wieśniaków wegetujących w skrajnej ciemnocie i ubóstwie. Ze swych skromnych środków musieli oni jeszcze utrzymywać próżniaczą szlachtę na dworach i zamkach. Było tak w całej Europie, włącznie z Wyspami Brytyjskimi. Z kolei ci panowie feudalni byli zobowiązani płacić daninę królowi, w którego posiadłościach mieszkali. Wszyscy zaś owi władcy — czy to w Anglii, Saksonii, czy w innych stronach Europy — byli w gruncie rzeczy również jakby wasalami i mieli uiszczać należności feudalne papieżowi w Rzymie. Toteż przez ten długi okres, nazywany często mrocznym średniowieczem, papiestwo ogromnie pomnożyło zarówno swoje bogactwa, jak i wpływy.
16. (a) Dlaczego trafny jest opis Świętego Cesarstwa Rzymskiego, podany przez Daniela? (b) Co później wyrosło z głowy „czwartego zwierzęcia”, to jest Rzymu?
16 Jakże trafny okazuje się na tym historycznym tle sporządzony przez Daniela proroczy opis królestwa wyobrażanego przez żelazne nogi „olbrzymiego posągu”! (Dan. 2:31). I jakże stosownie przedstawiono w siódmym rozdziale Księgi Daniela straszne, wszystko miażdżące i pożerające zwierzę z żelaznymi zębami! Najpierw grasowało ono po Europie, podbijając siłą militarną, cokolwiek mu stanęło na drodze. Później utrwalało swoje pozycje i dalej rosło w potęgę za pomocą forteli i innych poczynań w dziedzinie politycznej, religijnej, a także ekonomicznej. A co można powiedzieć o wspomnianej narośli, „małym rogu”, który pojawił się na głowie tego przerażającego „czwartego zwierzęcia”, reprezentującego Rzym? Kiedy to miało miejsce?
UKAZANIE SIĘ „MAŁEGO ROGU”
17. Jak rozpoczął się rozwój „małego rogu”?
17 Królowie angielscy do roku 1533 n.e. pozostawali właściwie na pozycji wasali podporządkowanych papiestwu. Jednakże w następnym roku król Henryk VIII został niezależną głową katolickiego Kościoła Anglii. Zerwał wszelkie więzy z Rzymem, a ten również odciął się od niego. Bogactwo Wysp Brytyjskich, z którego dotąd niemało czerpał Kościół rzymskokatolicki, gromadzono teraz do dyspozycji króla stojącego na czele angielskiego Kościoła katolickiego. (Kościół anglikański zachował tę samą strukturę co Kościół rzymskokatolicki, i tak pozostało w zasadzie po dziś dzień). Potęga Świętego Cesarstwa Rzymskiego zaczęła słabnąć, ale wyrastał z niej „mały róg”.
18. Jaką pozycję osiągnęła Anglia za czasów królowej Elżbiety I? Co to oznaczało dla Francji, Niderlandów i Hiszpanii?
18 Minęło kilka dziesięcioleci i w Anglii wstąpiła na tron królowa Elżbieta I. W tym czasie już zaczęły się ujawniać skutki gromadzenia na Wyspach Brytyjskich zysków wynikających z systemu feudalnego. Zbudowano dość silną flotę morską. Wkrótce pod dowództwem takich sławnych ludzi, jak Drake, Raleigh i Hawkins, flota brytyjska dała się we znaki morskim siłom Hiszpanii, Niderlandów i Francji, które to kraje dalej zachowywały obrządek Kościoła rzymskiego. Pokonała je wszystkie, łącznie z hiszpańską Wielką Armadą. W rezultacie Anglia stała się władczynią mórz, czym się ogromnie chlubiła.
19. Jakie dobitne spełnienie proroctwa dostrzegamy, porównując drugi i siódmy rozdział Księgi Daniela?
19 A co mówi Księga Daniela 7:8? Oto trzy „rogi” miały być wyrwane dla zrobienia miejsca „małemu rogowi”, który wypowiadał „zuchwałe słowa”. Zatem owe znamienne proroctwo znalazło spełnienie z chwilą pojawienia się brytyjskiej potęgi światowej, do której przyłączyła się później Ameryka. Mocarstwo anglo-amerykańskie wyrosło z cesarstwa rzymskiego. Jest nieodrodną latoroślą Rzymu. Stąd też proroczo przedstawiono je jako wyłaniające się z „głowy” Rzymu, „czwartego zwierzęcia” wyposażonego w żelazne zęby. Porównując drugi i siódmy rozdział Księgi Daniela, łatwo można zauważyć, że ‛nogi z żelaza’ obrazują dwa kolejne mocarstwa światowe (Dan. 2:32, 33).
GDZIE ZNAJDUJEMY SIĘ W STRUMIENIU CZASU?
20. Jak można nakreślić rozwój ‛nóg z żelaza’ do naszego XX wieku włącznie?
20 Z Księgi Daniela 2:41-43 wynika, że te dobitnie scharakteryzowane królestwa światowe miały przeminąć. Ale czy każda z dwóch ‛nóg z żelaza’ przedstawia oddzielną potęgę? Nie, tak samo jak ‛ramiona ze srebra’ w górnej części wspomnianego posągu nie symbolizowały dwóch odrębnych mocarstw w okresie pełnego rozkwitu Medo-Persji. Obie nogi i żelazo ze stóp rozwijają się równocześnie z cesarstwa rzymskiego, zwłaszcza od czwartego stulecia, kiedy to Konstantyn przeniósł się z zachodniej stolicy w Rzymie do wschodniej, założonej w Konstantynopolu. Z tego podzielonego imperium wywodzą się rozmaite państwa zależne, z których w końcu wybiła się na czoło potęga anglo-amerykańska. Podczas dwu wojen światowych naszego stulecia owe „nogi” rzeczywiście okazały się podobne do „żelaza”, gdy siły militarne anglo-amerykańskiego mocarstwa skruszyły wrogie armie i po raz pierwszy w dziejach użyły w walce broni nuklearnej.
21. Jaka słabość występuje w końcu u samego dołu posągu?
21 Dotarliśmy więc do samego dołu ogromnego posągu. Odcinek ten w dalszym ciągu przedstawia anglo-amerykańską potęgę światową, ale wykazuje pewną słabość. Stopy i palce posągu straciły pełną, żelazną siłę nóg, ponieważ są wykonane „częściowo z żelaza, częściowo z gliny”. Daniel podaje na ten temat następujące wyjaśnienie:
„To, że widziałeś żelazo zmieszane z mulistą gliną oznacza, że zmieszają się oni przez ludzkie nasienie [z potomstwem ludzkim, NW], ale nie będą się odznaczać spoistością, podobnie jak żelazo nie da się pomieszać z gliną” (Dan. 2:33, 43, BT).
22. (a) Czy w omawianym obrazie występują władcy socjalistyczni i komunistyczni? (b) Czym zatem jest „potomstwo ludzkie”? (c) Jaki nasuwa się wniosek co do „żelaza” i „gliny”?
22 Czy to znaczy, że nad światem zapanują dzisiejsi władcy socjalistyczni i komunistyczni? Nie, ponieważ proroctwo biblijne pozwala wnioskować, iż ruchy polityczne wywodzące się z ludu nigdy nie zdołają się posunąć tak daleko. Ostatnia część przerażającego posągu — ten dół osiągnięty z biegiem czasu — dalej składa się w znacznej mierze z żelaza. Dalej jest nią potęga światowa, która wyrosła ze Świętego Cesarstwa Rzymskiego. Ale to przyrównane do żelaza mocarstwo pod koniec traci siły wskutek wtargnięcia pewnego miękkiego elementu, jakby gliny: ruchu społecznego nawołującego lud do współdecydowania w rozmaitych kwestiach i organizującego w tym celu związki zawodowe, akcje protestacyjne itd. „Potomstwo ludzkie” tak zwany prosty człowiek, usiłuje zabierać głos i wpływać na bieg wydarzeń. Obserwuje się to dzisiaj nie tylko w krajach europejskich, będących spadkobiercami Świętego Cesarstwa Rzymskiego, ale na całym obszarze oddziaływania anglo-amerykańskiej potęgi światowej. Zwalnianie tempa pracy, strajki i niepokoje wśród mas robotniczych znacznie osłabiają ‛żelazną’ niegdyś władzę czynników rządzących. W walce klasy pracującej z kapitałem „potomstwo ludzkie” próbuje narzucić swoje wyobrażenie o tym, jak ma pracować i jak żyć. Czy prowadzi to do ustabilizowania stosunków pomiędzy ludnością a rządem? Słowo Boże odpowiada na to krótko: „Nie będą się odznaczać spoistością”.
23. (a) Co wynika z faktu, że doszliśmy do „palców” posągu? (b) Czego dalej możemy oczekiwać? (c) Do czego powinniśmy czuć się pobudzeni w obecnym „czasie końca”?
23 Gdzie więc znajdujemy się w strumieniu czasu? Skoro doszliśmy do końca wersetu 43, z „posągu” w gruncie rzeczy nie pozostało już nic więcej. Dotarliśmy przecież do samych „palców” jego nóg! Żyjemy w okresie, gdy rozwój kolejnych rządów tworzonych przez człowieka dobiega smutnego kresu. Stoimy po prostu na przełomie epok. Daniel zapowiedział nam, czego się należy spodziewać: Królestwa Chrystusa, które ma zapanować nad wszystkimi ludami; „kamień” oderwany od „góry” wszechświatowej władzy Jehowy niebawem uderzy w stopy strasznego posągu, przez co przewróci i zburzy całą strukturę gnębicielskiego panowania człowieka. Będzie to „czas takiego ucisku, jakiego nigdy nie było, odkąd istnieją narody, aż do owego czasu”. Ale potem nastanie najcudowniejszy okres w całych dziejach ludzkich, tysiącletnie królowanie Chrystusa. Czy prawdziwy chrześcijanin może w tym „czasie końca” siedzieć z założonymi rękami, z boku tylko przyglądając się wydarzeniom i nie czując potrzeby popierania rządu Królestwa? Pora teraz, żeby dowieść, gdzie nasze miejsce: po stronie Jehowy, czy Szatana! (Dan. 2:44, 45; 7:14; 12:1, NP; Dan. 12:4).
24. Jakimi ludźmi chcemy pozostać i dlaczego?
24 Co się tyczy czasów i pór, jak zaznaczono to w Liście 1 do Tesaloniczan 5:1, nie potrzeba nam nic pisać. Wszystko bowiem zawiera już Słowo Boże. Wystarczy do tego się „dokopać”. Dlatego postąpmy według wezwania z Listu do Hebrajczyków 10:35-39: „Nie porzucajcie więc swobody mowy, która przyniesie wielką nagrodę. Potrzeba wam bowiem wytrwałości, abyście po wykonaniu woli Bożej mogli dostąpić spełnienia się obietnicy. Jeszcze tylko ‛bardzo mała chwila’, a ‛ten, kto nadchodzi, przyjdzie i nie będzie zwlekać’. ‛Ale sprawiedliwy mój żyć będzie z racji wiary’, oraz: ‛Jeśli się wycofuje, dusza moja nie ma w nim upodobania’. Otóż my nie należymy do tych, którzy się cofają — ku zgubie; ale do tych, którzy wierzą — ku ocaleniu duszy”. Niech nas zatem pobudza niezachwiana, żywa wiara w Królestwo!
[Ramka i ilustracje na stronie 11]
SYMBOLE Z PROROCTW DANIELA O KRÓLESTWIE
Olbrzymi posąg
Cztery ogromne zwierzęta
BABILON
od roku 625 p.n.e.
MEDO-PERSJA
od roku 539 p.n.e.
GRECJA
od roku 331 p.n.e.
RZYM
od roku 30 p.n.e.
ANGLIA I AMERYKA
od roku 1763 n.e.
RADYKALNE RUCHY SPOŁECZNE
Ukazuje się mały róg
Cesarz Konstantyn (312-337 n.e.) zakłada stolicę wschodnią; z zachodniego cesarstwa rzymskiego wywodzi się potęga anglo-amerykańska
Henryk VIII zrywa więzy z Rzymem (1534 n.e.)
Od czasów Elżbiety I (1558-1603 n.e.) Anglia zabiera się do eliminowania „trzech rogów”: Hiszpanii, Niderlandów i na koniec Francji