nie zasądzą ich na Gehennę. Do tego ma prawo jedynie niebiański Sędzia, Jehowa Bóg, i Jego Pełnomocnik, Jezus Chrystus. Żydzi z tamtego potępionego pokolenia postępowaniem swoim tu na ziemi podczas pozostałych lat tysiącletniego królowania Chrystusa potwierdzą jedną z dwóch możliwości: Czy zasługują na to, aby być skazani na Gehennę, czyli „jezioro ognia” lub „powtórną śmierć”, czy też zasługują, aby ich imię wciągnięto do „księgi życia”. Tym sposobem okażą, czy wyszli z hadesu (szeolu) na zmartwychwstanie życia, czy na zmartwychwstanie niepomyślnego dla nich sądu. — Jana 5:28, 29.

30. (a) Kto jeszcze potępi tamto pokolenie? (b) Czego musi w tym celu dostąpić królowa z południa?

³⁰ Podobne potępienie Żydów z czasów Jezusa przyjdzie z innej strony, mianowicie od ‚królowej z południa’. Według księgi 1 Królewskiej 10:1-10 i 2 Kroniki 9:1-9 była to królowa z Saby. Ojczyzna jej, Saba, czyli kraj Sabejczyków, położony był blisko dwa tysiące kilometrów na południe od Jeruzalem, w południowo-zachodniej Arabii, prawdopodobnie we wschodniej połaci obszaru znanego obecnie jako Jemen. Ani jej ziemia, ani lud nie jest wymieniony w rozdziałach 31 i 32 Ezechiela pośród narodów, których umarli zstąpili do szeolu, czyli hadesu, niemniej jednak kraj ten — ogólnie rzecz biorąc — leżał na omawianych tam terenach. Ta królowa z południa, a ściślej z Saby, „stanie na sądzie wraz [nie: przeciw] z tym rodem”. W tym celu będzie musiała powstać z martwych, a nierozsądny byłby wniosek, że podczas tysiącletniego panowania Chrystusa tylko ona jedna ze swego ludu stanie na sąd przed „wielkim białym tronem”. Podobnie jak inni, których Ezechiel wymienił, królowa z południa i jej lud są w szeolu, czyli hadesie, i dlatego zmartwychwstaną.

31. (a) Dlaczego postępowanie królowej z południa potępi pokolenie żydowskie z czasów Jezusa? (b) Jak powinno to wpłynąć na nich w Dniu Sądu?

³¹ Królowa ta w szczególności pośród własnego zmartwychwstałego ludu potępi pokolenie Żydów z czasów Jezusa; potępi ich tym, co sama uczyniła tysiąc lat przed Jezusem. Podjęła się przebycia tak ogromnej odległości środkami transportowymi tamtych czasów, aby posłuchać mądrości króla Salomona i zobaczyć, czego dokonał w Jeruzalem; a w rezultacie uznała Boga, króla Salomona. Jezus Chrystus był daleko większy i ważniejszy niż Salomon, a jednak znaczna większość Żydów z pokolenia współczesnego Jezusowi nie słuchała jego niebiańskiej mądrości. Dlatego też w dniu sądu podczas królowania Chrystusa kontrast między nimi a królową z południa dodatkowo przyczyni się do ich upokorzenia. Powinno to pomóc im w posłusznym podporządkowaniu się tysiącletniemu Królestwu większego Salomona.

32. Jakie powstaje pytanie co do samego króla Salomona? Jakie światło rzuca na tę kwestię 1 Królewska 11:43 i 2 Kroniki 9:31?

³² Królowa z Saby dostąpi przywileju zmartwychwstania z szeolu, czyli hadesu, ale co będzie z królem Salomonem, którego odwiedziła? Jego ojciec Dawid jest wymieniony w liście do Hebrajczyków 11:32 wśród uznanych starożytnych świadków Jehowy, ale Salomon, najmądrzejszy król dawnych czasów i pisarz trzech ksiąg biblijnych, nie jest tam wspomniany. Jakiś czas po wizycie królowej z Saby uległ wpływowi setek swoich żon i nałożnic, i zwrócił się do jakże nierozsądnego kultu pogańskich bałwanów. (1 Król. 11:1-8; Neh. 13:25, 26; Rzym. 1:25) Zarówno 1 Królewska 11:43, jak i 2 Kroniki 9:31 świadczy jednak o tym, że „zasnął (...) Salomon z ojcami swymi, a pochowano go w mieście Dawida, ojca jego”. Skoro więc Salomon spoczywa w śmierci razem ze swymi praojcami, włącznie z Dawidem, to dostał się do szeolu, czyli hadesu, z widokami na wyjście stamtąd w Królestwie większego Salomona. — Porównaj 5 Mojżeszową 31:16; 2 Samuelową 7:12; 1 Królewską 1:21; 2 Królewską 20:21.

Babilońska religia doprowadza do stosowania przemocy i do upadku narodu

STOSOWANIE przemocy stało się w każdym narodzie ustawicznie zagrażającym niebezpieczeństwem. Wzrost bezprawia przypisuje się różnym przyczynom, jak np. nacjonalizmowi, rasizmowi, niedostatkowi i bezrobociu. Gdzie jednak tkwią główne korzenie tego zła? Czy można podjąć jakieś kroki zapobiegawcze? Jeżeli rzeczywiście szczerze chcemy znaleźć odpowiedź na te pytania i mamy odwagę spojrzeć prawdzie w oczy, to możemy tę odpowiedź znaleźć. Przejawiając taką odwagę oraz korzystając z wiedzy i okazując ochoczą gotowość możemy jako poszczególne jednostki uratować zarówno swoje życie, jak również życie swych rodzin.

² Odpowiednik tego znajdziemy w okropnych stosunkach, które zaistniały w Judzie i które osiągnęły swój punkt szczytowy tuż przed zniszczeniem tego państwa. Bóg sprawił, że obraz żałosnego stanu Judy oraz jego główna przyczyna zostały zapisane jako przykład tego, co miało zaistnieć w o wiele większych rozmiarach w dobie dzisiejszej. Ludowi, który utrzymywał, że jest Mu oddany, Bóg przedstawił wyraźnie kwestię sporną, nie pozostawiając go bez ostrzeżenia. Z dobitną szczerością wyjawił im, jakim się stali narodem. Ozeasz, który prorokował zarówno północnemu królestwu Izraelskiemu, jak i Judzie, śmiało powiedział: „Przeklinają, kłamią, mordują i kradną, cudzołożą, popełniają gwałty, a zbrodnia idzie za zbrodnią.” Jeremiasz opisał Jeruzalem słowami: „Powszechny panuje w nim ucisk (...) O krzywdzie i gwałcie słyszy się w nim, wciąż mam przed wzrokiem boleść i rany.” Ezechiel powiedział, że kraj napełnił się przejawami gwałtu. — Ozeasza 4:2; Jer. 6:6, 7; Ezech. 8:17; 9:9, BT.a

GŁÓWNA PRZYCZYNA UTRAPIENIA

³ Co doprowadziło do takiego stanu rzeczy? Ozeasz odpowiada: „Nie masz prawdy, ani żadnego miłosierdzia, ani znajomości Bożej w tej ziemi.” (Oz. 4:1) A zatem główną przyczyną był fakt, że lud zlekceważył prawo i wiedzę o Bogu. To jednak nie wszystko, ponieważ w związku z lekceważeniem prawa Bożego dostali się pod zgubny wpływ fałszywej religii babilońskiej. W jaki sposób religia fałszywa może do tego doprowadzić? Jakie praktyki religijne przyczyniają się do takiego upodlenia, sprawiając podupadanie narodu i popychając go ku zagładzie? Dowiemy się o tym, zapoznając się ze sprawozdaniem.

⁴ Stosowanie przemocy osiągnęło swój punkt szczytowy w Jeruzalem za panowania króla judzkiego Sedekiasza, którego król Babilonii, trzeciego mocarstwa światowego, Nabuchodonozor, uczynił swoim wasalem w roku 617 p.n.e. Prorok Jeremiasz przepowiedział całkowite spustoszenie Judy jak również późniejszy upadek Babilonu. Do Żydów wziętych do