6. (a) Z czym wiązało się pomszczenie Syjonu? (b) Komu Syjon mógł spokojnie pozostawić wymierzenie pomsty? (c) Jaką obietnicę pod tym względem dał Jehowa przez Mojżesza?

Jakie jest Jego imię?

Czy należy Boga określać jakimś imieniem? Jeżeli tak, to jak się je wymawia?

„DLACZEGO zaprzestano umieszczać w Biblii Boże imię Jehowa?” — tak brzmiało pytanie skierowane pięć lat temu do działu religijnego gazety Evening Star, ukazującej się w Waszyngtonie. Odpowiedź pewnego duchownego zredagowana była w taki sposób: „Główną przyczyną, dla której to imię w większości Biblii angielskich bywa opuszczane, jest okoliczność, że nie występuje ono w pierwotnych manuskryptach hebrajskich.”

Podobny pogląd wyrazili tłumacze angielskiego przekładu Biblii pod nazwą Revised Standard Version, wydanego w roku 1952; postarali się nie używać tego imienia i postępowanie swoje objaśnili w następujący sposób: „Słowo ‚Jehowa’ nie oddaje dokładnie żadnej z form tego imienia, kiedykolwiek stosowanych w języku hebrajskim.”

Tego samego ducha przejawiło rzymskokatolickie pismo Our Sunday Visitor, kiedy przy omawianiu kwestii imienia „Jehowa” twierdziło w pewnym artykule: „Jehowa jest omyłką chrześcijańską. Żydzi nigdy tego imienia w ten sposób nie pisali, ani nie wymawiali.”

Poglądy reprezentowane przez te przykłady są wśród przywódców religijnych chrześcijaństwa powszechne. Twierdzą oni przeważnie, że posługiwanie się imieniem „Jehowa” w odniesieniu do Boga Wszechmocnego jest niesłuszne. Stąd też często usuwają je z wydań przekładów Biblii, ze swych przemówień, pism, jak również nabożeństw. Faktem jest, że większość religii rzekomego chrześcijaństwa w gruncie rzeczy zaprzestała określania Stwórcy imieniem; utrzymają, że wystarczające są takie tytuły, jak „Pan” czy „Bóg”.

CZY BÓG MA IMIĘ?

Przeciętny człowiek nieobeznany z wiedzą biblijną może z tego wszystkiego wnioskować, że Bóg nie ma imienia, a termin „Jehowa” jest wymysłem nie znajdującym oparcia w faktach. A zatem należy teraz postawić zasadnicze pytanie: Czy Bóg ma imię?

Dokąd należałoby się zwrócić po właściwą odpowiedź na to pytanie? Gdyby ktoś wątpił o tym, że ty, czytelniku, masz jakieś imię, czy nie byłoby najlogiczniej dowiedzieć się tego po prostu od ciebie? Oczywiście, bo właśnie ty byłbyś osobą najbardziej powołaną do udzielenia pewnej odpowiedzi, chociaż takie pytanie mogłoby ci się wydawać bardzo nierozsądne, skoro przecież przez całe życie posługujesz się imieniem!

Analogicznie byłoby najsłuszniej dowiedzieć się od samego Boga, czy ma On imię. Dokąd można się w tym celu udać? Trzeba się zwrócić do zapisków, które natchnął swym świętym duchem, to jest do Biblii, Pisma świętego. A w tym Słowie Bożym oświadczono, według brzmienia rzymskokatolickiego przekładu Ks. J. Wujka: „Ojcze nasz, któryś jest w niebiesiech! Święć się imię twoje!” (Mat. 6:9) Nowsze tłumaczenie Psalmów, opracowane przez ks. F.A. Symona, podaje w Psalmie 21:23 (według Biblii hebrajskiej Psalm 22:23): „Będę głosił imię twoje braci mej.” Szeroko rozpowszechniony przekład polski, znany pod nazwą Biblii Gdańskiej, oddaje tekst Izajasza 12:4 w ten sposób: „Rzeczecie dnia onego: Wysławiajcie Pana, wzywajcie imienia jego, opowiadajcie między narodami sprawy jego, przypominajcie, że wysokie jest imię jego.” Katolickie tłumaczenie słów Jezusa ze sprawozdania ewangelicznego Jana 17:6, dokonane przez ks. E. Dąbrowskiego, brzmi: „Objawiłem imię twoje ludziom.”

Wprawdzie dla potwierdzenia można by się powołać na znacznie więcej wersetów z wielu dalszych przekładów, czyż jednak nie wystarczy przytoczonych przykładów, aby stwierdzić stanowczo, że Bóg ma imię? Każdy rozsądny człowiek przyzna, że tak. Ale czy tym imieniem jest słowo „Bóg” lub „Pan”? Nie, gdyż to nie są imiona, tylko tytuły; tak samo do ciebie, czytelniku, można stosować ogólny zwrot „Panie” lub „Szanowny panie”.

Słowo samego Boga jasno ukazuje, że znajomość Jego imienia i posługiwanie się nim ma nader żywotne znaczenie, gdyż w liście do Rzymian, rozdziale 10, wierszu 13, który jest cytatem z proroctwa Joela, rozdziału 2, a wiersza 32, czytamy: „Wszelki bowiem, który by wzywał imienia Pańskiego, zbawiony będzie.” — Wk.

Zatem świadectwo Słowa Bożego dowodzi jednoznacznie, że Bóg faktycznie ma imię oraz że ci, którzy pragną żyć, powinni je znać i nim się posługiwać. Powątpiewanie o tym, że Bóg ma imię, jest bardziej nierozsądne niż powątpiewanie, czy ty sam masz imię.

SKĄD TRUDNOŚCI?

Chociaż nie ma żadnych wątpliwości co do tego, że Bóg ma imię, to jednak nadal otwarta pozostaje kwestia: Jakie ono jest?

W hebrajskiej części Pisma świętego imię to występuje w formie wyraźnie wypisanej czterema literami hebrajskimi, który to znak zwany jest tetragramem. Te cztery litery hebrajskie są odpowiednikami naszych czterech polskich liter JHWH. Nawet