uwięzieni w przepaści (Obj. 16:14-16; 20:1-3). W ten sposób wyniesiony do chwały władca z Betlejem, Jezus Chrystus, będzie rządził ludzkością bez przeszkód ze strony całego panteonu fałszywych bogów, a wszystkie ziemskie rodziny nauczy zbawiennego oddawania czci jedynemu żywemu i prawdziwemu Bogu.

Oddawanie czci jedynemu prawdziwemu Bogu nabiera rozmachu

 1, 2. Dlaczego podczas pierwszej wojny światowej oddawanie czci jedynemu prawdziwemu Bogu znalazło się w wyraźnym zastoju? Jak stan ten przedstawiono w Księdze Micheasza 3:12?

PODCZAS pierwszej wojny światowej okryły ziemię ciemności, jakich ludzkość nigdy dotąd nie znała. Wyglądało na to, że wszystko opanowały jakieś mroczne potęgi. Mogło się zdawać, iż zatriumfował „władca świata” (Jana 14:30). Kiedy jego ogólnoświatowe imperium religii fałszywej, włącznie z nominalnym chrześcijaństwem, z powołaniem na patriotyzm poparło narody opanowane szałem wojennym, wszyscy religijnie usposobieni ludzie znaleźli się pod ogromnym naciskiem. W związku z tym nawet oddawanie czci jedynemu żywemu i prawdziwemu Bogu uległo znacznemu przyhamowaniu. Dalej aktywni czciciele byli prześladowani i ograniczani na różne sposoby, a nawet więzieni. Popadli w niezwykle trudne położenie, podobne do opisanego w Księdze Micheasza 3:12 (Nowy Przekład):

² „Syjon będzie zorany jak pole, Jeruzalem stanie się kupą gruzu, a góra świątyni zalesionym wzgórzem” — niby zaniedbana rola pokryta chaszczami, które z czasem wyrosły wysoko jak drzewa.

 3. Jaki pogląd narzucił się czcicielom prawdziwego Boga? Co jednak zgodnie z proroctwem pozostawało im jeszcze do zrobienia przed „końcem”?

³ Wydawało się, że nadszedł koniec, kres całego systemu rzeczy na ziemi. Taki pogląd w tej sprawie przyjęli czciciele Boga opisanego w Biblii, gdy stali się „przedmiotem nienawiści wszystkich narodów” (Mat. 24:9). Tymczasem weszli dopiero w okres „zakończenia systemu rzeczy”. Było jeszcze do wykonania dużo pracy w dziele ratującym życie, zanim upłynie ten okres „zakończenia systemu rzeczy”. Wielki Władca z Betlejem zapowiedział, że „dobra nowina o królestwie będzie głoszona po całej zamieszkanej ziemi na świadectwo wszystkim narodom; a wtedy nadejdzie koniec” (Mat. 24:3, 14). W pełni harmonizuje z tym proroctwo Micheasza, chociaż zostało spisane całe setki lat wcześniej.

 4. Jaką zmianę na lepsze ku chwale Jehowy przepowiada Księga Micheasza 4:1-4 po spustoszeniu czekającym Jeruzalem i ziemię judzką?

⁴ Micheasz opisał, jak Babilończycy spustoszą ziemię judzką i jej stolicę, Jeruzalem (inaczej: Syjon), po czym dodał: „A pod koniec dni dojdzie do tego, że góra domu [świątyni] Jehowy zostanie trwale umocniona wyżej od gór i stanowczo będzie wyniesiona ponad pagórki; i napłyną ku niej ludy. Z pewnością przyjdą liczne narody i powiedzą: ‛Chodźcie, wstąpmy na górę Jehowy i do domu Boga Jakuba; a On nas pouczy o swoich drogach, bo chcemy iść Jego ścieżkami’. Z Syjonu bowiem wychodzić będzie prawo, a słowo Jehowy z Jeruzalem. I na pewno będzie ogłaszał wyroki między wieloma ludami oraz prostował sprawy dotyczące potężnych narodów w oddali. I trzeba