-
Unikajcie pułapekStrażnica — 1962 | nr 7
-
-
wskazania im drogi, przypominamy pewne piękne słowa, których Paweł użył w swoim liście do Hebrajczyków, gdy się głęboko zastanawiał nad tymi sprawami. Po omówieniu nadrzędnego stanowiska, które Jehowa powierzył Chrystusowi Jezusowi, napomina nas, czytelników mówiąc, że powinniśmy „zwracać więcej niż zwyczajną uwagę na rzeczy usłyszane, abyśmy nigdy nie byli uniesieni precz”. Następnie wskazując jak na pustyni całe pokolenie Izraelitów, które wzbudziło w Bogu wstręt, utraciło swoje stanowisko u Niego, napomina nas ponownie, ostrzegając, abyśmy uważali na siebie, żeby się w nas „nie rozwijało (...) złe serce, wykazujące brak wiary przez odstępowanie od żywego Boga”. Później zwraca się do tych, którzy Już ‚znosili wielką walkę wśród cierpień’ i napomina ich: „Dlatego nie porzucajcie swobody mowy, która przyniesie wielką nagrodę.” Potem znowu wspomina o doświadczeniach Izraelitów, przypominając o smutnych skutkach, „jeśli się odwrócimy od tego, który mówi z niebios”. W końcu po wypowiedzeniu wielkich słów wskazujących na powód, dlaczego Jezus Chrystus zachowuje stanowisko, bo „jest ten sam wczoraj i dziś, i na zawsze”. Paweł ostrzega: „Nie dajcie się unieść różnorakim i obcym naukom; bo jest rzeczą właściwą, aby sercu była dana stałość przez dobroć niezasłużoną.” To są cenne wypowiedzi, które musimy zapamiętać w związku z rzeczami, których mamy się wystrzegać i przez to wzmacniać. Nie daj się więc stopniowo unosić precz i nie odstępuj od żywego Boga z powodu braku wiary, ani się nie odwracaj, aby go więcej nie słyszeć. Nie porzucaj swej wolności mowy co do prawdy, ani nie daj się unieść obcym naukom, które przeczą prawdzie. — Hebr. 2:1; 3:10-12; 10:32, 35; 12:25; 13:8, 9, NW.
16. Jakie pozytywne napomnienie zostało dane, aby nam pomóc w utrzymaniu się na naszych stanowiskach?
16 W pozytywny i budujący sposób Paweł napomina nas, którzy należymy do domu poddanego Synowi, Chrystusowi Jezusowi jako Głowie, abyśmy trwali przy ‚naszej swobodzie nowy i naszym chlubieniu się nadzieją niezachwianie aż do końca’, oraz abyśmy ‚aż do końca niezachwianie trzymali się mocno naszej ufności’. Po omówieniu miłościwych zamysłów, które zostały powzięte przez Jezusa, „Wielkiego Kapłana nad domem Bożym”, Paweł mówi: „Bez wahania trzymajmy się mocno publicznego oznajmiania naszej nadziei, bo wierny jest ten, który obiecał.” On ufa, że „nie należymy do tych, którzy się cofają ku zniszczeniu, ale do tych, którzy wierząc zachowują duszę przy życiu”. Po stosownym napomnieniu, że Królestwo, któremu służymy „nie może być wzruszone”, streszcza on w końcu następującymi słowami zasadnicze stanowisko, które musimy zachować, oraz sposób postępowania, którego musimy nadal przestrzegać, jeśli chcemy utrzymać swe stanowisko przed Synem człowieczym: „Nadal miejmy niezasłużoną dobroć, przez którą możemy W sposób godny przyjęcia pełnić dla Boga świętą służbę ze zbożną bojaźnią Bożą i czcią.” — Hebr. 3:6, 14; 10:21, 23, 39; 12:28, NW.
-
-
Drzewo oliwne — literalne i duchoweStrażnica — 1962 | nr 7
-
-
Drzewo oliwne — literalne i duchowe
SPOŚRÓD wszystkich drzew wymienionych w Biblii największe chyba zainteresowanie wzbudza drzewo oliwne. Pierwsza wzmianka dotyczy liścia przyniesionego przez jednego z gołębi Noego, w którym on rozpoznał liść z drzewa oliwnego. — 1 Mojż. 2:9; 8:11.
Listki drzewa oliwnego rosną parami i są jakby pokryte białym puszkiem, i dlatego mają barwę szarozieloną. W czasie kwitnienia drzewo oliwne jest pokryte milionami kwiatów, chociaż w końcu mniej niż 1 procent z nich wydaje owoc. Drzewo oliwne nie ma sobie równego jako drzewo liściaste i wiecznie zielone. Często osiąga „niezwykły wiek”; niektóre z tych drzew żyją setki lat. Drzewo oliwne ma „niemal niewyczerpaną zdolność regeneracji, dzięki której nowe pnie wyrastają z korzeni, gdy zginą stare”. — „McClintock and Strong’s Cyclopaedia”.
Szczególnie ciekawy jest fakt, że drzewo oliwne nie ma sobie równego, jeśli chodzi o przeszczepianie. Jeśli przeszczepić gałązki dzikiego drzewa oliwnego na wypielęgnowane drzewo oliwne, to wydaje ono wspaniały owoc. U innych drzew jest wprost przeciwnie, gdyż dzikie gałązki przeszczepione na pielęgnowane drzewo wydają tylko owoc dziki. — „Schaaf-Herzog Encyclopedia of Religious Knowledge”.
W Palestynie wiecznie zielone drzewo oliwne było również bardzo cenione z uwagi na to, że dawało cień i jego gałązek używano między innymi do robienia szałasów podczas święta Namiotów. Jego owoce, oliwki, spożywano bezpośrednio, albo wytłaczano z nich olej. Ten olej był podstawowym pokarmem w czasach biblijnych; wdowa z Sarepty żyła mąką i oliwą. (1 Król. 17:8-16) Olej służył też za lekarstwo, jak o tym wspomnieli zarówno Dawid, jak również Jezus. (Ps. 23:5; Łuk. 10:34) Paliwem do lamp w miejscu świętym przybytku i w świątyni był olej oliwkowy. (2 Mojż. 27:20) Był on też jednym ze składników świętego oleju namaszczenia. — 2 Mojż. 30:24.
Mówiąc o końcu, który czeka złych, Dawid wyraża radość słowami: „Ale ja będę jak bujne drzewo oliwne w domu Bożym; pokładam ufność w miłościwej dobroci Bożej na czas nieokreślony, na zawsze.” Nieznany psalmista zapewnia „każdego, kto się boi Jehowy”, że „twoi synowie będą jak pędy drzewa oliwnego wokół twego stołu”. Prorok Ozeasz użył podobnej przenośni, aby przepowiedzieć pomyślność Izraela duchowego: „Rozrosną się gałęzie jego, a ozdoba jego będzie jako oliwne drzewo.” Poza tym zarówno w Zachariasza 4:3, 11-14, jak i w Objawieniu 11:4, namaszczeni naśladowcy Chrystusa, którzy wydają świadectwo na całej ziemi, są przypodobani do dwóch drzew oliwnych. — Ps. 52:8; 128:1-3, NW; Ozeasza 14:6.
Olej namaszczenia, który używano do namaszczenia królów i wielkich kapłanów Izraela, i który zawierał pewną ilość oleju oliwkowego jako podstawowego składnika, przedstawia świętego ducha Bożego, czyli czynną moc, którą zostali namaszczeni Jezus Chrystus i członkowie jego ciała. Niejednokrotnie czytamy też o „olejku wesela”. — Izaj 61:3; Hebr. 1:9; Dzieje 2:33; 10:38.
Prawdopodobnie najbardziej znane jest symboliczne przedstawienie drzewa oliwnego przez Pawła w Rzymian 11:17-24. W związku z powyższymi wywodami staje się to jeszcze bardziej dobitne i ważne. Tak więc Jehowa Bóg, „oliwkowy korzeń tłustości” ma na pewno „niezwykły wiek” i ‚niewyczerpaną zdolność albo moc regeneracji’. Jezus Chrystus jako pień tego Drzewa kiedyś umarł, ale Korzeń spowodował, że on znowu ożył. I podobnie jak w wypadku literalnego, dzikiego drzewa oliwnego — w przeciwieństwie do innych drzew owocowych — przeszczepienie pogańskich dzikich gałęzi oliwki ma na celu uszlachetnienie drzewa, wydawanie owocu godnego przyjęcia u Jehowy Boga, czego nie można by osiągnąć w inny sposób.
Można też doszukać się podobieństwa między przydatnością naturalnego i duchowego drzewa oliwnego. Tak samo, jak to pierwsze rzuca literalnie kojący cień, tak też to drugie daje orzeźwiający cień duchowy. (Izaj. 32:2) Podobnie jak to pierwsze udostępnia światło literalne, tak to drugie jest światłem duchowym. (Mat. 5:14) Tak jak pierwsze wydaje literalny owoc, tak też drugie wydaje owoc duchowy. (2 Piotra 1:8) I tak jak pierwsze umożliwia uleczenie cielesne, tak drugie umożliwia uleczenie duchowe. — Jak. 5:14-16; Obj. 22:2.
-