Dlatego słusznie wymagają od nas wyłącznego oddania. Nie możemy się kumać z tym skazanym na zagładę starym światem, a jednocześnie przyjaźnić się z Jehową i Jezusem Chrystusem. Nie chcielibyśmy być zaliczeni w sensie duchowym do uprawiających cudzołóstwo, gdyż w Liście Jakuba 4:4 powiedziano otwarcie: „Cudzołożnice, czyż nie wiecie, że przyjaźń ze światem to wrogość wobec Boga? Dlatego ktokolwiek chce być przyjacielem świata, ustanawia siebie wrogiem Boga”. Słowa te były skierowane do Izraelitów duchowych z pierwszego stulecia naszej ery, ale odnoszą się także do Świadków Jehowy żyjących w obecnym dwudziestowiecznym świecie, czyli systemie rzeczy.

STROŃ OD PRZYJAŹNI, KTÓRE ZAWIODĄ

14. Jak w związku z utrzymywaniem przyjaznych stosunków Świadkowie Jehowy unikną przeżyć przepowiedzianych w proroctwie Zachariasza 13:4-6?

¹⁴ Świadkowie Jehowy, nie będąc przyjaciółmi tego zepsutego, pełnego przemocy starego świata, spotykają się w nim z oszczerstwami, złym traktowaniem i wręcz prześladowaniami. Tak samo postępowano z największym świadkiem Boga Jehowy, jaki żył na ziemi, z Jezusem Chrystusem, a przecież nie są oni lepsi od niego (Obj. 1:5; 3:14). Szczerze starają się jednak dostosowywać swój sposób myślenia do Słowa swego najwspanialszego Przyjaciela, Jehowy Boga, i dlatego oszczędzono im przeżyć proroczo opisanych w Księdze Zachariasza 13:4-6, gdzie czytamy: „I stanie się w owym dniu, że fałszywi prorocy okryją się hańbą, każdy z powodu swego widzenia, gdy wystąpi jako prorok. I nie będą się przyoblekać we włosiennicę [oficjalną szatę, New World Translation], aby mamić. Każdy będzie mówił: Nie jestem prorokiem, jestem rolnikiem, rolnictwo jest moim zajęciem od młodości. A gdy ktoś go zapyta: Cóż to za rany masz na piersi? Wtedy odpowie: To są rany, które mi zadano w domu moich przyjaciół” (Biblia warszawska).

15. W jakim celu duchowieństwo chrześcijaństwa nosi publicznie specjalne szaty? Z kim zawiera przyjaźń z samolubnych pobudek?

¹⁵ W chrześcijaństwie od setek lat duchowni noszą ‛oficjalne szaty’ dla zwrócenia uwagi na swój zawód oraz z myślą o podniesieniu swego prestiżu przez wyróżnianie się spośród zwykłych współwyznawców, których nazywają „laikami”. Przestrzegają tego, chociaż nie ma żadnego dowodu, że Jezus Chrystus, jego apostołowie lub wysyłani przez niego ewangelizatorzy wkładali kiedykolwiek jakieś specjalne szaty religijne celem ściągnięcia uwagi na swoją pozycję albo dla jej uświetnienia. Daleko już posunęliśmy się w głąb okresu „zakończenia systemu rzeczy”, które się rozpoczęły w roku 1914 z upływem „czasów wyznaczonych narodom”, zwanych też „czasami pogan” (Mat. 24:3; Łuk. 21:24, NW; Bw; BT). Kler od dawna zabiega o serdeczną przyjaźń z ekonomicznymi, militarnymi i politycznymi żywiołami tego świata. Czyni to dla czysto samolubnych korzyści i nie odczuwa z tego powodu żadnych wyrzutów sumienia. Jakże jednak krucha okaże się tego rodzaju egoistyczna przyjaźń!

16. (a) Co zgodnie z proroctwem biblijnym wkrótce uczynią z klasą duchowieństwa jej świeccy „przyjaciele”? (b) Czego kler nie uniknie, chociaż się znajdzie w innej sytuacji?

¹⁶ Zarówno duchowieństwo, jak i laicy, żyją dziś w epoce wysoko rozwiniętej wiedzy technicznej. W tych warunkach napięcie w stosunkach międzynarodowych sięga granic wytrzymałości. Pomimo rzekomego utrzymywania więzi z Bogiem niebios klerowi nie udaje się zjednać Jego uznania dla czynników gospodarczych, militarnych i politycznych ani rozładować pogarszającej się sytuacji światowej. Wkrótce jego świeccy „przyjaciele” siłą rzeczy uświadomią sobie, że duchowieństwo nie przedstawia dla nich żadnej wartości, jest jedynie balastem, a przy tym kłamliwie prorokuje o materialnie lepszych czasach z pominięciem Królestwa Jehowy pod zarządem Chrystusa. Co więcej, ci świeccy „przyjaciele” zostaną w końcu pobudzeni do otwartego wyrażenia braku zaufania i pogardy, a nawet dadzą upust nienawiści. Gwałtownie targną się na duchownych lub co najmniej zedrą z nich oficjalne szaty, sprowadzając ich na pozycję nieprofesjonalną, laicką, jak to opisano w proroctwie Zachariasza 13:4-6. Ale ta zmiana stanu nie uchroni ich od zagłady razem z Babilonem Wielkim, ogólnoświatowym imperium religii fałszywej, przepowiedzianej w rozdziałach 17 i 18 Księgi Objawienia. Kler sromotnie się zawiedzie na swych „przyjaciołach” z tego świata.

17. Jaką przyjaźń warto podtrzymywać i jak długo?

¹⁷ Jakie to więc ważne, żeby wystrzegać się zawierania takich chybionych, a samolubnych przyjaźni! A jakże cenna powinna być dla nas przyjaźń najwspanialsza w całym wszechświecie! Zasługuje na to, by ją pielęgnować już zawsze.

Jak się zapatrujesz na to:

• Co muszą koniecznie czynić uczniowie Jezusa, aby pozostawać jego przyjaciółmi?

• Skąd wiemy, że ludzie mogą być w przyjaźni z Jehową? Kogo dopuszcza On do takiej zażyłości ze sobą?

• Dlaczego przyjaźń z Bogiem niechybnie zostanie wystawiona na próbę?

• Dzięki czemu Świadkowie Jehowy unikną przeżyć przepowiedzianych w Księdze Zachariasza 13:4-6?

Najcenniejsza przyjaźń przetrwa nieprzyjazny świat

„Pozyskujcie sobie przyjaciół za pośrednictwem niesprawiedliwego bogactwa, żeby was — gdy ono zawiedzie — przyjęli do wiecznych miejsc zamieszkania” (Łuk. 16:9).

 1. Dlaczego słowa z Księgi Przysłów 14:20 nie odnosiły się do Jezusa Chrystusa w czasie jego pobytu na ziemi?

„UBOGI niemiły nawet najbliższemu, a bogacz ma wielu przyjaciół” (Prz. 14:20, Biblia Tysiąclecia). Przysłowie to, pochodzące od izraelskiego króla Salomona, nie znalazło zastosowania u tego, kto był większy od Salomona, u największego z ludzi żyjących na ziemi, Jezusa Chrystusa. Jezus nie posługiwał się bogactwem materialnym, aby nawiązać zażyłe stosunki z Izraelitami; nigdy też nie uważał dóbr ziemskich za podstawę prawdziwej, trwałej przyjaźni.

 2. Do jakiej przyjaźni Jezus zachęcił swoich uczniów? Co można przez nią uzyskać?

² Przy pewnej okazji Jezus co prawda powiedział: „Pozyskujcie sobie przyjaciół za pośrednictwem niesprawiedliwego bogactwa, żeby was — gdy ono zawiedzie — przyjęli do wiecznych miejsc zamieszkania” (Łuk. 16:9). Ale „przyjaciółmi”, których miał na myśli, byli Jehowa Bóg, Źródło wszelkiego mienia godnego posiadania, oraz on sam jako Syn tegoż bezgranicznie bogatego Ojca. Jeżeli dziś stosujemy się do tej samej rady, zjednujemy sobie najcenniejszą przyjaźń, jaką można się cieszyć na ziemi, przyjaźń z Bogiem Jehową, zawieraną za pośrednictwem Jego ofiarnego Syna, Jezusa Chrystusa.

 3. Do jakich „miejsc zamieszkania” mogą nas wprowadzić ci niebiańscy Przyjaciele?

³ Ci nasi niebiańscy Przyjaciele,