Bądźcie odważni i silni w wierze!

„Tylko bądź odważny i bardzo silny, strzegąc postępowania zgodnego z całym prawem (...) abyś działał mądrze, gdziekolwiek się udasz.” — Joz. 1:7, NW.

 1. Jak Judasz ujawnił się jako zdrajca i narzędzie Diabła, i co wskazuje na to, że dokładnie obmyślił swój plan?

RZECZ działa się w noc Paschy, to jest 14 dnia miesiąca Nisan w roku 33 po Chr. W Jeruzalem ktoś miał się jaszcze w późnych godzinach dopuścić zdrady. Zdrajca dokładnie obmyślił swój plan. Nic nie miało być dziełem przypadku. Co prawda była pełnia księżyca, ale mogło być pochmurno i Mistrz mógł siedzieć w cieniu drzew w pięknym gaju oliwnym — myślał zdrajca. Trzeba było wiec zabrać pochodnie i zapalone latarnie, aby oświetlić drogę na Górę Oliwną, gdzie Jezus z pewnością się zatrzymał. „Judasz [zdrajca] tedy, zabrawszy kohortę żołnierzy od przedniejszych kapłanów oraz strażników od faryzeuszy, udał się tam z latarniami, pochodniami i z bronią.” Judasz był więc narzędziem Diabła, ujawniając się w końcu jako niewierny uczeń Chrystusa Jezusa. Gdyż prowadził zgraję, która miała wkrótce pojmać Syna Bożego. On „znał to miejsce; bo Jezus bywał tam często z uczniami swoimi”. — Jana 18:2, 3, Kow.

 2. (a) Dlaczego Jezus nie był zaskoczony zdradą? (b) W jaki sposób Jezus okazał odwagę wobec swych nieprzyjaciół?

² Jezus nie był zaskoczony tym napadem. Wiedział, że tej nocy zostanie zdradzony i że w tym dniu Paschy ma umrzeć na palu męki. „A przed świętem Paschy Jezus wiedząc, że nadeszła godzina Jego, aby odszedł z tego świata do Ojca, miłowawszy swoich, którzy byli na świecie, aż do końca ich umiłował.” (Jana 13:1, NDąa) Ta chwila teraz nadeszła. Słyszał, jak piasek skrzypi pod nogami wielu ludzi i widział zbliżające się światła. „Jezus więc wiedząc wszystko, co się z nim stać miało, wystąpił i rzekł do nich: ‚Kogo szukacie?’ Odpowiedzieli mu: ‚Jezusa z Nazaretu.’ Jezus rzekł do nich: ‚To ja jestem.’” (Jana 18:4, 5, Kow) Trzeba było odwagi, żeby to powiedzieć. Jezus wiedział, że to oznaczało śmierć.

 3. (a) Jak Jezus dowiódł, że wiedział, co go czeka, gdy był razem za swymi wiernymi uczniami w pewnej górnej izbie w Jeruzalem? (b) Dlaczego można powiedzieć, że Jezus okazał odwagę przez swoją modlitwę w ogrodzie Getsemane?

³ Zaledwie kilka godzin przedtem w „wielkiej górnej izbie” w Jeruzalem Jezus ustanowił w obecności swych jedenastu wiernych uczniów coś nowego. Judasz nic o tym nie wiedział. Nie był obecny, gdy Jezus wziął chleb, złożył podziękowanie, łamał go i dawał swym uczniom, mówiąc: „To oznacza moje ciało, które ma być wydane za was. Czyńcie to w dalszym ciągu na moją pamiątkę.” „Tak samo [wziął] i kielich, gdy byli po wieczerzy, mówiąc: ‚Ten kielich oznacza nowe przymierze na mocy mojej krwi, która ma być przelana za was.’” (Łuk. 22:19, 20, NW) Jezus wiedział, że musi umrzeć, aby spełnić wolę swego Ojca. W ogrodzie Getsemane modlił się do swego Ojca tak poważnie i żarliwie, że „pot wystąpił na niego podobny do kropel krwi i spływał na ziemię”. Modlił się: „Lecz nie moja, a twoja wola niech się stanie!” (Łuk. 22:44, 42, Kow) Trzeba było odwagi, żeby się tak modlić.

 4. Porównaj odwagę Jezusa z męstwem Piotra.

⁴ Jezus Chrystus był wewnętrznie silny. On pokładał pełną ufność w Jehowie Bogu, swym Ojcu, gdy wystąpił na miejsce jaskrawo oświetlone światłem księżyca oraz palących się pochodni i lamp i gdy zobaczył przed sobą mężczyzn uzbrojonych w miecze, pałki i kije. Gdy dał się im poznać, „cofnęli się i padli na ziemię”. „Zapytał ich więc jeszcze raz: ‚Kogo szukacie?’ Odpowiedzieli: ‚Jezusa z Nazaretu.’ Jezus odrzekł: ‚Powiedziałem wam, że to ja jestem.’” (Jana 18:4-8. Kow) On nie bał się ludzi. Pokładał nadzieję w Jehowie! Był odważny, lecz spokojny. Natomiast porywczy Piotr chciał w tym momencie okazać swoje męstwo. Historyk Marek donosi o tym: „A [Judasz, zdrajca] zbliżywszy się, zaraz przystąpił do niego i rzecze: Rabbi! I pocałował go. A oni targnęli się na niego rękoma i pojmali go. A jeden z tych, co stali obok, dobywszy miecza, ugodził sługę najwyższego kapłana i uciął mu ucho.” (Mar. 14:45-47, NDą) Ten sługa miał na Imię Malchus. Jednakże Jezus powiedział do Piotra: „Schowaj miecz do pochwy. Czyż mam nie pić kielicha, który mi dał Ojciec? Kohorta więc i trybun, i słudzy żydowscy pojmali Jezusa i związali go. I przyprowadzili go naprzód do Annasza, bo był on teściem Kajfasza, który był najwyższym kapłanem roku tego.” — Jana 18:10-13, NDą.

 5. Czego Jezus nie czynił nawet wtedy, gdy otoczyli go nieprzyjaciele i jak zdemaskował ich metody?

⁵ Jezus okazał odwagę, ale nie przez wystąpienie z „cielesną” bronią w ręku, jak również nie chciał, żeby jego uczniowie wykazywali w ten sposób swoją odwagę, toteż „dotknąwszy ucha” mężczyzny, które odciął Piotr, „uzdrowił go”. Potem Jezus zwrócił się do naczelnych kapłanów, przełożonych świątyni i starszych, którzy podeszli do niego, i powiedział: „Wyszliście z mieczami i z kijami jak przeciw złoczyńcy? Gdym codziennie przebywał z wami w świątyni, nie podnieśliście na mnie rąk. Ale to wasza godzina i moc ciemności.” (Łuk. 22:51-53, NDą) Szatan, nieprzyjaciel Jehowy Boga i Jego Syna nie kazał pojmać Jezusa w biały dzień, gdy On głosił w świątyni. Kazał swym tchórzliwym wspólnikom popełnić ten niegodziwy czyn potajemnie, w nocy. Ludzie, którzy pałają nienawiścią jak Diabeł, unikają światła. „Kto twierdzi, że jest w światłości, a nienawidzi brata swego, pozostaje wciąż jeszcze w ciemności.” (1 Jana 2:9, Kow) Jakże więc trafne były słowa Jezusa: „Ale to wasza godzina i moc ciemności”! Trzeba było odwagi, aby się nie bronić.

 6, 7. (a) W kim Jezus pokładał ufność podczas przesłuchania oraz gdy go skazywano i dlaczego? (b) Jak natomiast zachowali się jago uczniowie, gdy go pojmano?

⁶ W czasie tej rozmowy uczniowie Jezusa wycofali się i „opuściwszy go, wszyscy uciekli”. (Mar. 14:50) Jednakże gdy odprowadzono Jezusa i przywiedziono go do domu najwyższego kapłana, Piotr szedł za nim w pewnej odległości. „A szedł za Jezusem Szymon Piotr, i drugi uczeń. A ten uczeń był znany najwyższemu kapłanowi, i wszedł z Jezusem do dworu najwyższego kapłana. Ale Piotr stał u drzwi na dworze. Wyszedł tedy ów drugi uczeń, który był znany najwyższemu kapłanowi, i mówił z odźwierną, i wprowadził Piotra.” (Jana 18:15, 16 NT) Ale czy ci dwaj uczniowie mieli wtedy dość odwagi, aby się ująć za Jezusem? Czy mieli tyle wiary i tyle siły, aby samotnie stanąć, tak jak Jezus stał teraz sam przed przywódcami religijnymi Żydów i później miał jeszcze stanąć przed władcami rzymskimi? Oni oczywiście mieli jeszcze przejść taką próbę. Odwaga Jezusa została wtedy wypróbowana do ostatecznych granic. On całkowicie zdawał sobie sprawę z walki, która się rozgrywała między nim a Szatanem. Pokładał ufność w Jehowie. Dał właściwy przykład wszystkim, którzy miłują życie. Mógł powiedzieć: „Bądź odważny i niech twoje serce będzie silne. Pokładaj nadzieję w Jehowie.” — Psalm 27:14, NW.

⁷ Tej samej nocy, w dniu 14 Nisan, Jezus powiedział nieco wcześniej do swych jedenastu wiernych uczniów: „Jednakże wy wytrwaliście przy mnie w moich próbach; a jak mój Ojciec zawarł przymierze ze mną, tak i ja zawieram z wami przymierze co do królestwa.” Potem Jezus zwrócił się do Piotra i powiedział: „Szymonie, Szymonie, oto szatan domagał się, aby mu wolno było was przesiewać jak pszenicę. Ale błagałem za tobą, aby twa wiara nie ustała, a ty, raz zawróciwszy, podtrzymuj swych braci.” Na to Piotr powiedział do niego: „Panie, jestem gotów iść z tobą i do więzienia, i na śmierć.” Ale Jezus odpowiedział: „Mówię ci, Piotrze, nie zapieje dziś kogut, aż się trzykrotnie zaprzesz tego, że mnie znasz.” (Łuk. 22:28-34, NT) Jezus wiedział, że Szatan będzie usiłował przesiać wszystkich chrześcijan jak pszenicę i że dlatego potrzeba im więcej wiary. Oni potrzebowali pomocnika, ducha świętego, który miał przyjść od Boga i Jezus obiecał im tego ducha: „A jednak powiadam wam prawdę: Moje odejście jest dla was dobrodziejstwem. Bo jeśli nie odejdę, pomocnik żadną miarą nie przyjdzie do was, lecz jeśli pójdę, poślę go wam. A gdy on przybędzie, złoży światu przekonujący dowód co do grzechu, co do sprawiedliwości oraz sądu.” — Jana 16:7, 8, NW.

CO POMAGA NAM MIEĆ ODWAGĘ

 8. Co dano w dniu Pięćdziesiątnicy naśladowcom Jezusa, aby pokrzepili w nich odwagę, jakie proroctwo się przez to spełniło i jaki był tego skutek?

⁸ Ten pomocnik przybył później, w dniu Pięćdziesiątnicy, gdy na wiernych naśladowców Jezusa Chrystusa został wylany Boży duch święty, który spowodował, że głosili w wielu językach „o wielkich sprawach Bożych”. (Dzieje 2:11, NT) W ten sposób spełniło się też — jak powiedział Piotr — proroctwo Joela: „‚W czasach ostatecznych, mówi Pan, wyleję Ducha mego na wszelkie ciało’”, a mianowicie na synów i córki, na młodych i starszych mężczyzn jak również na niewolników. Piotr z naciskiem oświadczył: „Tego Jezusa wskrzesił Bóg z martwych, o czym my wszyscy dajemy świadectwo. Prawicą Bożą [po prawicy Bożej, NW] podwyższony, otrzymał zapowiedzianego ducha świętego od Ojca i wylał go, jak to widzicie i słyszcie.” (Dzieje 2:17, 32, 33, Kow) W tym dniu Pięćdziesiątnicy zostało do zboru chrześcijańskiego dodanych „dusz około trzech tysięcy”. Ludzie wtedy widzieli i słyszeli siłę tego pomocnika, i również obecnie mogą dostrzec u świadków Jehowy skutki działania tego ducha.

 9. Jak przeżycia Piotra w nocy, gdy pojmano Jezusa, wskazują na to, że potrzebna mu była pomoc Boża?

⁹ Piotr i inni uczniowie nie mieli tego pomocnika, czyli tego daru ducha świętego, gdy pojmano Jezusa i związanego zaprowadzono przed najwyższego kapłana. Piotr stał więc na zewnątrz i rozmyślał nad tym, co się właściwie stanie z Jezusem. „Mówi tedy do Piotra służąca odźwierna: Czy i ty jesteś spośród uczniów tego człowieka? A on odpowiada: Nie jestem.” (Jana 18:17, NDą) Przejmującymi do głębi słowami Łukasz opisuje nam, jak Piotr jawnie zaprzeczył, że jest Galilejczykiem, tak jak Jezus. Gdy ktoś inny zadał Piotrowi pytanie, wówczas powiedział: „Człowiecze, nie wiem, co mówisz.” „A natychmiast, kiedy jeszcze mówił, zapiał kur. A Pan obróciwszy się, spojrzał na Piotra. I wspomniał Piotr na słowo Pana, jak mu był powiedział. Zanim dziś kur zapieje, trzykrotnie się mnie zaprzesz. I wyszedłszy stamtąd, gorzko zapłakał.” (Łuk. 22:60-62, NDą) Piotrowi potrzebna była pomoc Boża, wiara, duch święty jak również społeczność jego braci chrześcijańskich. Natomiast Jezus okazał zadziwiającą wiarę w swego niebiańskiego Ojca. Jemu nie pomagał żaden człowiek. On mógł jedynie pokładać nadzieję w Jehowie; i tak też zrobił. Okazał odwagę.

10. Jak Jezus przygotował swych uczniów na czekające ich próby i dlaczego musiał umrzeć?

¹⁰ Jezus jednakże powiedział swym uczniom w sposób nie budzący wątpliwości o wszystkim, co go miało spotkać i ostrzegł ich przed próbami, które bezkompromisowi chrześcijanie mieli przechodzić w przyszłości. Powiedział do nich: „To wam powiedziałem, abyście się nie zrażali. Wyłączą was z synagog, a zbliża się godzina, że każdy, kto was zabijać będzie, uczyni to mniemając, że Bogu wyświadcza przysługę. A to [wam] uczynią, bo nie poznali Ojca ani mnie. Ale to wam powiedziałem, abyście kiedy nadejdzie ich godzina, wspomnieli na to, że wam o nich mówiłem. Nie mówiłem wam tego od początku, bo wśród was przebywałem. A teraz idę do tego, który mnie posłał, a nikt z was nie pyta mnie: Dokąd idziesz?” (Jana 16:1-5, NDą) Ponieważ Jezus wciąż jeszcze przebywał wśród nich i ponieważ był doskonały, a ponadto był Synem Bożym, Mesjaszem i czynił cuda, więc trudno było uczniom zrozumieć, że miał umrzeć na palu męki i znowu zmartwychwstać, aby ustanowić swe wieczne Królestwo, o które uczył ich się modlić. Ale on powiedział im o tym wszystkim, gdyż wiedział, że to zrozumieją, gdy otrzymają ducha świętego. Aby jednak mogli otrzymać ducha świętego, musiał on umrzeć i zostać wskrzeszony z martwych; tylko w ten sposób mógł on pójść do swego Ojca i przygotować miejsce dla swych 144 000 naśladowców.

11. Co dało Pawłowi siły do odważnego zdążania naprzód, aby zdobyć „nagrodę powołania w górę”?

¹¹ Paweł miał na myśli to niebiańskie miejsce, gdy powiedział: „Sięgając po to, co jest przede mną, zdążam do celu, po Bożą nagrodę powołania w górę za pośrednictwem Chrystusa Jezusa.” (Filip. 3:14, NW) Chcąc zdobyć tę niebiańską nagrodę, Paweł zdążał odważnie do celu. Czy dopuścił do tego, żeby prześladowania i cierpienia go osłabiły? Czy ugiął się pod ciężarem utrapień? Na te pytania on odpowiada następującymi słowami: „Któż nas odłączy od miłości Chrystusowej? czy utrapienie? czy ucisk? czy prześladowanie? czy głód? czy nagość? czy niebezpieczeństwo? czy miecz? (Jak napisano: Za ciebie cały dzień zabijani bywamy, poczytani jesteśmy jako owce na rzeź.) Ale w tym wszystkim przezwyciężamy przez tego, który nas umiłował.” (Rzym. 8:35-37, NT) Dlatego Paweł szedł odważnie naprzód.

12. (a) Dlaczego zwycięstwo Jezusa nad światem jest dla jego naśladowców źródłem siły? (b) Jaką postawę zajmuje więc chrześcijan wobec innych ludzi?

¹² Wiara Pawła była tak silna, że on przezwyciężał wszelkie możliwe trudności. Czy twoja wiara jest też taka silna? Paweł mógł więc na podstawie swego własnego doświadczenia zrozumieć, co Jezus miał na myśli, gdy w tamtą noc Paschy powiedział do swych apostołów: „Oto nadchodzi godzina, a w gruncie rzeczy już nadeszła, gdy się rozproszycie, każdy do swojego domu i zostawicie mnie samego; a jednak nie jestem sam, ponieważ Ojciec jest ze mną. Powiedziałem wam to, abyście przeze mnie mieli pokój. Na świecie będziecie cierpieć ucisk, lecz nabierzcie odwagi! Jam zwyciężył świat.” (Jana 16:32, 33, NW) Mówiąc: „Jam zwyciężył świat”, Jezus miał tu na myśli, że jego naśladowcy mogą też zwyciężyć świat, jeśli będą odważni. Serce Jezusa było zespolone; nie znało strachu przed ludźmi. (Psalm 86:11, NW) Również jego lojalni naśladowcy muszą mieć odważne serca, ich wiara musi być silna i muszą pokładać niezachwianą nadzieję w Jehowie. Mając taką odwagę żaden naśladowca Chrystusa, który spełnia wolę Bożą, nie boi się ludzi bez względu na to, czy to są jakieś osoby usposobione religijnie, czy politycy lud handlowcy, gdyż będzie tylko wysławiać imię Jehowy. On poważa ludzi, ale nie oddaje im czci ani się ich nie boi. „Drżenie przed ludźmi zastawia sidło, ale kto pokłada ufność w Jehowie, dozna ochrony.” — Przyp. 29:25, NW.

HISTORYCZNE PRZYKŁADY

13. W związku z jakimi wydarzeniami Mojżesz okazał godną naśladowania odwagę?

¹³ Istnieje wiele przykładów, które pokazują, jak wierni słudzy Boży byli naprawdę odważni. Mojżesz może służyć za taki przykład. Podobanie jak Jezus zachęcał swych uczniów, aby byli odważni, tak też Mojżesz dawno przedtem zachęcał Jozuego i cały naród, aby byli odważni. Mojżesz dał dowód odwagi, gdy stanął przed faraonem i zapowiedział dziesięć plag, które miały spaść na Egipt. Mojżesz okazał też odwagę, gdy potem wyprowadził z Egiptu dzieci Izraela, przeprowadził je przez Morze Czerwone i powiódł na Pustynię Synaj. On okazał też odwagę, gdy samotnie wstępował na górę Synaj, aby otrzymać od Jehowy Boga Dziesięć Przykazań i gdy był gotów kierować dziećmi Izraela na podstawie tych przykazań.

14. Czy mężczyźni, którzy przepatrywali Ziemię Obiecaną, naprawdę okazali odwagę?

¹⁴ Dwunastu zwiadowców, których Mojżesz wybrał, aby ich wysłać do Ziemi Obiecanej i którym kazał ją przepatrzeć, musiało okazać odwagę. Ci mężczyźni udali się w kierunku północnym do Negeb i w góry, aby stwierdzić, jacy ludzie zamieszkują ten kraj. Czy są silni, czy słabi? Czy jest ich mało, czy wielu? Czy ziemia jest dobra, czy zła? Oni mieli przepatrzeć miasta, osady, obozy i twierdze. Czy ziemia była żyzna, czy nieurodzajna i czy była obsadzona drzewami? Zanim zwiadowcy ruszyli w drogę, Mojżesz powiedział: „Bądźcie odważnymi i zabierzcie z owocu tej ziemi.” Oni tak zrobili. „Pod koniec czterdziestu dni, zbadawszy kraj, powrócili.” (4 Mojż. 13:17-25, Krusz) Jakie wiadomości przynieśli? „Jest to kraj płynący mlekiem i miodem”! Na dowód przynieśli z sobą trochę owoców. Wszystko to były dobre wiadomości, ale dziesięciu zwiadowców bało się ludzi, którzy tam mieszkali. Oni donieśli o wielkich warownych miastach. Upadłszy całkiem na duchu powiedzieli, że lepiej byłoby nie wkraczać do tej ziemi. Natomiast Kaleb, mąż tak odważny, jak Jozue, powiedział: „Pójdźmy a posiądźmy ziemię, bo ją pewnie sobie podbijemy.” (4 Mojż. 13:31) Ale Izraelici wierzyli większości zwiadowców i bali się. Oni nie pokładali ufności w Jehowie Bogu. Szemrali przeciw Mojżeszowi i jego bratu Aaronowi, i wielu powiedziało: „Obyśmy byli pomarli w ziemi Egipskiej, albo na tej puszczy!” — 4 Mojż. 14:2.

15. Co zniechęciło Izraelitów do dalszego marszu do Ziemi Obiecanej, natomiast jak Jozue i Kaleb starali się dodać ludowi odwagi?

¹⁵ Lęk przed ludźmi, lęk przed władcami Ziemi Obiecanej zniechęcił dzieci Izraela do dalszego posuwania się naprzód, chociaż w poprzednim roku przeszli pod kierownictwem Jehowy Boga przez Morze Czerwone i zostali wyzwoleni z Egiptu. Wszystko to powinni byli mieć w świeżej pamięci. Gdy Mojżesz i Aaron spostrzegli, co lud ma na myśli, upadli na swe twarze przed całym zgromadzeniem Izraela. Jozue i Kaleb, dwaj wierni zwiadowcy, rozdarli swe szaty. „I przemówili do całego zebrania synów Izraelowych, głosząc: ‚Kraj, któryśmy przeszli, aby go zbadać, jest nadzwyczaj bogatym krajem. Jeśli Jahwe jest dla nas przychylny, wprowadzi nas do tego kraju i da nam go; jest to ziemia mlekiem i miodem płynąca. Lecz wy nie podnoście rokoszu przeciwko Bogu i nie bójcie się narodu tego kraju, bo żerowiskiem [chlebem, NW] będą dla nas; ich bezpieczeństwo odstąpiło od nich, a Bóg Jest z nami, nie bójcie się.’” — 4 Mojż. 14:5-9, Krusz.

16. Czego brakowało Izraelitom, przez co musieli przez czterdzieści lat pozostać na pustyni jako koczownicy?

¹⁶ Gdyby ci Izraelici mieli ducha Dawida, który żył setki lat później, wówczas zawołaliby z zapałem: „Bądźcie odważni i niech wasze serce będzie silne, wy wszyscy, którzy oczekujecie na Jehowę!” (Psalm 31:24, NW) Oni posuwaliby się dalej. Ale zabrakło im odwagi i pozostali koczownikami na pustyni. Nie mieli wiary i dlatego również nie mieli odwagi. Dlatego mieli spędzić czterdzieści lat jakby na wygnaniu, aż całe niewierne pokolenie wymrze. Co za hańba, a przecież mogliby zostać zdobywcami, gdyby byli odważni!

17. Jakiej rady udzielił jeszcze Izraelitom Mojżesz‚ gdy miał 120 lat, okazując przez to swą wiarę?

¹⁷ Czterdzieści lat później, gdy wszyscy buntownicy już pomarli, nadeszła dla tego narodu chwila, w której należało się przeprawić przez Jordan i zdobyć Ziemię Obiecaną. Mojżesz miał teraz 120 lat i sam był bliski śmierci. Jednakże jego wiara nie osłabła, gdyż z całkowitym przekonaniem powiedział do ludu: „Jahwe, Bóg twój, on to przejdzie przed tobą; On to wyniszczy te narody przed tobą i posiądziesz je [a ty masz je wypędzić, NW]. Jozue jest tym, który przejdzie przed tobą, jako Bóg powiedział.” Potem Mojżesz energicznie napominał całe nowe pokolenie Izraela następującymi słowami: „Bądźcie silni i pełni odwagi; nie bójcie się, ani nie przerażajcie się wobec nich [tych nieprzyjaciół], albowiem Jahwe, Bóg twój — on to idzie z tobą; nie puści cię i nie pozostawi cię.” — 5 Mojż. 31:3, 6, Krusz.

18. Jaką radę Jozue otrzymał od Mojżesza i jak lud ustosunkował się do swego odważnego wodza, Jozuego?

¹⁸ Potem Mojżesz zwrócił się do Jozuego, ich wodza, i powiedział: „Bądź silnym i pełnym odwagi, albowiem ty wejdziesz z tym narodem do kraju, który Bóg przysiągł dać ojcom ich i ty ich wprowadzisz w dziedzictwo.” (5 Mojż. 31:7, Krusz) Czy Izraelici okazali odwagę i poszli za swym odważnym, nowym wodzem? Historia potwierdza, że tak postąpili. Oni przeprawili się z Jozuem przez Jordan i Jehowa dał im zwycięstwo nad ich nieprzyjaciółmi.

ODWAŻNIE NAPRZECIW NOWEGO ŚWIATA

19. Co Izraelici musieli mieć, aby mogli wejść do swej nowej ziemi?

¹⁹ Dzieciom Izraela zdawało się, że wchodzą do nowego świata. Była to nowa ziemia, nie pustynia, ale bardzo piękny kraj, który wyglądał jak ogród Eden. Ale oni musieli na nią zapracować, a nawet walczyć o nią, lecz nie w oparciu o własne siły. To wymagało wiary w Boga, gdyż Jego sługa Mojżesz powiedział: „On to wyniszczy te narody przed tobą.”

20. (a) Jakie pytania się wyłaniają w tych ostatnich dniach w związku z bliskim nowym światem? (b) W jaki sposób wiele ludzi daje dowód swej silnej wiary w przyjście Bożego nowego świata?

²⁰ Ile ludzi zdobywa się na odwagę, aby wyjść naprzeciw sprawiedliwego nowego świata w tych ostatnich dniach, w czasie dopełnienia tego systemu rzeczy? Ile ludzi w ogóle pragnie nadejścia nowego świata? Ile ludzi ma odwagę głosić o tym nowym świecie publicznie i od domu do domu? Czy wierzysz, że Większy Mojżesz, Chrystus Jezus, umarł za ciebie, abyś mógł się cieszyć życiem na tej obiecanej ziemi, w tym — ściśle mówiąc — nowym ogrodzie Eden obejmującym cały glob ziemski? Jak silna jest twoja wiara w nowy, sprawiedliwy świat? Czy starczy jej tylko na to, aby się modlić w samotności lub w kościele słowami: „Przyjdź królestwo twoje; bądź wola twoja jako w niebie, tak i na ziemi”? (Mat. 6:10) Setki tysięcy mężczyzn i niewiast wierzy w to Królestwo nie tylko podczas modlitwy, lecz także obwieszcza je głośno, a nawet publicznie, podobnie jak przed dziewiętnastu wiekami czynił to Jezus i jego wierni naśladowcy. A ty?

21, 22. Jak możemy obecnie skorzystać z rady, której Jehowa kiedyś udzielił Jozuemu?

²¹ Przeczytajmy, co Paweł napisał dla nas, którzy obecnie żyjemy: „A te rzeczy (...) zapisano je dla ostrzeżenia nas, na których przyszły dopełnione końce systemów rzeczy.” (1 Kor. 10:11, NW) Czy postępujesz tak, jak Jozue? Jehowa powiedział wówczas do niego: „Tylko bądź odważny i bardzo silny strzegąc postępowania zgodnego z całym prawem, które ci dał Mojżesz, mój sługa. Nie odwracaj się od niego ani w prawo, ani w lewo, abyś działał mądrze, gdziekolwiek się udasz. Ta księga prawa nie powinna odstępować od twych ust, i masz ją półgłosem czytać dniem i nocą, abyś mógł strzec postępowania zgodnego ze wszystkim, co w niej napisano; bo wtedy ci się powiedzie na twej drodze, i wtedy będziesz działać mądrze.” (Joz. 1:7, 8, NW) Wówczas wystarczyła wiara i odwaga! Obecnie również wystarcza wiara i odwaga, jeśli wszyscy wierzący nie odwracają się od całej „księgi prawa”, od Pisma Świętego. Czytajcie je! Studiujcie! Żyjcie według niego! Nabywanie wiedzy o Jehowie Bogu i Jego Synu uczyńcie celem swego życia, gdyż to faktycznie oznacza życie! — Jana 17:3, NW.

²² Żaden człowiek nie może się odwrócić od boskiego pouczenia w prawo lub w lewo, a mimo to „działać mądrze”. Mądrość pochodzi od Jehowy Boga. On jest Źródłem wszelkiej wiedzy, i właśnie to, co ludzie muszą obecnie wiedzieć, można znaleźć w spisanym Słowie Jehowy. Wielu co prawda powie, że Biblia jest staromodną, dawną księgą historyczną. Ale czy to prawda? Ona przecież pokazuje ci drogę do zbawienia. Co obierasz: życie czy śmierć? Obecnie większości ludzi trudno się przemóc, aby zajrzeć do Biblii, nie mówiąc już o jej studiowaniu lub omawianiu jej z kimś innym. Jeśli Jehowa uznał kiedyś za rzecz konieczną, aby powiedzieć do Jozuego: „Ta księga prawa nie powinna odstępować od twych ust, i masz ją półgłosem czytać dniem i nocą”, aby on mógł „działać mądrze”, to o ileż bardziej dotyczy to nas obecnie, jeśli chcemy „działać mądrze”! Bądźmy dość odważni, aby to czynić! Ten, kto wierzy i żyje według nauk Chrystusa, okaże dość odwagi potrzebnej do czynienia tego, nawet gdyby zagrażało mu niebezpieczeństwo, że będzie musiał znosić ucisk. Szatan, „bóg tego systemu rzeczy”, nie będzie wówczas jego przyjacielem, tak jak nie był przyjacielem Jezusa. On był przeciwnikiem Jezusa i jest też przeciwnikiem wszystkich chrześcijan, ale oni mogą odważnie zwyciężyć jego świat.

[Przypis]