Życie i służba Jezusa

Co kala człowieka

CORAZ bardziej narasta wrogość wobec Jezusa. Nie dość, że opuszcza go wielu uczniów, ale jeszcze Żydzi z Judei szukają sposobu, by go zabić, podobnie jak usiłowali to zrobić w Jeruzalem podczas święta Paschy w 31 roku n.e.

Teraz jest Pascha 32 roku n.e. Zgodnie z wymaganiem Bożym Jezus prawdopodobnie udaje się na obchód tego święta do Jeruzalem. Zachowuje jednak środki ostrożności, grozi mu bowiem poważne niebezpieczeństwo. Potem wraca do Galilei.

Jezus przebywa przypuszczalnie w Kafarnaum, gdy z Jeruzalem przychodzą do niego faryzeusze i uczeni w Piśmie. Wypatrują powodów do oskarżenia go o łamanie przepisów religijnych. W pewnej chwili pytają: „Czemuż to uczniowie twoi przestępują tradycję dawnych mężów? Na przykład nie myją rąk, gdy się zabierają do posiłku”. Bóg nie stawia takiego żądania, ale zdaniem faryzeuszy niedopełnienie tej rytualnej czynności, obejmującej opłukanie rąk po łokcie, jest ciężkim przewinieniem.

Zamiast odpowiadać na ich zarzut, Jezus wykazuje, że to oni niegodziwie i rozmyślnie łamią prawo Boże. „A wy czemu przestępujecie przykazanie Boże ze względu na swą tradycję?” — docieka. „Na przykład Bóg powiedział: ‛Szanuj ojca swego i matkę’, oraz ‛Kto rzuca obelgi na ojca lub matkę, niech poniesie śmierć’. Ale wy mówicie: ‛Kto powie ojcu albo matce: „Cokolwiek mam, co by ci mogło być wsparciem ode mnie, jest darem dla Boga”, ten już nie musi oddać szacunku swemu ojcu’”.

Istotnie, faryzeusze uczą, że pieniądze, mienie lub cokolwiek innego, co zostało zastrzeżone jako dar dla Boga, należy do świątyni i nie może być przeznaczone na żaden inny cel. Tymczasem tak poświęcony dar może jednak w dalszym ciągu pozostawać u ofiarodawcy. W ten sposób każdemu synowi, który po prostu oświadczy, że jego mienie lub pieniądze stanowią „korban”, czyli dar przeznaczony dla Boga lub świątyni, wolno się uchylić od obowiązku wspomagania swych sędziwych rodziców, choćby ci nawet znajdowali się w rozpaczliwym położeniu.

Jezusa słusznie oburza takie podstępne naciąganie prawa Bożego przez faryzeuszy, toteż dodaje: „Unieważniliście słowo Boże ze względu na waszą tradycję. Obłudnicy, trafnie prorokował o was Izajasz, gdy mówił: ‛Lud ten wargami darzy mnie szacunkiem, jednak sercem bardzo się ode mnie oddalił. Na próżno wciąż oddają mi cześć, ponieważ jako doktryn nauczają nakazów ludzkich’”.

Rzesza ludzi prawdopodobnie się cofnęła, aby ułatwić faryzeuszom wypytywanie Jezusa. Teraz faryzeusze nie potrafią odpowiedzieć na ostrą krytykę ze strony Jezusa, a ten znowu przywołuje tłum do siebie. „Słuchajcie mnie”, zachęca, „i pojmujcie znaczenie. Nic z tego, co się z zewnątrz dostaje do człowieka, nie może go skalać; natomiast kala człowieka to, co się z niego wydobywa”.

Później, gdy wstępuje do pewnego domu, uczniowie pytają go: „Czy wiesz, że gdy faryzeusze usłyszeli, co powiedziałeś, poczuli się obrażeni?”

Jezus odpowiada: „Każda roślina, której nie zasadził mój Ojciec niebiański, będzie wykorzeniona. Zostawcie ich. To ślepi przewodnicy. A jeśli ślepy prowadzi ślepego, obaj wpadną w jakiś dół”.

Jezus wydaje się zdziwiony, gdy Piotr w imieniu uczniów prosi o bardziej szczegółowe wyjaśnienie, co kala człowieka. „Czy wam też jeszcze brakuje zrozumienia?” — powiada. „Czy nie jesteście świadomi tego, że wszystko, co wchodzi do ust, przedostaje się do wnętrzności i bywa wydalane do ścieku? Natomiast to, co się wydostaje z ust, pochodzi z serca i to kala człowieka. Z serca pochodzą na przykład: niegodziwe rozumowanie, morderstwo, cudzołóstwo, rozpusta, złodziejstwo, fałszywe świadectwo, bluźnierstwo. Właśnie to kala człowieka; ale spożycie posiłku nieumytymi rękami go nie kala”.

◆ Kto występuje teraz przeciw Jezusowi?

◆ Jaki zarzut stawiają mu faryzeusze? W jaki sposób, według słów Jezusa, sami faryzeusze rozmyślnie łamią prawo Boże?

◆ Co w myśl wyjaśnień Jezusa kala człowieka?