Jak się ustosunkować do przeciwników prawdy?

„Spośród was samych powstaną ludzie mówiący rzeczy przewrotne, aby pociągnąć za sobą uczniów” (Dzieje 20:30).

 1, 2. (a) Jaki pożytek możemy dziś odnieść z dawnych wydarzeń opisanych w Biblii? (b) Jakie wypadki z historii Izraela oraz wczesnych dziejów zboru chrześcijańskiego szczególnie nas interesują? Dlaczego?

W LIŚCIE do zboru w Koryncie apostoł Paweł napisał swym braciom w wierze, że to, co zanotowano w przeszłości, miało im posłużyć za ostrzegawczy przykład. Zasada ta zachowała aktualność aż do naszych czasów. Wiele faktów z historii biblijnej może mieć i ma współczesne odpowiedniki, co jest nam pomocą i ułatwia pokierowanie naszymi krokami (1 Kor. 10:11; Rzym. 15:4).

² Warto zatem prześledzić niektóre wydarzenia z dziejów dawnego Izraela, a także pierwotnego zboru chrześcijańskiego. Interesować nas będą zwłaszcza te wypadki lub sytuacje, gdzie występowali przeciwnicy dzieła Bożego; chcielibyśmy też wiedzieć, jak się one odbiły na ówczesnych sługach Jehowy. Wszystko to zaostrzy u nas — jako Jego ludu — czujność na analogiczne sprawy w dobie obecnej oraz na nasze obowiązki w tym zakresie (2 Tym. 3:16, 17).

 3. Jakie ostrzeżenie, a zarazem pocieszenie, otrzymał Jeremiasz?

³ Jakieś 40 lat przed upadkiem Jeruzalem w 607 roku p.n.e. Jehowa upoważnił swego wiernego sługę Jeremiasza do publicznego piętnowania niesprawiedliwości dziejących się w Judzie. Doprowadziły one w końcu do utraty łaski Bożej oraz zabrania mieszkańców tego królestwa w niewolę do Babilonu. Jehowa ostrzegł Jeremiasza, że będzie on miał przeciwników. Powiedział: „Będą cię zwalczać, lecz cię nie przemogą, bo Ja jestem z tobą, aby cię ratować” (Jer. 1:19, Nowy Przekład). Jakże wielkim pokrzepieniem były dla Jeremiasza te słowa; dodawały mu sił, by do końca wypełnić to, co wobec niego było wolą Bożą!

 4. (a) Jakie przykładowo przytoczone przeszkody musiał pokonywać Jeremiasz? (b) Czego dowiadujemy się o przeciwnikach sług Bożych z Listu do Hebrajczyków 11:32-38?

⁴ Jednym z przeciwników Jeremiasza był niejaki Paszchur. Był on synem kapłana judzkiego i jednym z głównych zarządców domu Jehowy. Biblia podaje w 20 rozdziale Księgi Jeremiasza, że Paszchur wychłostał Jeremiasza i kazał go zakuć w dyby. Jehowa wybawił swego proroka z tej opresji, ale sprzeciw trwał dalej. Chananiasz, prorok z Gibeonu, wystąpił przeciw Jeremiaszowi z oskarżeniem, że bezpodstawnie przepowiada klęskę. Twierdził, iż jarzmo babilońskie zostanie skruszone, a Juda powróci do dawnej świetności (Księga Jeremiasza, rozdział 28). Nawet jeden z królów judzkich, Jojakim, sprzeciwił się słowom Jeremiasza i wypowiedział im walkę, posuwając się aż do wrzucenia w ogień zwojów z napisaną przez niego przepowiednią! (Księga Jeremiasza, rozdział 36). Inni domagali się śmierci Jeremiasza i doprowadzili do tego, że wtrącono go do zamulonej cysterny, aby tam zginął (Księga Jeremiasza, rozdział 38). Takie były przeżycia zaledwie jednego z wiernych proroków hebrajskich, którzy przemawiając w imieniu Jehowy byli szykanowani i napastowani przez przeciwników orędzia ogłaszającego wyroki Boże. (Zobacz List do Hebrajczyków 11:32-38).

„ZOSTAWCIE ICH”

 5. (a) Z jak silnym oporem spotkał się Jezus? (b) Wymień niektóre nieuzasadnione zarzuty, jakie stawiali Jezusowi jego przeciwnicy.

⁵ W pierwszym stuleciu n.e., gdy na ziemi przebywał nasz Pan, Jezus Chrystus, prawda również spotykała się z ostrym sprzeciwem. Spośród rodaków Jezusa wyłonili się oponenci, którzy usiłowali przeszkodzić jego wzniosłej działalności. Ale jak Jehowa wykazywał, że był z Jeremiaszem, tak też udowadniał, że popiera swego Syna, i wybawiał go od wrogów (Łuk. 4:14-30; 11:53, 54; Jana 7:1). Szydercy drwiący z Jezusa często robili kwestie z nieistotnych szczegółów. Oskarżali go, że jest żarłokiem oddającym się pijaństwu i że zadaje się z celnikami i grzesznikami (Mat. 11:19). Jego uczniów nazwali gwałcicielami sabatu, gdy w ten dzień łuskali kłosy, chcąc się pożywić (Marka 2:23-28). Wyśmiewali ich też za to, że ‛nie myli rąk, gdy się zabierali do posiłku’ (Mat. 15:1, 2).

 6. Jak bardzo wzmógł się sprzeciw wobec Jezusa?

⁶ Ale od tych drobnych spraw wrogowie przeszli do zaprzeczania mocy świętego ducha Bożego, uwidaczniającej się w cudach, jakich dokonywał Chrystus. Kiedy uzdrowił ślepego i niemego mężczyznę, opętanego przez demona, powiedzieli: „Ten nie wygania demonów inaczej, jak tylko przez Belzebuba, księcia demonów” (Mat. 12:22-28, NP). Zarzucali mu również działalność wywrotową przeciw Cezarowi (Łuk. 23:1, 2). W końcu zażądali jego śmierci (Łuk. 23:13-25).

 7. Jak Jezus odnosił się do przeciwników prawdy?

⁷ Jak ustosunkował się Jezus do tych, którzy mu się przeciwstawiali? W rozmowie z uczniami rzekł: „Zostawcie ich. To ślepi przewodnicy. A jeśli ślepy prowadzi ślepego, obaj wpadną w dół” (Mat. 15:14). Jego mądra rada brzmiała więc: „Zostawcie ich”. W słusznym czasie miało wyjść na jaw, kim byli naprawdę.

SPRZECIW OD WEWNĄTRZ

 8, 9. (a) Jaki sprzeciw podobny do tego, z którym spotkał się Jezus i Jeremiasz, przepowiedziano zborowi chrześcijańskiemu? (b) Opisz, jak sprawdziła się ta zapowiedź w związku z kwestią obrzezania.

⁸ Po śmierci Jezusa również jego uczniowie spotykali się z poważnym sprzeciwem. Zwróćmy jednak uwagę na pewien szczegół: Jak prześladowcy Jeremiasza i Jezusa wywodzili się spośród Żydów, tak też po ustabilizowaniu się zboru chrześcijańskiego miał się pojawić sprzeciw od wewnątrz (Dzieje 20:29, 30). Chociaż było to przepowiedziane, stało się ciężką próbą dla tych, którzy trwali w wierności. Niemniej Jehowa dowiódł, że tak jak był z Jeremiaszem i Jezusem, jest również ze swym ludem, aby go wybawiać. (Zobacz List 1 Piotra 5:8-11).

⁹ Początek tej wewnętrznej opozycji z I wieku n.e. był całkiem niepozorny. Niektórzy ze sprzeciwiających się mogli uważać, że mają do tego uzasadnione powody, ale chęć odegrania kierowniczej roli i narzucenia drugim swego zdania sprawiała, że gdy ich poglądom odmawiano słuszności, zaczynali walczyć przeciwko prawdzie oraz tym, którzy ją uznawali (1 Tym. 1:19, 20). Ciekawe, że gdy wynikła kwestia obrzezania i do Jeruzalem zwołano specjalną naradę w celu omówienia tej sprawy, jeden z punktów powziętego wówczas postanowienia, o którym powiadomiono zbory, brzmiał: „Usłyszeliśmy, że niektórzy spośród nas zaniepokoili was naukami i wzburzyli dusze wasze, bez naszego upoważnienia” (Dzieje 15:24, NP). Ludzie ci, działając wewnątrz zboru chrześcijańskiego, wywołali niepokój, przez sprzeciwianie się naukom i doktrynom grona starszych, na których spoczywał ciężar odpowiedzialności za szerzenie światła prawdy.

10. (a) Jakie fałszywe nauki — między innymi — szerzyli w I wieku n.e. przeciwnicy prawdy? (b) Jak Paweł ostrzegł Tymoteusza przed takimi ludźmi?

¹⁰ Na przykład niektórzy w zborze najwyraźniej utrzymywali, że już się rozpoczął dzień Jehowy (2 Tes. 2:1, 2). Inni spierali się o to, że nie ma zmartwychwstania (1 Kor. 15:12-14). Jeszcze inni twierdzili, jakoby zmartwychwstanie już nastąpiło (2 Tym. 2:16-18). Paweł uprzedził Tymoteusza, żeby się miał na baczności przed tymi z wyżej wymienionych, którzy by powodowali podziały i odejście od zbioru chrześcijańskich prawd wyjawionych zborom. Zwróćmy uwagę na jego słowa: „Proszę teraz, abyś nakazał niektórym zaprzestać głoszenia niewłaściwej nauki, a także zajmowania się baśniami i genealogiami bez końca. Służą one raczej dalszym dociekaniom niż planowi Bożemu zgodnie z wiarą. Celem zaś nakazu jest miłość, płynąca z czystego serca, dobrego sumienia i wiary nieobłudnej. Zboczywszy od nich, niektórzy zwrócili się ku czczej gadaninie. Chcieli uchodzić za uczonych w Prawie nie rozumiejąc ani tego, co mówią, ani tego, co stanowczo twierdzą” (1 Tym. 1:3-7, Biblia Tysiąclecia).

11. Czy możemy się czegoś nauczyć z tego, że w zborze wczesnochrześcijańskim pojawiły się odstępcze poglądy? Dlaczego jest to tak istotne w naszych czasach?

¹¹ Czego się stąd dowiadujemy? Otóż w pierwotnym zborze chrześcijańskim wyłoniły się trudności spowodowane tym, że nie wszyscy myśleli zgodnie. Powstała wewnętrzna opozycja, utworzona przez osoby zaliczające siebie do ludu Bożego. Co było tego przyczyną? W Liście do Filipian 1:15 Paweł napisał: „Niektórzy wprawdzie głoszą Chrystusa przez zawiść i rywalizację, lecz znowu inni z dobrej woli”. Według angielskiego przekładu Today’s English Version ci pierwsi kierowali się niewłaściwymi pobudkami; byli „zazdrośni i kłótliwi”. Istotnie więc to, co zapisano w przeszłości, służy nam za ostrzegawczy przykład, tym bardziej że żyjemy przy samym końcu niegodziwego systemu rzeczy, kierowanego przez Diabła (2 Tym. 3:1-7).

DO CZEGO ZMIERZAJĄ PRZECIWNICY

12, 13. (a) Czy można dziś dostrzec jakieś odpowiedniki występowania przeciwko prawdzie w I wieku n.e.? (b) Jaki jest zasadniczy cel współczesnych opozycjonistów?

¹² A czy obecnie wytwarzają się sytuacje analogiczne do omówionych powyżej? Owszem, zdarzają się tacy pośród nas, co usiłują zniweczyć pożyteczną pracę wykonywaną na całym świecie przez lud Jehowy. Dochodzi u nich do głosu zazdrość, kłótliwość, samolubna ambicja lub chęć zdobycia sławy. Stają się wtedy „szemraczami, którzy narzekają na swój los, postępując według własnych pragnień, a (...) dla swojej korzyści podziwiają osobistości” (Judy 16). Wszystko to może wywołać wątpliwości, spory i podziały wśród członków zboru. Doszukując się błędów, wyżej wspomniane osoby tracą z oczu zasadniczy cel wytknięty chrześcijanom przez Boga, mianowicie żeby nie być „tylko słuchaczami”, lecz „wykonawcami słowa”, i wypełnić zadanie, które Jehowa wyznaczył wiernym naśladowcom swego Syna, Chrystusa Jezusa (Jak. 1:22-25; Mat. 28:18-20).

¹³ Opozycjoniści, którzy w ten sposób atakują zbór chrześcijański, zmierzają do podkopania wiary u ludu Jehowy i odciągnięcia niektórych, aby z nich zrobić własnych uczniów. Paweł ostrzegł starszych zborowych z Efezu przed takimi nikczemnymi usiłowaniami, powiadając: „Spośród was samych powstaną ludzie mówiący rzeczy przewrotne, aby pociągnąć za sobą uczniów” (Dzieje 20:30). Podobnej przestrogi udzielił Juda: „Wkradli się pewni ludzie, którzy już dawno zostali naznaczeni przez Pismo na ten osąd, ludzie bezbożni, obracający niezasłużoną życzliwość naszego Boga w usprawiedliwienie wyuzdania, fałszywi wobec naszego jedynego Posiadacza i Pana, Jezusa Chrystusa” (Judy 4). Tego rodzaju sytuacje istotnie powstały w społeczności ludu Jehowy w XX wieku!

14, 15. (a) Jaką sprytną metodą posługują się dziś niektórzy przeciwnicy? (b) O czym jednak zapominają?

¹⁴ Przeciwnikom nie sprawia radości uczestniczenie w wielkim dziele czynienia uczniów. Zamiast tego chytrze podchodzą do osób, które już są Świadkami Jehowy, i gładkimi słowami usiłują u tych wiernych chrześcijan osłabić ich postanowienie dokładnego spełnienia ślubów złożonych Jehowie. Podsuwają im myśl, że skoro jest tak miłościwym Bogiem, to z pewnością nie wymaga, by wszyscy, którzy chcą Mu się podobać, podejmowali jakże trudną pracę głoszenia od domu do domu i znosili prześladowania od przeciwników prawdy. Argumentują, że pragnie On tylko tego, abyśmy byli dobrymi ludźmi, troszczyli się o innych pod względem cielesnym i miłowali naszych bliźnich.

¹⁵ Niektórym może trudno się uporać z takim wyrachowanym wywodem. To prawda, że Jehowa jest pełen miłości i że chce, abyśmy byli uczciwymi ludźmi. Nie ulega kwestii, iż pragnie, aby chrześcijanie żywili miłość do bliźnich, traktowali ich życzliwie i w razie konieczności troszczyli się o ich fizyczne potrzeby (Łuk. 6:35, 36). Ale przecież to jeszcze nie wszystko! Ci, którzy sprzeciwiają się prawdzie, często zapominają, że Jehowa, nasz Ojciec, powiedział również — zwłaszcza przez usta swego Syna, Jezusa Chrystusa — iż powinniśmy pozyskiwać uczniów: zapoznawać ludzi z „dobrą nowiną o królestwie” i po całym świecie głosić ją na świadectwo (Mat. 24:14; Jana 15:17-27).

16. Jakimi jeszcze „rzeczami przewrotnymi” przeciwnicy usiłują wprowadzić w błąd lud Boży?

¹⁶ Zastanów się też, czytelniku, nad innymi ‛przewrotnymi rzeczami’ wyzyskiwanymi dziś do zwodzenia sług Bożych. Od czasu do czasu opozycjoniści podają w wątpliwość różne nauki powszechnie uznawane przez Świadków Jehowy. Często jest to zwykłe spieranie się o słowa, podobnie jak w I wieku n.e. (1 Tym. 6:3, 4). Potrafią również kwestionować potrzebę istnienia organizacji, korygującej poglądy ludu Bożego. Utrzymują, że duch święty może kierować poszczególnymi osobami bez pośrednictwa jakiegoś centralnego ciała zarządzającego. Gotowi są twierdzić, że wystarczy tylko czytać Biblię. Ale nominalne chrześcijaństwo czyta ją już od setek lat. A jakże niewyraźny jest głos trąby, dobiegający dziś z jego obszarów! Jakież panuje tam zamieszanie i jaki brak zrozumienia właściwego orędzia zawartego w Słowie Bożym! Jakaż różnica między tym stanem rzeczy a pokojem i jednością wśród prawdziwych chrześcijan, którzy nie poprzestają na czytaniu Biblii, ale również wnikają w jej nauki i gorliwie się do nich stosują! (Efez. 4:3-6).

PRZECIWNICY SKAZANI NA NIEPOWODZENIE

17. Jak zatem mamy się ustosunkować do przeciwników prawdy?

¹⁷ Jak więc ustosunkować się do oponentów próbujących podkopać naszą wiarę, uzyskaną za pośrednictwem Świadków Jehowy i chrześcijańskiej organizacji, którą posługuje się Bóg? Rada Jezusa co do takich osób brzmi: „Zostawcie ich. To ślepi przewodnicy” (Mat. 15:14). Sprzeczanie się i dyskutowanie z nimi oraz przekonywanie ich jest daremne, a przy tym niegodne chrześcijanina. Nikogo się nie zmusza, żeby był Świadkiem Jehowy. Jest to zaszczyt i dobrowolnie przyjęta odpowiedzialność (Ps. 110:3). Jeżeli ktoś nie chce należeć do społeczności, którą Jehowa uznaje i której błogosławi, wolno mu powziąć taką decyzję.

18. Jak możemy dziś stosować się do rady Pawła z Listu do Rzymian 16:17, 18?

¹⁸ Staramy się postępować z takimi ludźmi po chrześcijańsku. Są jednak pewne sprawy, o których przy tym nie możemy zapominać. W liście do zboru w Rzymie apostoł Paweł napisał: „Otóż nawołuję was, bracia, żebyście mieli na oku tych, którzy wywołują podziały i dają okazje do zgorszenia — wbrew nauce, jaką poznaliście; i strońcie od nich. Ludzie tego pokroju bowiem nie są niewolnikami naszego Pana, Chrystusa, lecz własnych brzuchów; a gładkimi słowami i pochlebną mową uwodzą serca prostodusznych” (Rzym. 16:17, 18). Publiczne dyskutowanie z tymi, którzy dążą do wywołania podziałów, świadczyłoby o braku rozeznania. Nie pozwólmy, by tacy przeciwnicy siali wśród nas niepokój. Działania ich ani nie zaszkodzą prawdzie, ani nie powstrzymają Jehowy od wykonania tego, co zapowiedział w swoim Słowie.

19. Co Paweł w Liście do Hebrajczyków 6:4-8 napisał o tych, którzy odpadają od prawdy?

¹⁹ Jakże pocieszające są więc słowa proroka Izajasza: „Wszelka broń ukuta na ciebie, będzie bezskuteczna. Potępisz wszelki język, który się zmierzy z tobą w sądzie” (Izaj. 54:17, BT). Apostoł Paweł napisał Tymoteuszowi o Jannesie i Jambresie, którzy sprzeciwiali się Mojżeszowi, i zaznaczył, że ich szaleństwo stało się oczywiste dla wszystkich (2 Tym. 3:8, 9). Z kolei ci, którzy wywołują podziały i sieją zamieszanie wśród ludu Bożego, wystawiają się na poważne niebezpieczeństwo, gdyż narażają się samemu Jehowie. Żaden z nich nie powinien lekceważyć ostrzegawczych słów Pawła z Listu do Hebrajczyków 6:4-8, gdzie czytamy, że kto rozmyślnie grzeszy przeciwko świętemu duchowi Bożemu, tego niepodobna „znowu ożywić do skruchy”.

20. (a) Dlaczego nigdy nie powinniśmy się trwożyć na myśl o tym, co mogą przedsięwziąć przeciwnicy? (b) Pod jakim warunkiem możemy mieć pewność, że nic „nie zdoła nas odłączyć od miłości Bożej”?

²⁰ A zatem Słowo Boże mówi nam jasno i wyraźnie, jak się ustosunkować do przeciwników prawdy. Zawsze pamiętajmy, że nie jesteśmy sami; możemy liczyć na wsparcie Jehowy, Chrystusa Jezusa i wszystkich świętych aniołów (Mat. 13:41, 42). Poza tym Jezus zapewnił swych naśladowców, że będzie z nimi „po wszystkie dni, aż do zakończenia systemu rzeczy” (Mat. 28:20). Toteż nie musimy się zbytnio niepokoić, gdy pojawiają się przeciwnicy, którzy walczą z prawdą. Jest to jeden ze sposobów, jakie stosuje Szatan, by powstrzymać dzieło rozgłaszania dobrej nowiny. Ale pozostając lojalni i dając w mowie i w uczynkach właściwy przykład zbożnego oddania, możemy być pewni, że ‛z tego wszystkiego wyjdziemy zwycięsko dzięki Temu, który nas umiłował’. Pozostańmy więc niezachwiani i przekonani o tym, „że ani śmierć, ani życie, ani aniołowie, ani rządy, ani co teraźniejsze, ani co przyszłe, ani moce, ani wysokość, ani głębokość, ani żadne inne stworzenie nie zdoła nas odłączyć od miłości Bożej, która jest w Chrystusie Jezusie, naszym Panu” (Rzym. 8:37-39).

Czego dowiadujemy się o przeciwnikach prawdy z następujących tekstów biblijnych:

▪ Dzieje Apostolskie 20:30; List Judy 4?

▪ Ewangelia według Mateusza 15:14; List do Rzymian 16:17, 18?

▪ Księga Jeremiasza 1:19; Księga Izajasza 54:17?

[Ilustracja na stronie 13]

„Zostawcie ich. To ślepi przewodnicy”

[Ilustracja na stronie 15]

Nigdy nie słabnij w swym postanowieniu, aby dawać świadectwo prawdzie