Obserwowanie „znaku” z należytym zrozumieniem

„Gdy siedział na Górze Oliwnej, uczniowie przystąpili do niego prywatnie, mówiąc: ‛Powiedz nam, kiedy się to stanie oraz co będzie znakiem twej obecności i zakończenia systemu rzeczy’” (Mat. 24:3).

 1. Dlaczego wydarzenia, jakie od roku 1914 wstrząsają światem, nie są dziełem przypadku? O co apostołowie zapytali Jezusa?

WYDARZENIA wstrząsające światem od pierwszej wojny światowej z lat 1914 do 1918 nie są kwestią przypadku. Przepowiedział je Jezus Chrystus już 19 stuleci temu. Opowiadał on swym uczniom o wielu zdumiewających rzeczach, jakie miały nastąpić, i dlatego zapytali go: „Kiedy się to stanie oraz co będzie znakiem twej obecności i zakończenia systemu rzeczy”? (Mat. 24:3).

 2. Dlaczego pytanie apostołów nie odnosiło się jedynie do wydarzeń poprzedzających zburzenie Jeruzalem w 70 roku n.e.?

² Apostołowie chcieli się dowiedzieć nie tylko o tym, do czego miało dojść w okresie dzielącym ich jeszcze od zburzenia Jeruzalem. W czasie tej katastrofy Jezus nie powrócił ani widzialnie, ani niewidzialnie. Wraz z zagładą Jeruzalem w roku 70 n.e. nie skończył się też system rzeczy istniejący od potopu. W rzeczywistości znak niewidzialnej „obecności [Jezusa] i zakończenia systemu rzeczy” miał się pojawić długo po zejściu jego apostołów z ziemskiej sceny wydarzeń.

 3. (a) Co przemawia za tym, że w okresie poapostolskiego odstępstwa religie chrześcijaństwa nie głosiły „dobrej nowiny o królestwie”? (b) Czy wraz z niedopisaniem Organizacji Narodów Zjednoczonych zawiedzie także Królestwo Boże?

³ Za pomocą proroczych przypowieści na temat Królestwa Bożego Jezus poinformował swoich apostołów, że po jego powrocie do nieba i po ich śmierci miał nastąpić bunt religijny. Czy w ciągu całego okresu tego odstępstwa miała być wszędzie głoszona „dobra nowina o królestwie”? (Mat. 24:14). Z pewnością nie zajmowały się tym organizacje religijne chrześcijaństwa, skoro jeszcze w grudniu 1918 roku Federalna Rada Kościołów Chrystusowych w Ameryce powitała proponowaną wtedy Ligę Narodów jako „polityczny wyraz królestwa Bożego na ziemi”. A jednak pomimo takiego poparcia ze strony religii Liga Narodów sromotnie zawiodła, gdy w roku 1939 wybuchła druga wojna światowa. Ale czy wraz z jej niedopisaniem zawiodło prawdziwe Królestwo Boże? Bynajmniej! Nie zawiedzie ono również wtedy, gdy jej następczyni, Organizacja Narodów Zjednoczonych, wkrótce zakończy swój byt fiaskiem. Zamiast tego Królestwo Boże unicestwi ONZ, bez względu na to, ilu niebiańskich aniołów trzeba będzie do tego użyć!

 4. Dlaczego głoszenie o Królestwie ma związek ze „znakiem”?

⁴ Powyższe wyjaśnienia ułatwiają nam zrozumienie następującego ważnego faktu: Właśnie na pytanie uczniów o „znak” Jezus odpowiedział: „Dobra nowina o królestwie będzie głoszona po całej zamieszkanej ziemi na świadectwo wszystkim narodom; a wtedy nadejdzie koniec” (Mat. 24:14). To znaczy, że ogólnoświatowe dzieło głoszenia o Królestwie miało się mieścić w ramach złożonego „znaku” znamionującego „zakończenie systemu rzeczy”. Miało też stanowić namacalny dowód niewidzialnej „obecności” Jezusa Chrystusa. Godny uwagi jest sposób, w jaki Jezus nakreślił kolejność wydarzeń przed daniem proroctwa o obwieszczaniu Królestwa. Oto fragment jego wypowiedzi:

 5. Jakie części składowe „znaku” wymienił Jezus, zanim przepowiedział ogłaszanie po całym świecie Królestwa?

⁵ „Będziecie słyszeć o wojnach i wysłuchiwać wieści wojennych; uważajcie, żeby się tym nie przerazić; bo tak musi się dziać, ale to jeszcze nie koniec. Powstanie bowiem naród przeciw narodowi i królestwo przeciw królestwu, i będą braki żywności i trzęsienia ziemi w jednym miejscu po drugim (...), a wskutek wzmagającego się bezprawia u większości oziębnie miłość. Ale kto wytrwa do końca, ten zostanie wybawiony” (Mat. 24:6-13).

 6. Dlaczego poszczególnych części „znaku” nie należy uważać jedynie za normalny rozwój wcześniejszych wydarzeń?

⁶ Prawdą jest, że wojny, niedobory żywności, trzęsienia ziemi i zarazy zdarzały się również we wcześniejszych stuleciach, przed rokiem 1914 (Łuk. 21:11). Niemniej nie da się ich porównać z tym, co się dzieje od zakończenia Czasów Pogan w owym pamiętnym roku. Latem 1914 roku niespodziewanie doszło do międzynarodowego zatargu; przerodził się on w konflikt zbrojny, w którym koniec końców brało udział 28 państw. Wzburzeniu między ludźmi towarzyszyły kataklizmy przyrody, na przykład trzęsienia ziemi. Do tego doszły braki żywności i co za tym idzie, klęski głodu, a w ostatnim roku tej wojny światowej wybuchła złośliwa epidemia grypy zwanej hiszpanką, która pochłonęła ponad 20 milionów ofiar. Wszystko to nie było zwykłym rozwojem wcześniejszego biegu wypadków. Był to początek serii wydarzeń stanowiących „znak”, że nastał przepowiedziany „czas końca” dla obecnego systemu rzeczy (Dan. 12:4). Potwierdza to zresztą ostatnia księga biblijna, Objawienie, nazywana też Apokalipsą.

 7. Dlaczego została spisana Księga Objawienia? Co miało sygnalizować wiele opisanych w niej spraw ‛przedstawionych w znakach’?

⁷ Apostołowi Janowi, któremu przedstawiono Objawienie, polecono utrwalić je na piśmie w szczególnym celu. W jakim mianowicie? ‛Aby pokazać niewolnikom Bożym, co się ma wkrótce wydarzyć’. A w końcowych słowach tej księgi Pan Jezus Chrystus mówi: „Tak, nadchodzę szybko”. Na to Jan odpowiada: „Amen! Przyjdź, Panie Jezusie”. Wiele rzeczy ukazanych w tej księdze „w znakach” miało z chwilą przejścia do historii wskazywać na to, że żyjemy w „czasie końca” teraźniejszego systemu (Obj. 1:1; 22:20). Miały pomóc nam dostrzec ów złożony „znak” i obserwować go ze zrozumieniem.

 8. Kto jest jeźdźcem na „koniu białym”? Kiedy miał on zgodnie z upoważnieniem od Boga wystąpić przeciw swym wrogom?

⁸ W rozdziale 6 Księgi Objawienia występuje opis szarży tak zwanych „czterech jeźdźców Apokalipsy”. Najpierw pojawia się jeździec na „koniu białym” — wyniesiony do chwały Jezus Chrystus, który wyrusza na bój ze swymi nieprzyjaciółmi. Bóg upoważnił go do przeprowadzenia takiej akcji przy końcu Czasów Pogan; właśnie wtedy mieli ulec jego władzy wrogowie w niebie i na ziemi (Ps. 2:1-12).

 9. Co przedstawia jeździec: (a) na wierzchowcu „maści ognistej”? (b) na „koniu czarnym”? (c) na „koniu trupio bladym”?

⁹ Jeździec dosiadający drugiego rumaka „maści ognistej” wyobrażał wojnę między narodami, dano mu bowiem oręż wojenny — „wielki miecz”. Na trzecim wierzchowcu, „koniu czarnym”, podążał jeździec wyobrażający niedobór żywności. Skąd o tym wiadomo? Trzymał w ręce wagę szalkową, aby odmierzać podstawowe racje żywności sprzedawanej po wygórowanych cenach. Czwarta postać na cherlawym „koniu trupio bladym” przedstawiała zarazę, gdyż czytamy: „Siedzący na nim miał na imię Śmierć. A tuż za nim sunął Hades [grób]”. Co więcej, czwarty jeździec otrzymał prawo zabijania „długim mieczem” wojny oraz „brakiem żywności (...) i przez dzikie zwierzęta ziemskie”. Godna uwagi jest wszakże okoliczność, że był też upoważniony do wydawania ludzi na pastwę grobu (Hadesu) przez „śmiertelną zarazę” (Obj. 6:1-8).

10. Co miało nastąpić po otwarciu piątej i szóstej pieczęci? Co mieli z konieczności przyznać mieszkańcy ziemi?

¹⁰ Po obejrzeniu w wizji tych wydarzeń, które miały charakteryzować „zakończenie systemu rzeczy”, apostoł Jan zobaczył następnie, jak z proroczego zwoju została zerwana piąta i szósta pieczęć. W tym momencie jego oczom ukazał się przerażający widok całego ciągu zjawisk naturalnych, rozpoczynającego się od „wielkiego trzęsienia ziemi”. W końcu mieszkańcy ziemi zmuszeni byli przyznać: „Nadszedł wielki dzień ich [Boga Jehowy i Jezusa Chrystusa] srogiego gniewu”. Koniec tego symbolicznego dnia wielkiego oburzenia będzie oznaczał, że na popierających ten świat nadszedł w końcu kres (Obj. 6:9-17).

ZGROMADZANIE UZNANYCH ZA GODNYCH WYBAWIENIA

11. Jakim podobieństwem Jezus podkreślił niezawodność tego, co przepowiedział o swej „obecności” i „zakończeniu systemu rzeczy”?

¹¹ Kiedy Jezus podawał „znak” swej „obecności i zakończenia systemu rzeczy”, powiedział: „A od drzewa figowego uczcie się przez podobieństwo co następuje: Kiedy już jego młoda gałązka mięknie i wypuszcza liście, wiecie, że blisko jest lato. Tak samo wy, gdy ujrzycie to wszystko, wiedzcie, że jest on tuż u drzwi. Zaprawdę powiadam wam, że to pokolenie żadną miarą nie przeminie, aż się wydarzą wszystkie te rzeczy. Niebo i ziemia przeminą, ale słowa moje w żadnym wypadku nie przeminą” (Mat. 24:32-35).

12, 13. (a) Czego nie oznaczała klęska narodowa Żydów w 70 roku n.e.? (b) Czego proroczym pierwowzorem była ta katastrofa? (c) Jakie proroctwo Jezus wypowiedział jeszcze w związku ze swym przyjściem?

¹² Kiedy w roku 70 n.e. Rzymianie zgodnie z zapowiedzią Jezusa burzyli Jeruzalem wraz ze świątynią, ten straszliwy ucisk, który wtedy spadł na Żydów, bynajmniej nie oznaczał, jakoby Syn Boży przyszedł po raz drugi i rozpoczęła się jego niewidzialna obecność (Mat. 24:15-21). Ponieważ w Biblii starożytne Jeruzalem służy za pierwowzór, więc i ta wstrząsająca katastrofa z 70 roku n.e. była proroczym prototypem. Zobrazowała w miniaturze, co miało się wydarzyć w skali światowej po upływie Czasów Pogan w roku 1914, i co za tym idzie po faktycznym rozpoczęciu się niewidzialnej obecności Jezusa Chrystusa. Dlatego oświadczył on także:

¹³ „Zaraz po udręce owych dni słońce się przyćmi i księżyc nie da swego światła, a gwiazdy będą spadać z nieba i moce niebios zostaną wstrząśnięte. Wówczas pojawi się na niebie znak Syna człowieczego, a wtedy wszystkie plemiona ziemi zaczną się biczować z biadaniem i zobaczą Syna człowieczego przychodzącego na obłoku nieba z mocą oraz wielką chwałą. A on roześle swych aniołów z głośnym trąbieniem i zgromadzą jego wybranych od czterech wiatrów, od jednego krańca niebios aż do drugiego krańca” (Mat. 24:29-31).

14. O jakie przymierze i o jaką ofiarę chodzi w Psalmie 50:5?

¹⁴ Przepowiedziane zgromadzanie „wybranych” podczas zakończenia obecnego systemu rzeczy stanowi spełnienie polecenia Bożego: „Zgromadźcie mi moich lojalnych, którzy wchodzą w moje przymierze nad ofiarą” (Ps. 50:5). Ponieważ to Jehowa nazywa je ‛swoim przymierzem’, więc nie może tu chodzić o oddanie się Bogu, które ma miejsce wtedy, gdy człowiek zostaje chrześcijaninem, i które on sam może wprowadzić w życie przez ofiarowanie siebie. Przymierze między Jehową a „lojalnymi” — to obiecane przez Boga „nowe przymierze” zawarte z domem Izraela duchowego. Ofiarą, na której się opiera to nowe przymierze, jest ofiara okupu złożona przez „Syna człowieczego”, Jezusa Chrystusa (Jer. 31:31-34; Mat. 24:30).

15. Kim są „lojalni”? Czym są obecnie dla świata?

¹⁵ „Lojalni” wchodzący w nowe przymierze stają się Izraelitami duchowymi (Łuk. 22:19, 20). Bóg każe przeprowadzać zgromadzanie, żeby tak pozyskanych mógł wypróbować, a następnie uznać lojalnych, zaś odrzucić tych, którzy nie żyją zgodnie ze swoim twierdzeniem o przynależności do Jego przymierza, nowego przymierza (Ps. 50:16). Już od pierwszej wojny światowej widać wyraźnie, że chrześcijaństwo, chociaż rości sobie takie prawo, nie zasługuje na uznanie Boga Jehowy. Zupełnym przeciwieństwem jest niewielki ostatek szczerze oddanych Bogu i ochrzczonych uczniów Pośrednika nowego przymierza, Jezusa Chrystusa. Dowiedli oni, że naprawdę są Izraelitami duchowymi. I właśnie ci lojalni uczestnicy nowego przymierza są „wybranymi”, których Syn człowieczy gromadzi do siebie za pośrednictwem aniołów. Spełniają warunki nowego przymierza, nazwanego przez Boga „moim przymierzem”. Wskutek aktywnego popierania mesjańskiego Królestwa Bożego stali się dla całego świata „znakiem” (Izaj. 8:18; Hebr. 2:13, 14).

16. (a) Kiedy nastąpiło duchowe przebudzenie ostatka „lojalnych”? (b) Kto jest Oblubieńcem z przypowieści o dziesięciu pannach? Z kogo się składa symboliczna oblubienica?

¹⁶ Na początku okresu „zakończenia systemu rzeczy” ostatek „lojalnych” miał doznać duchowego przebudzenia. Był to ważny szczegół „znaku”, który Jezus przepowiedział w swym wielkim proroctwie. Dla ostatka chwila tego przebudzenia miała być czasem wielkiej radości, przypominającej nastrój pięciu roztropnych, mądrych panien, które o północy zerwało z drzemki wołanie: „Oto oblubieniec, wyjdźcie na spotkanie” (Mat. 25:1-6, Biblia warszawska). To radosne przebudzenie miało miejsce wiosną roku 1919, kiedy namaszczony ostatek począł otrząsać się z następstw ograniczeń i prześladowań, jakie go spotkały na całym świecie w mrocznym okresie pierwszej wojny światowej. Oblubieńcem z przypowieści o dziesięciu pannach jest oczywiście Jezus Chrystus, a symboliczną oblubienicą jest lojalny zbór złożony ze 144 000 członków, którzy mają się z nim połączyć w niebiańskim Królestwie (Obj. 14:1-4). Chronologia biblijna oraz współczesne wydarzenia zgodnie wskazują, że królewski Oblubieniec wszedł do świątyni duchowej na wiosnę roku 1918. Zaczął wtedy budzić ze śmierci wiernych przedstawicieli oblubienicy duchowej i jednoczyć się z nimi w Królestwie niebiańskim. Według Objawienia 19:7 ostatek klasy oblubienicy, zobrazowany przez roztropne panny, wydał okrzyk: „Weselmy się i radujmy się, i oddajmy mu chwałę, gdyż nastało wesele Baranka, i oblubienica jego przygotowała się” (Bw).

17. (a) Jaki powód do radości miała klasa ‛mądrych panien’? (b) Co te panny wzięły ze sobą i co dzięki temu mogły uczynić?

¹⁷ Owszem, dla klasy ‛mądrych panien’ czas duchowego przebudzenia i zrozumienia znaczenia „znaku”, który zaczął się ujawniać w roku 1914, był okazją do wielkiej radości. Doskonale pasowały wtedy do niej następujące słowa: „Szczęśliwi ci, którzy są zaproszeni na wieczerzę weselną Baranka” (Obj. 19:9). W przypowieści Jezusa pięć roztropnych panien zabrało ze sobą zapas oliwy do lamp, żeby mogły je na nowo zapalić i przyłączyć się ze światłem w ręku do rozradowanego orszaku weselnego. Kiedy nadszedł Oblubieniec, „te [panny], które były gotowe, weszły z nim na wesele i zamknięto drzwi” (Mat. 25:1-10, Bw).

18. (a) Co namaszczony ostatek mógł czynić po pierwszej wojnie światowej, mając jeszcze w sobie dosyć oświecającego Słowa Bożego oraz Jego świętego ducha? (b) Co zapowiedziano na pierwszym zjeździe powojennym?

¹⁸ Stosownie do przykładu pięciu rozumnych panien namaszczony ostatek radośnie i serdecznie witał niebiańskiego Oblubieńca, dla którego nadszedł czas zaślubin ze zborem przyrównanym do oblubienicy. Po niepokojących w sensie duchowym przeżyciach z okresu pierwszej wojny światowej chrześcijanie ci jako „naczynia gliniane” mieli w sobie jeszcze dość oświecającego Słowa Bożego i Jego świętego ducha, by wznowić dzieło zapoznawania ludzi z Królestwem Bożym, w którym rządy sprawuje królewski Oblubieniec (2 Kor. 4:7). Toteż w dniach od 1 do 8 września 1919 roku klasa ‛mądrych panien’ przeprowadziła pierwszy międzynarodowy kongres w Cedar Point (stan Ohio, USA). Zapowiedziano wtedy wydawanie nowego czasopisma oprócz Strażnicy. Miało ono otrzymać nazwę Złoty Wiek — w nawiązaniu do ery, jaką odrodzona ludzkość ma przeżywać podczas tysiącletniego panowania Króla i Oblubieńca, Jezusa Chrystusa. Czasopismo to ukazuje się do tej pory, obecnie pod nazwą Przebudźcie się!

19. (a) W jaki sposób klasa ‛mądrych panien’ stała się wybitnym składnikiem ‛znaku obecności’ Jezusa? (b) Kto na ziemi należy teraz do szczęśliwych?

¹⁹ Wkrótce po tym kongresie, to jest 1 października 1919 roku, ukazał się pierwszy numer Złotego Wieku. Lojalna klasa „panien”, wyposażona w to czasopismo oraz inną literaturę wydawaną przez Towarzystwo Strażnica, kontynuowała swoją misję szerzenia światła po całym świecie. Podjęła powojenne dzieło ‛głoszenia dobrej nowiny o Królestwie na świadectwo wszystkim narodom’ przed nadejściem końca doczesnego systemu rzeczy (Mat. 24:14). W ten sposób namaszczony ostatek — klasa ‛mądrych panien’ — stał się zauważalnym składnikiem złożonego „znaku” charakteryzującego zarówno niewidzialną „obecność” już osadzonego na tronie królewskim Jezusa, jak też „zakończenie systemu rzeczy”. Szerzenie światła jest jeszcze jednym ważnym dowodem na to, że po upływie Czasów Pogan w roku 1914 rozpoczął się „czas końca”. Szczęśliwi wszyscy, którzy dostrzegają ten przepowiedziany szczegół „znaku” i w pełni rozumieją jego doniosłe znaczenie!

Jak byś odpowiedział:

• W zakresie czego mieści się dzieło ogłaszania Królestwa?

• Kogo lub co przedstawiają jeźdźcy: na białym koniu? na koniu maści ognistej? na czarnym koniu? na koniu trupio bladym?

• Czego proroczym pierwowzorem stała się klęska narodowa Żydów z roku 70 n.e.?

• Z kogo się składa klasa ‛mądrych panien’? Jakie ma powody do radości?

[Ilustracja na stronie 12]

„Powiedz nam, (...) co będzie znakiem twej obecności”