wdrażać do przestrzegania przykazań Chrystusa. Jak wynika ze sprawozdań biblijnych, w taki właśnie sposób dzieło czynienia uczniów przeprowadzali apostołowie, a fakt ten dowodzi, że ta metoda, a nie pomysły nominalnego chrześcijaństwa, jest postępowaniem godnym polecenia.

30. W połączeniu z jakim dalszym dziełem przepowiedzianym przez Chrystusa miało się odbywać czynienie uczniów? Jak ten fakt potwierdzili Paweł i Barnabasz w Azji Mniejszej?

³⁰ Pozyskiwanie uczniów ma oczywiście odbywać się w połączeniu z innym dziełem, które przepowiedział Jezus Chrystus w proroctwie zanotowanym w Ewangelii według Mateusza 24:14, gdzie czytamy: „Dobra nowina o królestwie będzie głoszona po całej zamieszkanej ziemi na świadectwo wszystkim narodom; a wtedy nadejdzie koniec.” (NW) Niemniej jednak to ogłaszanie albo obwieszczanie Królestwa posiada bardziej charakter działalności publicznej i ma być przeprowadzone „na świadectwo wszystkim narodom”, nie dla nawrócenia tych narodów. O łączności obu gałęzi dzieła upewnia nas sprawozdanie z pracy Pawła i Barnabasza w Azji Mniejszej, w którym czytamy: „Głosili Ewangelię i pozyskali wielu uczniów, po czym wrócili do Listry, do Ikonium i do Antiochii, umacniając dusze uczniów, zachęcając do wytrwania.” — Dzieje 14:21, 22, BT.

31. Czego oprócz głoszenia wymaga działalność czynienia uczniów, tak ze strony pouczającego, jak i samego ucznia?

³¹ Tymczasem czynienie uczniów jest pracą bardziej szczegółową i osobistą w porównaniu z publicznym świadczeniem, które ma na celu obwieszczenie Królestwa. Czynienie uczniów wymaga nauczania po wydaniu najpierw świadectwa. Publiczne świadectwo może być zlekceważone albo odrzucone przez ogół słuchaczy, ale kto się staje uczniem, czyli wychowankiem, ten sobie przyswaja wiadomości przekazywane przez pouczającego, a potem staje się naśladowcą Nauczyciela, Jezusa Chrystusa. Daje się ochrzcić wodą w imię Ojca i Syna oraz ducha świętego, po czym nadal przyjmuje i wprowadza w życie nauki pochodzące od tegoż Nauczyciela.

32. Co wyraźnie wskazuje, czyim uczniem staje się osoba ochrzczona?

³² Żaden wierzący, który dochodzi do chrztu opisaną drogą, nie staje się przez to uczniem jakiegokolwiek zwykłego człowieka w ciele na ziemi. Poddawszy się ochrzczeniu, nie zostaje uczniem nawet tego oddanego Bogu mężczyzny, który go zanurzył w wodzie (1 Kor. 1:12-17). Między innymi zapisek z Dziejów Apostolskich 11:26 wyraźnie ukazuje, że ochrzczeni stają się uczniami Jezusa Chrystusa: „W Antiochii [Syryjskiej] po raz pierwszy nazwano uczniów chrześcijanami [a nie od imienia Pawła na przykład paulinami].” — Kow.

Uczyli się żyć w pokoju

POD koniec października ubiegłego roku odbyło się międzynarodowe zgromadzenie świadków Jehowy w kraju Papuasów. Nie mając możności uzyskania dostatecznej liczby kwater, świadkowie Jehowy zbudowali na czas zgromadzenia własne miasteczko. Zebrało się 1116 osób z licznych szczepów i trzydziestu jeden narodowości. W kraju znanym z rzezi plemiennych to pokojowe zgromadzenie stanowiło wspaniały przykład tego, jak Słowo Boże potrafi zmienić życie ludzi, którzy je sobie biorą do serca.

W październiku poza Papuą odbyły się też Międzynarodowe Zgromadzenia pod hasłem: „Pokój na ziemi” w Korei, Japonii, na Taiwanie, w Hong Kongu, na Filipinach i w Australii; w sumie osiągnięto tam szczytową liczbę 120 403 przybyłych celem wysłuchania, co Biblia mówi o pokoju. Na zgromadzeniach tych wielką radość sprawiło oglądanie jak 5573 osoby dały się ochrzcić na dowód oddania siebie Jehowie Bogu, aby spełniać Jego wolę.