Obfitujcie w nadzieję!

„Bóg, który daje nadzieję, niech wskutek waszej wiary napełni was wszelką radością i pokojem, abyście mocą ducha świętego obfitowali w nadzieję” (Rzym. 15:13).

 1, 2. (a) Jaki powód do ‛obfitowania w nadzieję’ wyłuszczył Paweł? (b) Jak wskazało na tę nadzieję proroctwo Izajasza?

OBFITOWAĆ w nadzieję? Na jakiej podstawie, skoro obecny świat jest pogrążony w mroku, na ulicach panoszy się przestępczość i niemoralność, ponad miliard ludzi głoduje lub nie dojada, a groźba zagłady nuklearnej wisi nad całą ludzkością niczym miecz Damoklesa? Apostoł Paweł bezpośrednio przed sformułowaniem powyższej prośby wyjaśnił, co stanowi taką podstawę, gdy przytoczył następującą wypowiedź proroka Izajasza: „Będzie ten, który powstanie, aby rządzić narodami; na nim narody oprą swoją nadzieję” (Rzym. 15:12).

² Słowa te zaczerpnął z Księgi Izajasza 11:1-10. Czytamy tam o narodach, które będą pokładać nadzieję w Jezusie zobrazowanym przez króla Dawida, syna Jessego. Podobnie ewangelista Mateusz, opisując służbę Jezusa, zacytował proroctwo Izajasza: „Oto mój sługa, którego wybrałem, mój umiłowany, którego moja dusza obdarzyła uznaniem! Na niego chcę włożyć mego ducha, a on wyjaśni narodom, czym jest praworządność. (...) Doprawdy, w jego imieniu narody będą pokładać nadzieję” (Mat. 12:18-21; Izaj. 42:1, 4).

 3, 4. (a) Jakie „imię” ma teraz Jezus? Dlaczego? (b) Jak rozumieć słowa z Księgi Objawienia 19:10, 11?

³ Dlaczego narody mają pokładać nadzieję w imieniu Jezusa? Przede wszystkim z uwagi na to, co ono symbolizuje. Przebywając na ziemi, Jezus wyrobił sobie „imię” człowieka bez skazy, niezłomnie trzymającego się prawości. Ani prześladowanie, ani obelgi, ani tortury nie zdołały go odwieść od lojalnego spełniania woli Bożej aż do śmierci. „Z tego też powodu”, jak pisze Paweł, „Bóg wyniósł go na wyższe stanowisko i łaskawie dał mu imię, które jest nad wszelkie inne imię, tak iż w imię Jezusa powinno się zginać każde kolano tych, co są w niebie, i tych, co na ziemi, i tych, co pod ziemią, a każdy język powinien otwarcie przyznawać, że Jezus Chrystus jest Panem ku chwale Boga Ojca” (Filip. 2:9-11).

⁴ Obecnie z imieniem Jezusa kojarzy się wysokie stanowisko Arcykapłana i Króla, na jakie wyniósł go Jehowa „po prawicy tronu Majestatu w niebie”. Jest zwany „Wiernym i Prawdziwym”, na którego przyjściu koncentruje się całe słowo prorocze, „bo właśnie dawanie świadectwa o Jezusie inspiruje do prorokowania” (Hebr. 8:1; Obj. 19:10, 11).

 5. Dlaczego zwłaszcza dzisiaj powinniśmy ‛obfitować w nadzieję’?

⁵ Dlaczego więc mamy dziś ‛obfitować w nadzieję’? Ponieważ słowo prorocze wyraźnie wskazuje, że niebawem Jezus naprawi wszelkie zło, jakie ściągnął na ludzkość samowolny Adam. „Jak bowiem wskutek nieposłuszeństwa jednego człowieka wielu stało się grzesznikami, tak też wskutek posłuszeństwa jednego wielu stanie się sprawiedliwymi” (Rzym. 5:19). Pełniąc w niebie urząd Arcykapłana Bożego, zastosuje wartość swej doskonałej ofiary człowieczej na rzecz całej posłusznej ludzkości, łącznie z miliardami zmartwychwstałych, i doprowadzi ją z powrotem do doskonałości oraz otworzy przed nią perspektywę szczęśliwego, wiecznego życia na rajskiej ziemi. Będzie „królować, dopóki Bóg nie rzuci mu pod nogi wszystkich nieprzyjaciół. Jako ostatni nieprzyjaciel ma być unicestwiona śmierć”. Wtedy już wszyscy będą się rozkoszować doskonałym życiem w pokojowym Raju (1 Kor. 15:25, 26; Ps. 72:3, 7; Izaj. 33:24).

WYROBIENIE SOBIE SZERSZEGO POGLĄDU

 6. (a) Co jedynie pozwala nam ujrzeć zamierzenie Boże w szerokiej perspektywie? (b) Jaki pożytek możemy z tego odnieść?

⁶ Jedynie z Biblii można się dowiedzieć o prawdziwym sensie życia. Tylko Bóg za pośrednictwem swego Słowa może wyjaśnić, skąd się wzięliśmy, po co tu jesteśmy i co nam przyniesie przyszłość (Izaj. 46:9, 10; 2 Tym. 3:16). Pismo Święte pozwala nam uzyskać szerszy pogląd na urzeczywistnienie się zamierzenia wszechwładnego Pana Jehowy. Informuje, jak można z radością uczestniczyć w wykonywaniu Jego woli, i to przez całą wieczność! (Ps. 37:31, 34).

 7. Co dzieje się w ramach proroczego „znaku” podanego przez Jezusa?

⁷ W znamienny sposób spełnia się dziś proroczy „znak”, o którym Jezus mówił pod koniec swej służby na ziemi. Syn człowieczy zasiada już na swym chwalebnym tronie niebiańskim, sądząc ziemskie narody i oddzielając ludzi, „jak pasterz oddziela owce od kozłów”. Decydującą rolę przy tym podziale odgrywa stosunek ludzi do orędzia Królestwa obwieszczanego przez „braci” Chrystusa, namaszczonych świadków Boga Jehowy, którzy w dalszym ciągu służą Mu tutaj pośród nas (Mat. 24:3-14; 25:31-40, 46). Ale czy to znaczy, że Jezus jest równy Jehowie albo wyższy od Niego?

 8. (a) Dlaczego Jehowa Bóg ustanowił Jezusa swym współkrólem? (b) Jak Jezus dowiedzie, że jest podporządkowany Ojcu?

⁸ Nie, gdyż „głową Chrystusa jest Bóg”, który wciąż pozostaje „Królem wieczności” i suwerennym Władcą całego swego stworzenia (1 Kor. 11:3; 1 Tym. 1:17; Obj. 4:11). Dopiero gdy w ogrodzie Eden podniosła swój wstrętny łeb rebelia, Jehowa oświadczył, że powoła pomocniczego Króla — „nasienie” obietnicy — „aby położyć kres dziełom Diabła” (Rodz. 3:15; 1 Jana 3:8). Kiedy jednak Chrystus oczyści z zarzutów imię i zwierzchnictwo Jehowy oraz wydźwignie ludzkość do stanu doskonałości w przywróconym ziemskim Raju, „przekaże królestwo swemu Bogu i Ojcu”, i sam podporządkuje się Mu jako Syn (1 Kor. 15:24-28).

 9. (a) Jak prorok Izajasz opisuje dostojeństwo Jehowy? (b) Kto według Pisma Świętego pośredniczy w wybawieniu?

⁹ Mówiąc o „Jehowie pełnym majestatu”, prorok Izajasz wyznaje: „Jehowa jest naszym Sędzią, Jehowa naszym Ustawodawcą, Jehowa naszym Królem; On sam nas wybawi”. Wszyscy pragnący żyć muszą uznać tę prawdę, że wybawienie pochodzi od Jehowy za pośrednictwem Jezusa Chrystusa (Izaj. 33:21, 22; 12:2; Dzieje 2:21; 4:12; Rzym. 10:13; Obj. 7:10). Przedstawiwszy Jehowę jako górującego majestatem nad wszystkimi, Izajasz wykazuje następnie, jak i dlaczego Bóg wybawi tych, którzy Go miłują.

„DZIEŃ POMSTY” JEHOWY

10. Jaki wyrok ogłoszono w Księdze Izajasza 34:1-4? Dlaczego?

¹⁰ Narody świata zapisały się w dziejach nader wielką nieudolnością w sprawowaniu władzy, a w dodatku odrzucają sprawiedliwe Królestwo Boga pod rządami Jego Chrystusa. Toteż prorok Izajasz zwraca się do nich takimi słowami: „Przystąpcie, narody, by słuchać! I wy, ludy, natężcie uwagę! Niech słucha ziemia i wszystko, co ją napełnia, świat i wszystko, co na nim wyrasta! Bo Jahwe [Jehowa] kipi gniewem przeciw wszystkim poganom i wrze z oburzenia na wszystkie ich wojska. Przeznaczył je na zagładę, na rzeź je wydał. Zabici ich leżą porzuceni, rozchodzi się zaduch z ich trupów; od krwi ich rozmiękły góry, całe wojsko niebios topnieje. Niebiosa [nieporadne rządy ludzkie] zwijają się jak zwój księgi, wszystkie ich zastępy opadają, jak opada listowie z winnego szczepu i jak opadają liście z drzewa figowego” (Izaj. 34:1-4, Biblia Tysiąclecia, wydanie II).a

11. (a) Co obwieścił Jehowa w Księdze Izajasza 34:5-7 odnośnie do Edomu? (b) Kim byli Edomici i jaki mają współczesny odpowiednik?

¹¹ Jakież to twarde słowa! Ale równie zatrważający jest wyrok samego Jehowy, wydany następnie na ludność Edomu: „Zaiste, mój miecz upoił się na niebie. Oto spadnie na Edom, na lud, który przeznaczyłem na potępienie” (Izaj. 34:5-7, BT). Edomici, wywodzący swój ród od brata Jakuba imieniem Ezaw (z przydomkiem Edom), byli odwiecznymi wrogami narodu izraelskiego, który pochodził właśnie od Jakuba. Mają też swój nowożytny odpowiednik. Kogo mianowicie? A kto w XX wieku przewodzi w szkalowaniu i prześladowaniu duchowego Izraela? Czy nie odstępcze chrześcijaństwo w osobach swego butnego kleru? Duchowni nie tylko udzielili pełnego poparcia obu stronom walczącym w dwóch wojnach światowych stoczonych w bieżącym stuleciu, lecz jeszcze zwiększyli obciążającą ich winę krwi przez podjudzanie świeckich rządów do zakazywania działalności, a nawet zabijania Świadków Jehowy, reprezentujących tu na ziemi niebiańskie Jeruzalem, czyli Syjon.

12. (a) Jak Jehowa weźmie odwet na „Edomie”? (b) W czym Świadkowie Jehowy oddzielili się od religii nominalnego chrześcijaństwa?

¹² W związku z tym prorok Boży oznajmia: „Jehowa (...) ma dzień pomsty, rok odpłaty za prawowanie się o Syjon” (Izaj. 34:8). Co to może oznaczać dla współczesnego „Edomu”? Tylko zgubę, jak o tym mówią kolejne słowa z Księgi Izajasza 34:9-17. Istotnie, w sensie duchowym od powojennego roku 1919 religie nominalnego chrześcijaństwa stały się w oczach Jehowy, wszechwładnego Pana, czymś zupełnie martwym, jakby pustkowiem. Są one główną częścią składową „Babilonu Wielkiego”, ogólnoświatowego imperium religii fałszywej, na którym ciąży wina za przelaną krew i które będąc potępione przez Jehowę doznało od czasu pierwszej wojny światowej sromotnego upadku. Świadkowie Jehowy odłączyli się od duchowo zamarłego dzisiejszego „Edomu”. Nie biorą żadnego udziału w jego ruchach międzywyznaniowych, agitacji politycznej ani sekciarskich kampaniach reklamowych. Już wkrótce, gdy całą ziemię ogarnie „dzień pomsty” Jehowy, ów odstępczy system ulegnie kompletnemu unicestwieniu (Obj. 14:8; 18:2, 4, 24; 19:11-21).

OCHRONA W „RAJU”

13. Jak Izajasz opisuje powrót z nowożytnego „Babilonu”?

¹³ Następnie w rozdziale 35 Izajasz zamieścił nakreślony pięknym językiem poetyckim wyrazisty obraz powrotu ostatka duchowego Izraela z niewoli w „Babilonie Wielkim”; w punkcie kulminacyjnym opis kończy się takimi słowami: „Wykupieni przez Jehowę, właśnie ci powrócą i niewątpliwie przybędą na Syjon z radosnym wołaniem; na głowach ich weselenie się po czas niezmierzony. Porwie ich radosne uniesienie i wesele, a smutek i wzdychanie zmuszone będą umknąć” (werset 10). Naprawdę jest tu mowa o duchowym raju, co przywodzi na myśl wypowiedź z Księgi Izajasza 51:3: „Jehowa bowiem z pewnością pocieszy Syjon. Pocieszy na pewno wszystkie jego miejsca spustoszone, a pustkowie jego uczyni podobnym Edenowi i jego pustynną równinę — jak ogród [według greckiej Septuaginty: paredeison, czyli raj] Jehowy”.

14. (a) Jaki raj opisał apostoł Paweł? (b) Jak przedstawiono ten raj w proroctwie Izajasza 35:1-7 i kto może w nim przebywać?

¹⁴ Namaszczony lud Jehowy rzeczywiście znajduje się dziś w duchowym raju! Jakże trafnie opisano to w Księdze Izajasza 35:1-7! Przedstawioną tam sytuację śmiało można porównać ze słowami Pawła zanotowanymi w Liście 2 do Koryntian 12:3, 4, gdzie apostoł najwyraźniej nawiązuje do pewnego osobistego przeżycia: „Wiem, że ten człowiek — czy to w ciele było, czy poza ciałem, nie wiem, Bóg wie — został uniesiony w zachwyceniu do raju i słyszał niewypowiedziane słowa, których człowiekowi nie godzi się powtarzać” (Nowy Przekład). Dzisiaj wszakże godzi się mówić o duchowym raju, który istnieje wśród członków namaszczonego ostatka i do którego przyszła też ‛wielka rzesza ze wszystkich narodów’! Kwitną w nim wspólnie jako pomyślnie się rozwijająca, ogólnoświatowa społeczność Świadków Jehowy zespolonych więzią miłości oraz jednością celu i działania. Naprawdę jest to duchowy raj!

15. (a) Na co wskazuje Psalm 91, jeśli chodzi o raj duchowy? (b) Jakie zachodzi pytanie co do „wielkiej rzeszy”? Dlaczego?

¹⁵ Dopóki wymienieni Świadkowie Jehowy pielęgnują u siebie ten duchowy raj, nie wyrządzą im szkody pociski miotane w nich przez Szatana (Ps. 91:1-11). Jeżeli zaś chodzi o namaszczony ostatek duchowego Izraela, to obecnie w cudowny sposób spełniają się na nim wspaniałe proroctwa z Księgi Izajasza, dotyczące odrodzenia. Ale liczba tych pomazańców przebywających na ziemi zmalała już do poniżej 10 000 i wynosi mniej niż 0,4 procenta ogółu Świadków Jehowy. W przeważającej większości spośród 46 000 zborów istniejących na świecie nie ma dziś ani jednego Izraelity duchowego. A co w takim razie z liczącą się na miliony „wielką rzeszą”? Razem z namaszczonym ostatkiem korzysta ona z dobrodziejstw duchowego raju. Czyż nie widzimy jednak, iż omawiane proroctwa ukazują zarazem jej wspaniałą nadzieję na literalny, ziemski Raj?

W PERSPEKTYWIE ZIEMIA PEŁNA WSPANIAŁOŚCI

16. (a) Gdzie i w jaki sposób Bóg dowiedzie słuszności swego zamierzenia? (b) Pod jakim zasadniczym warunkiem człowiek będzie mógł żyć w Raju? (c) Dzięki czemu stanie się to znowu możliwe?

¹⁶ Nie zapominajmy o tym, że raj utracony w Edenie znajdował się na ziemi. Toteż właśnie tu na ziemi Jehowa dowiedzie słuszności swego zamierzenia co do tej planety i jej mieszkańców. Zgodnie z pierwotnym planem Bożym zostanie ona przekształcona w powszechny Raj dla rodziny ludzkiej (Rodz. 1:27, 28). Ogród w Edenie nie tylko odznaczał się pięknem starannie urządzonego parku oraz pokojem między ludźmi a zwierzętami. Człowiek uczyniony na obraz Boży był czysty pod względem moralnym i takim miał pozostać, żeby się zaliczać do chwalebnej organizacji Bożej. Jeżeli chciał w dalszym ciągu być doskonały, wolny od chorób, śmierci i wszelkiej skłonności do zła, to musiał okazywać posłuszeństwo swemu Stwórcy. Adam nie dopisał pod tym względem. Aby więc przywrócić ziemski Raj, potrzebne było ponowne wydźwignięcie grzesznego człowieka do stanu doskonałości, co stało się możliwe dzięki ofierze okupu złożonej przez Jezusa (Rzym. 5:12, 18).

17. (a) Dzięki czemu „wielka rzesza” mogła wejść do raju duchowego? (b) Jak według Biblii jej członkowie przygotowują się dziś do życia wiecznego? Gdzie będą się nim rozkoszować?

¹⁷ Dzisiaj ziemia w niczym nie przypomina raju. Niemniej jednak „wielka rzesza” tak zwanych „drugich owiec” wkroczyła do raju duchowego (Obj. 7:9; Jana 10:16). W jaki sposób? Przez oddanie swego życia Jehowie, dostosowanie się do Jego wymagań i przyłączenie do namaszczonego ostatka, który przebywa w duchowym raju od roku 1919. (Porównaj z tym Księgę Ezechiela 38:8-16). Przygotowują się w nim do życia na rajskiej ziemi, jakie nastąpi po udrękach Armagedonu. Odbudowany Raj pozostanie na ziemi już po wieczne czasy, ku chwale Bożej. Prorokował o tym król Dawid, gdy napisał: „Sami potulni posiądą ziemię i naprawdę zachwycać się będą obfitością pokoju”. A Jezus powiedział: „Szczęśliwi łagodnie usposobieni, gdyż odziedziczą ziemię” (Ps. 37:11; Mat. 5:5).

18. Jak w ziemskim Raju uwidoczni się „chwała Jehowy”?

¹⁸ Wszyscy ludzie (w tym również zmartwychwstali), którzy posłusznie skorzystają z okupu złożonego w postaci ofiary Jezusa, dostąpią w ziemskim Raju błogosławieństw podobnych do tych, jakie Izajasz i inni prorocy przepowiadali w odniesieniu do Izraela duchowego. Szczęśliwie więc spełni się wspaniała obietnica dana rozbójnikowi, który przybity do drzewa na górze Kalwarii obok Chrystusa okazał mu współczucie (Łuk. 23:43). Kiedy zakwitnie goły step i pustynia oraz zostaną uzdrowieni ślepi, głusi, chromi i niemi, wtedy naocznie dostrzegalna będzie „chwała Jehowy, splendor naszego Boga”. A gdy pokojowy Raj rozprzestrzeni się na obszar całej ziemi, „nawet lew będzie się karmił słomą, zupełnie jak wół”, co niewątpliwie miało miejsce w ogrodzie Eden i w arce za czasów Noego. Nikt nie będzie „wyrządzać żadnej krzywdy ani powodować szkody” w Raju (Rodz. 1:29, 30; Izaj. 11:6-9; 35:1-7; 65:25).

19. (a) W jaki sposób już teraz spełnia się proroctwo Izajasza 25:6-8? (b) Jak zrealizuje się ono również na tych, którzy będą żyć na ziemi?

¹⁹ Z Księgi Izajasza 25:6-8 wynika, że raj duchowy miał pojawić się wcześniej niż literalny. Wspomniane proroctwo spełnia się dziś symbolicznie w duchowym raju, gdzie członkowie ludu Jehowy zostali wydźwignięci z upadku, żeby cieszyć się obfitą „ucztą”. (Porównaj z tym Księgę Ezechiela 37:1-6). Dzięki wierze, jaką zdobyli, przepełnia ich radość i spokój; obfitują też w nadzieję co do błogosławieństw Królestwa (Rzym. 15:13). Izajasz przepowiedział: „Pan Wszechwładny, Jehowa, bez wątpienia otrze łzy z każdego oblicza”. Słowa te w znamienny sposób spełniły się teraz przed Armagedonem na namaszczonym ostatku, oswobodzonym z „Babilonu Wielkiego”. A w Księdze Objawienia 7:17 zastosowano je do szczęśliwych warunków, w jakich znajduje się dziś „wielka rzesza”. Co więcej, słowa Izajasza są też przytoczone w Objawieniu 21:3, 4 w związku z „nową ziemią”. Czytamy tam: „Oto przybytek Boga jest pośród ludzi (...). I otrze [Bóg] wszelką łzę z ich oczu”. Na „nowej ziemi” ta cudowna obietnica urzeczywistni się w przywróconym Raju, który obejmie całą naszą oczyszczoną planetę.

20. Dlaczego każdy sługa Boży ma obecnie wszelkie powody, by ‛obfitować w nadzieję’?

²⁰ Ostatek pomazańców oraz „wielka rzesza” z pewnością mają wszelkie powody, by ‛obfitować w nadzieję’, skoro na własne oczy oglądają coraz to więcej szczegółów chwalebnie wypełniającego się słowa proroczego. Nadzieja ta nie zawiedzie, ponieważ wszystkie uroczyste obietnice Jehowy w końcu muszą się urzeczywistnić. Bierzmy to za „silną zachętę do uchwycenia dawanej nam nadziei” (Rzym. 15:13; Hebr. 6:18).

[Przypis]

Czy pamiętasz:

● Jakie okoliczności związane z imieniem Jezusa pozwalają nam ‛obfitować w nadzieję’?

● W jakim stosunku do stanowiska Jehowy pozostaje wywyższona pozycja Jezusa?

● Co mówi 34 rozdział Księgi Izajasza o „dniu pomsty” Jehowy?

● Czego dowiadujemy się o „raju” z Księgi Izajasza, rozdział 35 oraz 25:6-8?

[Ilustracja na stronie 24]

Jehowa „ma dzień pomsty”

[Ilustracja na stronie 26]

Duchowy raj chroni nas przed „plagami”, które atakują teraz ludzkość