32, 33. (a) Dlaczego z uwagi na treść Psalmu 46:2, 3 można powiedzieć, że Bóg jest bliżej niż jakikolwiek nieprzyjaciel? (b) W jaki sposób prawdopodobne tło tego psalmu wskazuje, że słudzy Boży nawet w niebezpieczeństwie nigdy nie są sami? (c) Jak można pozyskać w Bogu miejsce ucieczki i schronienia?

³² Będąc wiernym chrześcijaninem pamiętaj zawsze, że nigdy nie jesteś sam. Ponadto nie zapominaj, że Jehowa Bóg jest bliżej niż ktokolwiek z nieprzyjaciół. Toteż jak psalmista się wyraził w Psalmie 46:2, 3, „Bóg jest dla nas ucieczką i mocą: łatwo znaleźć u Niego pomoc w trudnościach. Przeto się nie boimy, choćby waliła się ziemia i góry zapadały w otchłani morza.”

³³ Słowa tego psalmu zdają się odpowiadać krytycznej sytuacji za panowania króla Ezechiasza, kiedy to stołecznemu Jeruzalem zagroziły wojska króla asyryjskiego. Ezechiasz miał wtedy powody, aby poczuć się zupełnie osamotnionym, ale zdawał sobie sprawę, że u Boga „łatwo znaleźć (...) pomoc w trudnościach”. Modlił się więc do Jehowy i miasto zostało wyratowane z udręki (Izaj. 37:14-37). Stąd też prawdziwi chrześcijanie, znalazłszy się w trudnym położeniu, mogą podobnie pamiętać o tym psalmie. Bóg stanie się naszą Ucieczką, jeśli schronimy się pod Jego opiekę, a w tym celu musimy się zawsze trzymać Jego sprawiedliwych zasad. Ufając Mu, trwając wiernie w Jego organizacji, czynimy Jehowę swoją Twierdzą i Schronem. — Prz. 18:10.

34. Co powinniśmy postanowić na przyszłość? Jaki będzie tego wspaniały wynik?

³⁴ Ciągle jeszcze przed nami jest czas wielkiego ucisku, kiedy to na nas, na lud Jehowy, przypuści swój z dawna przepowiedziany atak Gog z Magog, Szatan Diabeł (Ezech. 38:1, 2, 8-12). Nigdy jednak nie jesteśmy zdani tylko sami na siebie, a Jehowa pomoże nam to znieść, w czym nasze ewentualne osadzenie w miejscu odosobnienia bynajmniej Mu nie przeszkodzi. Jesteśmy zdecydowani trwać mocno, bez względu na to, co przyniesie przyszłość. We właściwym czasie Jehowa Bóg przystąpi do energicznej akcji przeciw wszystkim swym nieprzyjaciołom, a wtedy zatryumfujemy, stojąc po stronie Jego Królestwa. Kiedy będzie już po wszystkim i „wielki ucisk” przejdzie do historii, stwierdzimy, że łatwo było u Jehowy znaleźć pomoc w trudnościach, że był naszym bezpiecznym wzniesieniem, niezawodnym miejscem ucieczki i niezmożoną naszą siłą.

Pomoc z góry

„Czuwajcie i módlcie się, abyście nie ulegli pokusie”. — Mat. 26:41.

 1, 2. (a) Jakie wydarzenie mógł mieć na myśli apostoł Piotr, kiedy pisał słowa: ‚Bądźcie czujni ze względu na modlitwy’? (b) Jakiej rady udzielił Jezus trzem apostołom, którzy zaprzestali „czuwać”?

„PRZYBLIŻYŁ się jednak koniec wszystkiego. Bądźcie więc trzeźwego umysłu i czujni ze względu na modlitwy.” Kiedy apostoł Piotr pisał do chrześcijan słowa tej rady, zapewne miał w pamięci noc, w którą Pan Jezus nawoływał jego samego oraz Jakuba i Jana, żeby się modlili. Znajdowali się wówczas w ogrodzie Getsemani. Nadchodziła chwila wydania Jezusa. Jezus powiedział wtedy do nich trzech: „Smutna jest moja dusza aż do śmierci; zostańcie tu i czuwajcie ze Mną”. — 1 Piotra 4:7, NW; Mat. 26:38.

² Następnie Jezus oddalił się nieco, padł na twarz i modlił się do swego niebiańskiego Ojca: „Ojcze mój, jeśli to możliwe, niech Mnie ominie ten kielich. Wszakże nie jak Ja chcę, ale jak Ty.” Powróciwszy do wymienionych trzech uczniów, znalazł ich śpiących. Rzekł wtenczas do Piotra: „Jednej godziny nie mogliście czuwać ze Mną? Czuwajcie i módlcie się, abyście nie ulegli pokusie.” — Mat. 26:39-41.

 3. Jak zachowali się apostołowie pomimo rady Jezusa? Do wypowiedzenia jakiej uwagi skłoniło to Jezusa?

³ Jezus odszedł po raz drugi i modlił się, prosząc Boga, aby się działa Jego wola. Potem wrócił i ponownie znalazł trzech uczniów śpiących, „bo oczy ich były senne”. Po raz trzeci Jezus pozostawił ich, a sam zajął się modlitwą. Podszedłszy znowu do apostołów, powiedział: „Śpicie jeszcze i odpoczywacie? A oto nadeszła godzina i Syn Człowieczy będzie wydany w ręce grzeszników. Wstańcie, chodźmy; oto blisko jest mój zdrajca.” Jeszcze mówił te słowa, kiedy zbliżył się Judasz Iskariota z uzbrojoną zgrają, aby aresztować Jezusa. — Mat. 26:42-47.

MODLITWA WARUNKIEM UNIKNIĘCIA POKUSY

 4. (a) Jakie wyraźne ostrzeżenie otrzymali ci apostołowie, zanim się znaleźli w sytuacji wystawiającej ich na pokusę? (b) Jak wtedy Piotr zareagował na to ostrzeżenie?

⁴ Uczniowie Jezusa wbrew przestrodze swego Mistrza jednak ulegli pokusie! Trzej apostołowie byli pozostawieni na posterunku i oczekiwano od nich, że będą czuwali, tymczasem oni — przybrawszy możliwie wygodną pozycję — zasypiali, gdy Jezus w trzech nawrotach pogrążał się w modlitwie. Prawda, że było już chyba po północy i uczniowie mogli odczuwać naturalną senność, ale przecież Jezus, wiedząc dobrze, że duch jest ochoczy, lecz ciało mdłe, specjalnie polecił im czuwać i się modlić! (Mat. 26:41). Zostali ostrzeżeni w porę, zanim się znaleźli w warunkach wystawiających ich na pokusę, Jezus rzekł bowiem poprzednio: „Wszyscy zwątpicie we Mnie tej nocy, bo jest napisane: ‚Uderzę pasterza, a rozproszą się owce stada’.” (Mat. 26:31). Słowa te uprzedzały ich, że wkrótce ma się spełnić proroctwo Zachariasza 13:7. Piotr jednakże zareagował na przestrogę Jezusa w następujący sposób: „Choćby wszyscy zwątpili w Ciebie, ja nigdy nie zwątpię”. W odpowiedzi usłyszał, że uczyni nawet coś gorszego — trzykrotnie zaprze się Pana Jezusa! — Mat. 26:31-35.

 5. Co uczynili apostołowie w obliczu nadciągającego pokuszenia? Jak powinni byli się wtedy zachować?

⁵ Jezus dawał uczniom wspaniały przykład, jeśli chodzi o czuwanie i pamiętanie o modlitwie. Apostołowie nie zrozumieli jednak, jak miały się urzeczywistnić słowa Jezusa. Cóż więc uczynili? Poddali się senności, zamiast się modlić! Powinni byli się modlić w obliczu zapowiedzianego rozwoju wydarzeń, prosząc o pomoc z góry, lecz oni — jak gdyby nigdy nic — przespali sposobny czas. Nie byli czujni, nie modlili się bezustannie i dlatego sami wystawili się na pokusę.

 6. (a) Na czym polega „próba”, która według słów Jezusa z księgi Apokalipsy 3:10 miała przyjść „na cały obszar zamieszkany”? (b) Jakim ostrzeżeniem są te słowa dla chrześcijan, skoro próba ta jeszcze nie minęła?

⁶ Powyższe przeżycie trzech uczniów przywodzi nam na myśl słowa Jezusa, skierowane do „anioła” zboru w Filadelfii, a zanotowane w księdze Apokalipsy 3:10: „Tyś bowiem zachował nakaz mojej wytrwałości i Ja cię zachowam od godziny próby, która ma przyjść na cały obszar zamieszkany, by wypróbować tych, co mieszkają na ziemi.” Od chwili nastania przepowiedzianego „czasu końca” daje się odczuć wzmożony, niekiedy wprost straszliwy nacisk tak ze strony ludzi, jak i niewidzialnych demonów — nacisk w kierunku materializmu, niewiary oraz nacjonalizmu. Wspomniana próba zmierza do określenia, czy poddany jej człowiek należy do doczesnego niegodziwego systemu rzeczy, czy raczej opowiada się za Królestwem Bożym. Ludzie są dziś wystawieni na ogromną pokusę, by ulec naciskowi świata i jego atrakcji, a wskutek tego stać się cząstką tego systemu rzeczy. Ogólnoświatowa ta próba jest przewidziana na czas stosunkowo