o jednym (Mat. 20:29-34; Marka 10:46; Łuk. 18:35). Ponieważ Jezus bezpośrednio zwracał się w obu wypadkach zwłaszcza do jednej osoby, więc Marek i Łukasz przemilczają obecność jeszcze drugiego opętanego bądź ociemniałego. Skoro sprawozdanie ewangeliczne Mateusza podaje więcej szczegółów, nie można mu jeszcze z tego powodu zarzucać nieścisłości.

Kto niósł pal męki Jezusa? Apostoł Jan pisze o Jezusie: „Niosąc dla siebie pal męki, wyszedł” z Jeruzalem (Jana 19:17, NW). Jednakże Mateusz, Marek i Łukasz podaje: „Wychodząc spotkali pewnego człowieka z Cyreny, imieniem Szymon. Tego przymusili, żeby niósł krzyż [pal męki, NW] Jego” (Mat. 27:32; Marka 15:21; Łuk. 23:26). W gruncie rzeczy Jezus Chrystus niósł osobiście pal swej kaźni, jak to zanotował Jan. Tyle tylko, że Jan w swoim zwięzłym doniesieniu nie zamieścił już tego szczegółu, iż następnie zmuszono Szymona do niesienia owego narzędzia straceń. Zatem i w tej sprawie Ewangelie harmonizują ze sobą.

Jaką śmiercią zginął Judasz Iskariota? Zgodnie z Ewangelią według Mateusza 27:5 Judasz „poszedł się powiesić” (Kow). Natomiast w Dziejach Apostolskich 1:18 powiedziano: „Spadłszy głową na dół, pękł na pół i wypłynęły wszystkie jego wnętrzności”. Wydaje się, że Mateusz donosi o sposobie zamierzonego samobójstwa Judasza, zaś Dzieje Apostolskie opisują końcowy rezultat. Rozpatrując oba te doniesienia razem, widać wyraźnie, że Judasz próbował powiesić się nad jakimś urwiskiem, lecz albo zerwał się sznur, albo pękła gałąź, wskutek czego spadł i roztrzaskał się o niżej leżące skały. Możliwość taka z pewnością jest do przyjęcia, zwłaszcza gdy się uwzględni topografię okolic Jeruzalem.

JEST BOŻYM SŁOWEM PRAWDY

Po zbadaniu tych zaledwie kilku spośród wielu przykładów ukazujących wewnętrzną harmonię Pisma Świętego zgodzisz się niewątpliwie z psalmistą, który powiedział do Boga: „Prawda jest treścią słowa twego” (Ps. 119:160, NP). Podobnie chrześcijanie z pierwszego stulecia, mieszkający w Tesalonice, przyjęli „słowo Boże” z docenianiem. Apostoł Paweł napisał: „Dlatego nieustannie dziękujemy Bogu, bo gdy przyjęliście słowo Boże, usłyszane od nas, przyjęliście je nie jako słowo ludzkie, ale — jak jest naprawdę — jako słowo Boga, który działa w was wierzących”. — 1 Tes. 2:13.

Podobnie dzisiaj chrześcijańscy świadkowie Boga Jehowy uważają całe Pismo Święte za Słowo prawdy Bożej (2 Tym. 3:16, 17). Pilnie je czytają i studiują, aby potrafili prowadzić rozmowy biblijne i dzielić się z innymi jego zbawczym orędziem. Właściwe zrozumienie czysto biblijnych nauk uwalnia człowieka od przesądów i religii fałszywej (Jana 8:32; Apok. 18:4). Stosowanie praw i zasad moralnych wyłuszczonych w Piśmie Świętym prowadzi już teraz do życia dającego radość i zadowolenie, z perspektywą życia wiecznego w nowym porządku rzeczy, jaki obiecał ustanowić Bóg. Tak więc uchwyć się i ‛mocno trzymaj Słowa Życia’ zawartego w Biblii, wskutek czego cieszyć się będziesz drogocenną więzią z Jehową Bogiem, największym Przyjacielem ludzkości. — Filip. 2:14-16.

‛Soki żywota’

Kiedy pewnego razu król Dawid zaniedbał wyznanie Bogu swoich grzechów, na duchu i ciele zaczął odczuwać przykre następstwa. „Soki mojego żywota wysychały”, powiedział Dawid, „jak (...) w czas letniego żaru” (Ps. 32:4, Brandstaetter). Podczas suszy letniej drzewo traci znaczne ilości wilgoci. Usiłowania Dawida, aby stłumić obciążone winą sumienie, oraz wynikające stąd cierpienia wyczerpały go do tego stopnia, że poczuł się zupełnie pozbawiony energii życiowej. — Ps. 32:3.