Czy twoje niemowlę powinno być ochrzczone?

Czy chrzest zmywa grzech? Dlaczego Jezus przyjął chrzest?

KAŻDY, kto kiedykolwiek myślał o swoim własnym chrzcie lub o chrzcie swego dziecka, powinien być tą sprawą żywo zainteresowany. Nie ulega wątpliwości, że jednym z wymagań stawianych chrześcijanom jest chrzest. Sam Jezus Chrystus został ochrzczony w Jordanie. Ale jak należy się zapatrywać w oparciu o Biblię na chrzest niemowląt, dokonywany zwykle za pomocą kilku kropel wody? Czy niemowlę, które umiera nie ochrzczone, podpada na drugim świecie pod tak zwane „wieczne potępienie”? Czy istnieje jakaś nadzieja dla nieochrzczonych niemowląt, które umarły?

Nie wiadomo dokładnie, od kiedy zaczęto chrzcić dzieci, ale z całą pewnością ten zwyczaj pojawił się po śmierci apostołów Jezusa Chrystusa. The Encyclopaedia Britannica podaje następujące wyjaśnienie: „W całym początkowym okresie znany był tylko chrzest dorosłych, którzy zgodnie z własną wolą przyłączyli się do gminy chrześcijańskiej. Chrzest niemowląt zdarzał się sporadycznie mniej więcej pod koniec drugiego stulecia i praktykowano go też podczas następnych stuleci, ale tylko w wyjątkowych wypadkach.” — Tom 3, strona 84.

To samo źródło podaje, że dopiero niemal czterysta lat po czasie, w którym żył Jezus Chrystus, chrzest niemowląt zajął niezwykle ważne miejsce, i to w znacznej mierze pod wpływem Augustyna. „Teoretykiem chrztu, który wywarł największy wpływ na następne stulecia, był św Augustyn.” W co on wierzył? „Niemowlęta umierające bez chrztu zostają na skutek grzechu pierworodnego wykluczone z Królestwa niebiańskiego i żyją na drugim świecie w swego rodzaju wiecznym potępieniu, choćby nawet najłagodniejszym. Chrzest oddziałowuje na grzech pierworodny w tym sensie, że pozbawia go cech winy.”

Ale co można powiedzieć na temat poglądu, jakoby chrzest niemowląt został zapoczątkowany przez apostołów? Historyk religijny Neander pisze o chrześcijanach z pierwszego stulecia co następuje: „Wiara i chrzest były zawasze ze sobą związane i dlatego chrztu dokonywano najprawdopodobniej tylko w takich przypadkach, w których obie te rzeczy mogły się ze sobą zbiegać, a zwyczaj chrzczenia niemowląt był w tym czasie nieznany. (...) Fakt, że aż do czasów Ireneusza [z pewnością co najmniej, ale nie wcześniej] brak jakichkolwiek śladów chrztu niemowląt i że po raz pierwszy zaczęto go uznawać za tradycję apostolską w trzecim stuleciu, świadczy raczej przeciw przypuszczeniu, że został zapoczątkowany przez apostołów.” — Planting and Training of the Christian Church.

BRAK PRECEDENSU BIBLIJNEGO

Ponadto badacz dziejów chrztu, opat Jules Corblet pisze: „Krótko mówiąc, nie znajdujemy w Piśmie Świętym żadnego oczywistego faktu, żadnego wyraźnego tekstu, na podstawie którego można by ponad wszelką wątpliwość wykazać, że w czasach apostolskich chrzczono niemowlęta.”a

Z tych różnych faktów historycznych musimy wysnuć następujący wniosek: Pierwsi chrześcijanie nie chrzcili niemowląt. A więc co doprowadziło do przyjęcia tego zwyczaju? Przede wszystkim pogląd, że chrzest jest sakramentem powodującym zmycie grzechów.

Czy w Biblii nie ma mowy o chrzcie na rzecz odpuszczania grzechów? Tak, i to zarówno w odniesieniu do chrztu dokonywanego przez Jana Chrzciciela, jak i chrztu dokonywanego w imieniu Jezusa Chrystusa. Rozpatrzmy najpierw chrzest Jana. Jan chrzcił „tych, którzy okazywali skruchę na rzecz odpuszczenia grzechów. (...) oni byli ochrzczeni przez niego w rzece Jordanie, otwarcie wyznając swe grzechy.” (Marka 1:4, 5, NW) To nie znaczy, że sam chrzest zmywał grzechy. Według różnych nowoczesnych przekładów w Dziejach Apostolskich 19:4 powiedziano: „Jan chrzcił chrztem ludzi okazujących skruchę.” (NW) „Chrzest Jana był chrztem na znak skruchy.” (NT) „Jan chrzcił chrztem, który był wyrazem skruchy.” (Williams) A zatem chrzest Jana był znakiem, czyli symbolem skruchy, którą rodowici Żydzi okazywali za swe grzechy przeciw przymierzu Prawa. Chrzest Jana przygotowywał więc okazujących skruchę ludzi na przyjście Mesjasza. Nadto chrzest Jana nie polegał na kropieniu, lecz na zanurzeniu w wodzie. „Jan także chrzcił w Enon, w pobliżu Salim, bo było tam wiele wody.” (Jana 3:23, Kow) Aby okazać skruchę za grzechy, trzeba było osiągnąć wiek, w którym można rozumieć znaczenie skruchy. Dlatego Jan nie chrzcił niemowląt.

Czy po ustanowieniu chrztu chrześcijańskiego rzecz uległa zmianie, tak iż odtąd należało chrzcić niemowlęta? Chcąc odpowiedzieć na to pytanie musimy zapytać: W jaki sposób został ochrzczony Jezus? Dlaczego Jezus został ochrzczony?

SYMBOL ODDANIA

Syn Boży udał się do Jana Chrzciciela i ku zdziwieniu Jana poprosił, aby go ochrzcił. Jan nie rozumiał, dlaczego Jezus miałby być ochrzczony i powiedział: „To ja potrzebuję być ochrzczony przez ciebie, a ty przychodzisz do mnie?” (Mat. 3:14, NW) Jezus stanowczo obstawał przy swej prośbie, i Jan usłuchał, zanurzając Jezusa w wodzie, tak jak zanurzał innych. Jezus nie został tylko pokropiony, lecz był w wodzie. „Jezus natychmiast wyszedł z wody.” — Mat. 3:16, NW.

Dlaczego Jezus przyjął chrzest? Nie mógł tego zrobić w celu usunięcia grzechów lub na znak skruchy za grzechy, ponieważ był ‚niewinny, nieskalany, odłączony od grzeszników’. Również „grzechu nie popełnił, i nie znaleziono zdrady [fałszu, NW] w ustach jego”. Człowiek doskonały — a jednak Jezus został ochrzczony! — Hebr. 7:26; 1 Piotra 2:22, NT.

Bezgrzeszny człowiek, Jezus, przyjął chrzest ze względu na swe pragnienie spełniania woli swego Ojca. Wyjaśniając to, apostoł Paweł zastosowuje do Jezusa Chrystusa Psalm 40:7-9: „Oto przyszedłem (w zwoju księgi napisano o mnie), aby czynić twoją wolę, o Boże.” (Hebr. 10:4-7, NW) Jezus został ochrzczony, ponieważ chciał usymbolizować swe oddanie się na spełnianie woli Jehowy, i dowiódł, że oddał się Bogu, porzucając pracę cieśli i rozpoczynając służbę kaznodziejską. Jezus dokonał tego aktu oddania się jako dorosły mężczyzna. „Jezus był ochrzczony (...) Sam zaś Jezus, gdy rozpoczynał (działalność publiczną), miał lat około trzydziestu.” — Łuk. 3:21, 23, Dą.

Chrześcijański chrzest w obecnych czasach powieleń być dokonywany na wzór przykładu, który dał Jezus Chrystus. A więc znaczenie chrztu Jezusa wiąże się z chrztem jego obecnych naśladowców. Chrzest chrześcijański jest symbolem tego, że ktoś oddaje swe życie Bogu i ślubuje, jak Jezus: ‚Przyszedłem, aby czynić twoją wolę, o Boże’.

Ci, którzy wierzą, że chrzest wodny zmywa grzechy, przytaczają często na poparcie swego twierdzenia Dzieje Apostolskie 2:38. Ten tekst zawiera następujące słowa apostoła Piotra: „Pokutujcie [okażcie skruchę, NW], a ochrzcij się każdy z was w imieniu Jezusa Chrystusa na odpuszczenie grzechów.” W tym wypadku Piotr mówił w dniu Pięćdziesiątnicy do ludzi, którzy zgrzeszyli przeciw Jezusowi. W jaki sposób mogli dostąpić przebaczenia? Musieli okazać skruchę oraz uznać Jezusa i jego oczyszczającą krew, dając temu wyraz przez przyjęcie chrztu w imieniu Jezusa. To nie sama woda chrztu miała zmyć ich grzechy; gdyby tak było, wtedy po każdym nowym grzechu musieliby się ponownie chrzcić. W Dziejach Apostolskich 22:16 (NW) znajdujemy wyjaśnienie: „A teraz, dlaczego zwlekasz? Wstań, przyjmij chrzest i zmyj swe grzechy przez wzywanie jego imienia.” W jaki sposób zmywa się grzechy? Nie samą wodą, lecz przez „wzywanie jego imienia”.

A więc chrzest wodny jest dla chrześcijan symbolem okazania skruchy za grzechy i uznania Jezusa oraz oddania swego życia na wierne spełnianie woli Jehowy, jak to zrobił Jezus.

WYMAGANA WIARA I WIEDZA

Jezus nakazał: „Idźcie przeto i czyńcie uczniów z ludzi wszystkich narodów, chrzcząc ich w imię Ojca i Syna, i ducha świętego, ucząc ich przestrzegać wszystkiego, co wam przykazałem.” — Mat. 28:19, 20, NW.

Czy określenie „ludzie wszystkich narodów” obejmuje niemowlęta? Oczywiście że nie, gdyż to zmieniłoby znaczenie chrztu ustanowionego przez Jezusa! Niemowlęta nie mogą osobiście oddać się Bogu w oparciu o wiarę i wiedzę. Nadto chrzest nie usuwa niczyich grzechów. Apostoł napisał: „Bez przelania krwi nie ma przebaczenia.” (Hebr. 9:22, NW) To Chrystusowa ofiara okupu i okazana przez chrześcijanina skrucha oraz uznanie tego okupu, potwierdzone przez zmianę trybu życia, umożliwia takie przebaczenie. Ponadto apostoł wyjaśnia: „Każdy bowiem, kto wzywa imienia Pańskiego [Jehowy, NW], zbawiony będzie. Jakże tedy wzywać będą tego, w którego nie uwierzyli? jakże uwierzą w tego, o którym nie słyszeli? jakże usłyszą bez opowiadającego?” (Rzym. 10:13, 14, NT) Nie, wyrażenie „ludzie z wszystkich narodów”, którzy mają być chrzczeni, nie obejmuje niemowląt; one muszą najpierw dorosnąć, żeby mogły zrozumieć wartość ofiary okupu Jezusa i uwierzyć w niego, gdy usłyszą o Mesjaszu.

Jedną z przyczyn niewłaściwego rozumienia chrztu chrześcijanina jest wiara, że „woda”, o której Jezus powiedział w Jana 3:5 (NT), jest wodą chrztu. Jezus powiedział: „Jeśli się kto nie narodzi z wody i z Ducha, nie może wejść do królestwa Bożego.” Ci, którzy czytają dalej, mogą stwierdzić, że ta woda nie jest wodą chrztu. O tej wodzie wspomniano w Jana 4:14 jak również w Objawieniu 22:1, 17 (NW) jako o „wodzie życia”. W żadnym z tych przykładów nie chodzi o wodę chrztu, lecz o coś, co się pije w sensie symbolicznym. Zamiast być wodą chrztu jest ona wodą prawdy, czyli orzeźwiającą, życiodajną, oczyszczającą znajomością Słowa Bożego. Ta woda prawdy przekształca usposobienie człowieka i otwiera drogę do życia wiecznego.

Szukaj do woli w Piśmie świętym, a jednak nie znajdziesz choćby jednego przykładu na chrzest noworodka! Zwolennicy chrztu niemowląt starają się bronić tej nauki mówiąc, że za czasów apostolskich całe rodziny przyjmowały chrystianizm i były chrzczone. Ale gdyby do tych rodzin należały maleńkie dzieci, to czy apostołowie omieszkaliby na to wskazać, nie mówiąc już o tym, że mieli wspaniałą okazję do podkreślenia ważności takiej nauki.

DZIECI ŚWIĘTE BEZ CHRZTU

Ale co się dzieje, gdy niemowlę umiera zanim może dorosnąć i poznać drogę Bożą, która wiedzie do zbawienia? Odpowiadając na to pytanie Pismo Święte rzuca światło na bardzo ważny powód, dla którego chrzest niemowląt jest niepotrzebny. Bóg uważa niemowlę za „święte” ze względu na jego wierzących, chrześcijańskich rodziców. A jak się rzecz ma, gdy tylko jedno z rodziców jest wierzące? Apostoł Paweł oświadcza: „Niewierzący mąż jest uświęcony w stosunku do swej żony, a niewierząca żona jest uświęcona w stosunku do brata; inaczej wasze dzieci byłyby w rzeczywistości nieczyste, ale teraz są święte.” (1 Kor. 7:14, NW) A więc niemowlęta nie stają się „świętymi” w oczach Bożych przez ceremonię pokropienia, ale ze względu na to, że mają wierzącego ojca lub wierzącą matkę.

Zamiast się troszczyć o chrzest swego niemowlęcia, rodzice chrześcijańscy powinni usłuchać rady inspirowanego Pisma Świętego i wychowywać swe dziecko „w karności i autorytatywnej radzie Jehowy”. (Efez. 6:4, NW) Pouczaj swe dziecko o woli i przykazaniach Jehowy Boga. Rób to, co mówi inspirowana przypowieść: „Ćwicz młodego według potrzeby drogi jego; bo gdy się zestarzeje, nie odstąpi od niej.” (Przyp. 22:6) Jeśli rodzice starannie uczą swe dzieci prawdy Bożej, to gdy one dorosną, będą w stanie podjąć osobistą decyzję oddania swego życia Bogu. Po podjęciu tej decyzji usymbolizują na wzór Jezusa swe oddanie się Bogu przez zanurzenie w wodzie. Dotrzymując wierności temu oddaniu, okażą, że są godne życia wiecznego na ziemi pod panowaniem Królestwa niebiańskiego.

A co się stanie, jeśli dziecko umrze przed osiągnięciem dostatecznego wieku, w którym mogłoby osobiście oddać się Bogu? Ponieważ Bóg uważa dzieci wierzących rodziców za „święte”, to możemy być pewni, że każde dziecko takich wiernych rodziców, które umiera, na pewno zostanie wskrzeszone z martwych. Rodzice, którzy słuchają Jezusa i naśladują jego przykład, nigdy się nie zawiodą. Nawet złoczyńca, który poniósł śmierć na palu obok Jezusa, otrzymał obietnicę zmartwychwstania i sposobność osiągnięcia życia wiecznego w sprawiedliwym nowym świecie. Jezus powiedział: „Będziesz ze mną w raju.” (Łuk. 23:43, NW) Jeśli ten złoczyńca, który do owej chwili nie był ochrzczony, będzie żył, gdy raj zostanie przywrócony na ziemi, to na pewno dzieci wierzących rodziców, którzy naśladują przykład Jezusa zamiast chrzcić je jako niemowlęta, będą się cieszyć podobnym błogosławieństwem.

Dla prawdziwych chrześcijan słowa i przykład Jezusa Chrystusa cieszą się o wiele większym autorytetem niż tradycje ludzkie. Prawdziwi chrześcijanie ściśle naśladują przykład Chrystusa. Studium Pisma Świętego dostarcza im niezbite dowody na to, że (1) żadne niemowlę nie było ochrzczone przez chrześcijan żyjących w pierwszym wieku; (2) chrześcijański chrzest nie ma na celu zmycia grzechów, lecz jest symbolem osobistego oddania się Bogu, i (3) nieochrzczone dzieci wierzących rodziców są uważane przez Boga za „święte”.

Nie potrzeba więc i nie powinno się chrzcić niemowląt. Chrzest jest ceremonią wskazującą na osobiste zobowiązanie, którego nie może nikt inny podjąć za ciebie i którego na pewno nie może podjąć niemowlę niesione na rękach. Biblijna nauka o chrzcie wodnym, a więc o jedynym chrzcie wodnym, który Bóg rzeczywiście uznaje, pozostaje obecnie taką samą, jaką była wtedy, gdy Jezus ją zapoczątkował.

[Przypis]