drzewie oliwnym, zarówno dla symbolicznych gałęzi (namaszczonych chrześcijan), jak i dla innych, którzy teraz dostępują błogosławieństwa za pośrednictwem nasienia wyłonionego przez drzewo przymierza Abrahamowego? Sprawy te będą omówione w następnym artykule.

Zjednoczeni w wydawaniu owocu

„Obfity owoc wydajecie i okazujecie się moimi uczniami” (Jana 15:8).

 1. Jak Biblia pokazuje, że Jehowa ceni wartość drzew owocowych?

„SPRAWIŁ Jehowa Bóg, że wyrosło z gruntu wszelkie drzewo ponętne dla wzroku i dobre na pokarm” (Rodz. 2:9). W starożytnym Izraelu świeżo zasadzone drzewa owocowe przez trzy lata rosły sobie spokojnie, a właścicielowi dla żadnych celów nie wolno było zbierać z nich owoców. Nawet plony z czwartego roku miały być „poświęcone jako dar radosny dla Jahwe”. Dopiero w piątym roku właściciel mógł zużytkować zebrane owoce według swego upodobania, po złożeniu pierwocin w ofierze dla Jehowy (Kapł. 19:23-25; Powt. Pr. 26:1-10; Neh. 10:36-38, Biblia Tysiąclecia). Prawo Mojżeszowe nakazywało szczególnie chronić drzewa owocowe nawet podczas wojny (Powt. Pr. 20:19, 20).

BEZPŁODNE DRZEWA ŚCINANE

 2, 3. Jakie szczegóły poruszył Jezus w przypowieści o bezpłodnym drzewie figowym?

² Z poprzedniego artykułu dowiedzieliśmy się, że liczne naturalne gałęzie symbolicznego drzewa oliwnego podlegały usunięciu, a na ich miejsce wszczepiono pędy wzięte z oliwki dzikiej (List do Rzymian, rozdział 11). W tym porównaniu odcięte gałęzie obrazują niewiernych Żydów, którzy nie chcieli uznać pnia oliwnego, czyli głównego Nasienia, Mesjasza Jezusa. W innej przypowieści Jezus przyrównał naród żydowski do całego drzewa — nie oliwki jednak, lecz do drzewa figowego.

³ Była jesień roku 32 n.e., gdy Jezus rzekł: „Pewien człowiek miał drzewo figowe zasadzone w swojej winnicy; przyszedł i szukał na nim owoców, ale nie znalazł. Rzekł więc do ogrodnika: ‛Oto już trzy lata, odkąd przychodzę i szukam owocu na tym drzewie figowym, a nie znajduję. Wytnij je: po co jeszcze ziemię wyjaławia?’ Lecz on mu odpowiedział: ‛Panie, jeszcze na ten rok je pozostaw; ja okopię je i obłożę nawozem; może wyda owoc. A jeśli nie, w przyszłości możesz je wyciąć’” (Łuk. 13:6-9, BT).

 4. Jak Jezus udowodnił, że był pilnym „ogrodnikiem”?

⁴ W tym czasie, gdy Jezus tak mówił o drzewie figowym, sam jako „ogrodnik” już od trzech lat pracował nad rozbudzeniem wiary u Żydów. Jednakże mimo wielu korzyści, jakie odnosili z Przymierza Abrahamowego i Przymierza Prawa, jedynie mały ostatek tego narodu przyjął Mesjasza z uznaniem (Rzym. 9:4, 5, 27). W czwartym roku swojej służby publicznej Jezus wzmógł jeszcze wysiłki, w sensie symbolicznym okopując i nawożąc żydowskie „drzewo figowe”; gorliwie przecież głosił i nauczał w Judei, Perei, a na koniec w samym Jeruzalem i jego okolicach (Ewangelia według Łukasza, rozdziały od 10 do 19).