-
Wiara AbrahamaStrażnica — 1963 | nr 7
-
-
poszedł do ziemi Chanaan, nie był jeszcze w podeszłym wieku, bowiem miał wówczas siedemdziesiąt pięć lat, lecz w posłuszeństwie do rozkazu Jehowy kontynuował on wędrówkę po Palestynie jako obcokrajowiec i przejściowy mieszkaniec przez sto lat! — 1 Mojż. 12:1-4; 13:2; 25:7.
Dlatego mieć dziś wiarę Abrahama, znaczy stawiać wolę Bożą przed osobistymi korzyściami, ponad względami materialnymi. Każdy, kto w swym życiu sprawy Boże stawia na pierwszym miejscu, ma taką właśnie wiarę, a czynią tak dziś ci chrześcijańscy kaznodzieje, którzy służą jako misjonarze w dalekich krajach, albo ci, którzy podobnie jak Abraham opuścili swe rodzinne posiadłości, aby służyć tam, gdzie jest największa potrzeba chrześcijańskich kaznodziei.
Już samo postępowanie Abrahama ze swym bratankiem Lotem daje świadectwo jego wiary, wiary w opatrzność Bożą. Abraham chętnie pozwolił Lotowi wybrać najlepszą ziemię dla swych stad, a sam zadowolił się tym, co zostało. Niezaprzeczalnie w tym szlachetnym geście przejawiała się jego niezłomna wiara w Jehowę Boga, że On dostarczy wszystkiego, co Abraham będzie potrzebował. Tak, w jakiej mierze ma człowiek wiarę w Boga może on sobie pozwolić na uszczęśliwiające dawanie odpowiednio do swych możliwości. — 1 Mojż. 13:5-12; Dzieje 20:35.
Inny wypadek, który jest również przykładem wiary, odnosi się do czasu gdy Jehowa powiadomił Abrahama o swym zamiarze zniszczenia Sodomy i Gomory. Wiara w sprawiedliwość Jehowy sprawiła, że Abraham wniósł skargę: „Izali sędzia wszystkiej ziemi nie uczyni sprawiedliwości?” W rzeczywistości on nawet kontynuował sprzeczkę z Jehową. Kiedy Bóg powiedział: „Jeśli znajdę w Sodomie pięćdziesięciu sprawiedliwych odpuszczę wszystkiemu miejscu ich.” Abraham zdobył się na odwagę, żeby zapytać: ‚gdyby zabrakło pięciu’? Albo gdyby tam było tylko czterdziestu?, lub trzydziestu?, albo dwudziestu? A przypuśćmy, że jest tam tylko dziesięciu? Wielka wiara w sprawiedliwość Jehowy Boga sprawiła, że Abraham mówił do Niego w ten sposób! — 1 Mojż. 18:23-33.
Czego mogą się nauczyć chrześcijanie z tego przykładu wiary? Pewnej lekcji, której udzielił Jezus przy pomocy ilustracji o natrętnej wdowie, mianowicie, że powinniśmy mieć wiarę w sprawiedliwość Bożą i miłosierdzie oraz nie zniechęcać się łatwo, ale trwać przy swych modlitwach do Niego. — Łuk. 18:1-8.
Nie ulega wątpliwości, Abraham dał najbardziej uderzający przykład wiary wtedy, gdy usłuchał Bożego nakazu: „Weźmij teraz syna twego, jedynego twego, którego miłujesz, Izaaka, a (...) ofiaruj [go] na ofiarę paloną.” Z jakimż ciężkim sercem Abraham musiał wziąć swego syna Izaaka, za którym tak długo tęsknił i którego tyle lat oczekiwał, i wyruszyć w podróż? Z jakim drżeniem serca musiał wiązać Izaaka i kłaść go na ołtarzu? Czy jego oczy napełniły się łzami, gdy brał nóż, aby zabić syna jako ofiarę dla Jehowy? Co do tego nie ma żadnej wątpliwości. A pomimo to posuwał się naprzód, nie spodziewając się bynajmniej, że Bóg powstrzyma go w składaniu ofiary, ale miał wiarę, że „Bóg może wskrzesić Izaaka ze śmierci”. — 1 Mojż. 22:1-14; Hebr. 11:17-19.
Bóg nie wymaga dziś od swych sług, żeby literalnie ofiarowali swych synów na ołtarzu z kamienia. Ale często Jego wolą dla nich może być, aby dla Jego sprawy wyrzekli się czegoś, co być może jest dla nich tak drogie jak jedyny syn, w rzeczywistości tym czymś może być właśnie jedyny syn. Biblia pokazuje, że Bóg obficie wynagrodził Abrahama za jego wyraz wiary. Tak też On wynagrodzi obficie wszystkich, którzy postępują za przykładem Abrahama, zgodnie z zasadą, którą Jezus wypowiedział: „Zaprawdę powiadam wam, nie masz nikogo, kto by opuścił” wszystko, „dla mnie i dla Ewangelii, żeby nie miał otrzymać stokroć więcej teraz (...) a życia wiecznego w przyszłości.” A zatem bądźcie mądrzy, miejcie wiarę Abrahama. Pokładajcie wiarę w Bogu i w Jego Słowie, i okazujcie ją przez swe uczynki. — Marka 10:29, 30; NDą.
-
-
Pytania czytelnikówStrażnica — 1963 | nr 7
-
-
Pytania czytelników
● Niektórzy wyrażają pogląd, że przyjście Armagedonu może być przyśpieszone przez gorliwsze angażowanie się ludu Jehowy w pracy świadczenia, ponieważ wszystkie „drugie owce” mają być zgromadzone przed jego rozpoczęciem. Czy takie zrozumienie jest właściwe?
Odnośnie do początku Armagedonu Jezus powiedział: „O owym dniu i godzinie nikt nie wie, ani aniołowie niebios, ani Syn, tylko Ojciec. Bo jakie były dni Noego, taka też będzie obecność Syna człowieczego.” Z tego możemy wnioskować, że Jehowa ma dokładnie wyznaczony czas dla rozpoczęcia Armagedonu, i że to nie nastąpi w wyniku ludzkiej działalności. — Mateusza 24:36, 37, NW.
Obecnie lud Jehowy znajduje się w podobnym położeniu, w jakim znajdował się Ezechiel. Właśnie jak Jehowa ostrzegł Ezechiela, że on będzie odpowiedzialny za zniszczenie niegodziwych, gdyby omieszkał ich ostrzec, tak samo lud Jehowy dziś nie będzie wolny od krwi wszystkich ludzi, jeżeli zaniedba ostrzec niegodziwych. Jednak gdyby Armagedon miał nadejść dopiero wtedy, gdy wszyscy będą ostrzeżeni, wówczas niepowodzenie w odpowiedzialności przyjętej przez lud Jehowy spowodowałoby jedynie odłożenie Armagedonu. — Ezech. 3:16-21.
W przeszłych czasach niektórzy objaśniali słowa z 2 Piotra 3:12 (Ar, uw.mar.): „Oczekując i przyśpieszając przyjście dnia Bożego”, iż oznaczają, że dzień Boży, tu odnoszący się do Armagedonu może być przyśpieszony. Tak jednak nie jest. Przekład Nowego Świata oddaje poprawnie tą myśl: „Oczekując i pamiętając dokładnie o obecności dnia Jehowy, w którym niebiosa płonąc rozpuszczą się, a żywioły od wielkiego gorąca stopnieją!” Jest jednak pewien sens, iż o ludzie Bożym można powiedzieć, że przyśpiesza dzień Boży, a mianowicie przez głoszenie o Jego bliskości, wpływając na ludzi, aby uświadomili sobie, że on jest bliższy niż myślą!
● Czy Szatan i jego demony mogą czytać w naszych umysłach?
Nie ma w Piśmie Świętym nic, co wskazywałoby na to, że Szatan i jego demony mogą czytać w naszych umysłach albo myślach. Z Pisma Świętego raczej wynika, że tylko Bóg mógł czytać w umyśle człowieka: „Bo człowiek patrzy na to, co jest przed oczyma, ale Pan [Jehowa, NW] patrzy na serca.” Ponadto jesteśmy poinformowani odnośnie do Boga: „Żadne stworzenie nie ukryje się przed obliczem jego; lecz wszystko jest odkryte i jawne przed oczyma tego, z którym mamy sprawę.” — 1 Sam. 16:7; Hebr. 4:13, NDą.
Jednak demony prawdopodobnie mogą ze względu na swą wyższą inteligencję i lepsze zdolności obserwacji spostrzec, co się znajdują w umyśle człowieka, po jego uczynkach i po wyrazie twarzy. W ten sposób, kiedy człowiek postępuje wbrew Mateusza 5:28, może to być widoczne na jego twarzy, wobec czego oni mogą powiedzieć co się dzieje w jego umyśle, chociażby nawet nie byli zdolni w nim czytać. W takim wypadku oni mogą wykorzystać słabości, które człowiek uzewnętrznia i kusić go do grzechu.
To podkreśla ważność właściwego rozmyślania i zależność od Jehowy. Kiedy niewłaściwe myśli wnikają do umysłu powinny być odrazu odrzucone; one nie powinny być przyjmowane, gdyż otwierają drogę dla grzechu. (Jak. 1:14, 15) Raczej przez modlitwę i rozmyślanie o Jego Słowie trzeba zbliżyć się do Boga, bowiem przez to można uzyskać ochronę przed niewłaściwymi pragnieniami i przed pokuszeniami Diabła oraz jego demonów. — Jak. 4:7, 8; Filip. 4:8, 9.
-