Najpilniejsze ostrzeżenie, jakie dotąd słyszano

BEZ względu na to, jak bardzo lubisz swoje zwykłe zajęcie, bez względu na to, jak zadowolony jesteś z sytuacji, w której się znajdujesz, i bez względu na swoje plany na przyszłość — natychmiast porzucisz to wszystko i szybko podążysz w bezpieczne miejsce schronienia, jeżeli się przekonasz, że stanąłeś w obliczu niebezpieczeństwa nagłej śmierci.

² Rzecz oczywista, że jeśli ostrzeżenie przed taką ewentualnością miałoby cię rzeczywiście skłonić do ucieczki, to musiałoby pochodzić z wiarogodnego źródła i musiałyby mu towarzyszyć dodatkowe okoliczności, które by w tobie wzbudziły przeświadczenie, iż polega ono na prawdzie. Tak właśnie przedstawia się sprawa z przestrogą, o której tutaj mowa, przy czym istnieją powody, dla których można ją słusznie nazwać najpilniejszym ostrzeżeniem, jakie dotąd słyszano. Po pierwsze, wiadomość ta pochodzi od Boga, który w przeszłości już podawał wiarogodne ostrzeżenia; od Boga, który jako Stwórca człowieka jest szczerze zainteresowany jego powodzeniem. Bóg sam uważa je za najważniejsze ostrzeżenie, jakie kiedykolwiek opublikowano. Po drugie, znaczenie jego nie ogranicza się do wybranej miejscowości czy poszczególnego narodu, lecz dotyczy całego świata. Nie ma innej drogi ucieczki poza tą jedyną, którą zgotował Bóg. Po trzecie, na wydostanie się z niebezpiecznej sytuacji i znalezienie schronienia potrzeba ci czasu, nawet jeśli natychmiast usłuchasz ostrzeżenia. Po czwarte, zagłada, o której mowa w ostrzeżeniu, jest już bardzo blisko! Chronologia biblijna, jak również proroctwa i szybko po sobie następujące wydarzenia, świadczące o bliskości tej katastrofy wyjawiają, że ostrzeżenie to należy rozpowszechniać jak najspieszniej i też możliwie prędko się do niego zastosować. Zagłada ma nadciągnąć za czasów obecnego pokolenia, które dotąd oglądało dwie wojny światowe; pozostało przed nami już niewiele lat.

³ Ostrzeżenie, o którym mowa, zapisane jest w ostatniej księdze Biblii. Apostołowi Janowi ukazano akurat w wizji nierządnicę noszącą imię „Babilon Wielki”. W opublikowanych ostatnio artykułach niniejszej serii wykazaliśmy, że nierządnica ta przedstawia organizację, która twierdzi, iż pochodzi od Boga i reprezentuje prawdziwą religię. Wykazano, że obrazuje ona ogólnoświatowe imperium religii fałszywej, które skalało się nierządnymi praktykami, takimi jak dążenie do przeprowadzenia swoich planów politycznych i do osiągnięcia władzy, a w tym celu od wieków wtrącało się do polityki i zadawało się z rządami światowymi. W następnej wizji Jan ujrzał te wszeteczną organizację przedstawioną jako miasto; Jan podaje:

„Potem ujrzałem innego anioła — zstępującego z nieba i mającego wielką władzę, a ziemia od chwały jego rozbłysła. I głosem potężnym zawołał, mówiąc: Upadł, upadł Babilon — stolica [Babilon Wielki, NW; NP]. I stała się siedliskiem demonów i kryjówką wszelkiego ducha nieczystego, i kryjówką wszelkiego ptaka nieczystego i budzącego wstręt, bo winem zapalczywości swojego nierządu napoiła wszystkie narody, i królowie ziemi dopuścili się z nią nierządu, a kupcy ziemi doszli do bogactwa przez ogrom jej przepychu.” — Obj. 18:1-3, BT.

ODPOWIEDZIALNY ZA OBWIESZCZENIE

⁴ Na pilność ostrzeżenia dobitnie wskazuje fakt, że zwiastun upadku i zagłady Babilonu jest aniołem wyposażonym w wielką władzę; anioł ten występuje w roli głównego rzecznika, odpowiedzialnego za rozgłoszenie ostrzeżenia. Jeżeli chodzi o bliższe dane co do jego osoby, stwierdzamy, że jest nim w rzeczywistości nie kto inny, jak archanioł Jehowy, wyniesiony do chwały Pan Jezus Chrystus. Zajmuje on teraz stanowisko obrazowo przedstawione przez króla Cyrusa Persa, który w roku 539 przed naszą erą podbił starożytny Babilon, po czym to miasto stopniowo zaczęło się chylić ku upadkowi, aż popadło w całkowitą ruinę i opustoszało. Obecnie, to znaczy od czterdziestu dziewięciu lat, jakie minęły od roku 1919 n.e., ludzie porzucają fałszywą religię babilońską i uciekają z niej, ponieważ w owym czasie straciła bezwzględną władzę nad żyjącymi w jej obrębie, których dotąd zwodziła omylnymi doktrynami i trzymała jakby w niewoli. Tak jak Cyrus zdobył Babilon, powodując jego późniejsze zniknięcie z powierzchni ziemi, tak i Większy Cyrus dołoży starań, aby Babilon Wielki uległ całkowitemu zburzeniu. Wspomniany archanioł Boży ma niebiańskie imię Michał, co znaczy: „Któż jest jak Bóg?” Uwypukla ono jego rolę Obrońcy imienia Bożego, tego, który usunie wszelką niesławę, jaką to wielkie imperium religii fałszywej ściągnęło na Boga, na prawdziwe Jego wielbienie oraz na prawdziwych wielbicieli. „Ziemia od chwały jego rozbłysła”. (Obj. 18:1, BT) Zagłada Babilonu Wielkiego znacznie się przyczyni do rozjaśnienia sytuacji ludu Jehowy na ziemi, Jego chrześcijańskich świadków, ponieważ ogólnoświatowe imperium religii babilońskiej stawiało ich w mylnym świetle, obrzucało ich oszczerstwami i prześladowało. — Dan. 10:21; 12:1; Obj. 12:7; 1 Tes. 4:16, 17.

NIEBEZPIECZEŃSTWO MOŻE I TOBIE ZAGRAŻAĆ

⁵ Jeżeli należysz do któregoś z systemów religijnych nominalnego chrześcijaństwa, to zlekceważenie sobie ostrzeżenia i niezwrócenie uwagi na sprawę opisanej tu przez archanioła Jehowy zagłady religii świata byłoby rozmyślnym zaprzeczeniem twego twierdzenia, że wyznajesz Chrystusa. Nie jest to kwestia, na którą można lekceważąco machnąć ręką. Jehowa mówi poważnie i rzeczywiście wykonuje to, co zapowiada, a tylko kierując się życzliwością daje nam sposobność uchronienia się przed katastrofą, która zagraża wielkiej organizacji religijnej tego świata. Według opisu stanie się ona podobna do zburzonego miasta bez mieszkańców i zwierząt domowych, do ruin nawiedzanych przez strachy, do pustkowia, gdzie swoje kryjówki mają tylko dzikie zwierzęta przypominające jakieś demony. Jehowa faktycznie doprowadził starożytne miasto Babilon do takiego poniżenia. Jakże bliskie podobieństwo daje się zauważyć między opisem zawartym w księdze Objawienia, a tym, co Jehowa zapowiedział starożytnemu Babilonowi i co na nim spełniło się dosłownie:

„Babilon, perła królestw, klejnot, duma Chaldejczyków, stanie się jak Sodoma i Gomora, gdy je Bóg wywrócił. Nie będzie nigdy więcej zamieszkany ani zaludniony z pokolenia w pokolenie. Nie rozbije tam Arab namiotu ani pasterze nie staną na postój. Dziki zwierz tam mieć będzie swe leże, sowy napełnią ich domy, strusie się tam zagnieżdżą i satyry będą harcować. Szakale nawoływać się będą w ich pałacach i hieny wyjąc w ich przepysznych gmachach. Godzina jego się zbliża, jego dni nie będą przedłużone.” — Izaj. 13:19-22, BT.

PRZYCZYNA POGROMU RELIGII FAŁSZYWEJ

⁶ Dlaczegóż to Bóg tak doszczętnie zburzy system religii świata? Oto Jego własna odpowiedź: „Bo winem zapalczywości swojego nierządu napoiła wszystkie narody.” Nie ulega wątpliwości, że religia pławiła się w ‚ogromnym przepychu’, który ludzi aż przejmował lękiem. W zbytkach swoich zadawała się z władcami świata, popierając żywioły polityczne i ciągnąc z tego korzyści finansowe, a zarazem trzymała lud w ciemnocie. Wystarczy popatrzeć na bogato wyposażone katedry, ozdobione najdroższymi materiałami i kosztownościami, gdy tymczasem wokół wielu z nich ludzie żyją w warunkach analfabetyzmu i skrajnej nędzy. Duchowni samowładnie panowali nad parafianami, jak właściciele nad swoimi stadami. Domagali się tytułów, takich jak: „wielebny”, „ojciec”, „przewielebny”, „ojciec święty” czy „jego świątobliwość”. Kiedy sekty katolickie i protestanckie przedostały się na obszary, gdzie uprawiano babilońską religię o charakterze jawnie pogańskim, owe nominalnie chrześcijańskie organizacje gotowe były pozwolić ludziom na zachowywanie licznych pogańskich zwyczajów, rytuałów i zasad moralnych, byleby pozyskać ich na członków swych Kościołów. Babilon Wielki w gruncie rzeczy pod pokrywką religii uprawiał rozmaite machinacje, które wprawiały w zakłopotanie jednostki uczciwe; w związku z tym ponosi znaczną współodpowiedzialność za wojny, niedolę i cierpienia mieszkańców ziemi.

⁷ Na dowód tego, że wizja spustoszenia odnosi się tutaj do ogólnoświatowej organizacji religii fałszywej, anioł wymienia królów i kupców ziemi, z którymi Babilon dopuszczał się nierządu i których wzbogacił. Zauważmy, iż nie wspomniano tu o żadnych duchownych, ponieważ sam Babilon Wielki stanowi imperium religijne, do którego należą księża i inni kapłani, mnisi, zakonnice, astrolodzy, spirytyści i czarnoksiężnicy. Właśnie ci ludzie uprawiali nierząd, oddając swe organizacje do dyspozycji królom i kupcom ziemskim. To oni dążyli do unii religii z państwem i zachęcali ludność do popierania szkarłatnoczerwonej bestii, organizacji ustanowionej przez człowieka dla zapewnienia pokoju i bezpieczeństwa, której rogi niezadługo zwrócą się przeciw niej samej i ją obnażą. — Obj. 17:3-5, 16.

CO RADZI MĄDROŚĆ

⁸ Co powinieneś uczynić, jeśli pozostajesz związany z organizacjami religijnymi tego świata i widzisz, jaki jest stan rzeczy? Czy słuszny byłby wniosek, że najlepiej będzie porzucić wszelką religię i stać się bezbożnikiem? Bynajmniej! Jeżeli jednak widzisz, że twoja religia uprawie rzeczy, o których jest mowa w Objawieniu, to postąp według ostrzeżenia:

„I usłyszałam inny głos z nieba mówiący: ‚Ludu mój, wyjdźcie z niej, byście nie mieli udziału w jej grzechach i spośród plag jej żadnej nie ponieśli; bo grzechy jej narosły — aż do nieba, i wspomniał Bóg na jej zbrodnie. Odpłaćcie jej tak, jak ona odpłacała, i za jej czyny oddajcie podwójnie: w kielichu, w którym wino przyrządzała, podwójny dział dla niej przyrządźcie. Na ile się wsławiła i osiągnęła przepych, tyle jej dajcie katuszy i smutku. Ponieważ mówi w swym sercu: „Zasiadam jak królowa i wdową nie jestem, i z pewnością nie zaznam żałoby”, dlatego w jednym dniu nadejdą jej plagi: śmierć i smutek, i głód; i będzie ogniem spalona, bo mocny jest Pan [Jehowa, NW], Bóg, który ją osądził.’” — Obj. 18:4-8, BT.

⁹ Możesz postąpić tak samo, jak Izraelici podczas upadku starożytnego Babilonu, kiedy podano im ostrzeżenie: „Uchodźcie spośrodku Babilonu [do góry Syjon w Judzie], a z ziemi Chaldejskiej wychodźcie, i bądźcie jako kozły przed trzodą. Bo oto Ja wzbudzę i przywiodę na Babilon zgromadzenie narodów wielkich z ziemi północnej, którzy się uszykują przeciwko niemu, a stamtąd go wezmą; których strzały są jak mocarza osierocającego, z których żadna się nie wróci próżno.” (Jer. 50:8, 9) Tak, lud Boży przebywający w starożytnym Babilonie otrzymał ostrzeżenie, aby nie patrzył pożądliwie na korzyści oferowane przez Babilon; nie wolno mu było dopuścić do tego, żeby umiłowanie babilońskiego trybu życia go powstrzymało od opuszczenia Babilonu. Lud Boży nie miał również zaufać pozorom potęgi tego imperium. Niektórzy Żydzi tak się przywiązali do dóbr materialnych Babilonu, że nie chcieli stamtąd wyjść. Pozostawanie w Babilonie było jednak wielce ryzykowne. Jakimż dobrodziejstwem mógł być zysk materialny w świetle następującego proroctwa, które się potem okazało prawdą: „Uciekajcie spośrodku Babilonu, a niech zachowa każdy duszę swoją, abyście nie byli zatraceni w nieprawości jego; bo czas będzie pomsty Pańskiej, sam mu zapłatę odda.” — Jer. 51:6.

¹⁰ W dobie obecnej tysiące ludzi posłusznie stosują się do ostrzeżenia, aby wyjść z Babilonu Wielkiego. Wielu świadków Jehowy należało przedtem do tej organizacji. Szczególnie od roku 1919 poznawali coraz lepiej nadciągającą na Babilon zgubę i posłuchali Boskiego nakazu, aby się stamtąd wydostać. Przyczyną tego jest niewidzialna obecność Jezusa Chrystusa i jego panowanie z niebiańskiego tronu. Przez światło zrozumienia, którym wyjawił prawdy biblijne, i przez interwencję aniołów Chrystus siłą otworzył bramy Babilonu Wielkiego, aby wypuścić tych, którzy z niego chcą wyjść.

¹¹ Innymi słowy w roku 1919 nastąpił upadek Babilonu Wielkiego i nie może on już dłużej zatrzymywać jeńców u siebie. Jego sfałszowane doktryny, jak również niegodziwe praktyki zostały zdemaskowane, wskutek czego nie jest więcej w stanie utrzymać przy sobie ludzi uczciwych. Od tamtej pory namaszczeni duchem naśladowcy Chrystusa, określeni w Biblii mianem ostatka (to znaczy reszty pozostającej jeszcze na ziemi) z liczby 144 000 dziedziców Królestwa, gorliwie wypełniają nakaz ogłaszania wszędzie dobrej nowiny o zwycięskim Królestwie Bożym. (Mat. 24:14) Jest to lud wolny, który obstaje przy swej wolności słowa bez względu na przeszkody, jakie by mu stawiano w poszczególnych krajach. (Jana 8:31, 32) Zrozumiał on, że Bóg obecnie smaga ziemię symbolicznie siedmioma ostatecznymi plagami, opisanymi w księdze Objawienia od 15:1 do 16:21, po czym ziemię literalnie dotkną zgubne plagi, czyli ciosy. Nie chce ponieść żadnej z tych plag, co by mu groziło, gdyby pozostał w Babilonie Wielkim i miał udział w jego grzechach. Plagi te skończą się doszczętnym zburzeniem Babilonu.

¹² Bóg oświadcza, że grzechy nierządnicy Babilon narosły aż do nieba. Grzechy te popełniała w imię religii, co niezmiernie pogarsza sprawę, gdyż cała wielka góra grzechów przeciwko Jehowie Bogu stoi teraz Jemu na oczach i na pewno nie ujdzie Jego uwagi. (Jer. 50:14; 51:9) Będąc Bogiem sprawiedliwości, nie może On pozwolić na to, aby nieprawość jej ciągnęła się w nieskończoność i w dodatku uszła bezkarnie. Do najpoważniejszych jej występków należy prześladowanie od czasów apostolskich aż do dnia dzisiejszego ludu Bożego, który stanowi duchową świątynię Boga i duchowy Syjon. Dlatego tak samo, jak Bóg w czasach starożytnych pomścił na Babilonie swą świątynię w Jeruzalem i swe miasto Syjon, tak dokona pomsty i obecnie. — Jer. 50:28; 51:11, 35, 36.

PODWÓJNA ODPŁATA

¹³ Ponieważ religia babilońska nagromadziła na swoim koncie tyle przestępstw, anioł rozkazuje: „Odpłaćcie jej tak, jak ona odpłacała, i za jej czyny oddajcie podwójnie: w kielichu, w którym wino przyrządzała, podwójny dział dla niej przyrządźcie.” (Obj. 18:6, BT) Bóg odpłaca jej w przewidzianym na to krótkim okresie „jednego dnia” za wszystkie grzechy popełnione przeciw Niemu i Jego świadkom w ciągu ponad czterech tysięcy lat. Wskutek tego pomsta Boża na Babilonie musi być bardzo gwałtowna. Wyjaśnia to, dlaczego rozkazuje On swoim oddziałom egzekucyjnym oddać Babilonowi w dwójnasób wszystkiego, co wycierpiał Jego lud, i zmusić go do przełknięcia podwójnej miary oszałamiających, odurzających kłopotów i zmartwień, niedoli, bólu i zniewag, które będą miały taki skutek, że nigdy więcej nie odzyska przytomności.

¹⁴ Niektórym ludziom może się wydaje, że świadkowie Jehowy postępują zbyt bezwzględnie przy ogłaszaniu tych wiadomości, ale wycierpieli oni wiele z ręki Babilonu. Ponadto sam Bóg nakazał im obwieścić z góry Jego pomstę, jaka czeka Babilon, aby tym sposobem dopomóc wielu osobom w wydostaniu się z zagrożonego kręgu; w przeciwnym razie spadłaby na nich wina krwi. A zatem słudzy Boży muszą obwieszczać ostrzeżenie pomimo wszelkich protestów, zarzutów i sprzeciwów Babilonu wobec zapowiadania dnia pomsty Jehowy. — Ezech. 33:2-6; Izaj. 61:1, 2.

¹⁵ Nie wolno nam sądzić, że pomsta Jehowy jest niesprawiedliwa lub zbyt dotkliwa dla Babilonu Wielkiego; nie powinniśmy też być zdziwieni tym, czego Bóg na nim dokonuje, ani żywić sympatii dla owego tak bezlitosnego ogólnoświatowego imperium religii babilońskiej. Pamiętajmy, że ta religia ze swej strony zawsze chciałaby siedzieć na tronie jak królowa, w dalszym ciągu uciskając ludzi. Na szczęście osądził ją Bóg, który posiada nieograniczoną moc. Pogardziła ona Bogiem świadków Jehowy i przeciwstawiała się Jemu, mniemając widocznie, że nic groźnego nie może ją spotkać z Jego strony. Dlatego Bóg wydaje rozkaz: „Na ile się wsławiła i osiągnęła przepych, tyle jej dajcie katuszy i smutku. Ponieważ mówi w swym sercu: ‚Zasiadam jak królowa i wdową nie jestem, i z pewnością nie zaznam żałoby’, dlatego w jednym dniu nadejdą jej plagi: śmierć i smutek, i głód; i będzie ogniem spalona, bo mocny jest Pan Bóg, który ją osądził.” — Obj. 18:7, 8, BT.

¹⁶ Religii babilońskiej oddawano cześć i chwałę oraz świadczono uniżone usługi jak wielkiej pani albo królowej. Rzeczywiście miała się za cesarzową panującą nad imperium religijnym. Tymczasem wskutek nierządu i wyuzdania stała się zupełnie nieprzydatna na takie stanowisko. Zostanie wdową pozbawioną milionów swoich zwolenników, a w szczególności księży, pastorów i innych przywódców religijnych. Utrata ich wszystkich stanowić będzie oczywisty powód do żałoby. Niezależnie od śmierci i opłakiwania także osobiście się przekona, co to znaczy głód, gdyż pozbawiona zostanie wszelkich środków, które jej umożliwiały życie w bezwstydnym przepychu. Na koniec, aby już nic z niej nie pozostało, będzie doszczętnie spalona ogniem, czyli całkowicie unicestwiona, „albowiem Bóg nasz jest ogniem trawiącym”. — Hebr. 12:29.

POGRĄŻENI W ŻAŁOBIE

¹⁷ Babilon Wielki wprawdzie okazał się zatwardziałym grzesznikiem wobec Boga, ale mimo to znajdą się ludzie, którzy przy zagładzie tej potężnej stolicy nad nią zapłaczą. Kim są ci ludzie? Należą do nich niejedni z tych, z którymi uprawiała nierząd, oraz tacy, którym się udało osiągnąć dzięki niej wielkie zyski. Kto będzie pogrążony w smutku i żałobie, na to niedwuznacznie wskazał anioł, który oświadczył:

„Będą płakać i lamentować nad nią królowie ziemi, którzy nierządu się z nią dopuścili i żyli w przepychu, kiedy zobaczą dym jej pożaru. Stanąwszy z daleka za strachu przed jej katuszą, powiedzą: ‚Biada, biada, wielka stolico, Babilonie, stolico potężna! Bo w jednej godzinie sąd na ciebie przyszedł.’” — Obj. 18:9, 10, BT.

¹⁸ Ponieważ „dziesięciu królów” reprezentowanych przez dziesięć rogów szkarłatnej bestii zwróci się przeciw tej nierządnicy, obnaży ją i pożre jej ciało, a resztę spali ogniem, więc opłakujący ją królowie nie mogą być identyczni z „dziesięcioma królami” (dziesięcioma rogami) owej bestii. Są to raczej tacy królowie lub władcy polityczni, którzy współżyli z nią rozpustnie w bezwstydnym przepychu, dopóki trwała jej popularność, i których zaskoczyła nagła zmiana sytuacji, ponieważ mówią z ubolewaniem: ‚Sąd Jehowy dokonał się nad nią w jednej godzinie.’ Ileż mieli z niej uciechy! Kiedy jednak wyrok nadejdzie jak złodziej, nic na to nie poradzą ani nie ocalą jej dla swoich nieprzyzwoitych przyjemności. Nie mając odwagi, by zareagować czynnie, ze strachu stoją z daleka, aby czasem nie wpaść razem z nią w męki ogniowe. Czas ich żałoby nad jej losem będzie jednak bardzo krótki. Sami przecież ponoszą współodpowiedzialność za jej przewinienia; dlatego w następnej kolejności również ich nieuchronnie dosięgnie kara, kiedy Bóg przystąpi do wykonania na nich swego wyroku.

¹⁹ Archanioł Michał, wyniesiony do chwały Jezus Chrystus, jest odpowiedzialny za ogłoszenie ostrzeżenia; nadaje on możliwie największy rozgłos sprawie nadciągającej zagłady Babilonu Wielkiego. Na całej ziemi obwieszczaniem tej wiadomości zajmuje się ponad milion głosicieli. Słychać ją obecnie blisko w dwustu krajach i w 164 językach. Nie dzieje się to staraniem świeckich agencji prasowych, lecz dzięki wysiłkom szczerych badaczy Biblii, świadków Jehowy, którzy sami skorzystali z ostrzeżenia i uszli z Babilonu Wielkiego. A jednak tylko znikoma mniejszość da posłuch ostrzeżeniu w takim stopniu, żeby mu uwierzyć i do niego się zastosować. Podobna była sytuacja za czasów Jezusa i apostołów. Ostrzegali oni przed mającym nastąpić doszczętnym zburzeniem Jeruzalem i chociaż dziełu temu sprzeciwiał się cały system żydostwa, ludzie ich usłyszeli i mogli skorzystać z przestrogi, jeśli tylko chcieli. Większość co prawda szydziła i naśmiewała się z tych, którzy ogłaszali ostrzeżenie; nawet wtedy, gdy w roku 66 n.e. Cestus Gallus z legionami rzymskimi zaniechał oblężenia miasta, jedynie mieszkający tam chrześcijanie postąpili w myśl słów Jezusa: „Gdy zaś ujrzycie Jeruzalem otoczone przez wojska, wówczas wiedzcie, że przybliżyło się jego zburzenie. Wtedy mieszkańcy Judei niech uciekają w góry, a ci, którzy są w obrębie miasta, niech wyjdą z niego, a mieszkańcy wsi niech nie wchodzą do niego. Gdyż dni te, to dni odpłaty, aby się wypełniło wszystko, co jest napisane.” (Łuk. 21:20-22) Ale wkrótce potem niespodzianie otoczyły Jeruzalem wojska pod dowództwem Tytusa, syna cesarza Wespazjana. Podczas oblężenia wszyscy ci, którzy mury tego miasta uważali za gwarancję bezpieczeństwa, cierpieli głód i konali ze strachu przed zgubą. Wreszcie latem roku 70 n.e. mury Jeruzalem zostały przełamane, wojska rzymskie wtargnęły do miasta, wymordowały 1 100 000 Żydów, a 97 000 wynędzniałych jeńców uprowadziły, aby na targach niewolników rozsprzedać ich po całym imperium rzymskim.

²⁰ Zatem bez względu na to, co robisz, bez względu na to, jak bardzo lubisz swoje zajęcie, bez względu na to, jak bezpiecznie czujesz się w swoim obecnym położeniu — nie omieszkaj zwrócić uwagi na rozbrzmiewające po całym świecie ostrzeżenie, które pochodzi od Stwórcy wszechświata. Usłuchaj go. Dowiedz się, jakie kroki należy poczynić, żeby ujść z Babilonu Wielkiego, i działaj natychmiast, ponieważ jego zagłada jest niepokojąco bliska. Nie chodzi przy tym o samą ucieczkę, lecz o uwolnienie się z więzów religijnej niewoli do przyszłego życia w doskonałych warunkach nowego porządku pod panowaniem Królestwa Bożego. Świadkowie Jehowy ochotnie pomogą ci uzyskać zrozumienie Biblii, abyś mógł się zabrać do rzeczy niezwłocznie, napełniony mądrością Bożą. (B-69)