Zjednoczeni przeciwko narodom w dolinie rozstrzygnięcia
„Rzesze, rzesze są w dolinie rozstrzygnięcia, bo bliski jest dzień Jehowy w dolinie rozstrzygnięcia.” — Joela 3:14, NW.
1. Dlaczego rozstrzygnięcie musi kiedyś nastąpić i kto do niego doprowadzi?
ROZSTRZYGNIECIE musi kiedyś nastąpić. Prawowity sędzia musi powziąć decyzję, czyli wydać wyrok, następnie go wykonać. Tak dalej być nie może. Nadszedł czas rozstrzygnięcia. Rozwój wydarzeń na świecie nie może zmierzać w dotychczasowym kierunku, w przeciwnym razie narody, które obecnie są beznadziejnie rozdzielone, wpędzą ludzkość w najgorszą katastrofę. Dlatego ktoś, kto posiada władzę i siłę, musi doprowadzić do rozstrzygnięcia. Przemawia za tym zdrowy, ludzki rozsądek.
2. Dlaczego ludzie są często zaniepokojeni i nie mają już żadnej nadziei, oraz dlaczego oni nie mogą się niczego spodziewać po chrześcijaństwie?
2 Żyjemy w czasie, gdy narody są zatrwożone z powodu swej bezradności. Nikt nie może zaprzeczyć, że narody oraz ich polityczni, gospodarczy, wojskowi i religijni doradcy nie panują już nad sytuacją. Ludzie są bardzo często poważnie zaniepokojeni i nie mają już żadnej nadziei. Oni zapatrują się na tę sprawę jedynie z ludzkiego punktu widzenia, a ludzkość jest rzeczywiście bezsilna. Już kilkakrotnie dowiodła, że nie jest w stanie sama zaradzić nieszczęściu. Nie może się też niczego spodziewać po chrześcijaństwie, ponieważ ono również zawiodło ludzkość, a obecnie nawet zagraża spowodowaniem całkowitego jej zniszczenia. — Łuk. 21:25, Kow.
3. Dlaczego przyjaciele ludzkości nie powinni obecnie tracić nadziei i dlaczego zaprowadzenie porządku na ziemi nie będzie trudne?
3 Szczerzy przyjaciele ludzkości nie potrzebują jednak tracić nadziei. Obecnie żyjemy bowiem w czasie, w którym decydujące postanowienie już zapadło. Wielki Zarządca całego wszechświata jest wciąż jeszcze panem sytuacji. Bez Jego przyzwolenia sprawy nie zaszłyby tak daleko. On nie ma zamiaru przyglądać się tak długo, aż w końcu ludzie dokonają rzeczy najgorszej. Postanowił położyć kres wszystkiemu, co sprawia ludziom cierpienie. Bliski jest już czas wykonania Jego postanowienia. Mówiąc obrazowo, narody znajdują się teraz w dolinie sądu, czyli rozstrzygnięcia, gdzie wkrótce zostanie wykowany sprawiedliwy wyrok Boży. W związku z tym nie będzie Mu trudno zaprowadzić porządek na tej małej części Jego wszechświata, Ziemi, gdyż On jest Bogiem Wszechmocnym i Stwórcą, jedynym, którego imię jest Jehowa. — Joela 1:15; Izaj. 40:28.
4. Dlaczego Jehowa nie zaprowadzi porządku na ziemi poprzez chrześcijaństwo?
4 Niech nikt nie myśli, że On zaprowadzi porządek na ziemi poprzez chrześcijaństwo. Co prawda chrześcijaństwo twierdzi, że jest z Nim powiązane, ale jakie to ma znaczenie? Ono wprawdzie wydrukowało Biblię w ponad 1150 językach i dialektach. W wielu tych przekładach Biblii występuje częściej lub rzadziej osobiste imię Stwórcy, „Jehowa”. Chrześcijaństwo rozpowszechniło miliony tych przekładów Biblii zawierających święte imię Boże. Lecz ono nie żyje zgodnie z Biblią, gdyż jedną ręką zaofiarowuje ludzkości Biblię, a drugą rakiety wyposażone w głowice atomowe.
5. Pod jakim względem chrześcijaństwo jest podobne pokoleniu Efraima i jak Jehowa je potraktuje?
5 Chrześcijaństwo jest podobne wspomnianemu w Biblii pokoleniu Efraima. To pokolenie skłoniło naród izraelski do mieszania się z innymi narodami i tak samo chrześcijaństwo zmieszało się z ludami niechrześcijańskimi. Ono stało się częścią narodów tego świata. (Ozeasza 7:8-11) Jest założycielem i głównym rzecznikiem Organizacji Narodów Zjednoczonych, do której zostało już wciągniętych ponad 100 różnych narodów. Z punktu widzenia Biblii, którą chrześcijaństwo rozpowszechnia na całym świecie, jest ono nawet gorsze niż te narody. Nic więc dziwnego, że Jehowa Bóg zaprowadzi porządek na ziemi, ale nie za pośrednictwem chrześcijaństwa! On postanowił potraktować je tak, jak pozostałe narody, albo jeszcze gorzej, ponieważ w Jego oczach ono ponosi większą winę.
6. (a) Gdzie chrześcijaństwo może samo przeczytać, co Bóg z nim uczyni i czy On tylko w ten sposób je o tym powiadomił? (b) Co więc dla chrześcijaństwie jest jakby plagą?
6 W księdze Bożej, Biblii, którą chrześcijaństwo wciąż jeszcze rozpowszechnia, czytamy, co Bóg z nim uczyni, gdy w „dolinie rozstrzygnięcia” wykona na nim swą decyzję, czyli wyrok. Ono samo mogłoby w niej to przeczytać. Jednakże Bóg informuje nie tylko przez Biblię, co uczyni z chrześcijaństwem i pozostałymi narodami. On wysłał również prawdziwych chrześcijan biblijnych, swych wiernych świadków, którzy ogłaszają chrześcijaństwu i pozostałym narodom Jego wyrok, czyli decyzję. W ten sposób Jehowa ostrzega chrześcijaństwo. A zatem ono tym bardziej nie ma nic na usprawiedliwienie, jeśli tego nie wie. Rozpowszechnianie Biblii przez przedstawicieli chrześcijaństwa na własnych terenach i poza nimi nie było dla nich żadną plagą. Ale gdy Jehowa wysłał swych namaszczonych świadków z obwieszczeniem swego wyroku, czyli swej decyzji, wtedy chrześcijaństwo nawiedziła nieznośna i pustosząca plaga. Tę plagę zapowiedziano w Biblii.
SYMBOLICZNA PLAGA SZARAŃCZY
7. Jedynie kto otrzymał dawniej boskie prawo i przykazania oraz przed jaką plagą, która miała nawiedzić ich kraj z powodu nieposłuszeństwa, ich ostrzeżono?
7 Bóg nie zsyła plagi bez przyczyny. Jeszcze przed dziewiętnastoma wiekami Żydzi mający stolicę w Jeruzalem, czyli Syjonie, byli Jego wybranym ludem. Tylko oni otrzymali dane im przez Mojżesza oraz innych proroków żydowskich Prawo Boże, składające się z dziesięciorga przykazań i pozostałych przepisów, które są zawarte w inspirowanych księgach Biblii, począwszy od 1 Mojżeszowej, aż do Malachiasza. W 5 Mojżeszowej, zwanej też Deuteronomium, czytamy o przekleństwach, które Jehowa obiecał rzucić na ówczesny naród izraelski, gdy ten nie przestrzegał Jego przykazań. W jednym z tych przekleństw jest mowa o następującej pladze: „Nasienia wiele wyniesiesz na pole, a mało zbierzesz; bo to pożre szarańcza. Winnicę nasadzisz i uprawisz, ale wina nie będziesz pił ani zbierał; bo je pożre robactwo. (...) Wszystkie drzewa twoje, i owoce ziemi, szarańcza pożre.” — 5 Mojż. 28:38, 39, 42.
8. Która z przepowiedzianych plag tego rodzaju była najgorsza i dlaczego miała nadejść?
8 Najgorszą plagą szarańczy i robactwa, jaką kiedykolwiek przepowiedziano, była plaga, przed którą ostrzegał prorok Jehowy Joel. Jehowa nie bez słusznej przyczyny groził swemu ludowi tą plagą. Dlatego w proroctwie Joela czytamy, że Jehowa prowadził ze swym ludem wojnę. To powinno być ostrzegawczym przykładem dla chrześcijaństwa, które obecnie twierdzi, że jest ludem Bożym.
9. Kim był ten Joel i jakie alarmujące poselstwo ogłaszał?
9 Kim był ten prorok Joel? Był świadkiem Jehowy. Jego imię znaczy „Jehowa jest Bogiem”. Joel odpowiadał znaczeniu swego imienia, gdyż świadczył, że „Jehowa” jest Bogiem. Jehowa kazał Joelowi opisać plagę zagrażającą Jego ludowi oraz wskazać, co należy zrobić, aby Bóg ją odwrócił. Jako rzecznik Jehowy Joel powiedział: „Trąbcie” w trąbę na Syjonie, krzyczcie [wznieście okrzyk wojenny, NW] na świętej górze mojej! Niechaj zadrżą wszyscy obywatele ziemi; bo przychodzi dzień Pański [Jehowy, NW], bo już bliski jest; dzień ciemności i mroku, dzień obłoku i chmury, jako ranna zorza rozciągniona na górach.” (Joela 2:1, 2) Jaki alarmujący okrzyk wojenny!
10. Z czym chciał Jehowa przyjść w swoim dniu przeciw swemu ludowi i jakie byłyby tego skutki?
10 W tym „dniu” Jehowa miał przyjść ze swą pustoszącą armią i miał jej rozkazać, aby wyruszyła przeciw Jego własnemu ludowi: „A Pan [Jehowa, NW] wyda głos swój przed wojskiem swoim, przeto, że bardzo wielki będzie obóz jego, przeto, że mocny ten, co wykona słowo jego; wielki bowiem dzień Pański będzie i straszliwy bardzo, i któż go zniesie?” (Joela 2:11) W tym wypadku „wojsko” Jehowy miało być bardzo niezwykłe, On sam je opisuje, mówiąc: „A tak nagrodzę wam lata, które zjadła szarańcza, czerw, chrząszcze i gąsienice, wojsko moje wielkie, którem posłał na was.” (Joela 2:25) Takie wojsko owadów nie zabija ludzi, ale wyrządza takie same szkody, jak potężna armia, która przechodząc przez kraj plądruje wszystkie zapasy żywności, pustoszy role i pola, a nawet gołoci drzewa, nie pozostawiając po sobie nic prócz głodu, nędzy i śmierci.
11. Jak długo Żydzi czekali na spełnienie się proroctwa Joela oraz kto i kiedy obwieścił jego spełnienie się?
11 W Biblii nie ma żadnej wzmianki o tym, że kraj ludu izraelskiego nawiedzała kiedyś całymi latami tak straszna plaga owadów, która nie oszczędziłaby nawet Syjonu, czyli Jeruzalem. Wyjaśniono w niej jednak, w jaki sposób ma się spełnić proroctwo o pladze szarańczy, czerwi, chrząszczy i gąsienic. Żydzi czekali setki lat na spełnienie się tego proroctwa. Potem nadszedł rok 33 po Chr., kiedy to w czasie Pięćdziesiątnicy (czyli Szawuot) powstał w Jeruzalem Piotr, chrześcijanin żydowskiego pochodzenia, i wyjaśnił to proroctwo pod nową inspiracją ducha Bożego. Piotr przytoczył właśnie ten drugi rozdział proroctwa Joela, w którym została przepowiedziana plaga owadów. Zacytował słowa z Joela 2:28-32, gdzie czytamy, że Jehowa „potem” wyleje swego świętego ducha na wszelkie ciało i że wszyscy, którzy otrzymają tego ducha młodzi i starzy, mężczyźni i kobiety, niewolnicy i wolni — będą prorokować w imieniu Jehowy. W tym dniu Pięćdziesiątnicy, gdy duch Boży został wylany na zgromadzonych w Jeruzalem 120 wiernych uczniów, oni mogli za sprawą cudu mówić obcymi językami, Piotr powiedział, że to jest spełnienie się tego proroctwa Joela. — Dzieje 2:1-21, 33.
12. Jakie nawrócenie nastąpiło w Jeruzalem na podstawie spełnienia się tej części proroctwa Joela?
12 Gdy tych 120 naśladowców Chrystusa, którzy zostali namaszczeni duchem Bożym, zaczęło obcymi językami ogłaszać „wielkie sprawy Boże”, wówczas około 3000 Żydów i prozelitów nawróciło się na chrystianizm i zostało ochrzczonych w wodzie. Potem liczba nawróconych w Jeruzalem, czyli Syjonie, wzrosła do około 5000. (Dzieje 2:11, 41, 47; 4:4) Ale jak spełniła się ta część proroctwa, która mówi o pladze szarańczy?
13. Czy spełnienie się proroctwa Joela miało coś wspólnego z pokarmem, który spożywał Jan Chrzciciel? Co się jednakże stało po wydarzeniu w dniu Pięćdziesiątnicy?
13 W okresie czterech lat służby kaznodziejskiej Jana Chrzciciela i Jezusa Chrystusa nie było żadnej literalnej plagi szarańczy, która by spustoszyła kraj. Co prawda Jan Chrzciciel, przebywając na Pustyni Judzkiej, żywił się szarańczą, lecz były to szarańcze żyjące pojedynczo, a nie takie, które się pojawiają całymi chmarami i mogą stać się plagą. (Mat. 3:1-4) Gdy Jezus Chrystus umarł, a potem został wskrzeszony przez swego Ojca Niebiańskiego i powołany z powrotem do nieba, wówczas otrzymał pewną miarę ducha świętego, którego w dzień Pięćdziesiątnicy zesłał na swych uczniów w Jeruzalem. A co się potem stało? Przywódcy religijni Żydów i ich stronnicy zostali dotknięci plagą. Ale nie z powodu szarańczy literalnej, lecz z powodu „szarańczy” chrześcijańskiej. Namaszczeni duchem świętym uczniowie Jezusa Chrystusa podjęli w całym Jeruzalem dzieło prorokowania, czyli ogłaszania Królestwa Bożego oraz zagłady, która miała przyjść na tę „spaczoną generację” Żydów wrogo ustosunkowanych do chrystianizmu.
14. Gdzie głosiła ta symboliczna szarańcza i co ją do tego pobudzało?
14 Oni głosili w jeruzalemskim domu Bożym, czyli w świątyni. Głosili również w mieszkaniach prywatnych. Codziennie głosiły tysiące tych namaszczonych duchem Bożym wierzących chrześcijan. (Dzieje 2:40, 46, 47; 3:1-4:2) Nie można było ich powstrzymać. Duch Boży pobudzał ich i oni zalali całe miasto. Również anioł Jehowy Boga nakłaniał ich, aby szli naprzód mimo protestu kapłanów i innych przywódców religijnych. (Dzieje 4:31; 5:12-20) Jakaż to była wielka plaga Jehowy Boga dla tych Żydów nieskorych do okazania skruchy?
15. Do czego wzywał Joel przywódców religijnych i co spotkało potem ich miasto oraz świątynię, i dlaczego?
15 Proroctwo Joela mówiło przywódcom religijnym, co mają robić w obliczu grożącej im plagi: „Kapłani, słudzy Pańscy [Jehowy, NW] między przysionkiem a ołtarzem świątyni niech płaczą i mówią: Przepuść Panie [Jehowo, NW]! ludowi temu, a nie daj dziedzictwa swego na pohańbienie; aby nad nimi poganie panować mieli. Przeczżeby mówiono [po co mieliby mówić, NW] między narodami: gdzie jest Bóg ich?” (Joela 2:17) Jednakże ówcześni kapłani żydowscy nie chcieli wzywać imienia Jehowy za pośrednictwem Chrystusa, aby dostąpić wybawienia, i w związku z tym w roku 70 po Chr. dosięgła ich zagłada, gdy legiony rzymskie zniszczyły Jeruzalem i jego świątynię oraz spustoszyły Judeę. Nieliczni pozostali przy życiu Żydzi rozproszyli się jako niewolnicy po innych państwach, gdzie musieli wysłuchiwać pytania: „Gdzie jest Bóg ich?”
16, 17. (a) W jaki sposób przywódcy religijni okazali, że czują się udręczeni i co wskazuje na to, że ta plaga nie ustała? (b) Co nie mogłoby ich bardziej udręczyć, czego to było zapowiedzią?
16 Z następującego sprawozdania wynika, jak bolesną udrękę sprawiało kapłanom i popierającym ich przywódcom religijnym dzieło kaznodziejskie dokonywane pod przewodnictwem apostołów Jezusa. „A gdy ich przywiedli, postawili przed Sanhedrynem. I zapytał ich arcykapłan: surowo wam zakazaliśmy abyście nie nauczali w to imię [Jezusa]. A oto całą Jerozolimę napełniliście nauką waszą, i chcecie ściągnąć na nas krew tego człowieka.” Piotr i inni apostołowie dowiedli przez swą odpowiedź, że naprawdę byli świadkami Jehowy. Oni odpowiedzieli: „Bardziej trzeba słuchać Boga niż ludzi (...) A my jesteśmy świadkami tych rzeczy, o których mówimy, a także Duch Święty, którego Bóg dał wszystkim, co mu są posłuszni.” (Dzieje 5:27-32, NDą) Apostołów wychłostano, a potem puszczono ich wolno. Co wtedy zrobili? Odpowiedź znajdujemy w Dziejach Apostolskich 5:42 (NW): „I każdego dnia w świątyni i od domu do domu bez przerwy kontynuowali nauczanie i oznajmianie dobrej nowiny o Chrystusie Jezusie.”
17 Literalna plaga szarańczy nie mogłaby bardziej udręczyć tych żydowskich religionistów niż ci chrześcijańscy świadkowie Jehowy, którzy wydając świadectwo publicznie i od domu do domu napełnili Jeruzalem swą nauką. Ta symboliczna plaga szarańczy była zapowiedzią literalnego zniszczenia, które miało później dosięgnąć żydowską organizację religijną.
PLAGA NOWOŻYTNA
18, 19. (a) Dlaczego Bóg nie potrzebuje mieć na ziemi materialnej świątyni lub literalnego miasta? (b) Czego nowożytnym odpowiednikiem chce być teraźniejsze chrześcijaństwo, ale z jakiego punktu widzenia jest ono czymś wręcz przeciwnym?
18 Jeruzalem, czyli Syjon, i jego świątynia zostały zniszczone w roku 70. Lecz teraz Jehowa Bóg ma świątynię duchową, składającą się z kamienia węgielnego, Jezusa Chrystusa, i jego wiernych naśladowców, którzy są na nim zbudowani jako „żywe kamienie”. (1 Kor. 3:16, 17; Efez. 2:20-22, NW) Ta duchowa świątynia Boża ma jeszcze drugorzędny fundament, to jest chrześcijańskich apostołów i proroków. Również Boże nowe Jeruzalem, duchowa „oblubienica” Jezusa Chrystusa, zostało zbudowane na fundamencie „dwunastu apostołów Barankowych”! (Jana 3:28-30; Obj. 21:2, 9-14) Jehowa Bóg nie potrzebuje więc mieć na ziemi jeszcze jednej materialnej świątyni albo literalnego miasta. W kołach religijnych chrześcijaństwa twierdzi się, że chrześcijaństwo jest nowoczesnym odpowiednikiem dawnego Jeruzalem, czyli Syjonu. Chrześcijaństwo stosuje do siebie biblijne przepowiednie i proroctwa, które się odnoszą do Syjonu. Jednakże ono jest nowożytnym odpowiednikiem Jeruzalem odszczepieńczego, niewiernego, na przykład Jeruzalem (czyli Syjonu) z pierwszego stulecia, które odrzuciło Jezusa Chrystusa, gdy na oślicy wjechał przez jego bramy, a później kazało go zabić poza swymi murami i prześladowało jego uczniów. — Mat. 21:1-16; 23:37-39.
19 Teraźniejsze chrześcijaństwo, istniejące w czasie „dopełnienia systemu rzeczy”, jest Syjonem (lub „świętą górą”), który twierdzi, że słucha Boga, a jednak puszcza na wiatr ostrzeżenia zawarte w proroctwie Joela 2:1-3.
20. (a) Co więc musi spotkać również chrześcijaństwo? (b) Jak wskazuje na to Objawienie?
20 Chrześcijaństwo jest ludem Bożym tylko z imienia. Ono jest systemem religijnym, który obecnie tak samo nawiedziła plaga symbolicznej szarańczy, jak dawniej — za czasów apostołów Chrystusa — nawiedziła ziemskie Jeruzalem, czyli Syjon. Ono jest obszarem, na który musi spaść plaga zapowiedziana w proroctwie Joela. W ostatniej księdze Biblii przepowiedziano, że w obecnym czasie dopełnienia tego systemu rzeczy pojawi się plaga symbolicznej szarańczy. Tę księgę zwaną Objawieniem napisał apostoł Jan mniej więcej 26 lat po zniszczeniu niewiernego Jeruzalem przez Rzymian. A zatem ta księga nie objawia w swej symbolicznej mowie tego, co spotkało dawne niewierne Jeruzalem, które już było zniszczone, lecz objawia, co ma spotkać jego nowożytny odpowiednik, chrześcijaństwo, ponieważ mówi o tym, „co ma się stać niebawem (...) albowiem czas jest bliski”. (Obj. 1:1-3, NDą) W rozdziale 9 opisano symboliczną plagę szarańczy. Ona miała być pierwszym z trzech ostatnich biada, które miało spotkać chrześcijaństwo zanim zostanie stoczona wszechświatowa wojna Boża w „dolinie rozstrzygnięcia”. Jan używa w tym miejscu (Obj. 9:1-11, Kow) wiele wyrażeń z proroctwa Joela. On mówi:
21. Co spadającego z nieba widział Jan i kogo to przedstawia?
21 „Wtedy ujrzałem gwiazdę, która spadła z nieba na ziemię. Dano jej klucz od studni przepaści. I otworzyła studnię przepaści. Wówczas uniósł się dym z przepaści, jak dym z ogromnego pieca, a słońce i powietrze zostały pogrążone w ciemnościach przez dym ze studni.” Spadające z nieba gwiazdy, które przytoczono W Biblii jako symbol niewiernych sług Bożych, znikają nagle na nocnym niebie. Inaczej rzecz się jednak ma z gwiazdą, która przedstawia Jezusa Chrystusa, gdy powraca jako Król posiadający władzę i pełen świetności, aby błogosławić wiernym sługom Bożym i aby wykonać wyrok Boży na wszystkich sługach Szatana Diabła, „boga tego świata”. — Obj. 22:16.
22. Co przemawia za tym, że to jest właściwe wyjaśnienie określenia „klucze od studni przepaści”?
22 Gdy 1900 lat temu Jezus umarł i został pogrzebany, wtedy wstąpił do przepaści śmierci. (Rzym. 10:6, 7) Wskrzeszając go trzeciego dnia z przepaści, Bóg Wszechmocny dał mu „klucz od studni przepaści”, aby mógł ją zamykać lub otwierać. Dlatego zmartwychwstały, uświetniony Jezus powiedział w wizji do Jana: „Byłem umarły, lecz oto żyję na wieki wieków, i mam klucze śmierci i Hadesu [powszechnego grobu ludzkości].” — Obj. 1:18, NW.
23. Dlaczego Jezus Chrystus musiał użyć tego „klucza” w roku 1919 i jak on to uczynił?
23 W wizji, którą Jan opisał w Objawieniu, widział on Pana Jezusa Chrystusa w duchowej świątyni Bożej. W nowożytnym spełnieniu tej wizji w roku 1918 niebiański Pan Jezus Chrystus przyszedł wspólnie z Jehową Bogiem w czasie trwania bólów pierwszej wojny światowej do świątyni duchowej, aby sprawdzić wszystkich, którzy twierdzą, że są jego chrześcijańskimi naśladowcami. W tym krytycznym roku wrogowie chrześcijańskich świadków Jehowy wykorzystali ustawy wyjątkowe, fanatyczny patriotyzm oraz panującą wówczas nienawiść religijną i przez tłumienie oraz zahamowanie ich dzieła świadczenia doprowadzili ich do stanu, w którym byli jakby umarli i pogrzebani. Jednakże ten stan nie miał trwać długo. Wiosną 1919 roku Jezus Chrystus, Król i ‚anioł przepaści’ użył swego klucza i uwolnił ostatek namaszczonych naśladowców z przepaści duchowej nieaktywności oraz ożywił go, aby znowu służył Bogu. Potem nastał czas, w którym należało głosić surowe wyroki Boże, na co wskazuje dym wydobywający się z otwartej przepaści.
24. Kim są ludzie, którzy nie mają „pieczęci Bożej na czołach” i w jaki sposób ‚czyni się im szkodę’?
24 Dlatego Jan powiedział: „Z dymu [studni] rozeszły się szarańcze po ziemi. Dano im tę moc, którą mają skorpiony ziemskie. I otrzymały nakaz, żeby nie czyniły szkody trawie na ziemi ani roślinom, ani drzewom, lecz tylko tym ludziom, którzy nie mają pieczęci Bożej na czołach.” Ci ludzie nie mają znaku, czyli pieczęci ducha Bożego, a zatem nie wydawają owoców ducha Bożego i dlatego są chrześcijanami pozornymi, czyli tylko rzekomo Izraelitami duchowymi. Namaszczeni chrześcijańscy świadkowie Jehowy przedstawieni przez wychodzącą z dymu przepaści szarańczę zadają im ostry, piekący ból jak gdyby spowodowany przez skorpiony. W jaki sposób? Przez poselstwo sądu, które ta „szarańcza” ogłasza.
25. Do jakiej akcji wyruszyły symboliczne szarańczo w roku 1919 oraz w latach następnych, i czy ktoś został przez to zabity?
25 Jan powiada następnie: „Nie było im jednak wolno ich zabijać; miały tylko ich dręczyć przez pięć miesięcy. Ukąszenie ich sprawia taki ból, jak ukąszenie skorpiona, gdy ukłuje człowieka.” Długość życia szarańczy (schistocerca gregaria) wynosi około sześciu miesięcy. W tym więc czasie ona może wyrządzać szkodę. Symboliczne szarańcze, przywrócone do życia w roku 1919 w celu ponownego służenia Bogu, wyruszyły w latach powojennych nie po to, aby zabijać swych prześladowców, duchowieństwo chrześcijaństwa, które nie nosi pieczęci ducha Bożego. One wyruszyły do obwieszczania boskiego poselstwa sądu. To było jednakże bardzo nieprzyjemne dla religijnych władców chrześcijaństwa. Zadawało im wiele cierpień, jak gdyby od ukłuć skorpionów, lecz takie ukłucie niekoniecznie musi być śmiertelne choć może być bardzo bolesne. — 2 Kor. 10:3-6.
26. Jak długo świadkowie Jehowy mają dręczyć duchowieństwo poselstwem i kiedy ono zostanie od tego uwolnione?
26 Jak długo namaszczeni chrześcijańscy świadkowie Jehowy, którzy obecnie są jeszcze na ziemi, mają trapić duchowieństwo tym dręczącym poselstwem? Oni mają to czynić dopóty, dopóki żyją przed wojną Bożą, przed Armagedonem, co unaoczniono przez pięć miesięcy, które wyznaczono szarańczy. Ponieważ członkowie namaszczonego ostatka sług Jehowy nie mogą wystąpić jako wykonawcy wyroku wobec ludzi, którzy ich prześladują z powodu głoszenia boskiego poselstwa, więc duchowieństwo jest jeszcze przy życiu i odczuwa obecnie dokuczliwy ból, który sprawia ogłaszanie boskiego poselstwa sądu. Duchowieństwo wolałoby raczej umrzeć niż nadal wysłuchiwać poselstwo sądu, jak to mówi Jan o tej klasie: „W owych dniach ludzie będą szukali śmierci, lecz nie znajdą jej; zapragną umrzeć, lecz śmierć ucieka od nich.” Boża egzekucja, czyli wykonanie kary śmierci na obłudnym „chrześcijańskim” duchowieństwie jest odłożone do chwili wybuchu wszechświatowej wojny Armagedonu.
27. Jak Jem opisuje wygląd szarańczy i w jakim więc celu ostatek został zgodnie z tym wyzwolony w roku 1919?
27 Jak wyglądają te symboliczne szarańcze? Jan mówi: „Szarańcze były podobne do koni gotowych do boju. Na głowach miały jakby złote korony. Oblicza ich podobne były do ludzkich twarzy. Miały włosy podobne do włosów niewiasty i zęby podobne do zębów lwa; pancerze ich były jakby z żelaza. Uderzenie ich skrzydeł podobne było do turkotu licznych wozów w konie zaprzężonych, [wielkokonnych, NDą] które pędzą do boju. Miały ogony i żądła jak skorpiony. W ogonach ich mieściła się moc czynienia szkody ludziom w przeciągu pięciu miesięcy.” Z tego opisu wnioskujemy, że ostatek namaszczonych świadków Jehowy został wyzwolony w roku 1919 po to, aby prowadzić wojnę, a mianowicie wojnę duchową, która się wówczas rozpoczęła i będzie trwać aż do wybuchu wojny „wielkiego dnia Boga Wszechmocnego” nazywanej zazwyczaj Armagedonem. (Obj. 16:14-16, NW) Z tego powodu one wyglądały jak konie, którymi w czasach biblijnych posługiwano się na wojnie. W Przypowieściach 21:31 napisano: „Konia gotują na dzień bitwy.”
28. Na co wskazują korony na głowach szarańczy, ich włosy „podobne do włosów niewiasty” oraz ich pancerz jakby z żelaza?
28 Symboliczne szarańcze są bojownikami królewskimi, jak na to wskazują „złote korony” na ich głowach, ponieważ przez namaszczenie duchem Bożym stały się „współdziedzicami Chrystusa”, i otrzymały obietnicę korony i tronu w tysiącletnim Królestwie Chrystusa. (Rzym. 8:16, 17, NDą; Łuk. 22:28-30; Obj. 3:11, 21) Podczas wojny duchowej z chrześcijaństwem te symboliczne szarańcze nie są niczym innym, jak tylko obdarzonymi rozsądkiem ludźmi, na co wskazuje ich podobieństwo do „ludzkich twarzy”. Podobnie jak żołnierze hebrajscy, którzy będąc w polu nie mieli sposobności strzyżenia włosów, tak i one pozwoliły, aby im wyrosły długie włosy „podobne do włosów niewiasty”; one mają grzywę i wyglądają jak dzikie lwy. (1 Kron. 12:8) Stosownie do tego również ich „zęby” są „podobne do zębów lwa”, które jedzą mięso, to znaczy mogą znieść „twardy pokarm”, na przykład boskie surowe poselstwo sądu o Jego pomście nad chrześcijaństwem. (Hebr. 5:12; 1 Kor. 3:1, 2) Ich serce, a więc organ, który jest siedliskiem ich miłości do Boga i do Jego sprawiedliwości, nie ma strachu, lecz jest nieustraszone i chronione jakby przez nieprzenikliwy, żelazny pancerz. Dlatego one nigdy nie tracą swej miłości i odwagi.
29. W jaki sposób symboliczne szarańcze wywołują straszny hałas i jak długo wolno im dręczyć ludzi, którzy nie mają pieczęci?
29 Jak ogromna chmara skrzydlatych szarańczy, które mogą przebyć trasę 1000 km, a nawet i więcej, powodują one wspólnie hałas podobny do turkotu oddziału wozów wojennych i tętentu wielu koni cwałujących do boju. Ten odgłos jest straszny. Symboliczne szarańcze obwołują Boże poselstwo sądu jakby z dachów, sprawiają, że słychać je daleko na terenach, gdzie one działają. Nie osłabiają go, aby można je było słyszeć tylko w formie szeptu. Wypowiedzenie wojny przez Jehowę musi rozbrzmiewać głośno. On odpowiada za zranienie uczuć tych ludzi, którzy czują się dotknięci tym poselstwem. W krótkim okresie czasu, który nas dzieli do wybuchu bitwy Armagedonu, a więc nie jako w ciągu „pięciu miesięcy”, symboliczne szarańcze muszą używać swych skorpionich ogonów, to jest Słowa Bożego, czyli „miecza ducha”, aby uderzać nimi ludzi, przeciw którym skierowany jest wyrok Boży. Według Boga teraz nie jest pora kierować się względami uczuciowymi. Jego nieprzyjaciele muszą zostać zdemaskowani i ostrzeżeni przed zbliżającym się sądem. — Efez. 6:17.
30. Kim jest król symbolicznej szarańczy, co znaczy jego hebrajskie i greckie imię, i na co to wskazuje?
30 Symboliczna szarańcza musi podążać za swym Królem, Jezusem Chrystusem. Jan mówi o nich: „Mają jako króla nad sobą anioła przepaści, który zwie się po hebrajsku Abaddon, po grecku zaś Apollyon.” Wskrzeszony z martwych niebiański Jezus Chrystus jest ‚aniołem przepaści’, ponieważ on ma „klucze śmierci i Hadesu”. W końcowej fazie wszechświatowej wojny Armagedonu on zwiąże Szatana Diabła oraz jego duchowe demony i wtrąci ich do przepaści nieaktywności podobnej do śmierci. (Obj. 20:1-3) W czasie swego pobytu na ziemi Jezus był Hebrajczykiem, tak więc w roli królewskiego wykonawcy wyroku Jehowy został nazwany po hebrajsku Abaddon, co znaczy Zepsucie (Zniszczenie). (Ijoba 26:6; 28:22; 31:12; 12:23; 14:19) W języku greckim, w którym zostały napisane natchnione Pisma chrześcijańskie, jego tytuł brzmi podobnie, a mianowicie Apollyon, co znaczy Niszczyciel. To imię wskazuje wyraźnie, że on zasiada na tronie po prawicy Bożej, aby najpierw objąć panowanie wśród swych nieprzyjaciół i zniszczyć ich przez wykonanie sprawiedliwego wyroku, sędziowskiego postanowienia Jehowy, wymierzonego przeciwko nim. — Jak. 4:12.
31. (a) Dlaczego świadkowie posuwają się jak szarańcza i na jaki przymiot to wskazuje? (b) Co utrzymuje ich w jedności?
31 Symboliczna szarańcza, która musi głosić poselstwo sądu przed wykonaniem wyroku w „dolinie rozstrzygnięcia” ma za swego Króla Jezusa Chrystusa, który jest jednak niewidzialny. Podobnie jak literalna szarańcza, tak i oni również nie mają widzialnego króla. „Szarańcza króla nie ma, a wszystka hufcami swymi wychodzi.” One ciągną hufcami, czyli rojami, ponieważ zostały obdarzone mądrością, czyli są „instynktownie mądre” (NW), mimo że należą do ‚rzeczy maluczkich na ziemi’. (Przyp. 30:27, 24, Wu) Symboliczna „szarańcza”, namaszczeni świadkowie Jehowy, poruszają się naprzód zjednoczeni, uporządkowani według miejscowych zborów. Nie dzieje się to jednak dzięki instynktowi właściwemu szarańczy, lecz dzięki mądrości niebiańskiej udzielanej przez ducha Bożego. Również fakt, że poddają się kierownictwu swego wyniesionego przez Boga na tron niebiańskiego Króla Jezusa Chrystusa, utrzymuje ich w jedności podczas ich ataku na ludzi, którzy nie są popieczętowani. (Obj. 7:2-8; 9:4) Oni chętnie i posłusznie podporządkowują się jego rozkazom, i to być może również unaoczniają u symbolicznej szarańczy „włosy podobne do włosów niewiasty”, ponieważ długie włosy niewiasty są naturalnym znakiem jej poddaństwa, znakiem poddaństwa pewnej władzy. — 1 Kor. 11:10, 15; Ps. 110:3.
NIEPOWSTRZYMANA, NIEODPARTA
32, 33. (a) Do czego przyrównane są w drugim rozdziale proroctwa Joela szarańcze, które powodują plagę i pod jakim względem one są potężne? (b) Jak to się sprawdza na namaszczonym ostatku?
32 Jedność symbolicznych szarańczy opisano jeszcze obszerniej w Joela 2:2-11. Przedstawiono je tam jako lud i one są nim rzeczywiście w spełnieniu się tego proroctwa. „Lud wielki a mocny, któremu równego nie było od wieku, i nie będzie po nim nigdy aż do lat rodzaju i rodzaju. Przed obliczem jego ogień pożerający, a za nim płomień pałający; ta ziemia jest przed nim jako ogród Eden, ale po nim będzie pustynią pustą i nie ujdzie nikt przed nim.”
33 W samej rzeczy szarańcze to owady niewielkie, lecz gdy wyruszają chmarami, wówczas są potężne. One stanowią potęgę przez swą mnogość, tworząc chmarę, czyli zjednoczony hufiec. Są tak liczne, że ich chmura może pokryć obszar wielu kilometrów kwadratowych, a w locie robią hałas podobny do szumu wodospadu. One dosłownie zaciemniają niebo i rzucają wielki cień na ziemię. To samo odnosi się od roku 1919 do szarańczy symbolicznej, namaszczonego ostatka współdziedziców Królestwa Chrystusa. Również wśród nich każdy pojedyńczo jest mały i niepokaźny, lecz gdy są zjednoczeni w wielbieniu i działalności, wtedy są ludem potężnym, będąc napełnieni „siłą ducha Pańskiego [Jehowy, NW]”. — Mich. 3:8.
34. W jakim sensie „ogień pożerający” był przed symboliczną szarańczą?
34 Szarańcza występuje w gorących miesiącach letnich. Podobnie inwazje symbolicznej chmary szarańczy, która zapowiada „dzień pomsty Boga naszego”, (Izaj. 61:2) poprzedza żar gniewu Jehowy przeciw Jego rzekomemu ludowi, chrześcijaństwu. Jehowa Bóg miał powód do tego, aby pałać jak „ogień pożerający”, ponieważ chrześcijaństwo przelało krew niezliczonych rzesz ludzkich i zniszczyło dobytek wielu ludzi w swej pierwszej wojnie światowej, a następnie w roku 1919 odrzuciło Jego Królestwo ogłaszane przez Jego namaszczonych świadków, a poparło Ligę Narodów, którą fałszywie określano jako „polityczny wyraz Królestwa Bożego na ziemi”. — 5 Mojż. 4:21; Hebr. 12:29.
35, 36. (a) W jakim sensie płomień żarzy się po inwazji szarańczy? (b) Przed jakim wydarzeniem dotyczącym przyszłości chrześcijaństwa ostrzegała symboliczna szarańcza?
35 Najpierw armia symbolicznej szarańczy Jehowy miała nawiedzić chrześcijaństwo z poselstwem sądu. Potem mają przebiec nad nimi armie niebiańskie pod wodzą Króla Jezusa Chrystusa, i będą je niszczyć na podobieństwo ognia, tak że nie pozostanie nic prócz popiołu. Przed inwazją symbolicznej szarańczy obszar chrześcijaństwa był pod względem religijnym podobny do ogrodu Eden. Chrześcijaństwo miało swoje sobory, swą Akcję Katolicką, swoje ruchy narodowościowe w celu zwalczania ateizmu międzynarodowego, utrzymywało stosunki z rządami państwowymi oraz z jego tak zwanym politycznym wyrazem Królestwa Bożego na ziemi.
36 Przyszłość wyglądała obiecująco aż do czasu, gdy zjednoczona „szarańcza” Jehowy ruszyła do ataku na całym świecie. W oparciu o proroctwo biblijne ona ostrzegała chrześcijaństwo, że Bóg Wszechmocny spustoszy je w walce Armagedonu, przez co ono stanie się podobne do pustyni, na której nie będzie nikogo, kto by zdołał ujść. Ona nie zostawia chrześcijaństwu żadnego promyka nadziei — szczególnie w objaśniających Biblię pismach, które pozostawia ludziom podczas swej działalności od domu do domu. Ona zapowiedziała, że po przejściu chmary szarańczy i zakończeniu jej dzieła ostrzegawczego wśród narodów całej zamieszkanej ziemi Jehowa Bóg wystąpi przeciw niemu do walki wraz ze swymi zastępami niebiańskimi i zniszczy jego podobieństwo do Edenu, czyniąc z niego jałową pustynię.
37. Co podano do wiadomości o walce Armagedonu w „Strażnicy” w roku 1925?
37 Odpowiedź na pytanie, kiedy się w gruncie rzeczy rozpoczęła nowożytna plaga szarańczy, wynika z samego poselstwa, które zwróciło uwagę na akcję bojową Jehowy w Armagedonie. W czasopiśmie „Strażnica”, wydawanym i rozpowszechnianym przez świadków Jehowy jako ich oficjalny organ, ukazał się w wydaniu z 15 sierpnia 1925 roku artykuł główny pod tytułem „Ostatek”. W tym artykule po raz pierwszy wskazano na to, że Armagedon nie będzie jakimś chaotycznym „wielkim uciskiem, jakiego nie było od początku świata”, czyli wielką anarchistyczną walką między kapitalizmem a klasą robotniczą, lecz wszechświatową walką między Jehową a całą organizacją Szatana Diabła, w niebie i na ziemi. Pod nagłówkiem „Wielka walka” czytamy w paragrafie 44 i 45 następującą wypowiedź:
Wiele tekstów poświadcza fakt, że zbliżamy się do czasu wielkiej i ostatecznej walki mocy ciemności z Panem. (Obj. 17:14; 16:13-15; Mat. 24:21, 22). TO JEST WIELKA WALKA BOGA WSZECHMOCNEGO. Prorocy często powoływali się na nią jako na „dzień Pański”. Prorok Izajasz zwracając się do wiernych spośród Izraela, a więc do klasy ostatka, mówi: „Wyście świadkowie moi, mówi Pan [Jehowa, AS], i sługa mój, któregom obrał (...) Wyście mi tego świadkami, mówi Pan [Jehowa, AS] żem Ja Bóg.” (Izaj. 43:10, 12) (...)
Widząc więc, że Szatan i jego organizacja wyruszają na wojnę z ostatkiem (Obj. 12:17), rozumiemy dobrze, że głównym celem Szatana w tej walce jest zniszczenie obecnego jeszcze na ziemi „nasienia obietnicy” i poniżenie Boga w umysłach ludu (...)
W paragrafie 63 czytamy:
(...) Podobnie rzecz się ma w walce z mocami ciemności w tym okresie końca wieku. Walka nie jest walką wiernych naśladowców Chrystusa, lecz walką Pana. Wierni, którzy mają stanowić ostatek będą brali w niej udział o tyle, że powiedziano im, aby śpiewali (...) „iż nasza siła jest w Panu, i że radość w Panu jest siłą naszą.”
38. Ile osób wzięło udział w Wieczerzy Pamiątki, według sprawozdań z 1925 roku, i co powiedziano jaszcza na temat Armagedonu w książce pt. „Wyzwolenie”, wydanej w roku następnym?
38 W tym samym roku (1925) — jak to wynika ze sprawozdań — 90 434 osoby wzięły udział w uroczystości Pamiątki śmierci Chrystusa jako członkowie ostatka. („Strażnica” z 15 sierpnia 1925 roku). W roku następnym (1926) kwestia walki Armagedonu stała się dla ostatka bardziej zrozumiała dzięki książce pt. „Wyzwolenie”. W rozdziale 12, obejmującym 30 stron druku i zatytułowanym „Walka ostateczna”, wspaniale opisano Armagedon. Na stronie 264 powiedziano stanowczo: „To jest walka Boża”, a na stronie 267 i 268 czytamy: „Święci nie biorą udziału we właściwej walce. To bitwa Boga Wszechmocnego, a walkę będzie prowadzić Jego umiłowany Syn (...) on walczy również za pomazańców Bożych, aby mogli być usprawiedliwieni w związku z ich wiernym wydawaniem świadectwa na rzecz imienia Jehowy (...) Tak więc królestwo Szatana zostanie zmiecione z ziemi i pogrążone w całkowitym zapomnieniu. Imię Jehowy będzie wówczas usprawiedliwione.”
39. Gdzie oddano do użytku książkę „Wyzwolenie” i co uczynili wtedy Świadkowie Jehowy po raz pierwszy?
39 Książka „Wyzwolenie” ukazała się w maju 1926 roku i stała się najważniejszą nowością na Międzynarodowym Kongresie Świadków Jehowy, który się odbył w ostatnim tygodniu maja w Londynie w Anglii. Podczas tego Kongresu świadkowie Jehowy po raz pierwszy stanęli na ulicach, aby zaofiarować przechodniom broszury objaśniające Biblię.
40. (a) Kiedy rozpoczęła się więc symboliczna plaga szarańczy i kto odtąd cierpi męki? (b) Jak długo ma być głoszone to dręczące poselstwo i w jaki sposób uzupełniono ubytek członków ostatka, których liczba Stawała się coraz mniejsza?
40 W tym pamiętnym roku (1926) rozpoczęła się symboliczna plaga szarańczy opisana w proroctwie Joela i w Objawieniu. Od tego czasu przywódcy religijni chrześcijaństwa zaczęli cierpieć szczególne męki na skutek poselstwa sądu, które głosił namaszczony ostatek Jehowy i które działało jaki ukłucie skorpionów. Poselstwo o walce Jehowy w Armagedonie i o zniszczeniu, które On przywiedzie na chrześcijaństwo i na resztę szatańskiego świata, było głoszone nie tylko przez pięć literalnych miesięcy roku 1926. Obecnie głosi się je nadal i to z coraz większym naciskiem. Dopóki ta symboliczna szarańcza żyje i wydaje przed Armagedonem świadectwo, dopóty obłudnicy religijni i pozostali nieprzyjaciele Jehowy będą cierpieć męki na skutek poselstwa o pomście Jehowy. Od roku 1931 liczba żyjących na ziemi członków namaszczonego ostatka bardzo się zmniejszyła. Lecz od tego roku przyłączyły się do symbolicznej szarańczy setki tysięcy bogobojnych ludzi o usposobieniu owiec, którzy ją wspierają w ogłaszaniu sądu. Ci ludzie chcąc dostąpić wybawienia, wzywają imienia Jehowy, oddają mu swoje życie i przyjmują chrzest wodny, podobnie jak to kiedyś uczynił Jezus.
41. Co popycha naprzód tę chmarę symbolicznej szarańczy, w jaki sposób ona wykazała nieustraszoność?
41 Duch Jehowy pobudza tę wciąż przybierającą rosnącą chmarę symbolicznej szarańczy. On popycha ją naprzód, tak jak dawniej wiatr napędził szarańczę, która za dni Mojżesza nawiedziła Egipt. „Pan [Jehowa, NW] przywiódł wiatr wschodni na ziemię, przez cały on dzień, i przez całą noc; a gdy było rano, wiatr wschodni przyniósł szarańczę.” (2 Mojż. 10:13) Pędząc do tej walki duchowej podobnie jak konie, które bez bojaźni rzucają się w wir walki, symboliczna szarańcza była nieustraszona, ale nie sama przez się, lecz za sprawą ducha Bożego. Ona skorzystała z wszelkich sposobów przekazywania informacji, aby obwieszczać dobrą nowinę o Królestwie Bożym, oraz aby ostrzec chrześcijaństwo i jego światowych sprzymierzeńców wśród narodów przed dniem pomsty Jehowy.
42. Za pomocą jakich symboli Joel przedstawia ich nieustraszoność oraz skutek ich obwieszczania?
42 O tym czytamy w Joela 2:4-6 (Wu, uw. marg.): „Wygląd ich jak wygląd koni, a jak jezdni, tak biec będą. Jak grzmot wozów po szczytach gór skakać będą, jak szum płomienia ognistego, pożerającego słomę, jak lud mocny, gotowy do boju. Przed obliczem jego drżeć będą narody, wszystkie twarze nabierają czerwieni.”
43. (b) Jak ta symboliczna szarańcza rzuciła się naprzód, aby obwieszczać poselstwo, i jak ją w związku z tym określono? (b) Dlaczego dopiero po roku 1931 można naprawdę powiedzieć o ostatku, że jest „potężnym ludem”?
43 Dzięki ich poselstwu o wszechświatowej wojnie Bożej biblijne wyrażenie „Armagedon” stało się wszędzie dobrze znane i zostało przyjęte do powszechnej skarbnicy językowej. Oni rzucili się naprzód jak gdyby w szyku bojowym, obwieszczając wzdłuż i wszerz obszarów chrześcijaństwa wypowiedzenie mu przez Jehowę wojny. Podobnie jak zbliżanie się chmary szarańczy zwiastuje nieszczęście, tak też tę posuwającą się naprzód, zjednoczoną szarańczę symboliczną, określono mianem „proroków nieszczęścia”. Ich wytrwałość i nieustraszoność były rzeczywiście zapowiedzią i dowodem tego, że chrześcijaństwo oraz narody z nim zjednoczone zostaną nieuchronnie zniszczone. Do roku 1931 namaszczony ostatek był na podstawie tego proroctwa nazywany „potężnym ludem”, ale jakże potężny jest ten lud obecnie, gdy do ostatka przyłączyło się setki tysięcy oddanych Bogu ludzi, którzy ubiegają się o życie wieczne w raju na ziemi! Obj. 7:9 (NW) opisuje ich jako „wielką rzeszę, której żaden człowiek nie potrafi zliczyć, ze wszystkich narodów i plemion, i ludów, i języków” — dotąd ze 181 krajów!
44, 45. (a) Co powiedziano na temat zwalczania pustoszącej chmary wędrującej szarańczy i jak to zobrazowano w proroctwie Joela 2:7, 8? (b) Jakiej inwazji szarańczy nie mogą powstrzymać narody, które ostatnio przystąpiły do wspólnej akcji przeciw pladze szarańczy?
44 W artykule pewnego profesora zoologii na uniwersytecie w Michigan, opublikowanym w „New York Times Magazine” z dnia 12 maja trzy lata temu pod tytułem „Wojna szarańczy”, czytamy: „Nie znamy żadnego naturalnego wroga, który by powstrzymał ich pustoszący pochód.” (Str. 96) Zwróćmy uwagę na fakt, że to dotyczy również plagi symbolicznej, bo w proroctwie Joela 2:7, 8 (Wu, uw. marg.) czytamy dalej: „Jak mocarze biegać będą, jak mężowie wojenni wyskoczą na mur; mężowie drogami swymi pójdą, a nie ustąpią ze ścieżek swoich. Żaden brata swego nie potrąci, każdy ścieżką swoją pójdzie, ale i między strzałami rzucają się, a nie stłuką się [a gdyby nawet któraś padła między pociskami, inne nie przerywają biegu, NW].”
45 W roku 1960 dziewiętnaście narodów Europy (w tym Anglia i Francja), Bliskiego Wschodu, Afryki i Azji Południowej wspólnie z Organizacją do Spraw Wyżywienia i Rolnictwa związaną z Organizacją Narodów Zjednoczonych, przystąpiło do uzgodnionej, szeroko zakrojonej akcji przeciw odwiecznej pladze szarańczy! Lecz bez względu na wyniki tej akcji nie udało się im powstrzymać nowożytnej szarańczy symbolicznej, którą wysłał Wszechmocny Bóg Jehowa.
46. Czy mury wzniesione dla ochrony przed tą inwazją były skuteczne?
46 Bez względu na wysokość barier prawnych, czyli „murów”, które wzniesiono, aby się za nimi oszańcować, ta szarańcza wspięła się na nie, nawet jeśli trzeba się było udać do krajowego sądu najwyższego. Ona przeszła przez takie mury i poszła dalej. Mury wzniesione przez narodowy socjalizm, faszyzm i Akcję Katolicką dla ochrony chrześcijaństwa, jak również mury wzniesione przez ateistów, nie mogły przeszkodzić symbolicznej szarańczy Jehowy w jej marszu naprzód.
47. Dlaczego symboliczne szarańcze, posuwając się naprzód z poselstwem, są podobne do szarańczy opisanych przez Joela i dlaczego nawet nieprzyjacielskie strzały nie są w stanie zatrzymać ich marszu?
47 Świadkowie Jehowy działający „podziemnie” i „naziemnie” mówią do nieprzyjaciół sprzeciwiających się głoszeniu poselstwa sądu: „Musimy być bardziej posłuszni Bogu jako władcy niż ludziom (...) jesteśmy świadkami tych spraw, a także duch święty, którego Bóg dał posłusznym mu jako władcy.” (Dzieje 5:29-32, NW) W uporządkowanych szeregach posuwają się naprzód z poselstwem Bożym i nie zbaczają ze swej drogi, to znaczy niepowstrzymanie podążają za swym Królem, Jezusem Chrystusem. Żaden nie potrąca drugiego ani nie przeszkadza mu, lecz przeciwnie, wszyscy sobie wzajemnie pomagają i popierają się. Choć niektórzy z nich mogą paść, trafieni zgubnymi strzałami wroga, będąc osadzeni w więzieniach, obozach koncentracyjnych lub obozach pracy przymusowej czy w bezludnych okolicach, to jednak inni korzystają ze swej wolności i nadal wykonują dzieło, nie pozwalając się zatrzymać.
48, 49. (a) Dokąd oni przeniknęli i czyj przykład przez to naśladują? (b) Jak zobrazował to Joel w swym opisie i w odpowiedzi na czyj zew bojowy ta armia się posuwa?
48 Oni idą do miast i na tereny wiejskie, a nawet przenikają do metropolii chrześcijaństwa, czyli do jej bastionu. Zapewniają sobie dostęp do mieszkań ludzi mimo barier, które się wznosi, aby im w tym przeszkodzić. Naśladują przykład szarańczy apostolskich z pierwszego wieku, które głosiły i nauczały „publicznie i od domu do domu.” (Dzieje 20:20, NW) Ich postępowanie opisano proroczo w Joela 2:9-11. Czytamy tam:
49 „Po mieście chodzić będą, po murze biegać, na domy wstąpią, a oknami wlezą jako złodziej. Przed obliczem jego [ich, NW] ziemia zadrży, niebiosa się poruszą, słońce i miesiąc się zaćmi, a gwiazdy zawściągną jasność swoją [ponieważ chmara szarańczy zaciemnia niebo]. A Pan [Jehowa, NW] wyda głos swój przed wojskiem swoim, przeto, że bardzo wielki będzie obóz jego, przeto, że mocny ten, co wykona słowo jego; wielki bowiem dzień Pański będzie i straszliwy i któż go zniesie?”
50. Co poselstwo zapowiada chrześcijaństwu i dlaczego chrześcijaństwo nie będzie mogło przetrwać dnia Jehowy?
50 Sądowe poselstwo pomsty Jehowy nie zapowiada chrześcijaństwu i jego świeckim sprzymierzeńcom pięknej przyszłości ani w dzień ani w nocy. Jego przyszłość jest zupełnie ciemna. Chrześcijaństwo nie będzie mogło przetrwać napawającego strachem wielkiego dnia Jehowy, w którym On się pomści na tych wszystkich, którzy wyszydzali, hańbili i lżyli Jego święte imię, ponieważ jest dostatecznie potężny, aby spełnić swe prorocze słowo, które kazał ogłosić przez swą symboliczną armię szarańczy.
WIELKIE STARCIE W DOLINIE ROZSTRZYGNIĘCIA
51. (a) Jaki rozkaz dany ludowi Jehowy wskazuj na to, że chodzi tu o wojnę toczoną za pomocą broni duchowej, a nie cielesnej? (b) Jaki rozkaz daje Jehowa chrześcijaństwu i wszystkim pozostałym narodom?
51 Ta wojna jest wojną duchową, prowadzoną z widzialną i niewidzialną organizacją Szatana. Nie używa się w niej broni cielesnej. Namaszczony ostatek duchowego Izraela Jehowy oraz wielka rzesza jego oddanych Bogu towarzyszy z wszystkich narodów i ludów, muszą być posłuszni nakazowi Jehowy, który żąda: ‚przekujcie miecze swe na lemiesze, a włócznie swe na sierpy’, ‚niech nie podniesie naród przeciw narodowi miecza’, ‚nie ćwiczcie się do bitwy’. (Izaj. 2:2-4) Rozkaz Jehowy skierowany do chrześcijaństwa i innych narodów nie brzmi pokojowo. To jest wyzywające wezwanie do wojny. Przez swą symboliczną chmarę szarańczy Jehowa wypowiada słowa zapisane w Joela 3:9-11: „Obwołajcie to między narodami, ogłoście wojnę, pobudźcie mocarzów, niech przyciągną a dadzą się nająć wszyscy mężowie waleczni. Przekujcie lemiesze wasze na miecze, a kosy wasze na oszczepy; kto słaby, niech rzecze: Mocnym ja. Zgromadźcie się, a zbierzcie się wszystkie narody okoliczne, zbierzcie się!”
52. Z kim w rzeczywistości walczą narody i co będzie im potrzebne?
52 Wewnątrz i na zewnątrz Organizacji Narodów Zjednoczonych narody walczą o swoją suwerenność narodową i nie zważają na poselstwo o Królestwie Bożym. W rzeczywistości one walczą z Bogiem. Obecnie przygotowują się do ostatecznej, rozstrzygającej walki. Potrzebne im będą wszystkie siły ludzkie. Do udziału w tej walce będą musieli być namówieni nawet słabi i niezdatni.
53. O co się modlimy do Jehowy w okresie zbliżania się tej walki?
53 W okresie zbliżania się „wojny wielkiego dnia Boga Wszechmocnego”, podczas której będziemy widzami nie biorącymi w niej udziału, modlimy się słowami zapisanymi w Joela 3:11: „Spraw to, o Panie! że tam zstąpią mocarze twoi.”
54. (a) Dokąd zgodnie z wezwaniem mają przyjść narody i dlaczego nazwa tego miejsca jest stosowna? (b) Jak Jehowa uwolnił swój lud w roku 1919 spod wpływu narodów i dlaczego obecnie go wysyła?
54 W poselstwie sądowym Jehowy, skierowanym do świata oddanego Szatanowi, powiedziano ponadto według Joela 3:12: „Niech się ocucą i przyciągną te narody na dolinę Jozafat: bo tam siedzieć będę, abym sądził wszystkie narody okoliczne.” Dolina, w której odbędzie się walka, jest nazwana „doliną Jozafat”. To określenie jest stosowne, bo imię Jozafat znaczy „Jehowa jest sędzią”. W tej symbolicznej dolinie walki Jehowa siedzi po to, aby sądzić i wykonać swój wyrok na wszystkich okolicznych narodach, które maltretowały i rozpraszały oddany Mu lud, Jego wiernych świadków. W roku 1919 Jehowa wyzwolił najpierw swój ostatek, a później wielką rzeszę swych „drugich owiec” z ich duchowej, czyli religijnej niewoli i przywiódł ich do jedności, dzięki czemu tworzą obecnie jedno stado poddane jednemu pasterzowi, Jezusowi Chrystusowi. (Jana 10:16) Jehowa posyła ich teraz jako zjednoczoną armię symbolicznej szarańczy przeciw wszystkim narodom, aby je wyzwać do walki z Nim, „Bogiem Wszechmocnym”.
55. (a) Gdzie — mówiąc obrazowo — znajdują się świadkowie Jehowy na krótko przed rozpoczęciem tej walki? (b) Jakie owoce — mówiąc symbolicznie — wydały narody i na co będzie się doskonale nadawać dolina Jozafat?
55 Proroczy opis w Joela 3:13-17 przenosi nas w duchu do doliny, w której będzie wykonany sędziowski wyrok Jehowy. Właśnie zbliża się chwila przed rozpoczęciem wszechświatowej walki. Na szczytach gór po obydwu stronach stoją jako wyczekujący widzowie zjednoczeni świadkowie Jehowy, którzy sumiennie zakończyli swe dzieło ostrzegania narodów. Narody są podobne do zaniedbanej winnicy, która wydaje tylko gorzkie, dzikie winogrona, najgorsze owoce, a mianowicie „uczynki ciała”. Trzeba je wyciąć jak wybujałe dzikie winorośle, aby można było ziemię obsadzić na nowo. Ich wielkie grona niegodziwości muszą być zmiażdżone. Dolina Jozafat nadaje się doskonale na olbrzymią prasę winną. A więc wrzucajcie w nią narody! Bóg woła do swoich aniołów:
56, 57. (a) Co Jehowa woła do swoich aniołów i dlaczego? (b) Skąd grzmi okrzyk Jehowy i co na Jego rozkaz rozpoczyna się w dolinie?
56 „Zapuśćcie sierp, bo się dostało żniwo; pójdźcie, zstąpcie, bo pełna jest prasa; opływają kadzi, bo wiele jest złości ich. Gromady, gromady leżeć będą w dolinie posieczenia; bo bliski jest dzień Pański [Jehowy, NW] w dolinie posieczenia. Słońce i miesiąc zaćmią się, a gwiazdy stracą jasność swoją. Nadto Pan [Jehowa, NW] z Syjonu zagrzmi, a z Jeruzalem wyda głos swój, tak, że zadrżą niebiosa i ziemia; Ale Pan jest ucieczką ludu swego i siłą synów Izraelskich i dowiecie się, żem ja Pan, Bóg wasz, mieszkający na Syjonie górze świątobliwości mojej; a tak Jeruzalem będzie święte, a obcy [wrogie narody] nie przejdą więcej przez nie.” — Joela 3:13-17.
57 Gdy Jehowa będzie urzędował jako Sędzia, wykonując swój wyrok na narodach, które zebrano, aby je stratować i w ten sposób wymazać z istnienia, wtedy niewątpliwie będzie ciemno we dnie i w nocy. Z jego niebiańskiego mieszkania, z Syjonu, niebiańskiego Jeruzalem, rozbrzmiewa tak głośno jego okrzyk bojowy, że drży niebo i ziemia. On rozkazuje swemu Królowi Jezusowi Chrystusowi, aby zmiażdżył nieprzyjaciół, którzy zostali uczynieni podnóżkiem jego nóg. Król ze swą armią aniołów wpada do doliny rozstrzygnięcia jak do olbrzymiej tłoczni. CHLUP! Zaczyna się deptanie narodów, do których należy również chrześcijaństwo. Dolina Jozafat, „dolina rozstrzygnięcia” staje się wielką tłocznią gniewu Bożego. Królewski syn Jehowy, Jezus Chrystus, przewodzi w deptaniu. W Objawieniu 19:15 powiedziano, że „tłoczy prasę wina zapalczywości i gniewu Boga Wszechmocnego”.
58. Jakie rozmiary przybierze walka i jak to pokazuje Objawienie 14:20?
58 Jeszcze nigdy w dziejach ludzkości nie było tak krwawej rzeki. Popłyną strumienie krwi, która przedstawia życie ludzkie, i zaleją wielkie obszary. W Objawieniu 14:20 (Kow) opisano to straszne wydarzenie następująco: „Tłocznię deptano poza miastem [na zewnątrz organizacji Bożej], a krew popłynęła z tłoczni, aż dosięgła wędzideł końskich, na przestrzeni tysiąc sześćset stadiów [około 300 km].”
59. (a) Kto nią będzie tam podeptany? (b) Co poznają wówczas zgodnie ze słowami Jehowy ci, którzy będą oszczędzeni i dlaczego?
59 Sędziowskie rozstrzygnięcie Jehowy, to znaczy Jego wyrok, będzie wykonane dokładnie. Narody oraz ich „grona” zła zostaną zdeptane i przestaną istnieć, aby sprawiedliwi mogli wziąć w posiadanie oczyszczoną ziemię, na której będą mieszkać i którą będą się cieszyć. Nie wszyscy zostaną wrzuceni do tej symbolicznej tłoczni. Nie ze wszystkich zostanie w niej wydeptana ich życiodajna krew. Ci wszyscy, którzy uznali Jehowę za swe miejsce ucieczki i swą twierdzę, będą oszczędzeni i zachowani, gdy Jehowa za pośrednictwem swego Króla Jezusa Chrystusa zgniecie swoich oraz ich nieprzyjaciół w tłoczni, czyli w dolinie rozstrzygnięcia. Wśród tych, którzy będą oszczędzeni, znajdzie się ostatek Izraelitów duchowych oraz wielka rzesza ich oddanych Bogu towarzyszy, którzy wspólnie z nimi wzywają imienia Jehowy, aby mogli dostąpić wybawienia. (Joela 2:32) Jehowa powiedział do nich proroczo: „A poznacie, żem ja Pan [Jehowa, NW], Bóg wasz, mieszkający na Syjonie, górze świętej swojej.” (Wu) Przepełnieni świętą bojaźnią, z zapartym tchem będą mogli bezpiecznie spoglądać z wysokości w dół, w dolinę rozstrzygnięcia i przyglądać się jak Jehowa odniesie poprzez Chrystusa wspaniałe zwycięstwo nad wszystkimi zjednoczonymi przeciw Niemu narodami widzialnej organizacji Szatana.
60. Co będziemy więc robić, gdy On zwycięży, ale co musimy robić do tego czasu?
60 Po odniesieniu przez Niego zwycięstwa na rzecz usprawiedliwienia Jego zwierzchnictwa nad wszechświatem, my, Jego świadkowie, będziemy wykrzykiwać z radości i śpiewać ku Jego chwale. Będziemy wyznawać, że On jest naszym Bogiem po wszystkie wieki. Jego walka i jego wspaniałe zwycięstwo są bliskie. Ale aż do tego czasu musimy mu nadal służyć jako zjednoczony lud i musimy słuchać Jego rozkazów. Właśnie to chcemy robić, zapowiadając dzień Jego pomsty oraz głosząc dobrą nowinę o wiecznym zbawieniu przez Królestwo Jego Chrystusa i ucząc o niej.