³ „The Encyclopedia Britannica” [wydanie z 1959 r.], tom 4, str. 381.

 ⁴ „Encyclopedia of Religion and Ethics — Hastingsa, tom 4, str. 147, 148.

 ⁵ „The American Book of Days” — Douglasa, str. 200-202.

 ⁶ Tom 5, str. 225-227.

 ⁷ „The Encyclopedia Britannica” [wydanie z 1959 r.], tom 7, str. 531.

 ⁸ „The Catholic Encyclopedia, tom 7, str. 438.

 ⁹ „Encyklopedia Powszechna”, wyd. Gutenberga, tom 18, str. 122.

¹⁰ „The Catholic Encyclopedia”, wyd. 9. tom 7, str. 531.

¹¹ „History of Christianity” — The First Three Centuries” — Neandera, tom 1, str. 523-537.

¹² „The Encyclopedia Americana”, tom 9, str. 507.

¹³ „Ecclesiastical History” — Sokratesa [wydanie Bohna], str. 37, 38.

¹⁴ „The Golden Bough” — Frazera, str. 361.

Obchodzenie pamiątki śmierci Chrystusa. Dlaczego? Kiedy? Przez kogo?

„Lepsze jest imię dobre, niżeli maść wyborna; a dzień śmierci, niż dzień narodzenia.” Te słowa mogą się wielu ludziom wydawać dziwne. Niemniej jednak po ich zrozumieniu okazuje się, że wyrażają czystą prawdę, która ma szczególny związek z obchodzeniem pamiątki śmierci Chrystusa. — Kazn. 7:1.

Zważmy, że w pierwszej części tego oświadczenia mówi się, iż imię dobre jest lepsze niż wyborna maść. To jest oczywiste, że imię dobre, a nie imię złe, osławione, jest lepsze niż wyborna maść. Dlatego o Jehowie Bogu niejednokrotnie powiedziano, że czynił sobie imię, to znaczy dobre, wielkie imię: „I dałeś znaki i cuda na Faraonie i na wszystkich sługach jego, i na wszystkim ludzie ziemi jego, (...) i uczyniłeś sobie imię, jak jest i dzisiaj.” — Neh. 9:10, Wu; 2 Sam. 7:23; Izaj. 63:14; Przyp. 22:1.

Gdy takie imię ma stworzenie ludzkie, wtedy doprawdy dzień jego śmierci jest lepszy niż dzień jego urodzenia. Do chwili swej śmierci on czegoś dokonał: zachował nienaganność, ma dobre imię u Boga, który zapewni mu zmartwychwstanie. Nie można tego powiedzieć w dniu, w którym ktoś się rodzi. W chwili urodzenia nie ma się żadnej zasługi czy dobrej sławy, ale można zdobyć zasługi, „skarby w niebie”, przez prowadzenie bogobojnego życia. — Mat. 6:20.

DLACZEGO?

Słowa, które są zapisane w Kaznodziei 7:1, i które wskazują, ze dzień czyjejś śmierci jest lepszy niż dzień jego narodzin, odnoszą się w większym stopniu do Jezusa Chrystusa, Syna Bożego, niż do jakiegoś innego stworzenia ludzkiego, które kiedykolwiek żyło lub jeszcze będzie żyć. Co prawda w chwili swych narodzin Jezus mógł się już wykazać sprawozdaniem z wiernej służby na rzecz swego Ojca w niebie, ale jakże wiele on dokonał przez swe życie ludzkie i swą śmierć! Po pierwsze: usprawiedliwił imię swego Ojca. Szatan Diabeł chełpił się pełen pychy, że potrafi odciągnąć od Jehowy Boga wszystkie stworzenia, tak jak to zrobił z Adamem i Ewą. Jezus Chrystus dowiódł, że Szatan Diabeł jest kłamcą, bo mimo wszelkich możliwych wysiłków Diabłu nie udało się odwieść Jezusa od jego lojalności wobec swego Ojca niebiańskiego. Jezus wykazał, że jest rzeczywiście mądry i tym samym uradował serce swego Ojca, ponieważ dał mu odpowiedź, którą mógł odeprzeć urągania Diabła. — Ijoba rozdz. 1 i 2; Przyp. 27:11.

Po drugie: przez swą śmierć Jezus zapewnił ludzkości wybawienie z grzechu i śmierci. „Darem, który Bóg daje, jest życie wieczne przez Chrystusa Jezusa, naszego Pana.” „Jest jeden Bóg i jeden pośrednik między Bogiem a ludźmi, człowiek Chrystus Jezus, który dał samego siebie jako odpowiedni okup za wszystkich.” Zgodnie bowiem z jego własnymi słowami: „Syn człowieczy nie przyszedł po to, aby mu służono, ale aby dać swą duszę jako okup za wielu.” — Rzym. 6:23; 1 Tym. 2:5, 6; Mat. 20:28, NW.

I po trzecie: przez swą wierność aż do śmierci Jezus dał cudowny przykład wszystkim swym naśladowcom: „Spoglądajcie pilnie na Głównego Pośrednika i Udoskonaliciela naszej wiary, Jezusa. (...) Doprawdy zważajcie dokładnie na tego, który zniósł takie przeciwne gadanie grzeszników wbrew ich interesom, abyście się nie nużyli i nie ustawali w swych duszach.” „Chrystus cierpiał za was, pozostawiając wam przykład, abyście kroczyli ściśle jego śladami.” — Hebr. 12:2, 3; 1 Piotra 2:21, NW.

Nie powinniśmy też przeoczać roli, jaką odegrał Jehowa w sprawie uczynienia dnia śmierci Chrystusa dniem tak pamiętnym. Czyż to nie był przede wszystkim Jego zamysł, aby Jego Syn obrał taką drogę? I czy nie okazał największej miłości, dając swego jednorodzonego Syna? Przecież czytamy: „Na tym polega miłość, że nie my umiłowaliśmy Boga, ale On umiłował nas i zesłał Syna swojego jako przebłaganie [ofiarę, NW] za grzechy nasze.” — 1 Jana 4:10, NDą; Jana 3:16.

Niewątpliwie wobec tego wszystkiego, czego Jezus dokonał w swym życiu, a szczególnie czego dokonał przez swą śmierć, rzeczą najstosowniejszą jest obchodzenie pamiątki jego śmierci. Pismo święte nic nie mówi, aby obchodzić narodziny Chrystusa czy narodziny kogokolwiek innego. (W Biblii znajdują się doniesienia, że tylko poganie obchodzili urodziny.) Natomiast jest w Piśmie świętym zapisany nakaz Jezusa, aby obchodzić pamiątkę jego śmierci. W związku z tym świadkowie Jehowy obchodzą pamiątkę jego śmierci, a nie jego urodzin. Apostoł Paweł, który otrzymał pouczenie na ten temat od samego Jezusa, mówi nam:

„Albowiem ja otrzymałem od Pana to, co ze swej strony wam przekazałem: iż Pan Jezus tej nocy, której został zdradzony, wziął chleb, a dzięki uczyniwszy łamał go i rzekł: ‚To jest ciało moje, za was wydane. To czyńcie na moją pamiątkę.’ Podobnie wziął kielich po wieczerzy i rzekł: ‚Ten kielich jest nowym przymierzem we krwi mojej: to czyńcie, ilekroć pić będziecie, na moją pamiątkę.’” — 1 Kor. 11:23-25, Kow.

KIEDY? JAK CZĘSTO?

Jeśli to jest rzecz stosowna, słuszna i wymagana, aby chrześcijanie obchodzili pamiątkę śmierci Chrystusa, to jak często powinni to robić i kiedy? Czy Jezus, mówiąc: „To czyńcie na moją pamiątkę”, miał na myśli, że jego naśladowcy powinni to czynić codziennie, co tydzień, co miesiąc, co kwartał, czy co roku? On sam tego wyraźnie nie powiedział, ale możemy tę sprawę rozważyć i dojść do właściwego wniosku. Jak często obchodzi się pamiątkę jakiegoś wydarzenia wielkiej wagi? Czy nie raz na rok? Czy obchodzenie paschy na pamiątkę wyzwolenia Izraelitów z niewoli egipskiej nie odbywało się raz na rok zgodnie z wyraźnym nakazem Jehowy Boga? — Łuk. 22:19; 2 Mojż. 12:14; 3 Mojż. 23:5.

Poza tym zważmy, ze Jezusa Chrystusa nazywa się Paschą (Barankiem) ofiarowaną za