potrzebni, lecz Bóg uznał za stosowne ich stworzyć, aby zaznawali szczęścia i służyli Jego zamysłom przez wykonywanie Jego woli w takim zakresie, w jakim to będzie ich dotyczyło.

O aniołach powiedziano, że służą Bogu. „Tysiąc tysięcy służyło mu.” Wielokrotnie wskazuje się na to, że znajdują się w Jego obecności. „Serafinowie stali nad nim.” „Słyszałem głos wielu aniołów wokół tronu.” Często byli wysyłani, aby zanieśli dobrą nowinę człowiekowi i dlatego służyli w charakterze ewangelistów, jak wówczas, gdy obwieszczali narodzenie się Zbawcy. Bóg posłużył się aniołami w celu powiadomienia o swej woli takich sług, jak Abraham, Mojżesz, Jozue, Daniel, Piotr, Paweł i inni. Ich poselstwa zostały przy tym ujęte w spisanym Słowie Bożym i dzięki temu oni także przyczynili się do spisania Biblii. — Dan. 7:10; Izaj. 6:2; Obj. 5:11, NW; Łuk. 2:13.

Należy również zwrócić uwagę na to, że Bóg posługiwał się aniołami w życiu Jezusa. Aniołowie obwieścili jego poczęcie i narodzenie. Służyli mu po czterdziestodniowym poście i posilali go w ostatniej próbie. Gdy motłoch przyszedł go aresztować, wówczas stanęłoby na jego zawołanie dwanaście legionów aniołów, gdyby chciał o to prosić. Aniołowie obwieścili też jego zmartwychwstanie i byli obecni przy jego wniebowstąpieniu. — Mat. 4:11; Łuk. 22:43; Mat. 26:53; 28:5-7; Dzieje 1:10, 11.

Poza tym ukazano aniołów jako towarzyszy Jezusa Chrystusa oddzielających pszenicę od chwastów i owce od kozłów, podczas jego przyjścia na sąd. Aniołowie przyłączyli się do Michała w jego walce ze Smokiem i demonami w czasie narodzin Królestwa Bożego w niebie. Oni będą również wspierać Michała w wojnie wielkiego dnia Boga wszechmocnego, czyli w Armagedonie, podobnie jak w dawnych czasach Jehowa Bóg posługiwał się nimi do wykonywania wyroku na złych. — Mat. 13:41; 25:31; Obj. 12:7-10; 16:14, 16; 19:14, NW.

Wreszcie duchowi posłańcy Boży usługują obecnie Jego sługom na ziemi; jest to nad wyraz pocieszająca myśl. „Czy oni nie są wszyscy duchami do służby publicznej, wysłani, aby usługiwać tym, którzy mają odziedziczyć życie.” „Abyście (...) nie gardzili ani jednym z tych małych, bo powiadam wam, że ich aniołowie w niebie zawsze mają przystęp do Ojca mego, który jest w niebie.” Nie koniecznie każdemu z wiernych sług Bożych usługuje jeden anioł, ale jeden anioł zostaje przydzielony do usługiwania pewnej liczbie sług Bożych na ziemi. — Hebr. 1:14; Mat. 18:10, NW.

Istotnie, „zatacza obóz Anioł Pański około tych, którzy się go boją, i wyrywa ich”. „Aniołom swoim przykazał o tobie, aby cię strzegli na wszystkich drogach twoich.” Co prawda aniołowie nie ukazują się widzialnie, jak się ukazali apostołom, aby ich uwolnić z więzienia, i jak jeden z nich ukazał się Pawłowi, gdy miało nastąpić rozbicie okrętu. Ale możemy być pewni, że bez względu na przewagę naszych przeciwników, bez względu na ilość wrogów, którzy mogą na nas nacierać, jeśli mamy duchową zdolność widzenia, to możemy dojrzeć, że otaczają nas i ochraniają armie duchowych posłańców Bożych, tak jak dla ochrony otoczyły proroka Elizeusza i jego sługę, gdy król Syrii wysłał potężne siły zbrojne włącznie z konnicą i wozami wojennymi, aby pojmać Elizeusza. — Ps. 34:8; 91:11; Dzieje 5:19; 12:7; 27:23; 2 Król. 6:13-17.

Doprawdy, to co Słowo Boże ma do powiedzenia o Jego duchowych posłańcach, aniołach, nie tylko oświeca, lecz również krzepi wiarę.

Bóg-człowiek chrześcijaństwa

W CHRZEŚCIJAŃSTWIE pomost łączący Boga z człowiekiem nazywa się „inkarnacją”. Słowo „inkarnacja” znaczy przy tym, że Bóg przybrał naturę ludzką w osobie Jezusa Chrystusa. W ten sposób stał się Bogiem-człowiekiem.

Chociaż pojęcie Boga-człowieka nie jest obce dla pogan, to jednak myśl, że Logos stał się ciałem, spotyka się — jak mówią ci religioniści — tylko w chrześcijaństwie. Oni twierdzą, że religie pogańskie uczą co prawda apoteozy, czyli ubóstwiania człowieka, ale nie uczą o inkarnacji prawdziwego Boga. Historyk kościoła anglikańskiego Charles Hardwick mówi, że gdybyśmy oczyścili inkarnacje pogańskie od wszelkiej rozpusty i bachicznych obrzędów, które je zniekształcają i poniżają, to jednak mimo uderzającego podobieństwa zdecydowanie ustępowałyby nauce o inkarnacji nauczanej w chrześcijaństwie.

Ale zwykłe zaprzeczanie temu, że to jest nauka pogańska, nie dowodzi, jakoby inkarnacja była nauką chrześcijańską. W książce pt. The Creative Christ (Chrystus twórczy) E. Drown łączy istniejące w chrześcijaństwie pojęcie inkarnacji z mitologią pogańskich Greków i mówi: „To ważne pojęcie (...) przedostało się do teologii chrześcijańskiej ze źródeł greckich. W wyniku tego inkarnacja była zbyt często interpretowana za pomocą pojęć zmysłowych zamiast duchowych.”

istnieją ponadto zarzuty innego rodzaju. Znany uczony, profesor dr Charles A. Briggs, który był także duchownym protestanckiego kościoła episkopalnego uczył, że zrodzenie z dziewicy było tylko „sprawą mniejszej wagi w związku z inkarnacją (...) [i że] ono nie może być tak istotne jak wiele ludzi to przypuszczało”. Dla Adolfa Harnacka, niemieckiego teologa i profesora teologii, Jezus nie był Bogiem w ciele, lecz tylko jeszcze jednym rabinem żydowskim. Otto Pfleiderer, niemiecki teolog protestancki i profesor zwyczajny teologii, był zdumiony „niezliczonymi podobieństwami między bohaterami z legend pogańskich a chrześcijańskimi świętymi” włącznie z Jezusem Chrystusem.

Fakt istnienia sprzecznych zdań, co do tej nauki, to nic dziwnego, gdyż Biblia, jedyny niezawodny autorytet w sprawach prawdy, nie opiera nauki o inkarnacji. (Jana 17:17) Starożytni Żydzi w całej swej długiej historii nigdy nie twierdzili, żeby którykolwiek z ich sędziów, królów, generałów, kapłanów lub proroków był bogiem. Hebrajczycy i chrześcijanie pochodzenia żydowskiego mieli wielki wstręt do plamienia się mitologią pogańską. Te fakty przemawiają za tym, że urojony pogląd, jakoby chrześcijanie żydowskiego pochodzenia przyswoili sobie z pogańskiej mitologii historię o Jezusie, jest niemożliwy do przyjęcia. Ani Biblia, ani wierni chrześcijanie z pierwszego stulecia nie podzielali pogańskiego poglądu, według którego Jezus miałby być Bogiem-człowiekiem. Gdy więc odszczepieńcy spośród chrześcijan starali się popularyzować pogańskie