Otwarcie drogi powrotnej do raju

„[Jezus] odrzekł mu: ‛Zaprawdę, powiadam ci dzisiaj: będziesz ze mną w raju’” (ŁUKASZA 23:43).

 1, 2. (a) Co znaczy słowo „raj” i jak musiał wyglądać ogród Eden? (b) Jak w Chrześcijańskich Pismach Greckich przetłumaczono wyraz hebrajski oznaczający „ogród”?

RODZINA ludzka wzięła początek w raju. O stworzeniu mężczyzny tak czytamy w pierwszej księdze Pisma Świętego: „I przystąpił Jehowa Bóg do ukształtowania człowieka z prochu ziemi, i tchnął w jego nozdrza dech życia, i stał się człowiek duszą żyjącą. Ponadto Jehowa Bóg zasadził ogród w Edenie, ku wschodowi, i tam umieścił człowieka, którego ukształtował” (Rodzaju 2:7, 8). Nazwa „Eden” znaczy „przyjemność”, toteż ogród Eden był rozległym, przyjemnym parkiem, gdzie mnóstwo rzeczy olśniewało pięknem i różnorodnością.

² Wyraz grecki tłumaczony na „raj” brzmi pa·raʹdei·sos i określano nim ogród przypominający park. Jego hebrajskim odpowiednikiem jest rzeczownik gan, co znaczy „ogród”. Od Ewangelii Mateusza do Księgi Objawienia Biblia była pisana po grecku; w tym też języku utrwalono w niej słowa, które Pan Jezus Chrystus wypowiedział w dniu 14 Nisan 33 roku n.e., gdy umierał śmiercią męczeńską na Kalwarii.

Jezus daje złoczyńcy obietnicę raju

 3. (a) O co poprosił Jezusa współczujący mu złoczyńca? (b) Czego dowodziła jego prośba, jeśli chodzi o wiarę w Jezusa?

³ Po obu stronach Jezusa przybito wtedy do pali dwóch złoczyńców. Najpierw obydwaj mu urągali, potem jeden z nich tego zaprzestał. Następnie ów człowiek, który najwyraźniej współczuł Jezusowi, odezwał się do niego: „Jezusie, pamiętaj o mnie, gdy się dostaniesz do swego Królestwa”. Dał wyraz wierze w to, że choć Jezus wisi teraz na palu, w przyszłości otrzyma królestwo (Łukasza 23:42; Marka 15:32). Jakże głęboko musiało to wzruszyć Pana Jezusa! Ten przychylny mu przestępca był przekonany o jego niewinności i uważał, że niesłusznie ponosi tak surową karę, jak przybicie do pala i wystawienie na urągowisko (Łukasza 23:41). A z jego prośby wynikało, że wierzył, iż Jezus powstanie z martwych i będzie królem. Co więcej, wierzył, że i on mógłby zostać wskrzeszony i że właśnie Jezus może go wyzwolić ze śmierci i obdarzyć ponownym życiem na ziemi.

 4. Co Jezus odpowiedział złoczyńcy i na co to wskazuje?

⁴ Jezus odparł: „Zaprawdę, powiadam ci dzisiaj: będziesz ze mną w raju”. Wskazał w ten sposób, że współczujący mu teraz złoczyńca dostąpi zmartwychwstania. Musiało to być prawdziwą pociechą dla owego przestępcy, który okazał wiarę. Aby człowiek ten mógł być wskrzeszony, najpierw musiał zmartwychwstać Jezus. Następnie dzięki mocy wskrzeszania umarłych, otrzymanej od Boga, przywróci on życie wspomnianemu złoczyńcy w dniu zmartwychwstania świata ludzkiego (Łukasza 23:43; Jana 5:28, 29; 1 Koryntian 15:20, 23; Hebrajczyków 9:15).

 5, 6. (a) Jaki napis umieścił Piłat na palu męki Jezusa? (b) Najprawdopodobniej w jakim języku Jezus odezwał się do złoczyńcy?

⁵ W jakim języku Jezus uczynił tę obietnicę? Było ich wtedy w użyciu kilka. Świadczy o tym napis, który namiestnik Poncjusz Piłat kazał przytwierdzić do pala nad głową Jezusa Chrystusa, aby wszyscy przechodzący mogli przeczytać, kim jest skazaniec. Ewangelia według Jana 19:19, 20 donosi: „Piłat sporządził też napis i umieścił go na palu męki. Wypisane było: ‛Jezus Nazarejczyk, król Żydów’. Wielu zatem Żydów czytało ten napis, ponieważ miejsce, gdzie Jezusa przybito do pala, znajdowało się nieopodal miasta; a napisane to było po hebrajsku, po łacinie, po grecku”.

⁶ Jezus narodził się w Betlejem z dziewicy Marii i był Żydem, inaczej Hebrajczykiem. Przez trzy i pół roku głosił w rodzinnym kraju, posługując się niewątpliwie ówczesnym językiem żydowskim, czyli hebrajskim. Kiedy chciał dodać otuchy współczującemu mu złoczyńcy, odezwał się zapewne po hebrajsku. Mówiąc o raju, użył hebrajskiego słowa gan, znajdującego się w Księdze Rodzaju 2:8. W greckim przekładzie Pisma Świętego zwanym Septuagintą przetłumaczono je na pa·raʹdei·sos.

 7. Jak po zmartwychwstaniu Jezus został wyniesiony do chwały?

⁷ Jezus zmartwychwstał 16 Nisan według kalendarza hebrajskiego, w trzecim dniu po przybiciu do pala. W 40 dni później odszedł do nieba. Pochodził stamtąd, a teraz wrócił tam wywyższony (Dzieje Apostolskie 5:30, 31; Filipian 2:9). Został przyobleczony w nieśmiertelność, właściwą jego niebiańskiemu Ojcu. Jehowa Bóg był jej wyłącznym Posiadaczem, dopóki owej niedzieli w dniu 16 Nisan nie został wskrzeszony Jezus (Rzymian 6:9; 1 Tymoteusza 6:15, 16).

Okup otwiera drogę

 8. Jakie było pierwotne zamierzenie Jehowy wobec ziemi i co dowodzi, że nie uległo zmianie?

⁸ Wszystko to stanowiło kolejne etapy zamierzenia Bożego, którego celem jest przyozdobienie całej ziemi rajskim pięknem, przeobrażenie jej w raj (Rodzaju 1:28; Izajasza 55:10, 11). W Liście 1 do Koryntian 15:45 apostoł Paweł nazywa Jezusa „ostatnim Adamem”. Słowa te wskazują, że Bóg nie odstąpił od pierwotnego zamiaru wobec naszej planety i że ktoś inny dokona tego, co pierwszy Adam zaprzepaścił.

 9. Czego dostarczył Jezus, aby otworzyć drogę powrotną do raju?

⁹ Paweł napisał, iż Jezus złożył ‛odpowiedni okup’ (1 Tymoteusza 2:6). A sam Jezus Chrystus oznajmił: „Syn Człowieczy nie po to przyszedł, aby mu usługiwano, lecz aby usługiwać i dać swą duszę na okup za wielu”. Dzięki temu ci, którzy w niego wierzą, mogą uzyskać życie wieczne (Mateusza 20:28; Jana 3:16).

10. (a) Co Bóg postanowił odnośnie do pewnej liczby stworzeń ludzkich cieszących się Jego łaską? (b) Kto i kiedy rozpoczął wybieranie „małego stadka”?

¹⁰ Po zmartwychwstaniu i wstąpieniu do nieba Jezus mógł stanąć przed Bogiem z wartością ofiary okupu złożonego za rodzaj ludzki. Ale jego niebiański Ojciec, Jehowa Bóg, zamierzał też wybrać z narodów „lud dla swego imienia” (Dzieje Apostolskie 15:14). Z Księgi Objawienia 7:4 oraz 14:1-4 wynika, że w skład tego ludu miało wejść tylko 144 000 powołanych do niebiańskiego Królestwa Bożego, a więc „małe stadko” (Łukasza 12:32). Wybieranie tych zaszczyconych szczególną łaską Jehowy Boga zaczęło się, gdy Jezus Chrystus ustanowił 12 apostołów (Mateusza 10:2-4; Dzieje Apostolskie 1:23-26). Powiedział on do tych pierwszych członków swego zboru: „Nie wy wybraliście mnie, ale ja was wybrałem” (Jana 15:16). Oni jako pierwsi mieli przystąpić do rozgłaszania wieści o przyszłym ziemskim raju pod rządami Królestwa Bożego.

Czas nadejścia Królestwa

11. Kiedy miało być ustanowione mesjańskie Królestwo?

¹¹ W imieniu Pana Jezusa Chrystusa w dalszym ciągu modlimy się do Jehowy Boga o nadejście Jego Królestwa (Mateusza 6:9, 10; Jana 14:13, 14). Mesjańskie Królestwo miało być ustanowione po zakończeniu „czasów wyznaczonych narodom” (Łukasza 21:24). Te Czasy Pogan upłynęły w roku 1914.a

12. Co nastąpiło w roku 1914, zgodnie z proroctwem Jezusa o nadzwyczajnych wydarzeniach, które miały znamionować jego niewidzialną obecność?

¹² W tym właśnie roku wybuchła pierwsza w dziejach ludzkości wojna światowa. Harmonizowało to z proroctwem Jezusa o nadzwyczajnych wydarzeniach, mających znamionować jego niewidzialną obecność z władzą królewską nad ziemią. Swego czasu uczniowie zwrócili się do niego z pytaniem: „Powiedz nam, kiedy się to stanie oraz co będzie znakiem twej obecności i zakończenia systemu rzeczy?” Odrzekł im: „Powstanie (...) naród przeciw narodowi i królestwo przeciw królestwu, i będą braki żywności i trzęsienia ziemi w jednym miejscu po drugim. Wszystko to dopiero początek boleści. I ta dobra nowina o Królestwie będzie głoszona po całej zamieszkanej ziemi na świadectwo wszystkim narodom, a wtedy nadejdzie koniec” (Mateusza 24:3, 7, 8, 14; Marka 13:10).

13. (a) Pod jakim względem głoszenie o Królestwie jest dobrą nowiną? (b) Od jak dawna zanoszone są do Boga modlitwy o przyjście Jego Królestwa i czy Jego świadkowie na ziemi kiedykolwiek się tym znużyli?

¹³ Dobra nowina o Królestwie Jehowy rozbrzmiewa obecnie w przeszło 200 krajach i są podejmowane starania, by zatoczyła jeszcze szersze kręgi. Nie jest to wieść o rządzie, który dopiero ma powstać, lecz o królestwie, które już objęło władzę i panuje. Zostało ustanowione w roku 1914. A zatem nadszedł czas odpowiedzi na modlitwę, którą Jezus przedstawił w zarysie przeszło 1900 lat temu. Jego naśladowcy zanoszą ją do Założyciela Królestwa, odkąd przyszły Król powiedział im, że mają się o nie modlić. Twórca Królestwa od dawna słyszy więc prośby o jego przyjście. Cieszą Go modlitwy nieustannie kierowane do Niego z ziemi przez Jego świadków, stanowią bowiem dowód, że nie zachwiali się w wierze, iż Królestwo nadejdzie. Nie znużyli się zanoszeniem tej prośby do „Ojca w niebiosach”, jak gdyby poniekąd im spowszedniała (Mateusza 6:9, 10).

14. Dlaczego Świadkowie Jehowy trwają w obwieszczaniu dobrej nowiny o Królestwie Bożym?

¹⁴ Chociaż Świadkowie Jehowy wierzą i głoszą, że Królestwo zostało ustanowione w niebie już w roku 1914, w dalszym ciągu obwieszczają tę dobrą nowinę. Czynią tak dlatego, że nie objęło ono jeszcze wyłącznego zwierzchnictwa nad ziemią i pozwala królestwom tego świata panować nad wszystkimi plemionami i rasami ludzkimi (Rzymian 13:1). Królestwo musi więc nadejść w pełnym znaczeniu tego słowa — jako rząd sprawujący tutaj niepodzielną władzę (Daniela 2:44).

15. Jaki odpowiednik namaszczania królów izraelskich ma miejsce na większą skalę od Pięćdziesiątnicy 33 roku?

¹⁵ Chociaż Jezus został wyznaczony na Króla tego Królestwa, nie panuje w nim sam. Jehowa Bóg powołał do mesjańskiego Królestwa Bożego 144 000 naśladowców swego królewskiego Syna w charakterze jego współdziedziców (Daniela 7:27). Podobnie jak arcykapłan namaszczał starożytnych królów izraelskich świętym olejem, tak Jehowa począwszy od dnia Pięćdziesiątnicy 33 roku namaszczał 144 000 współdziedziców Jezusa Chrystusa duchem świętym, rodząc ich w ten sposób do życia duchowego, aby wespół z „Królem królów i Panem panów” przebywali w niebie (Objawienie 19:16; por. 1 Królów 1:39).

Przywrócenie raju przez „ostatniego Adama”

16. Co można było powiedzieć o widokach na Królestwo, gdy Jezus był przybity do pala, dlaczego jednak nie głosił on fałszywych wieści?

¹⁶ Kiedy w roku 33 Jezus wisiał przybity do pala, na pozór nic nie wskazywało na to, że jeszcze będzie królował. Nie szerzył jednak fałszywych wieści, gdy głosił o Królestwie Bożym. Trzeciego dnia po jego śmierci na palu Założyciel Królestwa dał gwarancję, że uczniowie Jezusa nie będą się modlić o nierealny rząd. Jehowa wskrzesił tego, który miał Go reprezentować w Królestwie zapowiedzianym we wspomnianej modlitwie, i obdarzył go nieśmiertelnością.

17, 18. (a) Na co wskazuje nazwanie Jezusa „ostatnim Adamem”? (b) Czego dowodzi bieg wydarzeń na świecie po roku 1914?

¹⁷ Jezus wiedział, że Stwórca pierwszego ziemskiego raju zleci mu ponowne założenie takiego parku na całej ziemi oraz dopilnowanie, by został zaludniony. W Liście 1 do Koryntian 15:45, 47 czytamy: „Napisano przecież tak: ‛Pierwszy człowiek Adam stał się duszą żyjącą’. Ostatni Adam stał się duchem życiodajnym. Pierwszy człowiek pochodzi z ziemi i uczyniono go z prochu, drugi człowiek pochodzi z nieba”. Drugi Adam przyszedł z nieba i właśnie nim Jehowa się posługuje, aby przywrócić na ziemi raj. Dlatego Pan Jezus powiedział do współczującego mu złoczyńcy: „Będziesz ze mną w raju” (Łukasza 23:43). Słowa te wyraźnie wskazują, że ziemski raj nastanie pod rządami Królestwa niebios, powierzonymi wyniesionemu do chwały Jezusowi Chrystusowi, „ostatniemu Adamowi”.

¹⁸ Bieg wydarzeń światowych od roku 1914 harmonizuje z proroctwami Jezusa Chrystusa i dowodzi, że od tego czasu sprawuje on władzę. Już przeszło 70 lat przedstawiciele pokolenia XX wieku żyjący od roku 1914 widzą spełnianie się wypowiedzi Jezusa z 24 rozdziału Ewangelii według Mateusza. Okres ten dobiega końca i przywrócenie raju na ziemi jest już bardzo bliskie (Mateusza 24:32-35; por. Psalm 90:10).

Zachwycający nowy świat tuż przed nami

19, 20. (a) Gdzie Jehowa wprowadzi po Armagedonie tych, którzy Go miłują? (b) Czego trzeba będzie dokonać wkrótce po Armagedonie?

¹⁹ W sposób nie pozostawiający cienia wątpliwości Jehowa usprawiedliwi swoje powszechne zwierzchnictwo na polu bitewnym Armagedonu, po czym wprowadzi tych, którzy Go miłują, do nowego systemu rzeczy, gdzie na pewno nie będzie nudy ani monotonii. Rodzina ludzka wkroczy w nową, wspaniałą epokę pod sprawiedliwym panowaniem mesjańskiego Króla, Syna Bożego, Jezusa Chrystusa. Iluż pożytecznych rzeczy trzeba będzie dokonać! Znikną wszelkie blizny, jakie pozostawi na powierzchni naszego globu zbrojne starcie niebiańskich zastępów Jehowy z siłami zła. Nie zostanie po nich najmniejszy ślad.

²⁰ A co się stanie z porzuconym przez narody sprzętem wojennym? Na pewno będą go ogromne ilości, jak na to symbolicznie wskazuje czas potrzebny na pozbycie się samych części mogących ulec spaleniu (Ezechiela 39:8-10). Ludzie, którzy przeżyją Armagedon, we właściwy sposób spożytkują resztę materiału uzyskanego z pozostałości uzbrojenia narodów (Izajasza 2:2-4).

21. W jakiej sytuacji na wzór ocalałych z potopu znajdą się ci, którzy przeżyją Armagedon, ale z jaką zasadniczą różnicą?

²¹ Ci, którzy na wzór Noego i jego najbliższych zostaną w cudowny sposób pobłogosławieni przeżyciem odpowiednika ogólnoziemskiego potopu, znajdą się w podobnej sytuacji jak ongiś ów patriarcha z rodziną. Jednakże Szatan Diabeł z hordami demonów nie będą już niepokoić niewidzialnych niebios wokół ziemi, gdyż na 10 stuleci zostaną pozbawieni wszelkiej możliwości działania (Objawienie 20:1-3). Ocaleni z Armagedonu otrzymają doniosłe zadanie podporządkowania sobie naszego globu, który przetrwa „wielki dzień gniewu Boga Wszechmocnego”, oraz zlikwidowania wszelkich następstw tego kataklizmu (Objawienie 16:14).

22. Z jakim nastawieniem ocaleni z Armagedonu przystąpią do rozprzestrzeniania raju na całą ziemię?

²² Można by sądzić, że ogromne zadanie przeobrażenia całej ziemi w raj wręcz onieśmieli stosunkowo niewielką garstkę ocalałych z Armagedonu. Ale nic podobnego! Przejęci nim do najwyższego stopnia, dzielnie i posłusznie przystąpią do jego wykonania. Wiedzą, że ziemia jest symbolicznym podnóżkiem Bożym, i szczerze pragną, by dzięki odzyskaniu uroku i piękna zasługiwała na to, by spoczywały tu Jego stopy.

23. Czyje poparcie będzie stanowić gwarancję, że ocaleni z Armagedonu pomyślnie wykonają zadanie przeobrażenia ziemi w raj?

²³ Jakże zachęcająca i radosna jest wieść, że ci, którzy się podejmą radosnej służby, polegającej na wykonywaniu Boskiego polecenia co do ziemi, nie będą zdani na własne siły (por. Izajasza 65:17, 21-24). Udzieli im pełnego, nieograniczonego poparcia Ten, który obiecał przywrócenie raju, a w dniu swego odejścia do nieba oświadczył: „Dano mi wszelką władzę w niebie i na ziemi” (Mateusza 28:18). Posiada ją w dalszym ciągu i jak się o tym przekonamy z następnego artykułu, jest w stanie dotrzymać niezwykłej obietnicy, którą dał współczującemu złoczyńcy.

[Przypis]

Pytania do powtórki

◻ Jaką nadzieję dla pewnego przestępcy oraz dla całej ludzkości zawiera obietnica uczyniona przez Jezusa na Kalwarii?

◻ Co odgrywa zasadniczą rolę w otwarciu drogi powrotnej do raju?

◻ W czym nie dopisał pierwszy Adam, ale czego dokona „ostatni Adam”?

◻ Do jakiego systemu rzeczy Jehowa wprowadzi po Armagedonie tych, którzy Go miłują?

[Ilustracja na stronie 13]

Artykuł „Koniec wszystkich królestw w roku 1914”, zamieszczony 30 sierpnia 1914 roku w „The World Magazine”