„Wszystko nowe czynię”

Siedzący na tronie rzekł: „Oto wszystko nowe czynię”. Mówi też: „Napisz, ponieważ są to słowa wierne i prawdziwe” (Obj. 21:5).

 1, 2. (a) Jakie pytanie wysunął Salomon trzy tysiące lat temu? (b) Co zdaje się dzisiaj zaprzeczać jego słowom?

„NIE ma nic nowego pod słońcem”. Słowa te wypowiedział kiedyś mądry król Salomon. Następnie zapytał: „Czy jest coś, o czym można by powiedzieć: Oto jest coś nowego?” (Kazn. 1:9, 10, Biblia warszawska). Jak byśmy obecnie odpowiedzieli na takie pytanie?

² Czy w naszym XX wieku nauka i technika nie udostępniła ludziom wielu nowych rzeczy? Pomyślmy o podróżowaniu w samolotach odrzutowych, szybkich samochodach lub pociągach ekspresowych. Zdumiewające postępy uczyniono też w dziedzinie telekomunikacji, zatrudniono w niej nawet krążące po orbitach satelity, a statki kosmiczne zaniosły mieszkańców ziemi aż na Księżyc. A co powiedzieć o nowoczesnych urządzeniach kuchennych, lodówkach oraz pralkach, które zdobią wiele domów? Niektórzy zechcą zapewne twierdzić: Wszystko jest nowe pod słońcem!

 3. Jaka szokująca sytuacja powstała „pod słońcem”? (Łuk. 21:25, 26; Ps. 53:2, Bw).

³ Ale chwileczkę! Jest też do zobaczenia pod słońcem coś nader niepokojącego, coś wręcz strasznego. Co to takiego? Otóż ziemia zamieniła się w obóz wojskowy! Rzecz zaczęła się w roku 1914, gdy wybuchła pierwsza wojna światowa. Po raz pierwszy użyto wtedy w działaniach wojennych karabinów maszynowych, samolotów, czołgów i łodzi podwodnych. Nie minęło 30 lat, a nastąpiła druga wojna światowa, która pociągnęła za sobą czterokrotnie więcej strat w ludziach i dobrach materialnych niż poprzednia. Zastosowano zresztą jeszcze bardziej morderczą broń — miotacze ognia, bomby napalmowe i w końcu bombę atomową — poprzedniczkę iście demonicznej broni nuklearnej, która teraz zagraża samej egzystencji człowieka tu na ziemi.

 4. (a) Jakie struktury miał na myśli Salomon, gdy mówił, że „nie ma nic nowego”? (b) Jak w tym, co Bóg uczynił i jeszcze uczyni „pod słońcem”, uwidacznia się Jego mądrość i miłość?

⁴ Czy wobec tego można powiedzieć, że „nie ma nic nowego pod słońcem”? Tak, ponieważ wszystkie wspomniane osiągnięcia mieszczą się w ramach struktur tego materialnego świata, w którym ludzkość żyje od początku. Nawet gdy człowiek spowodował eksplozję bomby wodorowej, której siła wybuchu opiera się na syntezie jąder pierwiastków lekkich, nie było to niczym nowym. Taka reakcja termojądrowa zachodzi w słońcu od miliardów lat, będąc źródłem stałego promieniowania energii, która oświetla i ogrzewa naszą ziemię oraz podtrzymuje na niej życie. Światło słońca współdziała z chlorofilem w roślinach zielonych; tworzy cukry i skrobię, które są podstawowym źródłem pokarmu dla niezliczonych zastępów otaczających nas żywych istnień. Jakże wdzięczni możemy być wszechmądremu Stwórcy ziemi za to, że zadbał o kontrolowane wydzielanie się energii jądrowej z pożytkiem dla naszej ziemi! (Ps. 104:24). Chociaż ludzie bezbożni planują użycie środków jądrowych do masowych mordów, to jednak Bóg na szczęście ‛wyniszczy tych, którzy niszczą ziemię’ (Obj. 11:18).

 5. (a) Dlaczego Salomon słusznie utrzymywał, że „nic nowego nie ma pod słońcem”? (b) Jak bieg życia niedoskonałego człowieka potwierdza słowa Salomona?

⁵ Salomon miał rację, gdy powiedział: „Nie ma nic nowego pod słońcem”. Nie ma bowiem żadnych nowych materiałów, źródeł energii ani praw przyrodniczych, na których opiera się funkcjonowanie fizycznego systemu rzeczy na ziemi. Wszystko to od dawna występuje w Bożym dziele stworzenia (Ps. 24:1; Obj. 4:11). Niczego nowego nie ma we wschodzie i zachodzie słońca, w zjawiskach pogodowych ani w naturalnych cyklach nawadniania i regenerowania się ziemi. W gruncie rzeczy nie dzieje się też nic nowego w stylu życia niedoskonałych śmiertelników, mimo wciąż zmieniającej się mody. Nawet w społeczeństwach, w których panuje dobrobyt, wielu ludziom przykrzy się ciągłe powtarzanie tego samego i w konsekwencji odczuwają „zmęczenie”. Mniej więcej w wieku 70 czy 80 lat grzeszny człowiek „idzie do domu wieczności” — do grobu. Salomon powiada: „To, co było, znowu będzie, a to, co się stało, znowu się stanie. Nic nowego nie ma pod słońcem” (Kazn. 1:4-9; 12:5, Brandstaetter).

„NOWE STWORZENIE” POD SŁOŃCEM

 6. (a) Dlaczego w bliskiej przyszłości nie należy się spodziewać nowych materialnych dzieł twórczych? (b) W jaki sposób i kiedy Jehowa zaczął jednak tworzyć coś „nowego pod słońcem”?

⁶ Istotnie, pod względem fizycznym „nie ma nic nowego pod słońcem”; Jehowa nie wprowadza nowych wytworów materialnych podczas obecnego trwającego 7000 lat dnia odpocznienia od swej działalności stwarzania. Mimo to coś nowego zdarzyło się pod słońcem. Kiedy? Był rok 2 p.n.e., gdy anioł Boży niespodziewanie ukazał się pokornym pasterzom w pobliżu Betlejem, aby im obwieścić coś zadziwiająco nowego. Powiedział: „Ogłaszam wam dobrą nowinę o wielkiej radości, która będzie udziałem całego ludu, ponieważ w mieście Dawidowym narodził się wam dziś Zbawiciel, którym jest Chrystus Pan”. Potem przyłączyło się do niego mnóstwo świętych aniołów, oddając cześć Jehowie i mówiąc: „Chwała Bogu na wysokościach, a na ziemi pokój wśród ludzi dobrej woli” (Łuk. 2:8-14).

 7. (a) Co nowego wydarzyło się przy chrzcie Jezusa? (b) Jak Jezus utorował drogę przyszłemu rozwojowi wydarzeń?

⁷ W wieku 30 lat Zbawiciel ten został ochrzczony w wodach Jordanu. Wówczas też ponownie wydarzyło się coś nowego pod słońcem. W Ewangelii według Łukasza 3:21, 22 opisano to, jak następuje: „Gdy się [Jezus] modlił, niebo stanęło otworem i duch święty w kształcie cielesnym niby gołąb zstąpił na niego, i głos doszedł z nieba: ‛Tyś Syn mój umiłowany; ciebie uznałem’”. W tym właśnie momencie Jezus stał się „nowym stworzeniem” — zrodzonym z ducha Synem Bożym (2 Kor. 5:17). Przez następne trzy i pół roku dawał potężne świadectwo o Królestwie Bożym, i zgromadził wokół siebie pierwszych uczniów. Potem w roku 33 n.e., po ofiarnej śmierci i zmartwychwstaniu do życia duchowego, ukazał się „przed osobą Bożą”, by utorować drogę dalszemu cudownemu rozwojowi wydarzeń „pod słońcem” (Hebr. 9:24; 1 Piotra 3:18).

 8. Jak się pojawiło „nowe stworzenie”?

⁸ W dniu Pięćdziesiątnicy tegoż roku Jezus zaczął wylewać ducha świętego na swych wiernych uczniów, przez co dał poznać, że zostali doprowadzeni do jedności z nim jako synowie Boży. Apostoł Paweł pisze o tym „nowym stworzeniu” w Liście 2 do Koryntian 5:17, 18 następujące słowa: „Jeśli ktoś jest w jedności z Chrystusem, jest nowym stworzeniem; co dawne, przeminęło; oto nastało nowe. Ale wszystko jest od Boga, który nas pojednał ze sobą przez Chrystusa i przydzielił nam służbę pojednania”.

 9. Jakie zadanie spełnia „nowe stworzenie”?

⁹ Apostoł Piotr zwraca się do tego „nowego stworzenia”, pisząc: „Jesteście ‛rodem wybranym, królewskim kapłaństwem, narodem świętym, ludem do szczególnego posiadania, abyście szeroko rozgłaszali zalety’ Tego, który was powołał z ciemności do swego cudownego światła” (1 Piotra 2:9). Wspomniane królewskie kapłaństwo, dopóki przebywa tu na ziemi, gorliwie ogłasza „wspaniałe sprawy Boże” związane z Jego zamierzeniami co do Królestwa. Odkąd Chrystus wszedł do świątyni Jehowy, przedstawiciele „nowego stworzenia”, którzy kończą swój ziemski bieg zachowawszy prawość, od razu dostępują zmartwychwstania (Dzieje 2:11; Rzym. 8:14-17; Malach. 3:1, 2).

„ODTWORZENIE”

10. (a) Co powiedział Jezus na temat „odtworzenia”? (b) Do udziału w czym zostali zaproszeni członkowie „nowego stworzenia”?

¹⁰ Czy jednak to „nowe stworzenie”, które zaczęło się od Jezusa Chrystusa, miało być jedyną „nową” rzeczą „pod słońcem”? Ależ nie! Kiedy Jezus przebywał jeszcze na ziemi, powiedział do swoich uczniów: „Zaprawdę, powiadam wam: Przy odtworzeniu, gdy Syn człowieczy zasiądzie na swym chwalebnym tronie, wy moi naśladowcy sami również będziecie siedzieć na dwunastu tronach, sądząc dwanaście plemion Izraela” (Mat. 19:28). „Mała trzódka” złożona ze sprawdzonych i wypróbowanych uczniów Jezusa — w liczbie 144 000 — została w ten sposób zaproszona do udziału wraz z nim w jego Królestwie i do ‛zasiadania na tronach’, „żeby sądzić dwanaście plemion Izraela” (Łuk. 12:32; 22:28-30; Obj. 14:1-5).

11. Jakie dwa aspekty ofiary Jezusa wyobrażano w Dniu Przebłagania i w jaki sposób?

¹¹ O kogo tu chodzi, gdy mowa o „dwunastu plemionach”? Odpowiednią wskazówkę znajdujemy w postanowieniu Jehowy powziętym w związku z Dniem Przebłagania, jaki obchodzono w starożytnym Izraelu. Każdego roku w dniu dziesiątym miesiąca siódmego arcykapłan musiał składać byczka na ofiarę za grzech, by dokonać „przebłagania za siebie i za swój dom”. Wyobrażało to ofiarę Jezusa w zastosowaniu do ‛jego domu’, to jest podkapłanów. A co z pozostałymi Izraelitami? Arcykapłan ciągnął następnie losy nad dwoma kozłami. Jednego z nich zabijał „jako ofiarę przebłagalną za lud”; drugiego, po wyznaniu nad nim grzechów ludu, wypędzał na pustynię. Usunięcie obu tych kozłów przedstawiało zarazem przelanie żywej krwi Jezusa na ofiarę oraz zabranie przez niego grzechów całej ludzkości spoza domu kapłańskiego (Kapł. 16:6-10, 15, Biblia Tysiąclecia, wydanie II).

12. Jakie światło rzuca pewien słownik na znaczenie wyrazu: „odtworzenie”?

¹² Takie samo znaczenie ma wyrażenie „dwanaście plemion Izraela”, występujące w Ewangelii według Mateusza 19:28. Zastosowanie jego wychodzi poza zrodzonych z ducha podkapłanów Jezusa i obejmuje całą pozostałą ludzkość. W.E. Vine w swym dziele An Expository Dictionary of New Testament Words (Słownik objaśniający wyrazy z Nowego Testamentu) definiuje grecki odpowiednik użytego tu słowa „odtworzenie”, to jest palingenesi, jako „ponowne narodzenie, (...) duchowe odrodzenie”; następnie dodaje: „Słowo to w przemówieniu Pana z Mateusza 19:28 ma szersze znaczenie ‛przywrócenia wszystkiego’ (Dzieje 3:21, R.V.), gdy Jehowa w wyniku drugiego adwentu Chrystusa ‛osadzi swego Króla na swojej świętej górze Syjon’ (Ps. 2:6). (...) Świat zostanie dzięki temu wyzwolony spod władzy Szatana i uwolniony od jego zwodniczego wpływu, a także od despotycznych i antychrześcijańskich władców narodów”.

13. (a) Na co wskazują różne przekłady Biblii, jeśli chodzi o sens słowa „palingenesia”? (b) Co więc ma się wydarzyć „pod słońcem”?

¹³ W związku z tym w różnych przekładach biblijnych różnie też oddano to słowo palingenesia, na przykład przez: „odrodzenie”, „nowe istnienie”, „nowe narodzenie”, „Nowy Świat”, „odnowienie świata”, „Nowe Stworzenie”, „nowy porządek życia”, „nowy wiek”. Czy pojmujesz sens tego wszystkiego? „Dwanaście plemion Izraela”, reprezentujących wszystkie ludy świata, podlega osądzeniu przez Chrystusa i jego lojalnych podkapłanów. Ma to się dokonać w ramach odrodzenia, wspaniałego odnowienia wszystkiego, co Jehowa zamierzył uczynić z naszą ziemią, a więc tu „pod słońcem”.

„CZASY PRZYWRÓCENIA”

14. (a) Na co Jezus musiał czekać zgodnie z Dziejami Apostolskimi 3:20, 21? (b) W jaki sposób i kiedy Jezus został Królem?

¹⁴ Kiedy miało nastąpić to odrodzenie? W księdze Dziejów Apostolskich 3:20, 21 Piotr nadmienia o powrocie „Jezusa, którego wszakże niebo musi przetrzymać aż do czasów przywrócenia wszystkiego, o czym Bóg mówił przez usta swych świętych proroków z dawnych czasów”. Wskazuje to, że Jezus miał czekać po prawicy Bożej w niebiosach, „aż się dopełnią czasy wyznaczone narodom” (Łuk. 21:24; Ps. 110:1, 2). Potem w roku 1914 Jehowa rzeczywiście ‛ustanowił swego króla na Syjonie, swojej świętej górze’. Jakie przywrócenie dokonuje się odtąd? (Ps. 2:6).

15. (a) Co się wydarzyło „pod słońcem” po osadzeniu Jezusa na tronie? (b) Jak się spełniają słowa z Mateusza 25:31-34 oraz z Izajasza 11:6-9?

¹⁵ Najpierw zobaczono pod słońcem nową rzecz, gdy zgromadzona została reszta wiernych podkapłanów Chrystusa — ostatni z „nowego stworzenia” — i gdy zajęli się oni ‛głoszeniem tej dobrej nowiny o ustanowionym Królestwie’. Następnie zaczęło się zbieranie „wielkiej rzeszy” ludzi „ze wszystkich narodów”, by im zapewnić ocalenie podczas „wielkiego ucisku” (Mat. 24:14; Obj. 7:9, 14). W dobie obecnej osadzony na tronie Król, Jezus Chrystus, oddziela „ludzi jednych od drugich, tak jak pasterz oddziela owce od kozłów”. „Owcami” są sprawiedliwie usposobieni, życzliwi dla Króla i jego zrodzonych z ducha braci należących do „nowego stworzenia”. „Owce” te są więc zapraszane do odziedziczenia życia wiecznego w ziemskiej dziedzinie Królestwa Jehowy. Już teraz cieszą się rajem duchowym przywróconym tu na ziemi (Mat. 25:31-34, 46; Izaj. 11:6-9).

16. (a) Jaki sąd odbywa się teraz? (b) Jakie dalsze sądzenie nastąpi po Armagedonie?

¹⁶ Sądzenie narodów i „owiec” w czasach obecnych zmierza do stwierdzenia, czy są godne przeżycia „wielkiego ucisku” (Mat. 24:21, 22). Czy jednak o tym sądzie jest mowa w Ewangelii według Mateusza 19:28? Nie, gdyż Chrystus i jego podkapłani mają kontynuować swoje sądzenie również po tym ucisku. I tutaj właśnie chodzi o obrazowe sądzenie „dwunastu plemion Izraela”, czyli ludzi nie należących do królewskiego kapłaństwa. Liczba „dwanaście” wskazuje na całość, na komplet, na to, że sądzeni będą wszyscy — zarówno ocaleni z „wielkiego ucisku”, ich ewentualne potomstwo, jak też miliardy ludzi przywróconych do życia na ziemi przez zmartwychwstanie.

17. Kto będzie wtedy sądzony i na podstawie jakich „uczynków”?

¹⁷ Jak zapisano w Dziejach Apostolskich 17:31, Paweł powiedział na ten temat, że Bóg „ustalił (...) dzień, kiedy zamierza sprawiedliwie sądzić zamieszkaną ziemię przez męża [Chrystusa Jezusa], którego na to wyznaczył, a rękojmię tego dał wszystkim, wskrzeszając go z umarłych”. Poarmagedonowa „zamieszkana ziemia”, to znaczy cała ludzkość żyjąca wtedy na ziemi, nie będzie sądzona na podstawie dawnych grzechów, popełnianych w obecnym systemie rzeczy; przeciwnie, będą ‛sądzeni każdy z nich według jego uczynków’ dokonywanych na nowej ziemi, gdy już będą korzystać z dobrodziejstw okupu Chrystusa (Obj. 20:13; Mat. 20:28; 1 Jana 2:2).

18. (a) Co się wówczas pojawi „pod słońcem” zgodnie ze słowami Izajasza? (b) Jaka obietnica urzeczywistni się w ten sposób? Czego możemy się spodziewać w ścielącej się przed nami wieczności? (Rzym. 8:21).

¹⁸ Jakże wspaniałe rzeczy pojawią się wtenczas pod słońcem! W ramach urzeczywistnienia się pierwotnego zamierzenia Jehowy co do naszej ziemi raj duchowy przejdzie w raj literalny. Bóg nasz mówi nam, że ‛ziemia jest podnóżkiem Jego nóg’, jest sanktuarium, w którym ma być oddawana Mu cześć, wobec czego oświadcza też: „Chcę uczcić miejsce, gdzie stoją moje nogi” (Izaj. 66:1; 60:13, Bw). Dlatego tu pod słońcem ziemia ma być uczyniona wspaniałym rajem, rozkosznym ogrodem, w którym doskonała, pokojowo usposobiona i zjednoczona ludzkość będzie zawsze tylko wysławiać swego Boga i Stwórcę. „Wierne i prawdziwe” są wzruszające słowa obietnicy Jehowy: „Oto wszystko nowe czynię”! (Obj. 21:5). A jakże cudowne nowe rzeczy może jeszcze nasz miłościwy Bóg powołać do istnienia w nieskończonej przyszłości tu pod słońcem ku radości rodziny ludzkiej!

Co powiesz na temat wydarzeń dziejących się „pod słońcem”:

• W jakim sensie „nie ma nic nowego”?

• Kiedy i jak ukazało się „nowe stworzenie”?

• Co należy rozumieć przez „odtworzenie”?

• Co się odbywa w „czasach przywrócenia” i z jakim wspaniałym rezultatem przed nami?

[Ramka na stronie 21]

Jakże szokujące świadectwo daje o sobie tak zwana cywilizacja, skoro w każdej minucie świat wydaje na zbrojenia ogromną sumę 1,9 miliona dolarów! Z nawiązką wystarczyłoby to na wyżywienie, ubranie i zapewnienie dachu nad głową wszystkim tym ludziom, którzy teraz żyją w nędzy. Z drugiej strony nagromadzone megatony bomb mogą nas wszystkich — pięć miliardów ludzi na ziemi — zniszczyć ponad dwunastokrotnie. A jak wynika z doniesień, pół miliona najbieglejszych umysłów na świecie zajmuje się wynajdywaniem jeszcze bardziej niszczycielskiego oręża.