tytuł, który nosił w niebie, brzmi: „Słowo”. (Obj. 19:11-13; Jana 1:1) W swoim liście do tych, którzy mieli odziedziczyć życie wieczne w Bożym nowym systemie rzeczy, apostoł Jan przed dziewiętnastoma stuleciami pisze o Jezusie Chrystusie i Jego obecności na ziemi następująco: „To, co było od początku, cośmy słyszeli o Słowie żywota i co widzieliśmy naszymi oczyma, na co patrzyliśmy i czego ręce nasze dotykały — (bo żywot objawiony był, a widzieliśmy, świadczymy i głosimy wam żywot wieczny, który był u Ojca i objawił się nam).” (1 Jana 1:1, 2, NDą) Gdy Jezus był na ziemi, wówczas powiedział; „Jam jest chleb żywy, który z nieba zstąpił; jeśli kto jeść będzie z tego chleba, żyć będzie na wieki; a chleb, który ja daję, jest ciało moje, które ja oddam za żywot świata. (...) kto pożywa mnie, żyć będzie przeze mnie.” (Jana 6:51, 57, NT) Syn Boży nie myślał tylko sam cieszyć się życiem. On został wysłany i przyszedł aby nam także przynieść życie.

27. (a) Jakie końcowe polecenia Jezusa wskazały jego naśladowcom, że głoszenie „Słowa życia” jest konieczne? (b) Dlaczego takie głoszenie o zasięgu światowym jest właściwe?

²⁷ Będąc wysłany z nieba dla udzielenia nam życia, w które on sam się wcielił, wysyła teraz tych, którzy mają „Słowo życia”, aby nieśli je innym. Gdy Jezus Chrystus dawał swym uczniom ostatnie wskazówki z zapisanego Słowa Bożego, wtedy powiedział do nich: „Tak jest napisano, i tak musiał cierpieć Chrystus, i trzeciego dnia zmartwychwstać; i musi być głoszone w imieniu jego upamiętanie i odpuszczenie grzechów między wszystkimi narody, począwszy od Jerozolimy. A wy jesteście świadkami tego.” (Łuk. 24:46-48, NT) „Lecz otrzymacie moc gdy duch święty zstąpi na was i będziecie mi świadkami zarówno w Jeruzalem, jak i w całej Judei i Samarii, i aż do najdalszej części ziemi.” (Dzieje 1:8) Naśladowcy Jezusa powinni głosić „Słowo życia” w sposób zjednoczony aż do krańców ziemi. Takie głoszenie jest właściwe, ponieważ to „Słowo życia” jest dla wszystkich ludzi.

Głoście „Słowo życia” w umierającym świecie

 1. W jaki sposób głoszone jest dziś poselstwo o dalszym istnieniu rodzaju ludzkiego i gdzie można je znaleźć?

JEŚLI można dać wiarę wypowiedziom rzeczoznawców wojskowych, naukowców i ekspertów od spraw gospodarki, obecnie chodzi o dalsze istnienie całego rodzaju ludzkiego. Lecz prócz tych budzących niepokój wypowiedzi słychać także poważne poselstwo, według którego ludzkość ma istnieć nadal. Są więc ludzie, którzy wierzą w dalsze istnienie rodu ludzkiego. Obecnie daleko słychać tych nielicznych, którzy mają tę godną uwagi wiarę. Oni wszędzie głoszą „Słowo życia”. To życiodajne słowo jest zawarte w Biblii, w Słowie Jehowy Boga, który jest źródłem życia.

 2. (a) Z rozpowszechnianiem jakiej książki słusznie musi iść w parze głoszenie „Słowa życia”? (b) Jak na takie rozpowszechnienie wskazuje wstęp listu Jakuba oraz czas jego zredagowania?

² Ponieważ „Słowo życia” można znaleźć w Biblii, dlatego trzeba się zgodzić z tym, że głoszenie „Słowa życia” idzie w parze z rozpowszechnianiem Biblii. Tę książkę powinno się też wszędzie rozpowszechniać. To wynika z różnych jej proroctw. Wstępy niektórych listów w Biblii również to potwierdzają. Na przykład uczeń Jakub następująco zaczyna swój list skierowany do symbolicznych „dwunastu pokoleń” chrześcijańskiego Izraela: „Jakub, niewolnik Boga i Pana Jezusa Chrystusa do dwunastu pokoleń, które są rozproszone: Pozdrowienia!” (Jak. 1:1, NW) Jak daleko były rozproszone te pokolenia wówczas gdy Jakub pisał swój list, to znaczy około 60 roku, czyli mniej więcej w dwadzieścia siedem lat po wylaniu ducha świętego w dniu Pięćdziesiątnicy w Jeruzalem? W owym dniu nawróciło się około trzy tysiące Żydów i prozelitów, którzy przyjęli Jezusa za Pana i Mistrza oraz za Mesjasza czyli Chrystusa, Syna Bożego. W Dziejach Apostolskich 2:5-11 czytamy, że oni przyszli „z każdego narodu, jakie tylko są pod niebem” (NT): Partowie, Medowie, Elamici i mieszkańcy Mezopotamii, Kapadocji, Pontu, Azji, Frygii, Egiptu, Libii, Rzymu, Krety i Arabii. Gdy przeminęła uroczystość Pięćdziesiątnicy, powrócili znów do tych odległych terenów. Jeśli ci wierzący z „dwunastu pokoleń” duchowego Izraela mieli otrzymać list Jakuba, to musiały być zrobione i szeroko rozpowszechnione odpisy.

 3. (a) W jaki sposób list do Hebrajczyków musiał być szeroko rozpowszechniony, podobnie jak list Jakuba? (b) W jaki sposób musiał być puszczony w obieg również pierwszy list Piotra?

³ Pięćdziesiąta ósma księga Biblii jest skierowana bezpośrednio do Hebrajczyków, to