podczas gdy ludzie mdleją ze strachu i w oczekiwaniu tego, co przyjdzie na zamieszkaną ziemię”. Jednakże ci, którzy rozumieją proroctwo, podnoszą swe głowy w ufnej nadziei na wyzwolenie. (Łuk. 21:25-28, NW) Jehowy cudowne dzieło usprawiedliwienia i wybawienia zbliża się coraz bardziej.

²⁵ Chcąc okazać, że zważamy na prorocze Słowo, musimy też ustawicznie badać nasz własny sposób postępowania, aby trwać w naszej nienaganności względem Jehowy. Opisawszy te liczne szczegóły „znaku”, które miały znamionować koniec tego szatańskiego świata, Jezus dodał przestrogę: „Uważajcie na siebie, aby wasze serca nie były obciążone objadaniem się i nadmiernym piciem i troskami życia i żeby nagle nie zaskoczył was ten dzień jak sidło. Bo on przyjdzie na wszystkich mieszkających na całej powierzchni ziemi. Nadal wiec czuwajcie, każdego czasu zanosząc błagania, abyście zdołali uniknąć tego wszystkiego, co ma się wydarzyć, i utrzymali swe stanowisko przed Synem człowieczym.” (Łuk. 21:34-36, NW) Jak nigdy przedtem teraz jest czas, aby pozostawać czujnym!

26. Jak możemy z uwagą naładować przykład, który nam daje strażnik Jehowy?

²⁶ Pozostań na swym stanowisku w Społeczeństwie Nowego Świata, podczas gdy dzień bitwy Bożej, Armagedon, się zbliża! Zważaj na wszystkie sposobności studium, służby dla Boga i społeczności z Jego ludem! Bądź stanowczy! Krocz uważnie pod kierownictwem wiernej klasy strażników, świadków Jehowy, która dzisiaj śmiało obwieszcza na ziemi to, co się wydarza w spełnieniu proroczego Słowa Jehowy: „I przypatrywał się im z bardzo wielką pilnością. Tedy zawołał jak lew: Panie mój! ja stoję na straży ustawicznie we dnie; nawet na straży mojej staję na każdą noc.” Jehowa nagradza swego uważnego strażnika, dając mu wizję o bitwie i jej skutkach dla babilońskiego świata Szatana: „I zawołał strażnik, a rzekł: Upadł, upadł Babilon, i wszystkie ryte obrazy bogów jego pokruszone o ziemię.” — Izaj. 21:7-9.

27. Jakie przejmujące trwogą dzieło nadchodzi i jak powinny postępować osoby, które zachowują swoją nienaganność?

²⁷ Nie zwódź się jednak! Najcudowniejsze, najbardziej przejmujące trwogą dzieło Jehowy nawiedzi niebawem obecną generację ludzkości. Zanim jednak Jehowa rozpęta wicher zniszczenia, zawraca się On do swego ludu, do Społeczeństwa Nowego Świata, zachowującego swoją nienaganność: „Opasz lędźwie swoje jak zdolny do służby mężczyzna.” Wydawaj ku czci imienia Jehowy dalej nieustraszenie świadectwo! Gdy Armagedon wybuchnie, „Bóg dziwnie grzmi głosem swoim; sprawuje rzeczy tak wielkie, że ich rozumieć nie możemy”. Jego niebiańska armata grzmiąc wprawi się w ruch i trafiać będzie w cel bardziej dokładnie niż jakiekolwiek znane ludziom pociski rakietowe. Kto wie, jakie kosmiczne i inne siły Jehowa zastosuje, aby zniszczyć złych? „Izaliś przyszedł do skarbów śniegów? albo skarby gradu widziałeśli? które zatrzymywam na czas ucisku, na dzień bitwy i wojny.” (Ijoba 37:5; 38:1, 3, 22, 23) Obyśmy wszyscy jako Jehowy Społeczeństwo Nowego Świata aż do bitwy Armagedonu, a nawet poprzez cudowny czas tej bitwy pozostawali na swych stanowiskach oddania względem Boga! — 1 Kor. 16:13; Ps. 46:2, 3.

28. (a) Co przedstawione jest przez to, że Bóg nagrodził Ijoba? (b) Co śpiewają uważni chwalcy Jehowy?

²⁸ Podobnie jak Ijob, który został hojnie nagrodzony za to, że zważał na cudowne dzieła Boże, a szczególnie na poselstwo Elihu co do usprawiedliwienia Jehowy, tak duchowy ostatek świadków Jehowy wstąpił dziś w cudowny czas dobrobytu. Pobłogosławiony został mnóstwem „dzieci”, które mają nadzieję zawsze żyć na tej ziemi i które rzeczywiście są piękne w swej służbie, którą spełniają dla Boga na całym świecie. (Ijoba 42:12-15) Wszyscy wysławiają Jehowę w harmonijnej jedności i wspólnie radują się widokami przeżycia do Jego nowego świata. Szczęśliwie śpiewają oni: „Pan [Jehowa, NW] wielki jest i bardzo chwalebny, a wielkość jego nie może być dościgniona [zbadana]. Naród narodowi wychwalać będzie sprawy twoje, a mocy twoje opowiadać będą. Ozdobę chwały wielmożności twojej i dziwne twe sprawy wysławiać będą.” (Ps. 145:3-5) Wszyscy razem zachowują oni swoją nienaganność, zważając na cudowne dzieła Boże.

Czcić Jehowę

„Królowi wieczności, nieskazitelnemu, niewidzialnemu, jedynemu Bogu, niech będzie cześć i chwała na wieki wieków.” — 1 Tym. 1:17, NW.

 1. Kiedy stworzenie może zdobyć właściwy pogląd na cześć osobistą?

JAKĄ wartość ma osobista cześć, jeśli imię Jehowy nie zostało uczczone? Jaką zasługą jest światowa cześć, która lekceważy sprawiedliwe zasady Jehowy? Tylko wtedy, gdy stworzenie czci Jehowę, Króla wieczności i Źródło wszelkiej prawdziwej czci i chwały, może ono zdobyć właściwy pogląd na cześć osobistą. Czcząc Jehowę ono nie będzie usiłowało wyrobić imienia dla siebie. Raczej będzie myśleć podobnie jak lojalny Syn Boży, Chrystus Jezus, który oznajmił: „Czczę Ojca mego (...) Ja zaś nie szukam chwały swojej (...) Jeżeli Ja sam siebie chwalę, chwała moja niczym jest. Jest Ojciec mój, który mię chwali [wywyższa w chwale, NW].” (Jana 8:49-54, NT) Czczenie siebie i światowa chwała, to rzeczy próżne i daremne. Prawdziwej czci należy szukać w pokornym wydawaniu świadectwa na rzecz imienia i Królestwa wielkiego Boga, Jehowy. Tych, „którzy mnie czczą, czcić będę”. — 1 Sam. 2:30.

 2, 3. Co pokazują dzieje odnośnie do ludzkiego zdania o obronie swego imienia?

² Przez wszystkie czasy ziemski człowiek szukał nieśmiertelnego imienia i chwały. Opisy bohaterskich czynów stały się częścią legend ludowych większości narodów. W wielu krajach odnoszono się z wielkim poważaniem do obrony swego honoru. W klasycznej Hiszpanii mówiono na przykład o el valor Espanol, a w średniowiecznych Niemczech o Ehre [honorze]. W niektórych krajach imię jakiejś osoby oczyszczone bywało z obelg przez to, że się pojedynkowano szablą lub pistoletem, a w wypadku tych, którzy nie byli obeznani z używaniem broni, prowadziło to po prostu do samobójstwa. Służyło to jednak ratowaniu dobrego imienia. W Międzynarodowym Słowniku Webstera powiedziane jest, że „bronić dobrego imienia znaczy zachować godność i poważanie przed innymi”. — Str. 2223, kolumna 2.

³ Na Wschodzie samobójstwo długi czas uważano za środek, dzięki któremu oczyszczano imię. Klasyczny przykład tego znajdujemy w czterdziestu siedmiu ronin (bezpańskich rycerzy) z Tokio w początkach osiemnastego stulecia. Wyrównali oni konto honoru przez to, że potajemnie zabili urzędnika Sądu Najwyższego, który spowodował śmierć ich pana. Przez to popadli oni jednak u władcy Japonii w niełaskę i mogli ratować swoją cyeść tylko przez seppuku (rozcięcie sobie brzucha), przy czym wszyscy wykonali to jednocześnie. Przez to uczynili oni sobie imię, które pieśniami, tańcami i pielgrzymkami czczone jest aż do obecnego dnia.

 4. Jak dalece panuje przewrażliwienie na tle imienia i honoru w czasach nowożytnych?

⁴ Przewrażliwienie na tle imienia i honoru jest spotykane jeszcze w wieku dwudziestym. Kupiec