Pytania czytelników

◼ Jezus powiedział: „Gdybyście byli ślepi, nie mielibyście grzechu” (Jana 9:41). Czy dał przez to do zrozumienia, że niektórzy ludzie są wolni od grzechu?

Nie; wszyscy ludzie żyjący w dobie dzisiejszej są grzesznikami i podobnie było w I wieku. Jedyny wyjątek stanowił Jezus. W powyższych słowach nawiązał on do grzechu szczególnego rodzaju.

Adam, nasz wspólny przodek, obarczył wszystkich swoich potomków brzemieniem grzechu. Stworzony został jako człowiek doskonały, bezgrzeszny (Powtórzonego Prawa 32:4; 2 Samuela 22:31). Utracił jednak ten stan, gdy zlekceważył podstawowe wymagania Jehowy. Słowo tłumaczone na „zgrzeszyć” oznacza w gruncie rzeczy „chybić celu”. Potwierdziło się to w wypadku Adama. Przez naruszenie przykazania Bożego stał się grzesznikiem.

Skutki tego odczuwa każdy z nas, ponieważ wszyscy pochodzimy od Adama. Można to unaocznić w następujący sposób: Człowiek, który przyszedł na świat z chorobą dziedziczną uwarunkowaną uszkodzonym genem dominującym, przekazuje ją wszystkim swoim dzieciom; przejmują one po nim tę samą wadę. Dzisiejsi uczeni umieją stwierdzić obecność jakiejś nieprawidłowości w chromosomach embrionu lub noworodka. Ale Jehowa potrafi znacznie więcej. Wyjawił nam, że u Adama powstał defekt, który później przeszedł na całe jego potomstwo. Skazą tą jest grzech. „Przez jednego człowieka [Adama] grzech wszedł na świat, a przez grzech śmierć, i tak śmierć przeszła na wszystkich ludzi, ponieważ wszyscy zgrzeszyli” (Rzymian 5:12). Ów grzeszny stan zburzył harmonijne stosunki ludzi z ich Stwórcą, a ponadto ściągnął na nich choroby i śmierć. Żaden człowiek oprócz Jezusa nie był doskonały, wolny od potępiającego wyroku śmierci (Rzymian 5:18-21; 6:23; 2 Kronik 6:36).

Niemniej jednak pewne osoby nazwano w Biblii „grzesznikami”, gdyż były znane z uporczywego praktykowania grzechu albo dopuszczały się jego szczególnie rażących form (Łukasza 19:2-7; Marka 2:16, 17; 14:41). Nie oznacza to oczywiście, jakoby pozostali ludzie byli doskonali, bezgrzeszni, w przeciwnym razie bowiem nie musieliby się starzeć ani umierać.

Rozdział 9 sprawozdania ewangelicznego Jana donosi o mężczyźnie, który urodził się niewidomy, ale Jezus go uleczył. Mimo że przedtem nie mógł osobiście czytać Pism, zdołał posiąść ograniczony zasób wiadomości. Wiedział, że Bóg nie wysłuchuje modlitw rozmyślnych grzeszników. Okoliczność, iż Jezus otrzymał od Jehowy moc cudownego przywracania wzroku, stanowiła dowód, że był prorokiem. Jednakże zarozumiali faryzeusze nie chcieli uznać logicznego toku rozumowania owego mężczyzny i go wypędzili (Jana 9:13-17, 26-34).

Po tych wydarzeniach Jezus rzekł: „Przyszedłem do tego świata na taki sąd: aby ci, którzy nie widzą, przejrzeli, a tych, którzy widzą, by ogarnęła ślepota” (Jana 9:39). Istotnie, dzięki jego głoszeniu, dokonywanym czynom oraz roli w zamierzeniu Bożym jedne osoby miały odzyskać wzrok duchowy i zacząć chodzić w świetle, inne zaś — pozostać w ciemności duchowej (Izajasza 9:1, 2; 42:6, 7; Mateusza 4:13-17; 6:23; 2 Piotra 1:9; 2 Koryntian 4:4). Gdyby żydowscy przywódcy religijni byli zwykłymi, nieświadomymi ludźmi, obciążonymi tylko wrodzonym grzechem, wówczas można by ich wytłumaczyć, że nie przyjęli Mesjasza. Skoro jednak twierdzili, że „widzą”, czyli rozumieją, zasługiwali na szczególne potępienie, gdyż posiedli głębszą znajomość Prawa oraz proroczego Słowa Jehowy. Odrzuceniem Jezusa dopuścili się więc poważnego występku, który obciążał ich w większym stopniu niż odziedziczona niedoskonałość i grzech. Właśnie dlatego Jezus powiedział faryzeuszom: „Gdybyście byli ślepi, nie mielibyście grzechu. Ale mówicie przecież: ‛Widzimy’. Wasz grzech pozostaje” (Jana 9:41).

Teksty dzienne na grudzień

 1. Pisałem (...) do was będąc w wielkiej rozterce i ucisku serca, wśród wielu łez, nie po to, aby was zasmucić, lecz żebyście wiedzieli, jak tym bardziej was miłuję (2 Kor. 2:4, Biblia Tysiąclecia).

 2. Jeśli potknie się, nie upadnie, bo Jahwe podtrzyma jego rękę (Ps. 37:24, Biblia poznańska).

 3. Modliliśmy się (...) do Boga naszego i wystawialiśmy dniem i nocą przeciwko nim straże (Neh. 4:9, Biblia warszawska).

 4. Nie miłujcie świata ani tego, co jest na świecie. Jeżeli ktoś miłuje świat, nie ma w nim miłości Ojca. Nadto świat przemija i tak jest z jego pragnieniem, ale kto pełni wolę Boga, pozostaje na zawsze (1 Jana 2:15, 17).

 5. Jakub i Kefas [Piotr], i Jan (...) podali mnie i Barnabie prawicę na dowód wspólnoty, abyśmy poszli do pogan (...). Mieliśmy tylko pamiętać o ubogich, czym się też gorliwie zająłem i co starałem się wykonać (Gal. 2:9, 10, Bw).

 6. „Oto dziewica stanie się brzemienna i urodzi syna, a nazwą go imieniem Immanuel” co po przetłumaczeniu znaczy: „Z nami Bóg” (Mat. 1:23).

 7. Mąż wierny przyczyni błogosławieństwa; ale kto się prędko chce zbogadzić, nie bywa bez winy (Prz. 28:20, Biblia gdańska).

 8. Zanoście (...) modły (...) i za mnie, aby mi (...) dana była mowa do śmiałego zwiastowania ewangelii (Efez. 6:18, 19, Bw).

 9. Skoro mamy tak wielki otaczający nas obłok świadków (...) [patrzmy] pilnie na Głównego Pośrednika i Udoskonaliciela naszej wiary, Jezusa (Hebr. 12:1, 2).

10. Lud twój ochoczo się zaofiaruje w dzień twej rozprawy zbrojnej. W blasku świętości, z łona jutrzenki, występuje twój orszak młodzieńców niby krople rosy (Ps. 110:3).

11. Ja sadziłem, Apollos nawadniał, lecz Bóg dawał temu wzrost (1 Kor. 3:6).

12. Dokładaj wszelkich starań, abyś stanął przed Bogiem wypróbowany, jako pracownik, który niczego nie musi się wstydzić (2 Tym. 2:15).

13. Największy wśród was musi być waszym sługą. Ktokolwiek sam siebie wywyższa, będzie upokożony, a kto sam siebie upokarza, zostanie wywyższony (Mat. 23:11, 12).

14. Życzliwość niezasłużona i pokój niech pomnażają się wam wskutek dokładnej wiedzy o Bogu i o Jezusie, naszym Panu (2 Piotra 1:2).

15. Bój się prawdziwego Boga i przestrzegaj Jego przykazań; bo na tym polega cała powinność człowieka (Kazn. 12:13).

16. Powinniście się odnowić w sile pobudzającej wasz umysł i przyodziać nową osobowość, stworzoną według woli Bożej w prawdziwej sprawiedliwości i lojalności (Efez. 4:23, 24).

17. Żniwo jest wielkie, lecz robotników mało. Proście zatem Pana żniwa [Jehowę Boga], aby dosłał robotników na swoje żniwo (Mat. 9:37, 38).

18. Ja was zrodziłem przez ewangelię (1 Kor. 4:15, Bw).

19. Kto chodzi z mądrymi, stanie się mądrym, ale kto obcuje z nierozgarniętymi, temu źle się powiedzie (Prz. 13:20).

20. Zamierzam też zakołysać wszystkimi narodami, a nieodwołalnie napłyną rzeczy pożądane wszystkich narodów; i zechcę napełnić ten dom chwałą (Agg. 2:7).

21. W tym też czasie powstanie Michał, wielki książę, który stoi w obronie synów twego ludu (Dan. 12:1).

22. Wiedliśmy życie na tym świecie, zwłaszcza zaś między wami, w świątobliwości i czystości Bożej (2 Kor. 1:12, Bw).

23. Teraz nie smućcie się i nie wyrzucajcie sobie, żeście mnie sprzedali. Bo dla waszego ocalenia od śmierci Bóg wysłał mnie tu przed wami (Rod. 45:5, BT).

24. Jeżeli więc komuś z was nie dostaje mądrości, ten niech nie przestaje prosić Boga, bo On udziela wszystkim szczodrze i bez wypominania; a będzie mu dana (Jak. 1:5).

25. Nie mam bowiem nikogo innego o usposobieniu przypominającym jego, kto by się szczerze zatroszczył o to, co was dotyczy (...). Ale wiecie, jaki o sobie złożył dowód, że niczym dziecko przy ojcu razem ze mną służył jak niewolnik w krzewieniu dobrej nowiny (Filip. 2:20, 22).

26. Krew Jezusa, Jego Syna, oczyszcza nas od wszelkiego grzechu (1 Jana 1:7).

27. Kto rzeczywiście jest niewolnikiem wiernym i rozumnym, którego pan jego ustanowił nad czeladzią, aby dawał jej pokarm na czas słuszny? (Mat. 24:45).

28. Biada, biada, wielka stolico, Babilonie, stolico potężna! Bo w jednej godzinie sąd na ciebie przyszedł! (Apok. 18:10, BT).

29. Wielu będzie przebiegać tu i tam, a prawdziwej wiedzy znajdzie się pod dostatkiem (Dan. 12:4).

30. Posyłam do was Tymoteusza (...); on wam przypomni moje metody w dziele Chrystusa Jezusa, jak nauczam wszędzie (1 Kor. 4:17).

31. Jak martwe jest ciało bez ducha, tak też wiara bez uczynków jest martwa (Jak. 2:26).