Kto może mieć nadzieję na zmartwychwstanie

„Wydało morze umarłych, którzy w nim byli, i śmierć i hades wydały umarłych, którzy w nich byli. (...) A śmierć i hades zostały wrzucone w jezioro ognia. To oznacza powtórną śmierć: jezioro ognia.” — Objawienie 20:13, 14, NW.

 1, 2. (a) Jaką moc ma wielki nieprzyjaciel człowieka i kto to jest? (b) Kto go unicestwi i na jakiej podstawie?

WIELKI nieprzyjaciel człowieka ma moc spowodowania śmierci. Wkrótce jednak zostanie on obezwładniony i unicestwiony. Będzie to jednym z najcudowniejszych osiągnięć, jakie wynikną ze śmierci, którą dziewiętnaście wieków temu poniósł Jezus Chrystus. Poprzednio Jezus był chwalebnym niebiańskim Synem Bożym, ale uniżył się pod możną ręką swego Ojca niebiańskiego. Złożył chwałę niebiańską i mocą Bożą narodził się jako ludzkie dziecię z ciała i krwi, potomek patriarchy Abrahama poprzez króla Dawida z Jeruzalem. Na świat wydała go żydowska dziewica imieniem Maria, pochodząca od króla Dawida, dzięki czemu może być zaliczony do dzieci Abrahama. Umarł w dniu Paschy roku 33 n.e. Żydzi na dzień Paschy zwykli byli zabijać baranka, ale wtedy na podobieństwo owego baranka zabity został Jezus; czynu tego dopuścili się ziemscy słudzy Diabła, który „ma środki do powodowania śmierci”. O wyzwoleniu, jakie będzie następstwem śmierci Jezusa, czytamy:

² „Zatem skoro ‚dzieciątka’ są uczestnikami krwi i ciała, więc i on podobnie wziął w tym udział, aby przez swoją śmierć unicestwił tego, który ma środki do powodowania śmierci, to jest Diabła, i aby oswobodził wszystkich tych, którzy z obawy przed śmiercią byli przez całe życie poddani niewoli. W istocie bowiem wcale nie wspomaga aniołów, lecz wspomaga nasienie Abrahama.” — Hebr. 2:14-16, NW.

 3. Gdzie znalazł się Jezus wskutek śmierci ofiarnej, ale jak się na nim spełnił Psalm 16:10?

³ Tak więc Jezus Chrystus, chcąc zgodnie z wolą Boża dopełnić swej ofiary, poszedł do szeolu, czyli hadesu, wspólnego grobu ludzi, którzy martwi spoczywają w prochu ziemi. Jednakże Bóg Wszechmocny nie pozwolił, żeby szeol zatrzymał Jego wiernego Syna na zawsze, wskutek czego jego ciało uległoby w grobowcu pamięci stopniowemu rozkładowi. Trzeciego dnia Bóg wzbudził Jezusa Chrystusa z umarłych i w ten sposób spełniły się słowa Psalmu 16:10, napisane przez króla Dawida. Chrześcijański apostoł Paweł powołał się na Psalm 16:10 i ze swej strony oświadczył: „Dlatego i gdzie indziej powiada: Nie dasz świętemu swemu widzieć skażenia. Albowiem Dawid za wieku swego usłużywszy woli Bożej, zasnął i przyłączony został do ojców swoich, i widział skażenie; lecz ten, którego Bóg wzbudził, nie widział skażenia.” — Dzieje 13:35-37, NT.

 4. Dlaczego Jezus Chrystus będzie w stanie unicestwić śmiercionośną moc Diabła i jak dokona on tego?

⁴ Wszechmocny Bóg wzbudził Jezusa Chrystusa z szeolu jako nieśmiertelnego ducha, znacznie potężniejszego od Szatana Diabła, „który ma środki do powodowania śmierci”. W słusznym, przez Boga ustalonym czasie, Jezus Chrystus unicestwi jego moc zadawania śmierci. Zwiąże go i wszystkich jego zdemonizowanych aniołów oraz uwięzi ich w przepaści, gdzie nie będą mogli przeszkadzać tysiącletniemu panowaniu Jezusa Chrystusa, namaszczonego przez Boga na Króla.

 5. (a) Kiedy to się odbędzie i co w związku z tym zniknie? (b) Jaka wizja Dnia Sądu spełni się wtedy?

⁵ Stanie się to natychmiast po walce Armagedonu, w której niebiański wojownik Jezus Chrystus i jego aniołowie pokruszą zorganizowane przez Diabła szyki politycznych władców ziemi. (Obj. 19:11 do 20:3) Tym sposobem znikną sprzed wielkiego Bożego tronu sędziowskiego symboliczne niebo i ziemia. Ustąpią miejsca ‚nowemu niebu i ziemi nowej’. (Obj. 20:11; 21:1) I wtedy spełni się wizja chrześcijańskiego apostoła Jana: „Widziałem umarłych, wielkich i małych, stojących przed tronem; i zwoje były otworzone. Ale otworzono inny zwój; jest to zwój życia. I sądzono umarłych z rzeczy zapisanych w zwojach, według ich uczynków. I wydało morze umarłych, którzy w nim byli, i śmierć i hades wydały umarłych, którzy w nich byli, i sądzono każdego z nich według jego uczynków.” — Obj. 20:12, 13, NW.

 6. Dlaczego wizja ta nie obejmuje 144 000 uczniów?

⁶ Księga Objawienia 20:13 podaje, że „wydało morze umarłych, którzy w nim byli, i śmierć i hades wydały umarłych, którzy w nich byli”. Nie obejmuje to jednak 144 000 wiernych naśladowców Jezusa Chrystusa, którzy w liście do Hebrajczyków 2:16 zostali określeni jako „nasienie Abrahama” i przez których wszystkie narody naszej ziemi dostąpią wiecznotrwałych błogosławieństw. (Obj. 7:3-8; 14:1, 3; 1 Mojż. 12:3; 22:18) Dziewiętnaście wieków temu hades lub szeol wydał zmarłego Jezusa Chrystusa, a te sto czterdzieści cztery tysiące wiernych naśladowców, którzy są jego duchowymi braćmi, stają się jemu podobne wskutek udziału w tak zwanym „pierwszym zmartwychwstaniu”.

 7, 8. (a) Kiedy rozpoczęło się ich zmartwychwstanie? (b) Jak Objawienie 20:4-6 odmalowuje obraz tego zmartwychwstania?

⁷ Zgodnie z wyjaśnieniami zawartymi w Biblii ich powstawanie z martwych rozpoczęło się w roku 1918 n.e., to znaczy trzy i pół roku po wstąpieniu na tron i koronacji Jezusa Chrystusa, aby jako niebiański Król zaczął panować pośród nieprzyjaciół. (Ps. 110:1, 2; Hebr. 10:12, 13; Obj. 14:13) Stąd też księga Objawienia, zanim w rozdziale dwudziestym przedstawi, jak morze oraz śmierć i hades wydadzą umarłych, podaje najpierw o zmartwychwstaniu 144 000 duchowych naśladowców Jezusa Chrystusa; opisuje to następującymi słowami:

⁸ „Widziałem trony i byli tam ci, którzy na nich zasiedli, i dano im władzę sądzenia. Tak, widziałem dusze ściętych toporem za świadectwo, które wydali o Jezusie, i za mówienie o Bogu, oraz tych, którzy nie wielbili dzikiego zwierza ani jego obrazu i którzy nie przyjęli znaku na czoło i na rękę. I dostąpili życia i jako królowie panowali z Chrystusem przez tysiąc lat. (Reszta umarłych nie dostąpiła życia, aż się skończyło tysiąc lat.) To jest pierwsze zmartwychwstanie. Szczęśliwy i święty jest każdy mający udział w pierwszym zmartwychwstaniu; nad tymi powtórna śmierć [przedstawiona przez jezioro ognia] nie ma władzy, lecz będą kapłanami Boga i Chrystusa, i będą jako królowie panować z nim przez tysiąc lat.” — Obj. 20:4-6, 14; 21:8, NW.

„PIERWSZE ZMARTWYCHWSTANIE”

 9. (a) Czy to znaczy, że te 144 000 współdziedziców Chrystusa wcale nie były w hadesie, czyli szeolu? (b) Co według słów Jezusa z Ewangelii Mateusza 16:18 nie przemoże tych 144 000?

⁹ Kiedy mówimy, że opis z Objawienia 20:13 nie obejmuje wyżej wspomnianych 144 000 współdziedziców Jezusa Chrystusa, nie znaczy to, jakoby oni nie poszli z chwilą śmierci do hadesu, czyli szeolu, albo nie zostali wchłonięci przez śmierć w morze, jeśli ktoś z nich zginął na morzu, a jego zwłok nie pogrzebano na suchym lądzie. Aby mieć udział w „pierwszym zmartwychwstaniu”, musieli być wzbudzeni z hadesu lub ze śmierci w morzu. Zrozumienie tego faktu ułatwiają nam słowa Jezusa Chrystusa, które wyrzekł, kiedy objaśniał dwunastu apostołom zbudowanie swego kościoła lub zboru na samym sobie jako skalnym fundamencie; powiedział wówczas: „Na tej opoce [petra] zbuduję mój zbór, i bramy hadesu go nie przemogą.” (Mat. 16:18, NW) A po zmartwychwstaniu Jezusa powiedział do apostoła Jana w danej jemu wizji: „Jestem Pierwszy i Ostatni, i żyjący; a byłem umarły, lecz oto żyję na wieki wieków i mam klucze śmierci i hadesu.” „Kto ma ucho, niech słucha, co duch mówi zborom: Kto zwycięży, temu powtórna śmierć żadną miarą nie zaszkodzi”, a więc będzie wzbudzony z martwych. — Obj. 1:17, 18; 2:11, NW.

10. (a) W jaki sposób Jezus Chrystus łamie moc śmierci i hadesu nad 144 000 swych współdziedziców? (b) Jak Objawienie 20:4 przedstawia stosunek tych 144 000 do sądu?

¹⁰ Zmartwychwstały Jezus Chrystus unicestwi Diabła, który „ma środki do powodowania śmierci”. Ponieważ posiada klucze śmierci i hadesu, nie dozwoli, aby hades przemógł wierny zbór 144 000 jego duchowych braci. Po objęciu w r. 1914 tronu niebiańskiego, Król ten łamie teraz moc śmierci i hadesu, wyzwalając stamtąd zmarłych członków swego zboru, aby mieli udział w „pierwszym zmartwychwstaniu”. Przez to niewidzialne, duchowe zmartwychwstanie 144 000 przyłączają się do niego w niebie jako współdziedzice, którzy razem z nim będą w roli kapłanów i sędziów królować przez okres tysiąca lat związania Szatana Diabła w przepaści. Nie przedstawiają ich stojący przed ‚wielkim białym tronem’, którzy czekają na osądzenie. Przeciwnie, Objawienie 20:4 wyjaśnia, że zasiedli na tronach i „dano im władzę sądzenia”. Zatem śmierć w hadesie nie staje się dla nich śmiercią bezkresną, śmiercią wieczystą, którą określa wyrażenie „powtórna śmierć”.

11, 12. Jak Jezus zapewnił swych uczniów według Ewangelii Jana 6:39-54, że śmierć i hades nie będą nad nimi panować wiecznie?

¹¹ Jezus Chrystus niejednokrotnie zapewniał swych wiernych uczniów, że śmierć i hades nie przemogą ich raz na zawsze. Ponieważ miał być tym narzędziem, którym Bóg zamierzał się posłużyć do przeprowadzenia zmartwychwstania, więc będzie mógł dopilnować, aby w ich wypadku śmierć, poniesiona w wierności, nie trwała wiecznie. Powiedział on:

¹² „Wolą Ojca, który mię posłał, jest to, abym ze wszystkiego, co mi dał, nic nie stracił, ale abym to wzbudził w dzień ostateczny, a wola tego, który mnie posłał, jest ta, aby każdy, kto widzi Syna i wierzy weń, miał żywot wieczny; i ja go wzbudzę w dzień ostateczny.” „Nikt nie może przyjść do mnie, jeśli go nie pociągnie Ojciec mój, który mię posłał, a ja go wzbudzę w dzień ostateczny. (...) Jeśli nie będziecie jedli ciała Syna Człowieczego i pili krwi jego [za pośrednictwem wiary], nie macie żywota w sobie. Kto pożywa ciało moje i pije krew moją, ma żywot wieczny, a ja go wzbudzę w dzień ostateczny.” — Jana 6:39, 40, 44, 53, 54, NT.

13. Jaką moc ujawnił Jezus na przykładzie swego przyjaciela Łazarza? W jaki sposób?

¹³ Jezus Chrystus już w czasie pobytu na ziemi dał w kilku wypadkach przykład swej przyszłej mocy zmartwychwzbudzenia. Między innymi przywrócił do życia drogiego mu przyjaciela Łazarza, który wtedy od czterech dni znajdował się w szeolu. Bezpośrednio przed dokonaniem tego Jezus powiedział do Marty, siostry Łazarza: „Jam jest zmartwychwstanie i żywot; kto we mnie wierzy, choćby też umarł, żyć będzie. A wszelki, który żyje a wierzy we mnie, nie umrze na wieki.” Następnie Jezus kazał usunąć sprzed grobowca zakrywający go kamień i zawołał na Łazarza, aby powrócił do życia i wyszedł stamtąd. W ten cudowny sposób Marta otrzymała swego brata Łazarza z powrotem wcześniej, niż się spodziewała, bo przedtem powiedziała do Jezusa: „Wiem, iż wstanie przy zmartwychwstaniu (...) w ostateczny dzień.” — Jana 11:24-44.

14. Co stało się później z Łazarzem, ale czego spodziewamy się w stosunku do niego?

¹⁴ Oczywiście Łazarz umarł ponownie, najpewniej jako wierny uczeń Jezusa Chrystusa. A zatem powrócił do szeolu, czyli hadesu. Jednak hades nie miał dysponować nieograniczoną władzą nad nim jako członkiem wiernego zboru chrześcijańskiego, tak jak nie był w stanie przemóc go wtedy, gdy Jezus przyszedłszy do Betanii wzbudził go z czterodniowego snu śmierci. Tym razem, będąc wzbudzony z hadesu wraz z całym zborem chrześcijańskim przez Jezusa Chrystusa, panującego już jako Król w Królestwie Bożym, Łazarz nigdy więcej nie umrze. — Jana 11:26.

15. Na co w związku z całokształtem zmartwychwstania wskazuje wyrażenie „pierwsze zmartwychwstanie”? Jak dowodzi tego 1 do Koryntian 15:20-23?

¹⁵ Ponieważ tekst Objawienia 20:5, 6 czyni wzmiankę o „pierwszym zmartwychwstaniu”, więc wynika z tego, że w całym wzbudzeniu umarłych przewidziany jest pewien porządek. Przedstawiono nam to jasno w liście 1 do Koryntian 15:20-23, gdzie jest mowa o zmartwychwstaniu 144 000 uczniów, które będzie wspaniałe, niebiańskie, duchowe. Wiersze te brzmią: „Chrystus zmartwychwstały, jako pierwociny tych, którzy posnęli, bo jak przez człowieka śmierć, tak też przez człowieka zmartwychwstanie. I jak w Adamie wszyscy umierają, tak też w Chrystusie wszyscy będą ożywieni. A każdy w swym porządku: przede wszystkim Chrystus, potem ci, którzy są Chrystusowi, w czasie jego przyjścia.” — NDb.

16. Jak Objawienie w rozdziale 20 również wskazuje na uporządkowanie zmartwychwstania?

¹⁶ Księga Objawienia w dwudziestym rozdziale również wskazuje na porządek, gdyż najpierw opisuje powrót do życia 144 000 współdziedziców Jezusa Chrystusa, którzy zostają uszczęśliwieni pierwszym zmartwychwstaniem, a dopiero potem wyjście z morza i hadesu wszystkich innych zmarłych, którzy otrzymają sposobność dostąpienia życia wiecznego na ziemi.

„LEPSZE ZMARTWYCHWSTANIE”

17. Do kogo w liście do Hebrajczyków 11:35 zastosowane zostało wyrażenie „lepsze zmartwychwstanie”?

¹⁷ Powyższe interesujące wyrażenie występuje w liście do Hebrajczyków 11:35 i odnosi się do ludzi, którzy żyli przed śmiercią i zmartwychwzbudzeniem Jezusa Chrystusa: „Niewiasty otrzymywały umarłych swoich zmartwychwstałych, inni zaś byli zamęczeni, nie przyjąwszy uwolnienia, aby lepszego dostąpić zmartwychwstania.” — NT.

18. Czyje niezwykłe czyny opisuje jedenasty rozdział listu do Hebrajczyków? Jak wskazano tam, że ich zmartwychwstanie jest pewne?

¹⁸ Werset ten znajduje się w rozdziale omawiającym niezwykłe czyny „wielkiego obłoku świadków”, których dzieje rozciągają się od czasów Jana Chrzciciela wstecz aż do pierwszego wiernego świadka na rzecz Jehowy — Abla, młodszego brata Kaina, a zarazem syna Adama i Ewy. (Hebr. 11:4 do 12:1) Zmartwychwstanie tych starożytnych mężów i niewiast wyróżniających się zbożną wiarą jest rzeczą pewną, bo pisarz listu do Hebrajczyków dowodzi w rozdziale jedenastym, że wierzyli, iż „Bóg mocen jest wzbudzić z umarłych”; a przy końcu owego rozdziału tak objaśnia chrześcijańskiego czytelnika: „Ci wszyscy, świadectwo otrzymawszy przez wiarę, nie dostąpili [spełnienia] obietnicy, dlatego że Bóg przeznaczył co do nas coś lepszego, aby oni nie bez nas stali się doskonałymi.” — Hebr. 11:19, 35, 39, 40, NT.

19. Co to znaczy, że ich zmartwychwstanie nastąpi „nie bez nas” (144 000)?

¹⁹ Wszyscy spośród 144 000 wiernych uczniów Jezusa Chrystusa mają ‚stać się doskonałymi’ przez wzbudzenie ze śmierci, tak jak to było też w wypadku Jezusa Chrystusa. Bez tych chrześcijan, niezależnie od nich lub zanim by ci chrześcijanie ‚stali się doskonałymi’ w niebie, zmartwychwstanie „obłoku świadków” czasów przedchrześcijańskich nie było możliwe. Jest tak dlatego, że 144 000 wiernych współdziedziców Jezusa Chrystusa mają udział w „pierwszym zmartwychwstaniu” — w zmartwychwstaniu, które jest pierwsze zarówno pod względem czasu, jak też rangi i ważności.

20. (a) Czy w porównaniu ze szczęśliwym losem 144 000 będzie to „lepsze zmartwychwstanie”? (b) Z jakiego względu będzie ono „lepsze”?

²⁰ A zatem „lepsze zmartwychwstanie”, którego dozna „obłok świadków” starożytnych, nie będzie lepsze od zmartwychwstania 144 000 dziedziców niebiańskiego Królestwa Bożego. Będzie natomiast lepsze od zmartwychwstania tych osób, które zostały wskrzeszone ze śmierci przez proroków Eliasza i Elizeusza. Będzie ono nawet lepsze od zmartwychwstania tych, których wskrzesił Jezus Chrystus i apostołowie.a Z jakiej racji „lepsze”? Otóż wszyscy ci, których owi słudzy Boży wskrzesili do życia, musieli ponownie umrzeć w ciele i pójść do hadesu, czyli szeolu. Dlaczego? Ponieważ niebiańskie Królestwo Boże pod władzą Jego Syna Jezusa Chrystusa wówczas jeszcze nie rozpoczęło panowania, a „czasy pogan”, czasy ich nieskrępowanych rządów nad ziemią, miały trwać aż do roku 1914 n.e. To „lepsze zmartwychwstanie” starożytnego „obłoku świadków” nastąpi pod panowaniem niebiańskiego Królestwa Bożego, które teraz już jest ustanowione. Kiedy wówczas niebiański Król Jezus Chrystus użyje ‚kluczy śmierci i hadesu’ i wyprowadzi tamtych starożytnych świadków z hadesu, czyli szeolu, nie będą musieli ponownie umierać. Dlaczego?

21. Dlaczego po zmartwychwstaniu ci starożytni świadkowie nie będą musieli znowu umrzeć?

²¹ Starając się o to, aby za bezustanne trwanie w zbożnym oddaniu i posłuszeństwie imiona ich pozostały zapisane w „zwoju życia”, będą się stopniowo wznosić ku doskonałości ludzkiej. W końcu dostąpią nagrody życia wiecznotrwałego w ludzkiej doskonałości na naszej ziemi, wtedy już przeobrażonej w Raj. Nie zostaną ‚wrzuceni w jezioro ognia’, to znaczy nie dosięgnie ich „powtórna śmierć”. Będąc od samego zmartwychpowstania ludźmi wiary, powinni wtenczas tym łatwiej czynić postępy ku doskonałości.

22. Jakie zapewnienie otrzymał Daniel na sam koniec? Kiedy to nastąpi?

²² Był na przykład między nimi prorok Daniel. „W trzecim roku Cyrusa, króla Persji”, anioł Boży dał Danielowi cudowne proroctwo dotyczące obecnego „czasu końca”. Przedstawiwszy cały ten obraz proroczy, rzekł jeszcze do Daniela: „A co do ciebie samego, zmierzaj ku końcowi; i będziesz spoczywał, ale powstaniesz do losu twego przy końcu dni.” (Dan. 10:1 do 12:13, NW)b Daniel jest niewątpliwie jednym z tych, o których powiedziano w liście do Hebrajczyków 11:33, że „lwom paszczęki zawierali”. ‚Powstanie’ on do losu swego przy zmartwychwstaniu pod rządami Królestwa Bożego. — Ezech. 14:14, 20; 28:3; Mat. 24:15.c

23. (a) Dokąd zstąpił Abel po zamordowaniu? (b) Co stanie się z tymi, których groby zniknęły w potopie lub po potopie?

²³ Kiedy Abel, pierwszy z „obłoku świadków”, został zabity przez brata Kaina i pogrzebany, zstąpił do szeolu. Czy go złożono w grobowcu, tego Biblia nie podaje. (Mat. 23:35; Łuk. 11:51; Hebr. 12:24; 1 Mojż. 4:8-11) Od czasów Abla do ogólnoświatowego potopu za dni Noego niewątpliwie powstało wiele grobowców, w których spoczęli zmarli, ale pustoszące wody po większej części zniosły te grobowce z powierzchni ziemi. Jednak wszystkowiedzący Jehowa Bóg zna i pamięta tych, którzy przed potopem zeszli do szeolu, czyli hadesu — „sprawiedliwych [jak Abel i Enoch] i niesprawiedliwych”. Jehowa spowoduje, że podczas panowania Jego królestwa pod władzą Jezusa Chrystusa hades (szeol) wyda wszystkich tych umarłych. To samo odnosi się do tych licznych mogił i grobowców pamięci, które zniknęły w okresie od potopu w roku 2370 p.n.e. do naszych czasów.

GEHENNA — „DOLINA HINNOM”

24, 25. (a) Do jakiego innego miejsca według słów Jezusa idą niektórzy z chwilą śmierci? Co to dla nich oznacza? (b) Kogo Jezus wymienił w Ewangelii Mateusza 23:13-33 jako podlegających takiemu losowi?

²⁴ W roku 33 n.e., kiedy Jezus nadmienił o ‚krwi sprawiedliwej przelanej na ziemi, od krwi sprawiedliwego Abla do krwi Zachariasza, syna Barachiasza,’ mówił o pewnych ludziach sobie współczesnych, którzy po śmierci nie mieli pójść do hadesu, czyli szeolu, ale na inne miejsce — do Gehenny. Dlatego też powiedział do nich: „biada wam”. Co to byli za ludzie? W rozdziale 23 Ewangelii według Mateusza Jezus wyszczególnił, o kogo tu chodzi, mówiąc:

²⁵ „Biada wam, uczeni w Piśmie i faryzeusze, obłudnicy! ponieważ zamykacie królestwo niebios przed ludźmi; sami bowiem nie wchodzicie, ani pozwalacie wejść tym, którzy są na drodze do niego. Biada wam, uczeni w Paśmie i faryzeusze, obłudnicy! ponieważ objeżdżacie morze i suchy ląd dla pozyskania jednego prozelity, a kiedy staje się takim, sprawiacie, że podlega Gehennie, dwa razy pewniej niż wy sami.” „Biada wam, uczeni w Piśmie i faryzeusze, obłudnicy! ponieważ stawiacie nagrobki prorokom i przyozdabiacie grobowce pamięci sprawiedliwych, i powiadacie: ‚Gdybyśmy żyli za dni naszych praojców, nie bylibyśmy wraz z nimi uczestniczyli we krwi proroków.’ Zatem składacie świadectwo przeciw sobie samym, że jesteście synami tych, którzy mordowali proroków. (...) Węże, potomstwo żmij, jakże ujdziecie sądu Gehenny?” — Mat. 23:13-15, 29-33, NW.

26. Dlaczego ci podlegali Gehennie albo sądowi Gehenny? Jak Jezus następnie to wykazał?

²⁶ Zatem religiantami, którzy podlegali sądowi Gehenny i do Gehenny zmierzali, byli nieokazujący skruchy uczeni żydowscy i faryzeusze oraz ich prozelici, czyli nowo nawróceni współwyznawcy. Ponieważ nie okazywali skruchy, więc tym samym wzbraniali się od wejścia do Królestwa niebios. Jezus wykazał to w dalszym ciągu swej wypowiedzi: „Otóż z tej racji posyłam do was proroków i mędrców, i wykładowców publicznych. Niektórych z nich zabijecie i przytwierdzicie do pala, a niektórych będziecie biczować w swoich synagogach i prześladować od miasta do miasta, aby na was spadła wszystka krew sprawiedliwa przelana na ziemi, od krwi sprawiedliwego Abla do krwi Zachariasza, syna Barachiasza, którego zamordowaliście między świątnicą a ołtarzem. Zaprawdę powiadam wam: Wszystko to spadnie na to pokolenie.” — Mat. 23:34-36, NW.

27. Jak księga Dziejów Apostolskich pozwala się zorientować, czy niektórzy z podlegających sądowi Gehenny umknęli od niego?

²⁷ Niektórzy faryzeusze okazali skruchę i przestali zamykać Królestwo niebios; takim był na przykład Saul z Tarsu, który się stał chrześcijańskim apostołem Pawłem. (Dzieje 7:58; 8:1-3; 9:1-30; 22:1-5; 23:6; Filip. 3:4-6) Ponadto Dzieje Apostolskie 2:10 i 8:27-39 donoszą o obrzezanych prozelitach, a Dzieje 6:7 podają: „Pomnażała się bardzo liczba uczniów w Jeruzalem; wielkie też mnóstwo kapłanów posłuszne było wierze.” (Wk) Ci odrzucili wszelką obłudę religijną i szczerze stanęli przy wierze chrześcijańskiej. Tym samym udało im się ujść sądu Gehenny, któremu do tego czasu podlegali. Wykazali, że nie byli ‚wężami, potomstwem żmij’, w sensie religijnym synami swego ojca Diabła, pomiotem „węża starodawnego, którym jest diabeł i szatan”. — Jana 8:44; Obj. 20:2, NT.

28. Od czego pochodzi greckie słowo Gehenna i co znaczy ono w literalnym tłumaczeniu?

²⁸ Cóż to za miejsce zwano Gehenną albo czego jest ona symbolem? Greckie słowo „Gehenna” jest odpowiednikiem hebrajskiego wyrażania Gei-Hinnom, które znaczy: „Dolina Hinnom”. W słowie Gehenna sylaba „Ge” odpowiada hebrajskiemu wyrazowi Gai (גיא), oznaczającemu „dolinę”, a dodatek „henna” to Hinnom, imię człowieka z czasów sędziego Jozuego.

29. Czym była pierwotnie Gehenna i co wyznaczała według Jozuego 15:8 i 18:16?

²⁹ Ta Dolina Hinnom lub dolina Hinnoma jest w Biblii po raz pierwszy wspomniana w księdze Jozuego 15:8, gdyż wyznaczała granicę między terytoriami pokoleń Judy i Beniamina, a przebiegała tuż pod miastem Jeruzalem: „Granica [Judy] wznosiła się poprzez dolinę Ben-Hinnom; z południa dotykając grzbietu gór Jebuzejczyka, to jest Jeruzalem; wznosiła się dalej granica ku szczytowi góry, która jest naprzeciwko doliny Hinnom [po hebrajsku Gei-Hinnom; po łacinie: Ge-Ennom] od zachodu, aż do końca równiny Refaim na północy. (Kr) Grecki przekład Septuaginta nazywa ją w tym miejscu Pharanx Onom, to znaczy Rozpadlina (Przepaść, Wąwóz, Parów) Onom. Dolina Hinnom lub dolina Hinnoma jest również wspominana w księdze Jozuego 18:16 w związku z granicą terytorium pokolenia Beniamina.

30. Jaką nieprawość zaczęli Izraelici uprawiać w Gehennie? Co uczyniono, aby z tym skończyć?

³⁰ Dolina Hinnom, ciągnąca się na zachód i południowy zachód od starożytnego Jeruzalem, stała się miejscem, gdzie odstępczy Żydzi zaczęli popełniać nieprawość. W 2 księdze Kroniki 28:3 czytamy o królu Jeruzalemskim Achazie: „Palił kadzidło na dolinie Ben-Hinnom [LXX: Gai-benonom] i synów swoich przeprowadził przez ogień.” (Kr; zobacz również 2 Kroniki 33:6, Jeremiasza 7:31, 32; 32:35) Wierny król Jozjasz uznał za słuszne zbezcześcić tę dolinę Hinnom, aby więcej nie uprawiano w niej bałwochwalczego kultu Baala i nie składano temu bożkowi ofiar ludzkich. W księdze 2 Królewskiej 23:10 podano o Jozjaszu: „Zbezcześcił też Tofeth, który się znajduje w dolinie synów Hinnoma, aby nikt nie mógł przeprowadzić syna swego ani córki swojej przez ogień dla [bożka] Molocha.”d (Kr, uw. marg.) Obecnie dolina ta nazywa się Wadi el-Rababi.

[Przypisy]

[Mapa na str. 4]

[Patrz publikacja]

JERUZALEM

DOLINA HINNOM

POKOLENIE BENIAMINA

POKOLENIE JUDY

RÓWNINA REFAIM