„Niechaj się nie trwoży serce wasze”

„Niechaj się nie trwoży serce wasze; wierzcie w Boga i we mnie wierzcie” (Jana 14:1, Biblia warszawska).

 1. Dlaczego wypowiedź Jezusa z Ewangelii według Jana 14:1 była bardzo aktualna?

BYŁ 14 Nisana 33 roku n.e. w Jeruzalem, w pewnej sali na piętrze, spotkała się po zachodzie słońca grupka mężczyzn. Ich Wódz udzielał im pożegnalnych rad i zachęt. Rzekł między innymi: „Niechaj się nie trwoży serce wasze” (Jana 14:1, Bw). Słowa jego były bardzo na czasie, gdyż wkrótce potem nastąpiły wstrząsające wydarzenia. Tej samej nocy uwięziono go, osądzono i skazano na śmierć.

 2. Dlaczego ów dzień miał tak doniosłe znaczenie? Jaką pomoc otrzymali uczniowie?

² Śmiało można powiedzieć, że ów dzień jak żaden inny stał się punktem zwrotnym w historii, wywarł wpływ na całą przyszłość rodzaju ludzkiego. Wspomnianym Wodzem był Jezus Chrystus. Przez swą śmierć ofiarną spełnił on wiele starożytnych proroctw i położył podwaliny pod udostępnienie życia wiecznego tym, którzy w niego uwierzą (Izaj. 53:5-7; Jana 3:16). Jednakże apostołów, zaskoczonych i oszołomionych wszystkim, co zaszło owej koszmarnej nocy, chwilowo ogarnął popłoch. Piotr nawet zaparł się Jezusa (Mat. 26:69-75). Kiedy jednak otrzymali pomoc w postaci obiecanego ducha świętego, przestali się trwożyć i nabrali odwagi (Jana 14:16, 17). Toteż gdy Piotr i Jan w wyniku ostrego sprzeciwu zostali wtrąceni do więzienia, uczniowie modlili się do Boga o wsparcie w głoszeniu Jego słowa „z całą odwagą”. Prośba ta została wysłuchana (Dzieje 4:1-3, 29-31).

 3. Dlaczego tyle ludzi żyje w ciągłej trwodze?

³ Dzisiaj świat żyje w ciągłej trwodze. Szybko zbliża się koniec starego systemu rzeczy (2 Tym. 3:1-5). Rozpad życia rodzinnego, dewaluacja norm moralnych, masowe pojawianie się nieznanych dotąd chorób, niepewna sytuacja polityczna, bezrobocie, braki żywności, terroryzm, groźba wojny jądrowej — wszystko to odbija się na życiu milionów osób. Serca trwoży im ciągła obawa o przyszłość. Jak przepowiedział Jezus, nastało ‛udręczenie narodów, podczas gdy ludzie mdleją ze strachu i w oczekiwaniu tego, co przyjdzie na zamieszkaną ziemię’ (Łuk. 21:25, 26).

 4. Co może wywierać nacisk na chrześcijan?

⁴ Takie niepomyślne okoliczności potrafią oddziaływać przygnębiająco nawet na chrześcijan. Nierzadko są oni narażeni na nacisk spowodowany uprzedzeniami religijnymi lub sprzeciwem ze strony krewnych, sąsiadów, współpracowników, kolegów szkolnych czy przedstawicieli władzy (Mat. 24:9). Jak w tych trudnych czasach zachować spokój i nie ulec trwodze? Jak w stale pogarszającej się sytuacji nie stracić równowagi? Co robić, by ufnie spoglądać w przyszłość? Jak się uwolnić od ciągłego niepokoju, w którym żyją niemal wszyscy? W podobnych warunkach Jezus udzielił rady zanotowanej w Ewangelii według Jana 14:1. Zapoznajmy się z nią bliżej.

JAK SIĘ UWOLNIĆ OD NIEPOKOJU?

 5. Jakie zachęty znajdujemy w Piśmie Świętym?

⁵ Po udzieleniu apostołom serdecznej zachęty, by ‛ich serce się nie trwożyło’, Jezus powiedział: „Wierzcie w Boga i we mnie wierzcie!” (Jana 14:1, Bw). W natchnionym Słowie Bożym znajdujemy wiele podobnych zachęt: „Zrzuć swą troskę na Jahwe, a On cię podtrzyma”. „Powierz Jahwe swoją drogę i zaufaj Mu: On sam będzie działał” (Ps. 55:23; 37:5, Biblia Tysiąclecia, wyd. II). Paweł dodał otuchy Filipianom cenną radą: „O nic się nie zamartwiajcie, lecz we wszystkim przez modlitwę i błaganie połączone z dziękczynieniem przedstawiajcie swoje prośby Bogu; a pokój Boży, który przewyższa wszelką myśl, będzie (...) strzegł waszych serc i władz umysłowych” (Filip. 4:6, 7).

 6, 7. (a) Na czym polega jeden ze sposobów łagodzenia stresu? (b) Jak można pielęgnować zażyłą więź z Jehową?

⁶ Troski i zmartwienia wywołane trudnościami i brzemieniem odpowiedzialności mogą się odbić zarówno na naszym zdrowiu fizycznym, jak i na usposobieniu duchowym. Pewien znawca w dziedzinie medycyny napisał jednak w książce pt. Don’t Panic (Nie wpadaj w panikę): „Omówienie własnych problemów z kimś, kogo się darzy szacunkiem (...), często znacznie łagodzi stres”. Jeżeli taką ulgę niesie wymiana myśli z drugim człowiekiem, to ileż więcej daje rozmowa z Bogiem! Kogóż moglibyśmy darzyć głębszym szacunkiem niż Jehowę?

⁷ Właśnie dlatego tak ważne jest obecnie dla chrześcijan zacieśnianie łączącej ich z Nim zażyłej osobistej więzi. Dojrzali słudzy Jehowy dobrze o tym wiedzą i dlatego starannie unikają takich powiązań z ludźmi ze świata oraz takich rozrywek, które mogłyby osłabić tę więź (1 Kor. 15:33, Kowalski). Zdają sobie sprawę, jak ważne jest zwracanie się do Jehowy w modlitwie — nie tylko raz lub dwa razy dziennie, ale często. Pielęgnowaniu zażyłych stosunków z Jehową sprzyja też regularne studiowanie Jego Słowa i rozmyślanie nad nim, a także przebywanie wśród współwyznawców oraz udział w służbie. Szczególnie powinni o to dbać chrześcijanie młodzi oraz ci, którzy od niedawna są w prawdzie. Biblia usilnie zachęca: „Przybliżcie się do Boga, a On przybliży się do was” (Jak. 4:8).

RADA JEZUSA

 8, 9. Z jakiej zdrowej rady co do trudności gospodarczych możemy skorzystać?

⁸ W wielu krajach ludziom dotkliwie daje się we znaki bezrobocie i niekorzystna sytuacja gospodarcza. Jezus udzielił w tej sprawie konkretnej rady: „Przestańcie się zamartwiać o swe dusze pod względem tego, co będziecie jeść lub co będziecie pić, albo o swe ciała pod względem tego, co będziecie na sobie nosić. Czy dusza nie znaczy więcej niż pokarm, a ciało niż odzienie?” (Mat. 6:25). Istotnie, dusza i ciało (a więc cały człowiek) są o wiele ważniejsze niż pokarm i odzież. Słudzy Boży mogą być pewni, że On pomoże im w zaspokojeniu podstawowych potrzeb. Jezus zilustrował to przykładem: „Przypatrzcie się uważnie ptakom niebieskim, gdyż nie sieją i nie żną ani nie gromadzą w spichrzach; wszakże karmi je wasz Ojciec niebieski. Czyż nie jesteście więcej warci niż one?” (Mat. 6:26). Jest nie do pomyślenia, żeby Bóg troszczył się o ptactwo, a nie dbał o swych ziemskich czcicieli, których bardzo ceni i za których Chrystus oddał życie.

⁹ On sam też to podkreślił, mówiąc dalej, że lilie polne nie mozolą się ani nie przędą, a przecież „nawet Salomon w całej swej chwale nie był tak przystrojony jak któraś z nich”. Panowanie Salomona słynęło świetnością i przepychem (Pieśń 3:9, 10). Jezus, chcąc nam dodać otuchy, zapytał: „Czy tym bardziej [Bóg] nie ubierze was”? (Mat. 6:28-32).

10. (a) Do kogo Jezus skierował wspomnianą zachętę? (b) Co doradzał w odniesieniu do przyszłości?

¹⁰ W dalszych wywodach Jezus wykazał jednak, że powyższe słowa zachęty dotyczą tylko tych, którzy ‛szukają najpierw Królestwa Bożego i sprawiedliwości Jego’. Takich prawdziwych chrześcijan można spotkać na całym świecie. Rozumieją oni, czym naprawdę jest Królestwo Boże, i przyznają mu w swym życiu pierwszeństwo. Jezus skierował do nich napomnienie: „Nie troszczcie się (...) o dzień jutrzejszy, gdyż dzień jutrzejszy będzie miał własne troski. Dosyć ma dzień swego utrapienia” (Mat. 6:33, 34, Bw). Innymi słowy, trzeba pokonywać powstające trudności i nie martwić się zbytnio o przyszłość.

11, 12. Jak niektórzy chrześcijanie przekonali się, że Jehowa przyszedł im z pomocą w odpowiedzi na ich modlitwy?

¹¹ Niemniej większość ludzi jest skłonna martwić się, co to będzie, zwłaszcza gdy sprawy nie układają się pomyślnie. Ale chrześcijanie mogą i powinni zwracać się z wiarą do Jehowy. Pomyśl, co przeżyła Eleanor. Mąż jej ciężko zachorował i przez rok był niezdolny do pracy. Do tego musiała się opiekować dwójką małych dzieci i sędziwym ojcem, nie mogła więc pracować na cały etat. Poprosili Jehowę o pomoc. Niedługo potem znaleźli rano pod drzwiami kopertę, a w niej sporą sumę pieniędzy. Wystarczyło im to na skromne życie, dopóki mąż nie zaczął znowu zarabiać. Jakże wdzięczni byli za owo wsparcie, udzielone w samą porę! Chociaż Biblia nie daje podstaw do liczenia na to, że coś podobnego spotka każdego chrześcijanina, który jest w potrzebie, możemy być pewni, że Jehowa usłyszy nasze wołanie i że w różnoraki sposób potrafi nas podtrzymać.

¹² W Afryce Południowej pewna chrześcijanka będąca wdową szukała pracy, żeby zapewnić utrzymanie sobie i dwojgu dzieciom. Chciała jednak poświęcać im więcej czasu, toteż bardzo jej zależało na znalezieniu zajęcia na pół etatu. Dostała taką posadę, ale musiała z niej zrezygnować, gdyż kierownik uznał, że potrzebna mu jest sekretarka pełnoetatowa. Będąc znowu bez pracy, siostra żarliwie modliła się do Jehowy o pomoc. Po trzech tygodniach były szef zaproponował jej powrót do firmy na dawnych warunkach. Jakże była szczęśliwa! Czuła, że Jehowa wysłuchał jej modlitw.

BŁAGAJ JEHOWĘ

13. (a) Co rozumieć przez „błaganie”? (b) Jakie przykłady zanoszenia błagań znajdujemy w Biblii?

¹³ Warto zwrócić uwagę, że po udzieleniu rady: „O nic się nie zamartwiajcie”, Paweł dodał: „Lecz we wszystkim przez modlitwę i błaganie połączone z dziękczynieniem przedstawiajcie swoje prośby Bogu” (Filip. 4:6). Dlaczego apostoł wspomniał o „błaganiu”? Słowo to oznacza ‛usilną, pokorną prośbę’ oraz ‛żarliwe dopraszanie się w modlitwie’. Kiedy Paweł był więźniem, prosił współwyznawców o zanoszenie za niego błagań, aby mógł nieustraszenie głosić ‛dobrą nowinę jako ambasador w łańcuchach’ (Efez. 6:18-20). Podobnie oficer rzymski Korneliusz „modlił się ustawicznie do Boga”. Jakże musiał być wzruszony, gdy anioł oznajmił mu: „Modlitwy twoje i twe miłosierne uczynki wzniosły się jako dar ofiarny przed oblicze Boga”. A jakiego zaszczytu dostąpił, gdy znalazł się wśród pierwszych pogan namaszczonych duchem świętym! (Dzieje 10:1-4, 24, 44-48, Kowalski).

14. Skąd wiadomo, czy wystarczy tylko raz żarliwie poprosić Jehowę o pomoc?

¹⁴ Należy zaznaczyć, że takie żarliwe dopraszanie się łaski Jehowy nie polega na zwróceniu się do Niego tylko jeden raz. W słynnym Kazaniu na Górze Jezus uczył: „Stale proście, a będzie wam dane; bezustannie szukajcie, a znajdziecie; wciąż kołaczcie, a będzie wam otworzone” (Mat. 7:7). W wielu przekładach oddano ten werset przez: „Proście (...) szukajcie (...) kołaczcie”. Jednakże oryginalny tekst grecki zawiera myśl o potrzebie ciągłego działania.a

15. (a) Dlaczego Nehemiasz był przygnębiony, gdy podawał wino królowi Artakserksesowi? (b) Czy Nehemiasz zaniósł do Boga tylko jedną krótką modlitwę?

¹⁵ Władca perski Artakserkses zagadnął Nehemiasza, swego podczaszego, dlaczego jest taki przygnębiony. W odpowiedzi usłyszał, że doszła wieść, w jak opłakanym stanie znajduje się Jeruzalem. Zapytał wtedy: „Czego byś sobie życzył?” Nehemiasz natychmiast pomodlił się do Jehowy o pomoc; niewątpliwie zrobił to krótko i po cichu. Następnie poprosił o pozwolenie na powrót do Jeruzalem w celu odbudowania tego umiłowanego ojczystego miasta. Uzyskał zgodę (Nehem. 2:1-6, Bw). Zanim jednak doszło do tej decydującej rozmowy, przez szereg dni zanosił do Jehowy błagania, dopraszając się Jego pomocy (Nehem. 1:4-11). Czy widzisz w tym jakąś lekcję dla siebie?

JEHOWA ODPOWIADA

16. (a) Jakiego szczególnego zaszczytu dostępował Abraham? (b) Dzięki jakim wspaniałym pomocom możemy otrzymywać odpowiedzi na nasze modlitwy?

¹⁶ Jehowa nieraz zaszczycał rozmową Abrahama, robiąc to za pośrednictwem aniołów (Rodz. 22:11-18; 18:1-33). Dziś nie porozumiewa się z nami w ten sposób, ale za to udostępnił nam wspaniałe pomoce, których nie miał Abraham. Zalicza się do nich kompletna Biblia, niewyczerpane źródło wskazówek i pociechy (Ps. 119:105; Rzym. 15:4). Bardzo często znajdujemy w niej potrzebne rady lub zachęty, gdy z pomocą Jehowy przypominamy sobie potrzebne wersety. Odpowiedź daje też niekiedy konkordancja lub któraś z licznych publikacji biblijnych, w jakie Bóg zaopatruje nas przez swą organizację. Jeszcze inną bezcenną pomocą w szukaniu niezbędnych informacji są szczegółowe i wyczerpujące skorowidze.

17. Jak jeszcze Jehowa może odpowiedzieć na nasze modlitwy? Jak mogą nam pomóc życzliwi, rozumiejący nas chrześcijanie?

¹⁷ Jeżeli coś nas niepokoi, jesteśmy przygnębieni lub ogarnia nas zniechęcenie, to jeszcze inną drogą możemy otrzymać odpowiedź na nasze modlitwy. Zdarza się na przykład, że stosowne „lekarstwo” jest podane w wykładzie biblijnym, wygłoszonym w zborze lub na większym zgromadzeniu Świadków Jehowy. Kiedy indziej tego, czego akurat potrzebujemy, może dostarczyć pogawędka ze współwyznawcą. Rad lub zachęt mogą nam też udzielić starsi zboru. Nierzadko znaczną ulgę przynosi samo otworzenie serca przed dojrzałym, życzliwym chrześcijaninem, który nas rozumie i potrafi uważnie słuchać. Poczujemy się lepiej zwłaszcza wtedy, gdy taki przyjaciel pomoże nam zastanowić się nad tym, co mówi Biblia. Dzięki tego rodzaju wymianie myśli można zrzucić z siebie wielki ciężar (Prz. 12:25; 1 Tes. 5:14).

18. Jaka szczególna aktywność pomaga chrześcijanom przezwyciężyć zły nastrój? Jak to pomogło pewnej młodej pionierce?

¹⁸ W obecnych „czasach krytycznych, trudnych do zniesienia”, ludzie często popadają w różne nastroje depresyjne (2 Tym. 3:1). Z najrozmaitszych powodów czują się przybici i zniechęceni. Niekiedy spotyka to również chrześcijan i może stać się dla nich nadzwyczaj przykrym przeżyciem. Wielu zauważyło jednak, że w otrząśnięciu się z takiego przejściowego stanu pomaga głoszenie dobrej nowiny.b Czy uciekałeś się do tego sposobu? Kiedy robi ci się trochę smutno, spróbuj wziąć udział w jakiejś gałęzi służby Królestwa. Gdy porozmawiasz z ludźmi o Królestwie Bożym, łatwiej ci będzie zmienić usposobienie na bardziej optymistyczne. Mówienie o Jehowie i posługiwanie się Jego Słowem może ci sprawić radość, która jest owocem ducha Bożego, a wtedy poczujesz się całkiem inaczej (Gal. 5:22). Pewna młoda pionierka doszła do wniosku, że gdy była ciągle zajęta sprawami Królestwa, zrozumiała, iż jej zmartwienia są „drobne i chwilowe w porównaniu z problemami drugich”.

19. Jak pewien chrześcijanin słabego zdrowia odpędzał przykre myśli?

¹⁹ Czasami do popadnięcia w przygnębienie może prowadzić złe samopoczucie fizyczne, gdy dojdą do tego trudności i zmartwienia. Człowiek potrafi wtedy budzić się w nocy, przejęty niepokojem. Zdarzało się to pewnemu chrześcijaninowi w średnim wieku, który miał słabe zdrowie. Stwierdził jednak, że prawdziwą pomocą jest w takich wypadkach serdeczna modlitwa. Ilekroć odbiegał go sen, a ogarniało przygnębienie, modlił się po cichu do Jehowy i zaraz czuł się znacznie lepiej. Zauważył też, że kojąco wpływa na niego odtwarzanie w pamięci pokrzepiających fragmentów Biblii, takich jak Psalm 23. Duch Jehowy, oddziałujący albo w odpowiedzi na modlitwę, albo przez Jego Słowo, niezmiennie sprawiał, iż przygnębienie stopniowo ustępowało. Mężczyzna ów potrafił wtedy spokojnie przemyśleć swoje problemy i znaleźć rozwiązanie lub nabrać sił do wytrwania.

20. Dlaczego niekiedy odnosi się wrażenie, iż odpowiedź na modlitwę się odwleka?

²⁰ Przykład ten pokazuje, jak modlitwa może być wysłuchana. Niekiedy jednak rozwiązanie nie przychodzi od razu. Dlaczego? Może trzeba na nie poczekać do czasu wyznaczonego przez Boga. Wydaje się, że niekiedy Jehowa pozwala, by ten, kto do Niego zanosi prośby, pokazał, jak dalece zależy mu na ich spełnieniu, jak gorąco tego pragnie, jak szczere jest jego oddanie. Odczuwał to jeden z psalmistów (Ps. 88:14, 15, Bw; por. 2 Kor. 12:7-10).

21. Dlaczego to wielki zaszczyt być dziś Świadkiem Jehowy? Jak możemy okazać, że sobie to cenimy?

²¹ Rozmawianie z Bogiem Wszechmocnym w modlitwie zawsze umacnia wiarę; może wydźwignąć z rozpaczy i natchnąć ufnością. Ileż otuchy dodaje świadomość, że Bóg słucha i odpowiada! Zgodnie z tym, co Paweł napisał do zboru w Filippi, nasze modlitwy i błagania powinny też być „połączone z dziękczynieniem” (Filip. 4:6). Każdego dnia powinniśmy dawać wyraz swej wdzięczności do Jehowy i ‛za wszystko dziękować’ (1 Tes. 5:18). Wtedy będziemy mogli zadzierzgnąć z Nim bliską, serdeczną więź oraz cieszyć się pokojem. Następny artykuł wykaże, jak wielkie znaczenie ma to dla sług Jehowy w tych pełnych trwogi, niebezpiecznych czasach.

[Przypisy]

JAK ODPOWIESZ:

◼ Jakie zjawiska mogą oddziaływać przygnębiająco na chrześcijan?

◼ Co może pomóc uwolnić się od troski?

◼ Dlaczego chrześcijanie mogą być pewni, że Bóg pomoże im zaspokoić podstawowe potrzeby?

◼ Co to jest „błaganie”? Jakie przykłady z przeszłości ilustrują, jak Jehowa odpowiada na błagania?

◼ W jaki różny sposób Jehowa może odpowiadać na nasze modlitwy?

[Ilustracja na stronie 12]

‛Wasz Ojciec niebiański karmi ptaki. Czyż nie jesteście więcej warci niż one?’

„Pokój wam!”

„Przyszedł Jezus, stanął pośrodku i rzekł do nich: Pokój wam!” (Jana 20:19, Biblia warszawska).

 1. Dlaczego wysiłki ludzkie, zmierzające do zaprowadzenia pokoju na świecie, są skazane na niepowodzenie?

„ŚWIAT leży w mocy Złego” (1 Jana 5:19, Biblia Tysiąclecia, wyd. II). Tak było za czasów Jana, a jeszcze wyraźniej widać to dziś, gdy w zastraszającym tempie mnożą się akty przemocy i narasta terroryzm, gdy wybuchają wojny i szerzy się zepsucie. Powyższa natchniona wypowiedź rozwiewa też wszelkie nadzieje na to, że pokój na ziemi zaprowadzą ludzie — papież, przywódcy polityczni czy Organizacja Narodów Zjednoczonych. Dlaczego? „Nie ma pokoju — mówi Bóg mój — dla bezbożnych” (Izaj. 57:21, BT).

 2. Co znaczy słowo „pokój”, zwłaszcza w językach hebrajskim i greckim?

² Jednakże słowo „pokój” może oznaczać nie tylko brak wojny. Określa także „stan psychiczny lub duchowy, w którym jest się wolnym od dręczących bądź niepokojących myśli lub uczuć; spokój umysłu i serca”. Jednakże odpowiedniki wyrazu „pokój” — hebrajski (szalom) i grecki (eirene) — mają jeszcze szerszy zakres znaczeniowy. Wskazują również na pomyślność, co uwidacznia się na przykład w słowach pożegnalnych: „Idź w pokoju” (1 Sam. 1:17; 29:7; Łuk. 7:50; 8:48). Wiedząc o tym, lepiej zrozumiemy, z jak serdeczną troskliwością Jezus dbał o uczniów w dramatycznym okresie, w którym poniósł śmierć.

 3. Jak po zmartwychwstaniu Jezus okazał żywe zainteresowanie swymi uczniami? Z jakim rezultatem?

³ Jezus umarł w piątek, 14 Nisana 33 roku n.e. W niedzielę 16 Nisana został wskrzeszony. Będąc jak zawsze żywo zainteresowany dobrem swych uczniów, odszukał ich. Gdzie przebywali? Zamknęli się w pewnym miejscu „z bojaźni przed Żydami”. Oczywiście byli zatrwożeni, owładnięci bojaźnią. Ale Jezus powiedział: „Pokój wam!” (Jana 20:19-21, 26, Bw). Później, umocnieni duchem świętym, odzyskali równowagę. Odważnie podjęli wyznaczone im zadanie i zaczęli głosić, pomagając wielu ludziom osiągnąć pokój Boży.

POKÓJ BOŻY DZISIAJ

 4. Jak lud Jehowy może w naszych krytycznych czasach zachowywać pokój umysłu i serca?

⁴ Żyjemy w dniach ostatnich, w „czasach krytycznych, trudnych do zniesienia” (2 Tym. 3:1). Po ziemi cwałują przepowiedziani w Księdze