Czyńcie sobie przyjaciół!

„Również powiadam wam: Czyńcie sobie przyjaciół za pośrednictwem niesprawiedliwego bogactwa, żeby gdy go zabraknie, przyjęto was do wieczystych miejsc zamieszkania.” — Łuk. 16:9, NW.

 1. Gdzie znajdujemy niezawodną radę, odnośnie do pozyskania prawdziwych przyjaciół i co sprawia stosowanie się do tej rady?

BIBLIA jest jedyną księgą, która mówi nam, w jaki sposób możemy sobie czynić prawdziwych przyjaciół i utrzymywać ich przyjaźń. Wprawdzie świeckie książki, które ukazują się w wielkich nakładach, także objaśniają jak można sobie pozyskać przyjaciół, ale ich rady nie pomogły ludziom znaleźć szczęście, którego szukają. My musimy skierować swą uwagę na książkę, która w tej kwestii daje niezawodne wyjaśnienie, gdyż tylko w ten sposób możemy znaleźć prawdziwe szczęście, jakie przynosi ze sobą prawdziwa przyjaźń.

 2. Co mówił Jezus o przyjaźni i jakie pełne błogosławieństwa skutki ma ten dobry przykład, który On dał?

² Ponieważ Jezus Chrystus, Syn Boży powiedział: „Czyńcie sobie przyjaciół”, więc możemy być pewni, że to jest sprawa bardzo ważna. Pod tym względem on sam dał nam najlepszy przykład: „Nikt nie ma większej miłości niż ta, gdy ktoś oddaje swoją duszę za swych przyjaciół.” (Jana 15:13, NW) Przez złożenie swego doskonałego życia ludzkiego jako okup na korzyść tych, którzy są mu posłuszni, Jezus umożliwił im osiągnięcie przyjaznych stosunków ze swym niebiańskim Ojcem, którego imię jest Jehowa. W ten sposób on udowodnił, że jest wiernym i oddanym przyjacielem Jehowy Boga, oraz przyjacielem tych wszystkich, którzy tak samo są wiernie oddani jego niebiańskiemu Ojcu.

 3, 4. (a) Jakie przymioty musi posiadać prawdziwy przyjaciel i pod jakim względem zawiódł Judasz? (b) Jaki przykład wskazuje, że przyjaciel może być „przychylniejszy nad brata”? Dlaczego widzimy to na tym przykładzie?

³ Co należy rozumieć pod wyrażeniem prawdziwa przyjaźń? Na swym własnym przykładzie Jezus pokazał nam, że przyjaciel musi być wierny i oddany, i nigdy nie może dopuścić, aby jego wierność została zachwiana przez samolubstwo lub łakomstwo. Judasz Iszkariot dopuścił do tego, że jego wierność została zachwiana właśnie przez łakomstwo. Gdy spostrzegł możliwość zdobycia pieniędzy, wystąpił przeciw swemu najlepszemu przyjacielowi Panu Jezusowi i zdradził go za trzydzieści srebrników, przy pomocy obłudnego, przyjacielskiego gestu. „A wnet przystąpiwszy do Jezusa rzekł: Bądź pozdrowiony, Mistrzu! i pocałował go. (...) Tedy przystąpiwszy, rzucili ręce na Jezusa i pojmali go.” (Mat. 26:49, 50) Jakiż fałszywy przyjaciel! Przez swoje przywiązanie do pieniędzy odłączył się od swego najlepszego przyjaciela i wydał go tym, którzy go chcieli zamordować. Pismo Święte słusznie mówi: „Człowiek, który ma przyjaciół, ma się obchodzie po przyjacielsku, ponieważ przyjaciel bywa przychylniejszy nad brata.” — Przyp. 18:24.

⁴ Prawdziwy przyjaciel jest więc bardziej przywiązany niż brat, a jego wierność i przyjaźń są trwałe. On nie jest dzisiaj miły i uprzejmy, a jutro chłodny i niedostępny. W Przypowieściach 17:17 czytamy: „Wszelkiego czasu miłuje przyjaciel, a w ucisku stawia się jako brat.” Prawdziwy przyjaciel przychodzi z pomocą swemu towarzyszowi, gdy ten jest w niebezpieczeństwie. Jonatan i Dawid są dla nas dobrym przykładem. Ci dwaj mężczyźni przejawiali względem siebie miłość, wierność, bezinteresowność itd., to znaczy te przymioty, które prawdziwa przyjaźń musi wykazać. „Dusza Jonatanowa spoiła się z duszą Dawidową i umiłował go Jonatan, jako duszę swoją. A tak uczynił Jonatan z Dawidom przymiarze, bo go miłował jak duszę swoją. A zdjąwszy z siebie Jonatan płaszcz, który miał na sobie, dał go Dawidowi i szaty swe, aż do miecza swego, i aż do łuku swego, i aż do pasa swego rycerskiego.” (1 Sam. 18:1, 3, 4) Później, kiedy Dawid dowiedział się, że Jonatan poniósł śmierć w bitwie w górach Gilboa, opłakiwał swego przyjaciela i powiedział: „Bardzo mi cię żal, bracie mój Jonatanie, byłeś mi bardzo wdzięcznym; większa u mnie była miłość twoja, niż miłość niewieścia!” (2 Sam. 1:26) Ten przykład wyraźnie wykazuje, że niejeden „przyjaciel bywa przychylniejszy nad brata”.

 5, 6. Na czym musi być zbudowana każda przyjaźń, jeżeli ma być niezawodna, i jakie przykłady na to wskazują?

⁵ Ale jak mogło dojść do takiej serdecznej przyjaźni? Przez wspólną miłość do Jehowy Boga i wierne oddanie dla Niego. O tej przyjaźni powiedziano: „Żadna przyjaźń w pogaństwie nie da się porównać z przyjaźnią między Jonatanem i Dawidem; ona usuwa w cień najlepsze przyjaźnie, jakie są nam znane u Greków i Rzymian.”a Bezinteresowność i wierność Jonatana sprawiły, że Jehowa Bóg i Jego wola były dla niego najważniejsze. On był synem króla Saula, a więc kandydatem do tronu. Lecz Jehowa Bóg wstrzymał łaskę okazywaną Saulowi i udzielił jej Dawidowi, pomijając Jonatana jako właściwego następcę tronu, wszakże ten nie znienawidził Dawida i nie uważał go za rywala, którego należało zamordować, jak to usiłował uczynić Saul. Jonatan poznał, że łaska Jehowy spoczęła teraz na Dawidzie i dlatego chętnie podporządkował się boskiemu zarządzeniu. Cudowna przyjaźń między Dawidem i Jonatanem była możliwa tylko dlatego, ponieważ obaj stawiali na pierwszym miejscu wierność wobec Boga. Dlatego każda przyjaźń ludzka, która nie opiera się na tej podstawie, to znaczy na miłości i wierności do Jehowy Boga, budowana jest na piasku.

⁶ Dawid poczynił doświadczenia także z fałszywymi przyjaciółmi. Jednym z tych „kolegów, którzy prowadzą do zguby”, był Achitofel, podstępny doradca Dawida. (2 Sam. 15:12; Ps. 41:10; 55:13-15) Ci przyjaciele, którzy zdradzili Dawida, przestali miłować Jehowę, prawdziwego Króla Izraelskiego i nie byli Jemu wyłącznie oddani. Moabitka Rut te przymioty zachowała i okazała się dlatego wierną przyjaciółką Noemi. „A Ruta została przy niej.” (Ruty 1:14) Przyjaźń, która ma być trwała i niezmienna, musi być zbudowana na niewzruszonym oddaniu się Jehowie Bogu.

WYBIERANIE WŁAŚCIWYCH PRZYJACIÓŁ

 7. (a) Co powinien czynić prawdziwy przyjaciel? (b) Jaki pod tym względem błąd popełnił Jozafat i jakie to dla niego miało następstwa?

⁷ Od prawdziwego przyjaciela należy oczekiwać, że on pobudzi swego chrześcijańskiego towarzysza, aby był wierny i oddany Bogu Najwyższemu. To może uczynić tylko ktoś, kto miłuje Jehowę. Wyciągnijmy naukę z błędu, który popełnił Jozafat, król Judzki. Ten mianowicie król, z którym Jehowa pozostawał w przyjaznych stosunkach, związał się z Achabem, królem Izraelskim, który nie był przyjacielem Boga. Ten zły król prosił Jozafata, aby się z nim połączył w wyprawie wojennej o ponowne zdobycie Ramot-Galaad. Jozafat zgodził się. Prorocy Baala obiecywali dobry przebieg wyprawy, tylko Micheasz, jedyny w kraju prorok Jehowy, przepowiedział śmierć Achaba. Achab postanowił udać się do bitwy w przebraniu, natomiast królowi Judzkiemu radził ubrać jego królewskie szaty, ażeby ten stał się celem nieprzyjacielskich ataków. W czasie bitwy ubrany po królewsku Jozafat stwierdził w pewnym momencie, że jest otoczony przez wielu syryjskich wojowników, którzy mieli go za króla Izraela. „Ale zawołał Jozafat, a Pan go ratował; i odwrócił ich Bóg od niego.” (2 Kron. 18:31) Jak przepowiedział prorok Jehowy, bitwa stała się nieszczęściem dla Achaba, bo jeden wojownik niczego nie podejrzewając napiął łuk, wystrzelił strzałę i trafił nią śmiertelnie króla Izraelskiego. Gdy Jozafat, król Judzki wrócił do Jerozolimy, Jehu, syn widzącego Hananiego powiedział: „Izaliś niezbożnemu miał pomagać, a tych którzy nienawidzą Pana [Jehowy, NW] miłować? Przetoż nad tobą jest gniew Pański [Jehowy, NW].” — 2 Kron. 19:2.

 8, 9. Czego może się nauczyć chrześcijanin z błędu Jozafata i dlaczego popada w niełaskę Boga ten, kto jest w złej przyjaźni?

⁸ Jozafat popełnił ciężki błąd: on był zaprzyjaźniony z Jehową, a popierał kogoś, kto nienawidził Jehowę Boga. Chrześcijanin powinien przy wyborze swoich przyjaciół ciągle myśleć o słowach proroka: „Miłujesz tych, którzy nienawidzą Jehowy?” Jako słudzy Boży strzeżmy się złych przyjaźni! Od tego bowiem jakie zawieramy przyjaźnie w dużej mierze zależne jest czy osiągniemy łaskę Bożą, czy też ściągniemy na siebie Jego gniew. Nie powinno to nas dziwić, gdy słyszymy, że Bóg Najwyższy uznaje winnym każdego ze swoich sług, obcującego z osobami, których on nie uznaje. Nie możemy utrzymywać stosunków z ludźmi, których Bóg nie uznaje i jednocześnie cieszyć się Jego przyjaźnią.

⁹ Zgubny wpływ złych przyjaciół czyni nas niepewnymi i to odbija się niewątpliwie na nas ujemnie. „Kto chodzi z mądrymi, mądrym będzie; a kto obcuje z głupcami, temu się źle powiedzie.” (Przyp. 13:20, NW) Gdyby Bóg się nie wmieszał, wtedy prawdopodobnie przyjaźń z głupim Achabem kosztowałaby Jozafata życie.

10. Jaki przykład dał Dawid sługom Bożym?

¹⁰ Możemy dziś uczyć się nie tylko z błędu Jozafata, lecz także z dobrego przykładu Dawida, który mógł powiedzieć: „Bo nie zasiadałem z ludźmi fałszywymi, a do ludzi, którzy ukrywają czym są, nie wstępuję. Nienawidziłem zgromadzenia złoczyńców, a ze złymi nie zasiadałem. Umyję ręce moje w niewinności i chcę chodzić wokół twego ołtarza o Jehowo!” (Ps. 26:4-6, NW) Dawid mówi tu tak, jak gdyby był na miejscu świadka i zeznawał o swoim własnym życiu, aby poświadczyć swoją niewinność odnośnie do przyjaźni. On wypowiada się jako niewinny, jeżeli to dotyczy stosunków z osobami, które nie miłują Boga i jego sprawiedliwych przykazań. Każdy prawdziwy wielbiciel Wszechmocnego Boga Jehowy tak samo powinien być w stanie poświadczyć pod tym względem swoją niewinność!

11. (a) Jakich przyjaźni i jakich osób powinniśmy się wystrzegać? Jaki prawdziwy przykład dał nam Jezus? (b) Dlaczego byłoby niedorzecznością dla chrześcijan czynić sobie świat przyjacielem?

¹¹ Jako niewolnicy prawdziwego Pana czyńmy go sobie przyjacielem. Powinniśmy być ostrożni nie tylko w wyborze osób, z którymi się przyjaźnimy, lecz powinniśmy się wystrzegać pielęgnowania przyjaźni z grupami, klubami i organizacjami, które nas nie skłaniają do wielbienia Jehowy, lecz raczej przekształcają nas w niewolników boga tego świata, Szatana Diabła. (2 Kor. 4:4) Dlatego właśnie Jezus Chrystus nie pozwolił, aby go w demokratyczny sposób wybrano na miejscowego władcę. (Jana 6:15) On nie tylko odtrącił propozycję rządzenia nad pewnym określonym obszarem, lecz nawet odrzucił stanowisko panującego nad całym światem Szatana! „Diabeł (...) pokazał mu wszystkie królestwa świata i chwałę ich i powiedział mu: ‚Wszystko to dam tobie, jeśli upadniesz i dokonasz aktu uwielbienia mnie’”. (Mat. 4:8, 9, NW) Jezus odrzucił te propozycje, bo przyjaźń Boga oznaczała dla niego więcej niż wszystko inne. Gdyby Jezus zgodził się na propozycję Diabła, wtedy uczyniłby się nieprzyjacielem Boga. Jeżeli pielęgnujemy przyjaźń z tym światem, czynimy się nieprzyjaciółmi Jehowy. Boska niezmienna reguła brzmi: „Nie wiecie, że przyjaźń ze światem jest wrogością wobec Boga? Ktokolwiek przeto chce być przyjacielem świata czyni siebie wrogiem Boga.” (Jak. 4:4, NW) Ten zły świat jest skazany na zagładę w wojnie Bożej, Armagedonie i przyjaciele tego świata zginą razem z nim. (1 Jana 2:15-17) Prorocza pieśń zwycięstwa, którą śpiewali Barak i Debora, przepowiadała: „Tak niechaj zginą wszyscy nieprzyjaciele twoi Panie, a ci, którzy ciebie miłują, niech będą jako słońce, gdy wschodzi w mocy swojej.” — Sędz. 5:31.

12, 13. (a) Dlaczego chrześcijanie nie powinni pieniędzy i bogactwa czynić swym przyjacielem? (b) Między jakimi panami musimy jako niewolnicy wybierać i dlaczego chrześcijanin nie może być niewolnikiem dwóch panów?

¹² Chrześcijanie nie mieli także czynić swym przyjacielem pieniędzy i bogactwa. W swoich wywodach o wyborze prawdziwych przyjaciół Jezus mówił: „Czyńcie sobie przyjaciół za pośrednictwem niesprawiedliwego bogactwa.” Według tego, pieniądze i bogactwo wprawdzie mogą nam pomóc pozyskać przyjaciół, ale nie powinniśmy ich uważać jako jedynych przyjaciół człowieka, bo Jezus dalej wyjaśnił: „Żaden sługa nie może być niewolnikiem dwóch panów, gdyż albo jednego będzie miał w nienawiści, a drugiego będzie miłował; albo jednego trzymać się będzie, a drugim pogardzi; nie możecie być niewolnikami Boga i bogactwa.” — Łuk. 16:9, 13, NW.

¹³ Jezus ustalił pod tym względem podstawową regułę: Nikt nie może być niewolnikiem dwóch panów. Ci dwaj panowie, o których jest tu mowa, są sobie wrogami; jeden jest dobry, a drugi zły. Jezus wykazał, że kto złączył się z jednym, pogardzi drugim, kto miłuje jednego, znienawidzi drugiego. Przeciwieństwo między nimi jest tak duże, że nie można miłować obu. Jehowa Bóg jest najwyższym Panem, któremu jako niewolnicy powinniśmy służyć. On jako Stwórca jest Najwyższym Władcą wszystkich stworzeń. Jeżeli chcemy być Jego przyjaciółmi, wtedy musimy mu służyć wiernie, być mu wyłącznie oddani, nasze życie i wszystko co mamy stawiać do dyspozycji w Jego służbie i kroczyć w ślady Jego umiłowanego Syna, Jezusa Chrystusa. Jehowa nie pozwoli także, aby Jego słudzy służyli Mu tylko od czasu do czasu, a pozostały czas pozostawali w służbie u znienawidzonego wroga. Jezus wyjaśnił to zborowi W Laodycei następującymi słowami: „Znam uczynki twoje, że nie jesteś ani zimny, ani gorący, życzę sobie żebyś był zimny, albo gorący. A ponieważ jesteś letni i ani gorący, ani zimny pocznę cię wyrzucać z ust moich.” (Obj. 3:15, 16, NW) Kto nie jest ani zimny, ani gorący, będzie wyrzucony, to znaczy ze wstrętem odrzucony. Chrześcijanin, który chce uzyskać przyjaźń Boga i Jego Syna, musi więc być niepodzielny w swym sercu, nie może on żyć dla Jehowy i dla innego pana, Szatana Diabła, ‚boga tego systemu rzeczy’.

14. (a) Jaki błąd popełnił bogaty, młody dowódca w wyborze przyjaciół? (b) Dlaczego tak ważne jest właściwe użycie pieniędzy i bogactwa?

¹⁴ Jezus wykazał wyraźnie, że nikt, kto chce być przyjacielem Boga, nie może być niewolnikiem światowego bogactwa, a przez to niewolnikiem fałszywego pana. Nie możemy postępować tak, jak ów bogaty dowódca, który wprawdzie chciał być przyjacielem Bożym, ale nie był gotów uwolnić się od więzów, które pętały go jako niewolnika tego świata. Jezus rzekł do niego: „Jeżeli chcesz być zupełny, idź, sprzedaj swe mienie i rozdaj biednym, a będziesz mieć skarb w niebie, i przyjdź, bądź moim naśladowcą.” (Mat. 19:21, NW) Tymi słowami wypowiedzianymi do młodego dowódcy, Jezus zastosował regułę: Nikt nie może być niewolnikiem dwóch panów. Chodziło o wyłączne oddanie Jehowie Bogu. Czy ów bogaty dowódca był gotów dać Jehowie to, co się Jemu należało, czy też wolał być niewolnikiem bogactwa? On podjął błędną decyzję i dlatego nie uzyskał skarbu w niebie, to znaczy drogocenną przyjaźń Boga. Pieniądze i bogactwo są pożyteczne, i używamy ich właściwie jeżeli, jak wskazał Jezus, Boga i Jego Syna czynimy sobie przyjaciółmi. Ponieważ słudzy Boży wiedzą o tym, nie dopuszczają, aby pieniądze i bogactwo stały się ich panem, lecz oni ciągle są sami panami tych rzeczy i używają ich w służbie Jehowy Boga. Skoro przez uczynienie ich naszymi przyjaciółmi dopuszczamy do tego, że nad nami panują pieniądze i bogactwo, wtedy stajemy się wrogami Jehowy Boga, gdyż czynimy siebie przyjaciółmi tego świata i niewolnikami znienawidzonego wroga Jehowy, boga tego świata.

15. (a) Kogo mamy sobie czynić przyjacielem i dlaczego jako niewolnicy nie popadniemy w znienawidzony stan? (b) Co uczynił Jezus w dowód swojej przyjaźni dla tych, którzy go słuchają i czego nie wyklucza ta przyjaźń?

¹⁵ Ludziom, którzy naprawdę chcą uzyskać życie wieczne, prawdziwymi przyjaciółmi są Jehowa Bóg, najwyższy Pan i Władca i Jego Syn, „którego postanowił dziedzicem wszystkich rzeczy”. Stać się niewolnikiem Boga i Jezusa Chrystusa, wcale nie oznacza popaść w znienawidzony stan, w którym człowiek jest uciskany i wyzyskiwany oraz trzymany w nieświadomości co do zamierzeń swojego Pana. Nie, gdyż być wiernym i posłusznym niewolnikiem Boga i Jego Syna, oznacza stać się ich przyjacielem. Pocieszająca dla nas jest myśl, że Jezus mówił do swoich wiernych naśladowców: „Staniecie się przyjaciółmi moimi, jeżeli czynić będziecie, co wam nakazuję. Już was nie nazywam sługami, bo sługa nie wie co czyni pan jego. Lecz nazwałem was przyjaciółmi, bo wszystko, co od Ojca mego usłyszałem, oznajmiłem wam.” (Jana 15:14, 15, NDą) Między Jezusem i jego naśladowcami nie istnieje chłodny, formalny stosunek, który ogólnie panuje między panami i niewolnikami, gdyż pomimo, że są niewolnikami, są także przyjaciółmi Jezusa. W dowód swej przyjaźni, Jezus Chrystus oddał swoją duszę „za przyjaciół swoich.” (Jana 15:13) On ich odkupił swoją drogocenną krwią. Ta przyjaźń więc nie wyklucza, że chrześcijanie są niewolnikami Boga i Jezusa Chrystusa. Jeżeli jako niewolnicy chcą utrzymać stosunek przyjaźni ze swym panem, wtedy nie mogą nawiązywać przyjacielskich więzów z tym światem i jego panem i władcą, Szatanem Diabłem. Nikt nie może być niewolnikiem dwóch panów.

16. Jakie podobieństwo o zarządcy domu opowiedział Jezus i co chciał przez to powiedzieć?

¹⁶ Jak możemy pozyskać przyjaźń Jehowy i Jego Syna, i dlaczego koniecznie dzisiaj powinniśmy się o nią ubiegać? 16 rozdział Ewangelii Łukasza donosi o podobieństwie, w którym Jezus mówi o służącym, względnie zarządcy, który ma być odprawiony. Lecz ten zarządca wykazuje praktyczną mądrość, czyniąc sobie przyjaciół bogactwem. On nie otrzymuje pensji, jak to jest dzisiaj w zwyczaju. Dlatego po zwolnieniu musiałby albo żebrać, albo ciężko pracować, może nawet „kopać”. Lecz do kopania nie jest on dosyć silny, a żebrać nie chce. Dlatego idzie i obniża na skryptach dłużnych sumy różnych dłużników swego pana. Teraz po swoim zwolnieniu znalazłby ludzi, którzy by go przyjęli, ponieważ bogactwem pozyskał sobie ich przyjaźń. Wobec tego nie musiałby na swoje utrzymanie zarabiać znienawidzonym zajęciem, jak „kopanie” lub się poniżyć i iść żebrać. Ten zarządca był dalekowzroczny co się tyczy swej przyszłości i postępował z praktyczną mądrością, używając bogactwa lub dóbr materialnych dla pozyskania przyjaciół. Dlatego Jezus Chrystus powiedział, że chrześcijanie w podobny sposób mają okazać praktyczną mądrość: „Również powiadam wam: Czyńcie sobie przyjaciół za pośrednictwem niesprawiedliwego bogactwa, żeby gdy go zabraknie, przyjęto was do wieczystych miejsc zamieszkania.” — Łuk. 16:9, NW.

17. Co posiadają Jehowa i Jezus Chrystus i nad czym nie zastanawia się wiele ludzi? (b) Jaka pewność, co do Bożych obietnic powinna nas pobudzić do stosowania praktycznej mądrości, szczególnie gdy sobie uzmysłowimy, że możemy codziennie utracić pieniądze, bogactwo, jak również nasze życie?

¹⁷ Jedynie Jehowa Bóg i Jezus Chrystus posiadają „wieczyste miejsca zamieszkania” i do nich przyjmują tylko swoich przyjaciół. Wiele ludzi, którzy dzisiaj są pełni trosk i niepokoju z powodu głodu mieszkaniowego, wysokich czynszów i podatków gruntowych, prawdopodobnie mało się zastanawia nad tym, jak mogliby sobie zapewnić wieczyste miejsce zamieszkania w Bożym, sprawiedliwym nowym świecie, w którym nie tylko będzie „mieszkać sprawiedliwość”, lecz zgodnie z jego obietnicą także „nie będzie już śmierci, ani żałoby, ani krzyku, ani bólu już nie będzie. Dawniejsze rzeczy przeminęły.” (2 Piotra 3:13; Obj. 21:4, NW) Tę obietnicę daje nam Bóg w swoim słowie. Czy wierzysz w to? Słowa Jehowy nigdy nie pozostają niespełnione. Jozue mówił do Izraelitów: „Poznajcież tedy ze wszystkiego serca waszego i ze wszystkiej duszy waszej, żeć nie chybiło żadne słowo ze wszystkich słów najlepszych, które mówił Pan, [Jehowa, NW] Bóg wasz, o was; wszystkie się nad wami wypełniły, a nie chybiło z nich żadne słowo.” (Joz. 23:14) Dlaczego więc ubiegać się o stałe miejsce zamieszkania w tym świecie, gdy jest nam przez nieomylne słowo Boże obiecany sprawiedliwy nowy świat? Byłoby to bez sensu. Pieniądze i bogactwo, jak również nasze życie, możemy stracić w każdej chwili. Stosowanie praktycznej mądrości oznacza używanie naszych dóbr materialnych, w celu pozyskania przyjaźni budowniczego wszystkich rzeczy i Jego Syna, Jezusa Chrystusa. Jezus powiedział do swoich naśladowców: „W domu Ojca mego mieszkań jest wiele. Gdyby było inaczej, powiedziałbym wam, bo idę przygotować wam miejsce.” (Jana 14:2, NDą) Jeśliby więc zabrakło nam „bogactwa”, wiemy dokładnie, że będziemy serdecznie przyjęci do „wieczystych miejsc zamieszkania” nowego świata.

18. Dlaczego nie można kupić darów Bożych za pieniądze i kto może stać się przyjacielem Bożym?

¹⁸ Czy to oznacza, że Bóg przyjmuje łapówki, abyśmy się mogli wykupić od Jego gniewu? W żadnym wypadku. Ananiasz i Safira myśleli, że łaskę Bożą i dobre imię u Niego można uzyskać za pieniądze. Nie rozpoznali, że postępowali przez to samowolnie i nie wykazali się jako przyjaciele Boga. Także Szymon, dawniejszy magik, myślał że mógłby łaskę Bożą kupić za pieniądze. Jednak został pouczony czymś lepszym, kiedy Piotr do niego powiedział: „Pieniądze twoje niech idą z tobą na zatracenie, ponieważ sądziłeś, że dar Boży za pieniądze może być nabyty.” (Dzieje 8:20, NDą) Za pieniądze dary Boże kupione być nie mogą! Gdyby taka możliwość istniała, wtedy bogaci byliby uprzywilejowani, bo mogliby sobie za pieniądze zapewnić miejsce w nowym Bożym świecie. Jednak Bóg nie może być przekupiony i nie jest stronniczy. Każdy może sobie pozyskać przyjaźń Boga i Jego Syna, przy tym jego materialna posiadłość może być mała i nieznaczna.

19. (a) Jak należy korzystać z pieniędzy i dóbr materialnych, aby pozyskać przyjaźń Boga? (b) Jak mogą być użyte nasze środki?

¹⁹ W jaki sposób możemy korzystać z naszych bogactw, lub naszych materialnych dóbr, aby pozyskać sobie przyjaźń Bożą? Nie przy pomocy prób przekupienia Boga, lecz przez wysławianie Go! Do niego należy cały świat. „Mojeć jest srebro i moje złoto, mówi Pan zastępów.” „Albowiem mój jest wszelki zwierz leśny i tysiące bydła po górach.” (Agg. 2:9; Ps. 50:10) Nie możemy zatem wzbogacić Boga pod względem materialnym. Lecz możemy korzystać z naszych środków, aby go sławić, opowiadając innym o jego zamyśle i udowadniając, że jemu wyłącznie jesteśmy oddani i szczerze Go miłujemy. Gdy zachęcamy naszych bliźnich do studiowania Biblii, gdy zaopatrujemy ich w środki pomocnicze do studiowania, gdy z nimi mówimy o Bożym zamyśle i obietnicy sprawiedliwego nowego świata, oraz pomagamy im te zagadnienia zrozumieć, wtedy korzystamy z naszych środków do wysławiania Boga.

20. Dlaczego dzisiaj jest konieczne pozyskać sobie przyjaźń Boga i jakie powinniśmy mieć otoczenie?

²⁰ Gdy używamy naszych zasobów do sławienia Boga, zbieramy dla nas skarby w niebie i pozyskujemy sobie przyjaciół, którzy nas nigdy nie opuszczą i nigdy się od nas nie odwrócą; którzy mogą nam dać życie wieczne w Królestwie niebiańskim. Pozyskanie przyjaźni Boga i Jego Syna jest dzisiaj wymaganiem koniecznym, gdyż dla tego świata nastał „czas końca” i wkrótce zginie on w Bożej wojnie Armagedonu. Teraz musimy udowodnić, że jesteśmy Bożymi przyjaciółmi. Teraz musimy przyjąć każdą pomoc, która jest nam zaofiarowywana, aby odzyskać przyjaźń Boga. Dlatego musimy regularnie spotykać się z tymi, którzy miłują Boga i są Mu posłuszni — których Jezus Chrystus nazywa „moi przyjaciele”. (Łuk. 12:4) Przez łączność ze Społeczeństwem Nowego Świata Świadków Jehowy, tysiące ludzi dzisiaj uczy się, jak mogą uczynić zadość wezwaniu Jezusa: „Czyńcie sobie przyjaciół za pośrednictwem niesprawiedliwego bogactwa, żeby gdy go zabraknie przyjęto was do wieczystych miejsc zamieszkania.” — Łuk. 16:9, NW.

[Przypis]