Rozdział 3

To nie wszystko jedno, którą religię wyznajesz

 1. Jak niektórzy zapatrują się na religię?

NIEJEDEN CZŁOWIEK mówi: „Wszystkie religie są dobre. Są to po prostu różne drogi prowadzące do tego samego celu”. Jeśli to prawda, wówczas byłoby wszystko jedno, którą religię się wyznaje, bo wszystkie zasługiwałyby na uznanie u Boga. A czy rzeczywiście zasługują?

 2. (a) Jak faryzeusze odnosili się do Jezusa? (b) Kogo uważali za swego ojca?

² Kiedy na ziemi przebywał Jezus Chrystus, działała grupa religijna, której członków nazywano faryzeuszami. Utworzyli oni swoisty system religijny i wierzyli, że Bóg go pochwala. Jednocześnie jednak chcieli zabić Jezusa! Dlatego Jezus powiedział im: „Wykonujecie dzieła swego ojca”. Odrzekli na to: „Mamy jednego Ojca — Boga” (Jana 8:41).

 3. Kogo Jezus uznał za ojca faryzeuszy?

³ Czy Bóg rzeczywiście był ich ojcem? Czy uznawał ich formę wielbienia? Wcale nie! Chociaż faryzeusze mieli Pismo Święte i uważali, że się go trzymają, Diabeł ich zwiódł. Jezus tak im powiedział: „Za ojca macie Diabła i chcecie spełniać pragnienia waszego ojca. Ten był zabójcą, gdy rozpoczynał, i nie trzymał się mocno prawdy, (...) jest kłamcą i ojcem kłamstwa” (Jana 8:44).

 4. Jak Jezus zapatrywał się na religię faryzeuszy?

⁴ Nie ulega więc wątpliwości, że religia faryzeuszy była fałszywa. Służyła interesom Diabła, a nie Boga. Toteż zamiast uznać ich religię za dobrą, Jezus ją potępił. Powiedział do tych religijnych faryzeuszy: „Zamykacie królestwo niebios przed ludźmi, sami bowiem do niego nie wchodzicie ani nie pozwalacie wejść tym, którzy do niego idą” (Mateusza 23:13). Ze względu na fałszywe wielbienie i niegodziwe postępki tych faryzeuszy Jezus nazwał ich obłudnikami, jadowitymi wężami i powiedział, że czeka ich zagłada (Mateusza 23:25-33).

 5. Jak Jezus wykazał, że liczne religie nie są jedynie różnymi drogami prowadzącymi do tego samego celu?

⁵ A zatem Jezus Chrystus nie uczył, że wszystkie religie to tylko różne drogi prowadzące do tego samego celu, którym jest zbawienie. W słynnym Kazaniu na Górze powiedział: „Wchodźcie przez wąską bramę, ponieważ szeroka i przestronna jest droga prowadząca do zagłady, a wielu jest tych, którzy tam nią idą; natomiast wąska jest brama i ciasna droga prowadząca do życia, a mało jest tych, którzy ją znajdują” (Mateusza 7:13, 14). Większość ludzi nie oddaje czci Bogu w sposób właściwy i tacy podążają drogą wiodącą do zagłady. Tylko nieliczni idą drogą prowadzącą do życia.

 6. Jaki wniosek się nasuwa, gdy się zastanowić nad sposobem oddawania czci Bogu przez naród izraelski?

⁶ Wystarczy sobie przypomnieć, jak Bóg postępował z narodem izraelskim, żeby zrozumieć, jak ważne jest oddawanie czci Bogu w sposób cieszący się Jego uznaniem. Bóg ostrzegał Izraelitów, żeby trzymali się z dala od religii fałszywej wyznawanej przez okoliczne narody (5 Mojżeszowa 7:25). Ludzie ci składali bożkom w ofierze własne dzieci i pozwalali sobie na rozpustne praktyki seksualne, między innymi na homoseksualizm (3 Mojżeszowa 18:20-30). Bóg kazał Izraelitom unikać czegoś takiego. Gdy byli nieposłuszni i oddawali cześć innym bogom, karał ich (Jozuego 24:20; Izajasza 63:10). A zatem to nie było wszystko jedno, którą religię wyznawali.

RELIGIA FAŁSZYWA DZISIAJ

 7, 8. (a) Jaką rolę odegrała religia podczas wojen światowych? (b) Jak twoim zdaniem Bóg zapatruje się na poczynania religii podczas wojny?

⁷ A co powiedzieć o setkach dzisiejszych religii? Przyznasz chyba, że w imię religii robi się niejedno, czego Bóg nie pochwala. Podczas obu minionych wojen światowych, których świadkami były miliony jeszcze żyjących ludzi, kościoły po obu stronach frontu zachęcały swoich wyznawców do zabijania. „Zabijajcie Niemców — zabijajcie ich” — wołał biskup Londynu, a po drugiej stronie arcybiskup Kolonii powiedział do Niemców: „Nakazujemy wam w imię Boże walczyć do ostatniej kropli krwi ku czci i chwale ojczyzny”.

⁸ Tak więc za zgodą swoich przywódców religijnych katolicy zabijali katolików i to samo robili protestanci. Duchowny Harry Emerson Fosdick przyznał: „Udekorowaliśmy nasze kościoły sztandarami bojowymi (...) Jednym kątem ust wychwalamy Księcia Pokoju, a drugim wysławiamy wojnę”. Co, twoim zdaniem, Bóg myśli o religii, która twierdzi, że spełnia Jego wolę, a jednocześnie wysławia wojnę?

 9. (a) Co wiele ludzi myśli o zbrodniach, których się dopuścili wyznawcy różnych religii? (b) Jaki wniosek się narzuca, gdy religia staje się cząstką świata?

⁹ Z powodu zbrodni, których w ciągu dziejów dopuszczali się w imię Boże wyznawcy wielu różnych religii, miliony ludzi odwróciło się od Boga i od Chrystusa. Winią oni Boga za przerażające wojny religijne między katolikami a muzułmanami, które nazwano krucjatami, za wojny między muzułmanami a hindusami, jak również za wojny między katolikami a protestantami. Przypominają o mordowaniu Żydów w imię Chrystusa oraz o okrutnej inkwizycji katolickiej. Co prawda przywódcy religijni odpowiedzialni za te straszliwe zbrodnie twierdzą, jakoby ich Ojcem był Bóg. Czyż jednak nie są tak samo dziećmi Diabła jak faryzeusze, których Jezus potępił? Skoro Szatan jest bogiem tego świata, czy nie należałoby się spodziewać, że sprawuje też władzę nad religiami praktykowanymi przez ludzi ze świata? (2 Koryntian 4:4; Objawienie 12:9).

10. Jakich poczynań w imię religii nie pochwalasz?

¹⁰ Nie ulega wątpliwości, że w imię religii czyni się niejedno, czego ty nie pochwalasz. Często słyszy się o ludziach, którzy prowadzą bardzo rozwiązłe życie, a mimo to są szanowanymi wyznawcami swego Kościoła. Może nawet jest ci wiadomo, że choć niektórzy duchowni bardzo źle się prowadzą, to jednak w dalszym ciągu są w swoim kościele uważani za dobrych przywódców duchowych. Zdaniem niektórych duchownych homoseksualizm i pożycie cielesne bez ślubu to nic zdrożnego. Ale może jest ci wiadomo, że Biblia tak nie uczy. Za dopuszczanie się czegoś takiego Bóg karał Izraelitów śmiercią. Z takiego też powodu zniszczył Sodomę i Gomorę (Judy 7). Wkrótce to samo czeka wszystkie dzisiejsze religie fałszywe. Ze względu na niemoralne powiązania religii fałszywej z „królami ziemi” przedstawiono ją w Biblii jako prostytutkę (Objawienie 17:1, 2, 16).

WIELBIENIE, KTÓRE SIĘ CIESZY UZNANIEM BOGA

11. Co jest potrzebne, żeby nasze wielbienie cieszyło się uznaniem u Boga?

¹¹ Skoro Bóg nie aprobuje wszystkich religii, trzeba sobie zadać pytanie: „Czy ja oddaję Bogu cześć w sposób cieszący się Jego uznaniem?” Skąd można to wiedzieć? Nie człowiek, tylko Bóg rozstrzyga, na czym polega prawdziwe wielbienie. Jeżeli więc nasze wielbienie ma się cieszyć uznaniem u Boga, to musi być mocno zakotwiczone w Bożym Słowie prawdy, to znaczy w Biblii. Musimy tak rozumować, jak jeden z pisarzy biblijnych, który powiedział: „Niech Bóg okaże się prawdziwy, choćby się każdy człowiek okazał kłamcą” (Rzymian 3:3, 4).

12. Dlaczego Jezus powiedział faryzeuszom, że ich sposób wielbienia nie cieszy się uznaniem u Boga?

¹² Innego zdania byli faryzeusze w pierwszym wieku. Ustanowili własne wierzenia oraz tradycje i trzymali się ich bardziej niż Słowa Bożego. Co z tego wynikło? Jezus powiedział im: „Unieważniliście słowo Boże z powodu waszej tradycji. Wy obłudnicy, Izajasz trafnie prorokował o was, mówiąc: ‛Lud ten czci mnie swymi wargami, jednakże jego serce jest wielce oddalone ode mnie. Na próżno stale mnie wielbią, ponieważ nauczają przykazań ludzkich’” (Mateusza 15:1-9; Izajasza 29:13). Jeżeli więc chcemy sobie zaskarbić uznanie u Boga, to musimy się upewnić, czy nasze wierzenia są zgodne z naukami biblijnymi.

13. Co według wypowiedzi Jezusa musimy robić, żeby się cieszyć uznaniem u Boga?

¹³ Nie wystarczy powiedzieć, że się wierzy w Chrystusa, a potem postępować według własnego widzimisię. Trzeba koniecznie ustalić, co Bóg sobie życzy pod tym względem. Jezus podkreślił to w Kazaniu na Górze, kiedy powiedział: „Nie każdy, kto mi mówi: ‛Panie, Panie’, wejdzie do królestwa niebios, tylko ten, kto spełnia wolę mego Ojca, który jest w niebiosach” (Mateusza 7:21).

14. Dlaczego Jezus mógłby nas uznać za „czynicieli bezprawia”, choćbyśmy spełniali „dobre uczynki”?

¹⁴ Choćbyśmy w imię Chrystusa zdobywali się na coś, co w naszym przekonaniu zalicza się do „dobrych uczynków”, nie miałoby to żadnej wartości, gdybyśmy nie spełniali woli Bożej. Czekałby nas los ludzi, o których Chrystus powiedział w dalszych słowach: „Wielu powie mi owego dnia: ‛Panie, Panie, czyśmy nie prorokowali w twym imieniu i nie wypędzali demonów w twym imieniu, i w twoim imieniu nie dokonywali wielu potężnych dzieł?’ A jednak wyznam im wtedy: Nigdy was nie znałem! Precz ode mnie wy, którzy popełniacie nieprawość” (Mateusza 7:22, 23). Możemy robić coś, co naszym zdaniem jest dobre i za co inni ludzie mogą nam dziękować, a nawet nas chwalić, ale jeżeli nie czynimy tego, o czym Bóg mówi, że jest słuszne, Jezus Chrystus będzie nas uważał za „czynicieli nieprawości”.

15. Dlaczego mądrze jest tak postępować, jak postępowali niektórzy mieszkańcy starożytnej Berei?

¹⁵ Ponieważ wiele religii nie spełnia woli Bożej, więc nie można uważać za rzecz oczywistą, że nauki Kościoła albo organizacji religijnej, z którą jesteśmy związani, są zgodne ze Słowem Bożym. Sam fakt, że dana religia posługuje się Biblią, jeszcze nie dowodzi, że wszystko, czego ona naucza i co praktykuje, jest oparte na Biblii. Musimy sami sprawdzić, czy tak jest. Mieszkańców Berei pochwalono za to, że gdy im głosił chrześcijański apostoł Paweł, sprawdzali w Piśmie Świętym, czy im mówi prawdę (Dzieje Apostolskie 17:10, 11). Religia ciesząca się uznaniem Bożym musi pod każdym względem być zgodna z Biblią; nie może uznawać tylko pewnych fragmentów Biblii, a resztę odrzucać (2 Tymoteusza 3:16).

SAMA SZCZEROŚĆ NIE WYSTARCZA

16. Co Jezus powiedział, aby wskazać na to, że sama szczerość nie wystarcza do zaskarbienia sobie uznania u Boga?

¹⁶ Niektórzy mogą jednak zapytać: „Czy jeśli ktoś szczerze wierzy, nie będzie się cieszyć uznaniem u Boga, choćby nie wyznawał religii prawdziwej?” Jezus powiedział, że nie uzna „czynicieli bezprawia”, choćby tacy wierzyli, iż postępują właściwie (Mateusza 7:22, 23). A zatem sama szczerość nie spotka się również z uznaniem u Boga. Pewnego razu Jezus powiedział do swych naśladowców: „Nadchodzi godzina, kiedy każdy, kto was zabije, będzie sobie wyobrażać, że pełni świętą służbę dla Boga” (Jana 16:2). Tacy zabójcy chrześcijan mogli szczerze wierzyć, że w ten sposób służą Bogu, ale było inaczej. Bóg nie pochwalał tego, co robili.

17. Co Paweł robił z wielką szczerością, zanim został chrześcijaninem?

¹⁷ Zanim apostoł Paweł został chrześcijaninem, pomógł w zamordowaniu Szczepana. Następnie czynił starania, żeby zabić więcej chrześcijan (Dzieje Apostolskie 8:1; 9:1, 2). Później oświadczył: „Do przesady bezustannie prześladowałem zbór Boży i pustoszyłem go, i robiłem większe postępy w judaizmie niż wielu rówieśników z mego rodu, gdyż byłem daleko gorliwszy dla tradycji ojców” (Galatów 1:13, 14). Paweł szczerze wierzył, ale jego religia wcale nie stała się przez to prawdziwa.

18. (a) Którą religię wyznawał Paweł, gdy prześladował chrześcijan? (b) Dlaczego Paweł i jemu współcześni musieli zmienić religię?

¹⁸ Paweł był wtedy wyznawcą żydowskiego systemu religijnego, który odrzucił Jezusa Chrystusa i dlatego został odrzucony przez Boga (Dzieje Apostolskie 2:36, 40; Przysłów 14:12). Chcąc więc zasłużyć na uznanie u Boga, musiał zmienić religię. Pisał też o innych, którzy mieli „gorliwość dla Boga” — szczerze wierzyli — ale Bóg ich nie uznawał, ponieważ ich religia nie była oparta na dokładnej znajomości zamierzeń Bożych (Rzymian 10:2, 3).

19. Dlaczego jest rzeczą niemożliwą, żeby najrozmaitsze nauki religijne były wszystkie prawdziwe?

¹⁹ To niemożliwe, żeby głoszone na świecie najrozmaitsze nauki religijne były wszystkie prawdziwe. Albo człowiek ma jakąś duszę, która przeżywa śmierć ciała, albo jej nie ma. Albo ziemia pozostanie na zawsze, albo nie pozostanie. Albo Bóg położy kres niegodziwości, albo to nie nastąpi. Zarówno te, jak i liczne inne wierzenia albo są właściwe, albo opaczne. Nie może być dwóch sprzecznych ze sobą prawd. Jedno albo drugie twierdzenie jest zgodne z prawdą, ale nie oba. Szczera wiara i zgodne z nią postępowanie nie sprawi, że coś będzie słuszne, jeżeli w rzeczywistości jest opaczne.

20. Jak w dziedzinie religii można się trzymać właściwej „mapy”?

²⁰ Jak zareagujesz, gdyby się okazało, że to, w co wierzysz, jest nieprawdą? Załóżmy na przykład, że jedziesz samochodem do miejscowości, w której jeszcze nigdy nie byłeś. Masz wprawdzie mapę samochodową, ale nie zadałeś sobie trudu, żeby się z nią starannie zapoznać. Ktoś ci powiedział, jaką drogą masz jechać. Zaufałeś mu, szczerze wierząc, że wskazał ci dobrą drogę. Przypuśćmy jednak, że tak nie jest i ktoś chciałby cię wyprowadzić z błędu. Co byś zrobił, gdyby na twojej mapie ci pokazał, że jedziesz złą drogą? Czy duma albo upór nie pozwoliłyby ci przyznać, że tak jest naprawdę? Gdybyś więc w trakcie badania swojej Biblii stwierdził, że podróżujesz złą drogą religijną, czy byłbyś skłonny ją zmienić? Unikaj szerokiej drogi prowadzącej do zagłady; trzymaj się wąskiej drogi, która wiedzie do życia!

KONIECZNE JEST SPEŁNIANIE WOLI BOŻEJ

21. (a) Co jeszcze jest konieczne oprócz znajomości prawdy? (b) Co zrobisz, gdy się dowiesz, że niektóre twoje poczynania nie cieszą się uznaniem Boga?

²¹ Znajomość prawdy biblijnej to rzecz ważna. Jednakże taka wiedza nie ma żadnej wartości, jeżeli tą prawdą nie oddajesz czci Bogu (Jana 4:24). U Boga liczy się postępowanie zgodne z prawdą, spełnianie woli Bożej. „Wiara bez uczynków jest martwa”, mówi Biblia (Jakuba 2:26). Jeżeli więc chcesz się podobać Bogu, to twoja religia nie tylko musi być całkowicie zgodna z Biblią, lecz także musisz się nią kierować w każdej dziedzinie życia. Czy wobec tego będziesz skłonny się zmienić, gdyby się okazało, że to, co robisz, Bóg uważa za złe?

22. Z jakich dobrodziejstw możemy skorzystać teraz i w przyszłości, gdy będziemy praktykować prawdziwą religię?

²² Jeżeli będziesz spełniać wolę Bożą, czekają cię wielkie błogosławieństwa. Odniesiesz z tego korzyść już teraz. Dzięki praktykowaniu prawdziwej religii staniesz się lepszym człowiekiem — lepszym mężczyzną, mężem lub ojcem, lepszą kobietą, żoną lub matką, lepszym dzieckiem. Przejawi się to w zbożnych przymiotach, które sprawią, że będziesz się wyróżniać, ponieważ postępujesz właściwie. A co ważniejsze, będziesz mógł dostąpić błogosławieństw życia wiecznego w szczęściu i doskonałym zdrowiu w Boskim raju nowej ziemi (2 Piotra 3:13). Nie ma więc najmniejszej wątpliwości, że to nie wszystko jedno, którą religię wyznajesz!

[Ilustracja na stronie 25]

Czy przywódcy religijni, którzy chcieli zabić Jezusa, służyli Bogu?

[Ilustracje na stronach 26, 27]

Jezus powiedział, że większość ludzi podąża szeroką drogą do zagłady. Tylko niewielu idzie wąską drogą prowadzącą do życia

[Ilustracja na stronach 28, 29]

„Oznajmiają publicznie, że znają Boga, ale swoimi uczynkami się Go zapierają” (Tytusa 1:16)

SŁOWEM

CZYNEM

[Ilustracja na stronie 30]

Ponieważ Paweł wyznawał inną religię, brał udział w kamienowaniu Chrystusowego ucznia Szczepana

[Ilustracja na stronie 33]

Czy duma albo upór nie pozwoliłyby ci przyznać, że jedziesz złą drogą?