„Dobra nowina” odłącza ‚lud dla imienia Jehowy’
1, 2. (a) O jakim Królestwie Jezus mówił w Mateusza 21:43? (b) Kto jest Królem tego Królestwa i kiedy rozpoczął panować w pełni władzy królewskiej?
O JAKIM narodzie wspomniał Jezus, gdy powiedział w Mateusza 21:43 (NT): „Królestwo Boże (...) będzie dane narodowi, czyniącemu owoce jego”? A o jakim królestwie mówił? Narodem tak błogosławionym nie jest żadna specjalna rasa ludzka należąca do jakiejś szczególnej gałęzi rodzaju ludzkiego i utrzymująca swą jedność pod władzą jakiegoś ziemskiego królestwa. Jehowa Bóg postanowił bowiem wezwać ludzi ze wszystkich narodów, aby stanowili jedną społeczność jako lud odłączony od świata, ‚lud dla jego imienia’. — Dzieje 15:14, NW.
2 Królestwo, którego sprawom mają służyć, nie jest królestwem ziemskim, którego stolicą byłaby Jerozolima lub jakiekolwiek inne miasto na ziemi. Wspomniane królestwo jest „niebiańskim królestwem” Bożym. (2 Tym. 4:18.) Chrystus Jezus, którego niewierny naród izraelski odrzucił i uśmiercił, został wskrzeszony z martwych i potem wstąpił do nieba. Tam oczekiwał wyznaczonej dla niego przez Boga chwili rozpoczęcia swego panowania w pełni władzy królewskiej. (Hebr. 1:13; Dzieje 2:32-36) Ten czas nadszedł w 1914 roku po Chr. Wybuchła wówczas „wojna w niebie”, w wyniku której Szatan, wielki przeciwnik Boga i wiernych ludzi na ziemi, został zrzucony z nieba i teraz ma być wkrótce zmiażdżony wraz ze swymi złymi aniołami, rządami światowymi i niesprawiedliwymi ludźmi, którzy są przeciwnikami rządu Bożego. Stanie się to w „wojnie wielkiego dnia Boga Wszechmocnego” zwanej Armagedonem. — Obj. 12:1-12; Dan. 2:44; Obj. 16:14-16, NW.
3. W jakim stosunku do Królestwa znajduje się (a) „małe stadko” i (b) „drugie owce”?
3 Obecnie z oczyszczonego nieba sprawuje swe rządy niebiańskie Królestwo Boże poddane Chrystusowi Jezusowi. To Królestwo składa się w całości ze 144 000 wybranych z narodów ziemi, którzy panują jako „królowie” z Chrystusem. (Obj. 20:6; 14:1-4) W porównaniu z wielką liczbą ludzi, którzy uzyskają życie na ziemi pod panowaniem Królestwa, nagrodę niebiańską otrzymuje naprawdę „małe stadko”. Prócz tego „małego stadka” są jeszcze „drugie owce”, do których w obecnym czasie końca należy wielka rzesza ludzi okazujących dobrą wolę wobec „dobrej nowiny”, którzy będą mieszkać na rajskiej ziemi jako poddani tego Królestwa. — Łuk. 12:32; Jana 10:16; Obj. 7:9, 13, 14; Ps. 37:11, 29. Zobacz „Ta dobra nowina o Królestwie”, paragrafy 23-28.
4. Dlaczego można powiedzieć, że już pierwsi członkowie klasy 144 000 dostali się pod władzę Królestwa, gdy zaczęto ich zgromadzać 1900 lat temu?
4 Gdy Jezus, a następnie jego apostołowie i uczniowie zaczęli w pierwszym stuleciu głosić „dobrą nowinę o królestwie”, wtedy ich celem było zgromadzania spośród narodów ‚ludu dla imienia Jehowy’, czyli 144 000 ludzi, którzy mają być zjednoczeni z Chrystusem Jezusem w rządzie Królestwa. Oni zostali powołani do życia w niebie wraz z Jezusem, ich Panem za pośrednictwem „dobrej nowiny”. (2 Tes. 2:14, NW) Co prawda wtedy niebiańskie Królestwo Boże nie zaczęło jeszcze w pełni panować nad ziemią, ale ponieważ Jehowa był i jest „królem wieczności”, a Jezus był niewidzialną głową nowego narodu chrześcijańskiego, więc można powiedzieć, że ci, którzy uwierzyli dostali się pod władzę Królestwa. Gdy słuchali „dobrej nowiny o Królestwie”, przyjmowali ją i oddawali się Bogu, aby Mu służyć, wtedy można było o nich powiedzieć, że Bóg ‚wyzwolił ich spod wpływu ciemności i przesadził do królestwa syna swej miłości’. — Kol. 1:13, NW.
5, 6. (a) Wobec jakiej kwestii stanęli więc ci pierwsi chrześcijanie i wobec jakich podobnych kwestii chrześcijanie stoją obecnie? (b) Co utożsamia prawdziwych naśladowców Jezusa z „ludem dla imienia Jehowy”?
5 Co wynikało dla nich z tej zmiany? Oni nadal żyli w tym samym świecie na obszarach pozostających pod władzą różnych rządów narodowych. Szósta potęga światowa, Rzym, panowała wówczas nad większością cywilizowanego świata, w którym żyli pierwsi chrześcijanie. Jaki miał być odtąd ich stosunek do Rzymu i do innych ziemskich rządów?
6 Te same pytania są aktualne obecnie, 1900 lat później. Kazanie w dzisiejszych czasach „dobrej nowiny” nie ma głównie na celu powoływania do Królestwa niebiańskiego, ale jest kierowane do wszystkich ludzi dobrej woli, którzy się spodziewają życia wiecznego na rajskiej ziemi. Spełnianie się proroctw Biblii udowadnia, że Królestwo niebios panuje od 1914 roku, a to oznacza rychły koniec tego systemu rzeczy. „Ta dobra nowina o królestwie” jest obecnie głoszona w 189 krajach i wyspach morskich, których ludność żyje pod różnymi formami rządów i różnymi systemami władzy politycznej. Oczywiście w wielu krajach forma rządu często się zmienia, gdy do władzy dochodzi inna partia polityczna, albo gdy lokalne ruchy narodowe przejmują władzę od administracji kolonialnej. Jaki jest stosunek chrześcijanina do takich rządów i do takich zmian? Czy prawdziwi naśladowcy Chrystusa Jezusa mogą być ludem zjednoczonym, pomimo że pochodzą z różnych ras i narodów? Czy mogą być ludem odłączonym od świata, który służy sprawom Królestwa Bożego, ludem dla imienia Jehowy? Jeśli tak, to jak można ich rozpoznać? Po ich postępowaniu, które jest ‚godne Królestwa’. — 2 Tes. 1:5.
7. W jaki sposób „dobra nowina” zobowiązuje?
7 Tak jak „dobra nowina” oznajmiona Izraelowi w Egipcie zobowiązywała go do pewnego sposobu postępowania, a mianowicie do wierności wobec przymierza Prawa i do poddania się Jehowie jako Królowi oraz do posłuszeństwa wobec Jego przykazań, tak też od początku powoływania 144 000 członków nowego narodu Izraela duchowego aż do czasów obecnych, gdy jest powoływana wielka rzesza „drugich owiec”, dobra nowina o Królestwie zobowiązuje do czegoś ludzi, którzy ją przyjmują. Czy będą się zachowywać „w sposób godny dobrej nowiny”? — Filip. 1:27, NW.
ODŁĄCZENI OD ŚWIATA
8. (a) Jaka zasada dotycząca stosunku chrześcijan do świata została wyjaśniona w Jana 17:14-18? (b) Dlaczego obecni świadkowie Jehowy są Społeczeństwem Nowego Świata?
8 Podczas ostatniego spotkania z uczniami, tuż przed śmiercią, Jezus wyjaśnił w modlitwie do swego Ojca niebiańskiego zasadę dotyczącą stosunku chrześcijanina do świata. „Podałem im słowo twoje. A świat ich znienawidził, bo nie są ze świata, tak jak ja nie jestem ze świata. Nie proszę, abyś ich zabrał ze świata, lecz żebyś ich zachował od złego. Toć nie są ze świata, jak i ja nie jestem ze świata. Uświęć ich w prawdzie; słowo twe jest prawdą. Jak ty mnie posłałeś na świat, tak i ja ich na świat posłałem.” Prawdziwi naśladowcy Jezusa nie są więc częścią tego świata. Stronią od jego złych zwyczajów i nie pokładają nadziei w planach i organizacjach ludzkich, które obiecują lepszą przyszłość. Mają raczej nadzieję na nowy świat, w którym rządzić będzie Królestwo Boże i ten nowy świat uczynili przedmiotem swych zainteresowań. Wobec tego można słusznie powiedzieć, że nowożytni świadkowie Jehowy są Społeczeństwem Nowego Świata. To złożone ze świadków Jehowy Społeczeństwo Nowego świata jest zjednoczone dzięki temu, że wszyscy całym sercem miłują Boga, uznając Jehowę za Najwyższego Władcę wszechświata i będąc poddani Królestwu Bożemu. — Jana 17:14-18, Kow.
9. Co dowodzi, że Królestwo Boże istnieje i że teraz panuje?
9 Ponieważ Królestwo Boże jest rządem niebiańskim, będąc w związku z tym dla ludzi na ziemi niewidzialne, więc narody świata nie chcą go uznać ani się z nim liczyć. Fakt, że Bóg jest niewidziany dla oka ludzkiego nie oznacza jednak, że On nie istnieje. Świadectwo istnienia Boga jest widoczne w Jego dziele stworzenia. (Rzym. 1:20) Dowodem istnienia Królestwa Bożego jest istnienie Społeczeństwa Nowego Świata — setek tysięcy ludzi pochodzących z wszystkich narodów, którzy są pokojowo zjednoczeni i uznawają władzę Królestwa. Jest to zgodne z natchnionymi słowami Psalmu 72:7, 8 (Krusz): „Zakwitnie sprawiedliwy za dni Jego, i będzie wielki pokój, dopóki księżyca nie zbraknie. Będzie panował [miał poddanych, NW] od morza aż do morza, i od rzeki aż do kończyn ziemi.” A zatem członków Społeczeństwa Nowego Świata, a mianowicie świadków Jehowy, można literalnie znaleźć aż po „kończyny ziemi”. Przez okazywanie posłuszeństwa oraz podporządkowanie się woli Bożej, jak również przez czynne popieranie Królestwa Bożego drogą głoszenia o nim na całej ziemi oni dowodzą, że naprawdę są poddanymi Królestwa Bożego.
10. Dlaczego świadkowie Jehowy nie mieszają się w sprawy polityczne ani nie popierają wojen między narodami?
10 W celu zachowania swej jedności, wierni słudzy Boży muszą postępować według wyżej przytoczonych zasad i odłączyć się od świata. Dlatego świadkowie Jehowy nie mieszają się w sprawy polityczne. Pomyśl tylko, jakie byłyby następstwa takiego postępowania! Gdyby poszczególni członkowie zboru popierali rożne organizacje polityczne, zbór prawdziwych chrześcijan byłby wewnętrznie poróżniony, ponieważ niektórzy jego członkowie braliby udział w ośmieszaniu i atakowaniu innej grupy politycznej, której zwolennikami mogliby przecież być między innymi również członkowie zboru. Jak można by to pogodzie z dalszymi słowami Jezusa zapisanymi w 17 rozdziale ewangelii Jana? Jezus modlił się tam za swych naśladowców, mówiąc: „Aby wszyscy byli jedno, jako ty, Ojcze, we mnie, a ja w tobie, aby i oni byli jedno w nas, aby świat uwierzył, żeś ty mnie posłał. A chwałę, którą mi dałeś przekazałem im, aby byli jedno, jako i my jedno [jesteśmy].” (Jana 17:21, 22, NDą) Świadkowie Jehowy zachowują więc tę jedność w skali międzynarodowej, nie popierając wojen i walk między narodami, które są rozdzielone wskutek barier wzniesionych przez człowieka.
SPŁACANIE „RZECZY CEZARA CEZAROWI”
11, 12. Jak chrześcijanie spłacają „rzeczy cezara cezarowi”?
11 Świadkowie Jehowy żyją jednak w dalszym ciągu na terenach poddanych władzy ludzkich rządów, którym Jehowa pozwolił istnieć aż do chwili obecnej. Wyjaśniając stosunek chrześcijanina do takich rządów, Jezus podał inną dobrze znaną zasadę: „Spłaćcie więc rzeczy cezara cezarowi, lecz Boże rzeczy Bogu.” (Mat. 22:21, NW) Z tych słów wynika, że ziemskie rządy [czyli „cezar”] mogą słusznie wymagać od swych poddanych — chrześcijan — wypełniania pewnych obowiązków. Na przykład w Mateusza w rozdziale 22 Jezus poruszał sprawę płacenia podatków. Rządy wyświadczają naśladowcom Chrystusa wiele usług, na przykład w dziedzinie oświaty, budowy dróg oraz utrzymywania spokoju i porządku przez policję i sądy, dostaw wody, prądu elektrycznego i innych środków zaopatrzenia. Za to wszystko trzeba płacić. Dlatego chrześcijanie z czystym sumieniem spłacają „cezarowi” za te rożne usługi to, co do niego należy, w postaci podatków itp.
12 Chrześcijanie są również lojalnymi i uczciwymi obywatelami. Na przykład stosują się do przepisów o ruchu drogowym, nie jeżdżą z niedozwoloną szybkością oraz przestrzegają wszelkich innych przepisów wydanych w interesie porządku publicznego. Postępując w ten sposób, okazują szacunek dla tych, którzy stoją na straży prawa. Jest to zgodne ze słowami apostoła Pawła zapisanymi w Rzymian 13:6, 7 (NW): „Bo właśnie dlatego też płacicie podatek (...) Oddajcie każdemu, co mu się należy: temu, kto żąda podatku, podatek; temu, kto żąda daniny, daninę; temu, kto żąda bojaźni, taką bojaźń; temu kto żąda czci, taką cześć.”
13. Co czynią świadkowie Jehowy, gdy się zmieniają rządy?
13 Chrześcijanie postępują według tej zasady bez względu na to, jaki rząd sprawuje władzę. Rząd może się zmienić lub do władzy może dojść inna partia polityczna. Jednak świadkowie Jehowy nadal okażą się lojalnymi obywatelami także wobec nowego rządu i będą tak postępować, dopóki Bóg pozwoli panować tym ziemskim rządom.
SPŁACANIE „BOŻYCH RZECZY BOGU”
14. (a) Co należy do rzeczy Bożych, które muszą Mu być spłacane? (b) Jaki sposób postępowania obiera chrześcijanin, gdy zachodzi sprzeczność między wymaganiami Bożymi a żądaniami cezara? (c) Jakiej zasady przestrzegali w związku z tym Piotr i apostołowie?
14 Zważmy, że według słów Jezusa chrześcijanin miał spłacać nie tylko „rzeczy cezara cezarowi”, lecz także „Boże rzeczy Bogu”. Jehowa Bóg jest Stwórcą wszystkiego, co żyje, a więc nasze życie należy do Niego. Ponieważ we wszechświecie On jest Najwyższym oraz jedynym prawdziwym Bogiem, więc nasze wielbienie należy się tylko Jemu. Prawdziwe wielbienie Boga w obecnych dniach ostatecznych oznacza publiczne oznajmianie Jego imienia i głoszenie „tej dobrej nowiny o królestwie”. (Nah. 1:2; Mat. 24:14, NW) Czasem wymagania „cezara” mogą być sprzeczne z wymaganiami Bożymi. Co w takim wypadku powinien uczynić chrześcijanin? Ten, kto chce się okazać godnym „dobrej nowiny”, powinien postępować zgodnie z następującym przykładem, który wyraźnie unaocznia postępowanie chrześcijanina w pierwszym stuleciu. Piotra oraz kilku innych apostołów zaprowadzono przed wielkiego kapłana żydowskiego, który powiedział do nich: „Stanowczo nakazaliśmy wam nie nauczać dalej na podstawie tego imienia, a jednak oto napełniliście Jeruzalem swą nauką i jesteście zdecydowani przywieść na nas krew tego człowieka.” W odpowiedzi Piotr i inni apostołowie powiedzieli: „Musimy być posłuszni raczej Bogu jako władcy niż ludziom.” Ci pierwsi chrześcijanie zdawali sobie sprawę z faktu, że chodzi o ich wielbienie, więc wzbraniali się usłuchać tego nakazu sądowego, który zabraniał im głosić. Wiernie przestrzegali najwyższego prawa Bożego i — jak podaje sprawozdanie — nadal głosili, „radując się, ponieważ zostali poczytani za godnych zniesławienia z powodu jego imienia”. — Dzieje 5:28, 29, 40-42, NW.
15. Jaki sposób postępowania w wypadku prześladowań powinien przejawiać chrześcijanin zgodnie z Rzymian 12:12-21?
15 Wrogość i prześladowania nie wzbudziły w apostołach chęci do wywarcia zemsty na tych władzach zwierzchnich, i stojąc przed sądem oni nie okazywali braku szacunku. Raczej bronili swego stanowiska z godnością i spokojem, zachowując nienaganność i okazując większe posłuszeństwo wobec prawa Jehowy niż wobec praw ludzkich. Podobnie jest w czasach obecnych. Nawet tam, gdzie świadkowie Jehowy są prześladowani jak na przykład w krajach ateistycznych, oni nie przyłączają się do żadnych ruchów rewolucyjnych w celu obalania istniejących władz zwierzchnich, ale starają się utrzymać swe stanowisko sług Bożych i Jego świadków, upoważnionych do głoszenia o Jego Królestwie. Ich niezachwiana wiara i nadzieja na życie w nowym świecie pomagają im przetrwać tę próbę. Oni nie pozwalają się wprowadzić w stan rozgoryczenia i nie próbują oddawać innym złem za złe, lecz starają się stale żyć w pokoju, a nawet pomóc swym przeciwnikom, aby mogli poznać prawdę Słowa Bożego i dostąpić błogosławieństwa. Apostoł pisze: „Weselcie się w nadziei, w przykrościach bądźcie cierpliwi, a w modlitwie nie ustawajcie. (...) Nikomu złem za złe nie odpłacajcie. Niech myśli i pragnienia wasze skierowane będą ku dobremu [nie tylko przed Bogiem, lecz także] przed wszystkimi ludźmi. Jeśli to możliwe, o ile od was zależy, żyjcie z wszystkimi ludźmi w pokoju. Nie wymierzajcie sami sobie sprawiedliwości, najmilsi, lecz pozostawcie to pomście Bożej; bo napisane jest: ‚Moja jest pomsta, ja wymierzam sprawiedliwość’ — mówi Pan [Jehowa, NW]. A raczej ‚jeśli nieprzyjaciel twój głodny jest, daj mu jeść; jeżeli pragnie, daj mu pić. Tak postępując, zgromadzisz węgle żarzące na głowę jego’. Nie pozwól zwyciężyć się złu, lecz zwyciężaj złe dobrem.” — Rzym. 12:12-21, Kow.
16. Co wynikło dla świadków Jehowy z przestrzegania poprzednio omówionych zasad biblijnych?
16 Dzięki przestrzeganiu zasad omówionych poprzednio, a ujętych w Jana 17:14-18, 21, 22; Mateusza 22:21 i w Dziejach 5:28, 29, złożone ze świadków Jehowy Społeczeństwo Nowego świata zostało w szczególny sposób oddzielone od narodów świata. Członkowie tego Społeczeństwa są rzeczywiście ludem dla imienia i Królestwa Jehowy. Będąc posłuszni słowom Jezusa zapisanym w Mateusza 6:33 (NW), szukają „najprzód królestwa i sprawiedliwości jego [Boga]”.
17. Co według Rzymian 10:10 trzeba koniecznie robić, aby być zbawionym?
17 Czy w celu spełnienia zadań, do których zobowiązuje „dobra nowina”, trzeba się więc jedynie przyłączyć do pewnej organizacji, na przykład do świadków Jehowy oraz szeregów głosicieli „dobrej nowiny o królestwie”? Oczywiście to prawda, że ci, którzy chcieliby uzyskać życie w nowym świecie Jehowy, muszą brać udział w publicznym oznajmianiu prawdy. „Bo sercem wierzy się ku sprawiedliwości, lecz ustami składa się publiczne oznajmienie ku zbawieniu.” (Rzym. 10:10, NW) Słusznie postępuje zatem ten, kto słysząc „dobrą nowinę” wierzy w nią, zabiera się do zdobywania dokładnej znajomości prawdy przez studium Biblii, aby mógł brać udział w tym publicznym oznajmianiu. Czyniąc to, okazuje docenianie dla „dobrej nowiny”, a także swe pragnienie wielbienia Jehowy.
NOWA OSOBOWOŚĆ
18. Jak wielkiej zmiany w naszym życiu wymaga „dobra nowina”?
18 Ale „dobra nowina o królestwie” wymaga jeszcze większej zmiany w naszym życiu. Ona wymaga, abyśmy doprowadzili nasze życie do harmonii z zasadami Biblii i pod każdym względem podporządkowywali się woli Bożej. W Biblii napomniano nas: „Cokolwiek czynicie, pracujcie nad tym, z całej duszy jako Jehowie” oraz „cokolwiek czynicie w słowie lub w uczynku, czyńcie wszystko w imieniu Pana Jezusa, dziękując Bogu Ojcu przez niego.” (Kol. 3:23, 17, NW) Można powiedzieć, że przez to w rzeczywistości rozpoczynamy nowe życie, stajemy się nową osobowością. Musimy szukać najpierw nie tylko Królestwa Bożego, lecz także Jego sprawiedliwości, to znaczy pod każdym względem starać się zawsze czynić to, co jest słuszne w oczach Bożych.
19, 20. (a) Jak apostoł Paweł opisuje tę zmianę w Kolosan 3:5-10? (b) Jaka zmiana musi to być, aby się podobać Jehowie i osiągnąć życie w Jego nowym świecie?
19 To oznacza odrzucenie niesprawiedliwości i zła, a dzięki temu wykorzenienie z naszego życia tych rzeczy, które są złe w oczach Bożych i następnie zastąpienie ich dobrem. Apostoł napisał o tym w Kolosan 3:5-10 (NW): „Uśmiercajcie przeto członki swego ciała, które są na ziemi, pod względem wszeteczeństwa, nieczystości, żądzy seksualnej, szkodliwego pragnienia i chciwości, która jest bałwochwalstwem. Z powodu tych rzeczy przychodzi gniew Boży. W tych właśnie rzeczach i wy kiedyś chodziliście, gdy mieliście zwyczaj żyć w nich. Teraz jednak rzeczywiście odrzućcie je wszystkie od siebie: gniew, złość, wyrządzanie krzywdy, obelżywą mowę i sprośne rozmowy z ust waszych. Nie okłamujcie jeden drugiego. Zrzućcie starą osobowość z jej praktykami a przyodziejcie się nową osobowością, która dzięki dokładnej wiedzy odnawia się według obrazu tego, kto ją stworzył.”
20 To przyodzianie się nową osobowością musi wypływać ze szczerego serca i musi być wywołane szczerym pragnieniem doprowadzenia życia do harmonii z wolą Bożą, aby Mu się podobać i mieć nadzieję na uzyskanie życia w Jego nowym świecie. Nie można tego zrobić w sposób obłudny ani tak, jak by się wkładało nowe ubranie tylko na jeden dzień w tygodniu. A przecież obecnie w wielu religiach tak właśnie się postępuje: ludzie wkładają na siebie swój „chrystianizm” jak ubranie, gdy idą do kościoła i znowu na resztę dni tygodnia wracają na złe drogi świata. Należy świadomie podejmować wysiłki, aby odrzucić, uśmiercić to, co jest złe, aby „zrzucić” starą osobowość, szczerze starając się spełniać wolę Bożą. Nie można też dokonywać tej zmiany tylko po to, aby się podobać ludziom albo uchodzić w oczach innych ludzi za dobrego człowieka. Chociaż to jest całkiem naturalne, że chrześcijanin pragnie być szanowany przez swych bliźnich, a zwłaszcza przez swych braci chrześcijańskich, to jednak musi najpierw starać się podobać Bogu. Chrześcijanie wiedzą, co Jehowa Bóg powiedział do proroka Samuela: „Albowiem ja nie patrzę na to, na co patrzy człowiek; bo człowiek patrzy na to, co jest przed oczyma, ale Pan [Jehowa, NW] patrzy na serce.” — 1 Sam. 16:7.
21. Jakie kroki będzie chciał podjąć człowiek szczery?
21 Społeczność z „ludem dla imienia Jehowy” jest wielkim przywilejem, ponieważ to wiąże się z radością służenia prawdziwemu Bogu. Ale ważniejszy jest stosunek, jaki się nawiązuje z Jehową Bogiem. Kto ma serce dobre, docenia „dobrą nowinę” i szczerze pragnie spełniać wolę Bożą, ten będzie chciał żyć w taki sposób, aby przynosić cześć Jehowie. W tym celu oddaje Mu swe życie — jak niegdyś Jezus — uroczyście przyrzekając w modlitwie do Jehowy, że odtąd będzie się starał spełniać nie swoją wolę, lecz wolę Bożą. (Ps. 40:8; 143:10; Łuk. 22:42; Jana 5:30) Chrześcijanin wie również, że ten stosunek z Bogiem może być nawiązany tylko przez Pośrednika Chrystusa Jezusa. — Zobacz „Ta dobra nowina o Królestwie”, paragrafy 45-51.
22. Co według Kolosan 1:9, 10 jest konieczne, aby ‚postępować w sposób godny Jehowy’?
22 Tylko ten, kto pozostaje w tym nawiązanym za pośrednictwem Jezusa Chrystusa stosunku z Jehową Bogiem, może pozostać we właściwej łączności z ‚ludem dla imienia Jehowy’. Ponieważ utrzymanie się w łasce Jehowy wymaga spełniania woli Bożej, więc dokładna znajomość tej woli jest rzeczą najważniejszą. Dlatego chrześcijanie powinni się poważnie o to starać, aby „byli napełnieni dokładną znajomością jego woli we wszelkiej mądrości i w duchowym rozeznaniu, abyście postępowali w sposób godny Jehowy ku jego zupełnemu upodobaniu, nadal wydając owoc we wszelkim dobrym uczynku i wzrastając w dokładnej znajomości Boga”. — Kol. 1:9, 10, NW.