Czas sprawdzania i przesiewania

„Nagle przyjdzie do swojej świątyni prawdziwy Pan, którego szukacie, oraz posłaniec przymierza (...). I będzie zasiadał jak ktoś, kto wytapia i oczyszcza” (Malach. 3:1, 3).

 1, 2. (a) W jakim stanie znajdował się lud Boży w V wieku p.n.e.? (b) Dlaczego powinniśmy się interesować proroctwem Malachiasza?

„GDZIEŻ jest praworządny Bóg?” Ludzie, którzy w V wieku p.n.e. rzucili to prowokujące pytanie, twierdzili też: „Nie opłaca się służyć Bogu”. Religijny i moralny upadek Żydów, ludu należącego do Boga, skłaniał do powątpiewania o Jego sprawiedliwości. Tymczasem Stwórca, który nigdy nie śpi, pilnie się im przyglądał. Polecił hebrajskiemu prorokowi Malachiaszowi, by zwrócił im uwagę na dzieło oczyszczania, na czas sprawdzania i przesiewania, jaki miał jeszcze nastąpić. Mieli się dowiedzieć, gdzie jest „praworządny Bóg”, gdy nagle przyjdzie na sąd! (Malach. 2:17; 3:1, 14, 15).

² Proroctwem Malachiasza powinniśmy się zainteresować nie tylko ze względów historycznych. A dlaczego? Najwyraźniej spełnia się ono w naszych czasach (Rzym. 15:4). Lud Jehowy istotnie przechodzi dzisiaj okres sprawdzania i przesiewania! W jakim sensie? Zrozumiemy to lepiej, gdy wnikliwie przeanalizujemy wspomniane proroctwo.

 3. Jak w starożytności odbywała się rafinacja metalu?

³ Najpierw jednak zapytajmy: Dlaczego Jehowa poddaje swój lud sprawdzaniu i przesiewaniu? Otóż Ten, który „bada serca”, postanowił oczyścić swój zorganizowany lud (Prz. 17:3, Biblia warszawska; Ps. 66:10). W czasach biblijnych proces oczyszczania metalu polegał na podgrzewaniu go aż do stopienia, a następnie na zebraniu zanieczyszczeń, czyli żużlu. W Dziele pt. Cyclopedia of Biblical, Theological and Ecclesiastical Literature (Encyklopedia literatury biblijnej, teologicznej i kościelnej), opracowanym przez J. McClintocka i J. Stronga, czytamy: „Wytapiacz stojąc lub siedząc z największą uwagą czuwa nad przebiegiem procesu; czeka, aż (...) [ciekły] metal nabierze wyglądu polerowanego zwierciadła, odbijającego obraz pobliskich przedmiotów; nawet sam wytapiacz, patrząc na masę metalu, może się w niej przejrzeć jak w lustrze, co pozwala mu zupełnie dokładnie ocenić stopień czystości metalu. Jeżeli nic już nie budzi jego zastrzeżeń, wygasza ogień i usuwa metal z pieca, ale jeśli jego zdaniem czystość nie jest dostateczna, znowu dodaje ołowiu i powtarza cały proces”. Tak oczyszczone złoto lub srebro rzecz jasna miało większą wartość (por. Obj. 3:18).

 4. Dlaczego Jehowa zezwala na sprawdzanie i przesiewanie swego ludu?

⁴ Jehowa dopuszcza do sprawdzania i przesiewania swego ludu, gdyż chce go oczyścić i uszlachetnić, by mógł jeszcze wierniej odzwierciedlać Jego cechy (Efez. 5:1). W trakcie tego procesu zgarnia On żużel, usuwając nieczyste nauki i praktyki (Izaj. 1:25). Ponadto odsiewa spośród swego ludu tych, którzy nie chcą się poddać procesowi rafinacji — „przyczyny zgorszenia oraz tych, którzy się dopuszczają bezprawia”. W ten sposób przygotowywana jest droga dla „synów królestwa”, członków Izraela duchowego, by mogli zajaśnieć pełnią blasku. Dzięki temu z kolei zbiera się przy nich i jednoczy z nimi organizacyjnie klasa ziemska, zapewniając sobie ocalenie (Mat. 13:38, 41, 43; Filip. 2:15).

MISJA MALACHIASZA

 5, 6. (a) Kto ponosił największą odpowiedzialność za upadek duchowy Izraelitów w czasach Malachiasza? Dlaczego? (b) Jaki wpływ wywarło to na ogół Izraelitów?

⁵ Malachiasz prorokował po roku 443 p.n.e., prawie 100 lat po powrocie wygnańców żydowskich z Babilonu. Minęło ponad 70 lat od chwili oddania do użytku świątyni, odbudowanej przez Zorobabela. Izraelici bardzo podupadli pod względem życia duchowego. Głównie kto był za to odpowiedzialny? Kapłani! Z jakiego powodu? ‛Zlekceważyli’ oni imię Jehowy, przyjmując na ofiarę zwierzęta chore i ułomne (Malach. 1:6-8, Biblia Tysiąclecia, wyd. II). ‛Doprowadzili wielu do sprzeniewierzenia się Prawu’, gdyż zaniedbali się w odpowiednim pouczaniu ludu, przejawiali też stronniczość w sądzie (Malach. 2:6-9, BT; Jak. 3:1).

⁶ Wskutek tego ogół Izraelitów zaczął powątpiewać o potrzebie służenia Bogu, odmawiając nawet płacenia wymaganych przez Prawo dziesięcin (Malach. 3:6-10, 14, 15; Kapł. 27:30). Tak daleko odeszli od pobożnego trzymania się Prawa Bożego, że niektórzy zaczęli ‛postępować zdradliwie’ ze swymi żonami; najwidoczniej odprawiali je, aby poślubić kobiety pogańskie. Wśród ludu Bożego pojawiły się tak haniebne praktyki, jak wróżbiarstwo, cudzołóstwo, kłamstwo i oszustwo! (Malach. 2:10-16; 3:5).

 7, 8. Na czym polegało zadanie proroka Malachiasza?

⁷ Zadanie Malachiasza było jasne. Otwarcie zdemaskował on opieszałość kapłanów, a reszcie ludu też bez osłonek przedstawił stan duchowy, w jakim się znaleźli. Wykazywał przy tym, że miłosierny Bóg był gotowy przebaczyć. Jehowa zapraszał: „Zawróćcie ku mnie, a ja zwrócę się ku wam” (Malach. 3:7). Malachiasz zapowiedział, że „prawdziwy Pan” przyjdzie do swej świątyni celem odbycia sądu. Kapłani mieli się oczyścić, żeby stać się „dla Jehowy ludem składającym dar ofiarny w sprawiedliwości” (Malach. 3:1-3). Ponadto cały naród otrzymał ostrzeżenie, że „prawdziwy Pan” wystąpi jako „szybki świadek” przeciw tym, którzy by trwali przy swych haniebnych praktykach (Malach. 3:5).

⁸ Malachiasz dobrze się wywiązał ze swej misji; obwieścił powyższe przestrogi. Słowa jego wyszły na dobre współczesnym mu kapłanom oraz całemu ludowi. Niemniej jednak pewne szczegóły jego proroctwa spełniły się po raz pierwszy dopiero kilka wieków później.

SPEŁNIENIE W PIERWSZYM STULECIU

 9. Kto był „posłańcem” spełniającym proroctwo Malachiasza? Dlaczego tak odpowiadasz?

⁹ Przemawiając z wysokości swego niebiańskiego tronu, Wielki Sędzia oświadcza: „Oto ja wysyłam mego posłańca, a on oczyści przede mną drogę” (Malach. 3:1a). Kto się okazał owym „posłańcem”? Pisarz biblijny imieniem Marek łączy wypowiedzi z Księgi Malachiasza 3:1 oraz Izajasza 40:3, odnosząc obie do Jana Chrzciciela (Marka 1:1-4). Później również Jezus Chrystus utożsamił Jana ze wspomnianym „posłańcem” (Mat. 11:10-14). Tak więc wiosną 29 roku n.e. Jan Chrzciciel rozpoczął swoje dzieło „posłańca”, czyli zwiastuna. Miał on przygotować drogę na przyjście Jehowy w celu sądzenia, a to przez przysposobienie Izraelitów do przyjęcia Głównego Przedstawiciela Bożego, Jezusa Chrystusa.

10. W jaki sposób Jan Chrzciciel ‛przysposobił Jehowie lud gotowy’? (Łuk. 1:17).

¹⁰ Wysyłając wcześniej Jana, Bóg dał wyraz swej serdecznej życzliwości w stosunku do Żydów. Związani przymierzem z Jehową, musieli oni okazać skruchę za swe grzechy przeciwko Prawu. Jan otwarcie omawiał kwestie religijne i demaskował obłudę w tej dziedzinie (Mat. 3:1-3, 7-12). Pobudzał szczerze usposobionych Żydów do wyczekiwania Chrystusa, żeby go potem naśladować (Jana 1:35-37).

11. Jak możemy ustalić, który to „prawdziwy Pan” miał nagle przyjść do świątyni?

¹¹ Proroctwo Malachiasza zapowiada dalej: „‛I nagle przyjdzie do swojej świątyni prawdziwy Pan, którego szukacie, oraz posłaniec przymierza, którym się zachwycacie. Oto przyjdzie na pewno’, rzekł Jehowa zastępów” (Malach. 3:1b). Kim jest ów „prawdziwy Pan”, mający „nagle”, czyli niespodziewanie przyjść do swej świątyni? Występuje tu hebrajskie wyrażenie ha-Adon. Użycie przedimka określonego ha przed tytułem Adon (Pan; Zwierzchnik) ogranicza w tym miejscu jego zastosowanie wyłącznie do Jehowy Boga. Istotnie, do „swojej świątyni” miał przyjść właśnie Jehowa (Habak. 2:20; Ps. 11:4).

12. Kto jest „posłańcem przymierza” i o jakie „przymierze” tu chodzi?

¹² Wspomniawszy o jednym posłańcu, Malachiasz wskazał, że „prawdziwy Pan” miał wejść do „swojej świątyni” w towarzystwie drugiego, odmiennego zwiastuna — „posłańca przymierza”. A kto miał nim być? Otóż jeśli wziąć pod uwagę bieg wydarzeń, wydaje się rozsądnym założenie, że był nim Jezus Chrystus, którego Jan Chrzciciel przedstawił swym uczniom jako „Baranka Bożego” (Jana 1:29-34). A jakiego „przymierza” Mesjasz był „posłańcem”? Wypowiedzi z Ewangelii według Łukasza 1:69-75 oraz z Dziejów Apostolskich 3:12, 19-26 pozwalają wnioskować, że chodzi o przymierze Abrahamowe, na którego podstawie Żydzi pierwsi otrzymali sposobność stania się dziedzicami Królestwa.

13. W jakim sensie „prawdziwy Pan”, Jehowa, wszedł do świątyni?

¹³ „Prawdziwy Pan” Jehowa nie wszedł osobiście do literalnej świątyni w Jeruzalem (1 Król. 8:27). Dokonał tego pośrednio, przez rzecznika, swego „posłańca przymierza”, Jezusa Chrystusa, który wkroczył tam w imieniu Jehowy, mając za sobą wsparcie świętego ducha Bożego.a

14. (a) Dlaczego oczyszczenie przez Jezusa świątyni w 30 roku n.e. było jedynie pierwowzorem tego, co jeszcze miało nastąpić? (b) Jak i kiedy świątynia została oczyszczona w ramach spełnienia proroctwa z Księgi Malachiasza 3:1?

¹⁴ Wiosną 30 roku n.e. Jezus wszedł do świątyni Jehowy w Jeruzalem i wypędził stamtąd tych, którzy ją zamienili w „targowisko” (Jana 2:13-16, Bw). Był to wszakże tylko wstępny zarys tego, co się miało wydarzyć w ramach spełnienia proroctwa Malachiasza. Po owym zajściu Jan jako „posłaniec” w dalszym ciągu chrzcił i kierował swych uczniów do Jezusa (Jana 3:23-30). Jednakże dnia 9 Nisan 33 roku n.e. Jezus tryumfalnie wjechał do Jeruzalem, dając się poznać w roli Króla (Mat. 21:1-9; Zach. 9:9). Działalność Jana dobiegła już kresu, gdyż mniej więcej rok wcześniej został ścięty na rozkaz Heroda. Kiedy więc Jezus wszedł do świątyni w dniu 10 Nisan, wystąpił oficjalnie w charakterze „posłańca przymierza”, sędziowskiego przedstawiciela „prawdziwego Pana”, Jehowy, i tym samym spełnił wypowiedź z Księgi Malachiasza 3:1. Oczyścił świątynię, wypędzając z niej handlarzy i przewracając stoły tym, którzy tam wymieniali pieniądze. Wołał przy tym: „Czyż nie jest napisane [w Księdze Izajasza 56:7]: ‛Mój dom [to jest dom Jehowy] ma być domem modlitwy dla wszystkich narodów, lecz wy uczyniliście z niego jaskinię zbójców’?” (Marka 11:15-18, BT).

15. W jaki sposób żydowscy przywódcy religijni jako klasa ustosunkowali się do procesu oczyszczania? Co jednak uczynili niektórzy kapłani?

¹⁵ W ten sposób przywódcom religijnym Izraela dano do zrozumienia, że przyszedł na nich kres. Jako klasa odmówili przyjęcia wysłanego przez Jehowę „posłańca przymierza”. Nie mogli ‛znieść dnia jego przyjścia’, gdyż nie chcieli się pokornie poddać procesowi oczyszczenia przez wielkiego Wytapiacza (Malach. 3:2, 3, Bw). Zasługiwali na odsianie, gdyż najwyraźniej nadawali się tylko na zgładzenie. Widocznie jednak niektórzy „synowie Lewiego” mieli szczere serca, bo wkrótce po śmierci Jezusa „wielka też rzesza kapłanów [lewickich] zaczęła okazywać posłuszeństwo wierze” (Dzieje 6:7).

16. Kiedy i w jaki sposób dla całego narodu izraelskiego nastał „wielki i przejmujący lękiem dzień Jehowy”?

¹⁶ Dnia 11 Nisan, nazajutrz po oczyszczeniu świątyni, Jezus otwarcie zdemaskował obłudników religijnych i przepowiedział zagładę świątyni oraz całego żydowskiego systemu rzeczy (Mateusza, rozdziały 23 i 24). I rzeczywiście 37 lat później, w roku 70 n.e., „praworządny Bóg” wystąpił jako „szybki świadek” przeciwko temu narodowi, którego wtedy dosięgnął „wielki i przejmujący lękiem dzień Jehowy” (Malach. 2:17; 3:5; 4:5, 6 [3:23, 24, Bw]). W owym czasie cały Izrael, przyrównany do drzewa nie wydającego szlachetnego owocu, został ‛wycięty i wrzucony do ognia’ zagłady z rąk Rzymian (Łuk. 3:3-14). Stało się tak dlatego, że ‛nie rozpoznał czasu, kiedy dokonywano u niego przeglądu’ (Łuk. 19:44).

SPEŁNIENIE NOWOŻYTNE

17. Z czego wynika, że proroctwo Malachiasza miało się spełnić na większą skalę w naszych czasach?

¹⁷ A jak ma się rzecz z drugim, nowożytnym spełnieniem proroctwa Malachiasza? W pierwszym stuleciu zaczęło się ono spełniać po namaszczeniu Jezusa duchem świętym na przewidywanego Króla w Królestwie Bożym. Logicznie rzecz biorąc, należało oczekiwać ziszczenia się wspomnianego proroctwa na większą skalę po wstąpieniu Jezusa Chrystusa na niebiański tron w roku 1914. Z samej zaś zapowiedzi wynika, iż miało się ono urzeczywistnić „zanim nadejdzie wielki i przejmujący lękiem dzień Jehowy” (Malach. 4:5). Chociaż dla żydowskiego systemu rzeczy „dzień Jehowy” nastąpił w 70 roku n.e., to jednak Pismo Święte wskazało jeszcze na przyszły „dzień Jehowy” w okresie trwającej dziś „obecności” Chrystusa (Mat. 24:3; 2 Tes. 2:1, 2; 2 Piotra 3:10-13).

18. Jak w 1922 roku podano ludowi Bożemu do wiadomości, iż żyje w czasie sądu?

¹⁸ Już w roku 1922 lud Jehowy uświadomił sobie, że żyje w porze sądu przepowiedzianego przez Malachiasza. W Strażnicy (angielskiej) z 1 września czytamy: „Jednakże proroctwo Malachiasza sięga poza cząstkowe spełnienie z okresu pierwszego adwentu naszego Pana; obejmuje też czas, gdy Mesjasz przyjść miał w chwale i mocy, aby sądzić swój lud (...). Dzisiaj jeszcze raz nastał czas sądu; lud przyznający się do niego znowu jest poddawany próbie jakby przez ogień, a szczerze usposobieni synowie Lewiego zgromadzają się do pełnienia służby”.

19. W jaki sposób został wysłany naprzód „posłaniec” w ramach nowożytnego spełnienia omawianego proroctwa?

¹⁹ Jak wynika z Księgi Malachiasza 3:1, odpowiednio wcześniej został posłany pewien szczególny zwiastun. Okazało się, że nie była nim pojedyncza osoba, lecz klasa ludzi pełniących podobną służbę, jak Jan Chrzciciel. Począwszy od roku 1881 klasa ta posługuje się korporacją znaną dziś pod nazwą Watch Tower Bible and Tract Society (Strażnica — Towarzystwo Biblijne i Traktatowe), przeprowadzając zakrojoną na wielką skalę biblijną działalność wychowawczą. Zaowocowało to wszczepieniem na nowo wielu podstawowych prawd w serca miłośników Pisma Świętego. Wyjaśniono między innymi, że człowiek nie posiada duszy nieśmiertelnej, gdyż sam jest duszą, że Jezus Chrystus nie powróci w ciele, a Jehowa jest jedynym Bogiem, wobec czego nie ma żadnej Trójcy. Dzieło to rzeczywiście ‛oczyściło drogę przed Jehową’ idącym dokonać sądu.

20. (a) Kiedy najwidoczniej Jehowa przyszedł do świątyni? (b) Jakie jeszcze wiążą się z tym kwestie?

²⁰ Nagle Jehowa, będący „prawdziwym Panem”, faktycznie przyszedł do swej duchowej świątyni. Kiedy? Pierwowzór stanowiło spełnienie się proroczej zapowiedzi Malachiasza w I wieku n.e. Wtedy to Jezus przyszedł i oczyścił świątynię w trzy i pół roku po namaszczeniu go nad Jordanem na Króla. Został wyniesiony na tron jesienią roku 1914, dlatego zgodnie z powyższym wzorem wydaje się rozsądnym wniosek, że po trzyipółletnim okresie wszedł do duchowej świątyni, towarzysząc „prawdziwemu Panu”, Jehowie. A co w myśl proroctwa miało nastąpić potem? Sprawdzanie i przesiewanie. W związku z tym wszakże powstają istotne pytania: W czym się przejawiło takie oczyszczanie? Czy trwa ono po dziś dzień? I jak wszystko to dotyczy ciebie osobiście? Zbadajmy to bliżej.

[Przypis]

CZY PAMIĘTASZ:

• Dlaczego Jehowa dopuszcza do tego, by Jego lud został wypróbowany i przesiany?

• W jaki sposób Jan Chrzciciel spełnił rolę „posłańca”, czyli zwiastuna?

• Jak Jezus w pierwszym stuleciu wszedł do świątyni w charakterze „posłańca przymierza”?

• Skąd wiadomo, że proroctwo Malachiasza miało jeszcze mieć nowożytne spełnienie?

[Ilustracja na stronie 11]

Jan Chrzciciel w roli zwiastuna przygotowywał lud na przyjście „posłańca przymierza”