Serdeczne nadzorowanie zboru Bożego

„Starsi, którzy przewodzą godnie, niech będą uważani za zasługujących na podwójną cześć, zwłaszcza ci, którzy się wytężają w przemawianiu i nauczaniu”. — 1 Tym. 5:17, NW.

 1. Jakie pytania dotyczące społeczności chrześcijańskich świadków Jehowy zapewne przychodzą na myśl niektórym czytelnikom „Strażnicy”?

BĘDĄC czytelnikiem tego czasopisma, bez wątpienia wiesz coś niecoś o chrześcijańskiej społeczności współczesnych świadków Jehowy. Możliwe nawet, że całkiem dobrze jesteś zapoznany z nią samą i poszczególnymi polami jej działalności. Być może pełnisz jakąś odpowiedzialną funkcję w tej organizacji lub pod jej kierunkiem. Z drugiej strony może być i tak, że niewiele jeszcze się orientujesz w tym wszystkim, ale mimo to lubisz czytać niniejsze czasopismo. Można się spodziewać, że czytasz je regularnie, ponieważ sobie zdajesz sprawę, iż jest w nim omawiane coś naprawdę zasługującego na zaufanie, mianowicie Królestwo Boże. Niemniej jednak w trakcie zapoznawania się z tą publikacją mogą ci przychodzić na myśl różne pytania, na przykład takie: W jaki sposób świadkom Jehowy udało się zorganizować ogólnoświatową działalność kaznodziejską i wydawniczą? Jacy ludzie bywają wyznaczani do kierowania tym dziełem? Jak przygotowują się do swoich zadań ci, którym powierzona jest odpowiedzialność za nadzorowanie działalności świadków Jehowy?

 2. Podaj kilka przykładów nadzoru. Czy jest to zjawisko powszechne?

² Nadzór — określenie to zna większość z nas, lecz co ono właściwie oznacza? Matka obserwuje swe dziecko zajęte zabawą; nauczyciel uważnie przysłuchuje się odpowiedziom swych podopiecznych; dyrygent żywo i z entuzjazmem kieruje dużą grupą muzyków odtwarzających dobrze znaną symfonię. Wszystkie te sytuacje mają jeden wspólny element: nadzorowanie, czyli doglądanie, bądź to nadzór rodzicielski, nauczycielski, bądź też dyrygencki. Nadzorowi jesteśmy poddani w każdym okresie życia, począwszy już od kołyski. Stanowi on nieodłączny składnik naszego życia. W gruncie rzeczy jedynym sposobem na wymknięcie się w dużej mierze spod nadzoru człowieczego byłoby stanie się zupełnym odludkiem, ale to chyba nie jest pociągająca alternatywa.

 3, 4. (a) Wymień niektóre korzyści płynące z pozostawania pod nadzorem. (b) Jaki nadzór jest najskuteczniejszy i najbardziej ceniony?

³ Odpowiednio sprawowany nadzór daje rozliczne korzyści. Na przykład dzięki serdecznemu i zgodnemu z Pismem świętym nadzorowi rodzicielskiemu wyrastamy na ludzi silnych oraz dojrzałych fizycznie, umysłowo, moralnie i duchowo. Dzięki mądremu nadzorowi nauczyciela, dobrego wychowawcy, stajemy się ludźmi myślącymi i dysponującymi szerokim zakresem wiedzy. W orkiestrze sprawny nadzór potrafi odpowiednio skoordynować talenty grupy osób artystycznie uzdolnionych, a wynikiem tego jest ogólne zadowolenie; satysfakcję przeżywają bowiem również ci, którzy osobiście przyczyniają się do udostępnienia innym przyjemności słuchania.

⁴ Serdeczny, świadomie i sumiennie sprawowany nadzór wymaga brania pod uwagę uczuć osób doglądanych. Takiemu nadzorowi chętnie podporządkowują się one i są gotowe do współpracy; uznają go nad sobą z prawdziwą przyjemnością. Nacechowany miłością, sumienny nadzór może zdziałać wiele dobrego.

 5. Do czego dochodzi, gdy brak jest nadzoru rodzicielskiego?

⁵ Każdy przyzna, że po większej części od rodziców zależy, czy w rodzinie panuje atmosfera wzajemnego poszanowania i szczęścia. Kiedy w niej brak nadzoru, o jakim wyżej była mowa, powstają kłopoty. W artykule zatytułowanym: „Buntownicze pokolenie następstwem niedostatku miłości rodzicielskiej”, ukazująca się w Detroit gazeta Free Press w wydaniu sobotnim z 16 maja 1970 roku podała: „‚Rodzice, którym trudniej przychodzi ofiarować dzieciom miłość niż pewną sumę pieniędzy, którzy je wychowują na dystans, a nawet karzą je w ten sposób, znacznie przyczynili się do wyłonienia pokolenia studenterii dziś tytułem protestu okupującej gmachy uczelni’. Takie oświadczenie złożył w piątek jeden z psychiatrów Uniwersytetu Harwardzkiego. Dr A.M. Nicholi dodał: ‚Ojciec dobrze zarabiający, a w licznych wypadkach również mniej zarabiający, lecz za to pracujący na dwóch etatach ma czas bardzo wypełniony. Wynikiem tego są domy, w których ojca niemal się nie ogląda. Na dobitkę matka również coraz mniej czasu spędza w domu, wobec czego zanika też więź łącząca ją z dzieckiem.’”

 6. Dokąd można się udać po praktyczne, wielce pomocne wskazówki na temat serdecznego nadzorowania? Dlaczego właśnie tam?

⁶ Czy zgodzisz się z tym, że w dziedzinie stosunków międzyludzkich istnieją problemy, które czekają na rozwiązanie? Chyba tak! A dokąd należałoby się zwrócić, aby uzyskać jakieś praktyczne wskazówki na temat serdecznego nadzorowania i ochotnego posłuszeństwa, żebyśmy następnie mogli być ludźmi użytecznymi i szczęśliwymi, chlubą swego otoczenia i swego Boga? Wiele pod tym względem skorzystamy, gdy zbadamy strukturę i działalność dzisiejszego zboru chrześcijańskiego, bowiem wzorowane są one ściśle na modelu pochodzącym z pierwszego wieku, opisanym dokładnie w Piśmie świętym. — Dzieje 15:2, 22, 23; 16:4, 5.

CO TO JEST „ZBÓR”?

 7. (a) Co ściśle biorąc oznacza określenie „zbór chrześcijański”? (b) Jakie dobrodziejstwa udostępnią wkrótce Jezus Chrystus i ów „zbór”? W jaki sposób?

⁷ Co właściwie mamy na myśli, kiedy mówimy: „zbór chrześcijański”? Z punktu widzenia doktrynalnego, opartego na Piśmie świętym, zbór chrześcijański w ścisłym ujęciu składa się ze 144 000 uczniów, o których powiedziano, że są „ciałem” Chrystusa, i których Głową jest sam Chrystus Jezus. Uczniów tych wybrał Bóg, aby wraz z Mesjaszem Jezusem tworzyli niebiańską organizację stanowiącą mesjańskie Królestwo Boże (Kol. 1:18, 24, NW; 2 Tes. 2:13). Wkrótce już Jezus Chrystus i ten „zbór”, wyniesiony do chwały w niebie, obdarzą wspaniałymi dobrodziejstwami całą ludzkość. Dobrodziejstwa te spłyną poprzez nowy system rzeczy, w którym nie będzie przygnębienia, nienawiści ani przemocy, lecz zapanuje miłość, pokój i szczęście. Nastanie czas prawdziwej radości, gdyż nawet umarli powstaną ze śmierci, a cała ziemia przeobrażona będzie w raj podporządkowany władzy niebiańskiego Królestwa Bożego, które roztoczy serdeczny, miłościwy nadzór nad ludzkością. — Dan. 7:14, 18; Jana 5:28, 29; Apok. 21:1-5.

 8. (a) W jakim znaczeniu użyto określenia „zbór” w niniejszych rozważaniach? (b) Czy istnieje precedens biblijny takiego stosowania tego określenia? Podaj przykłady.

⁸ W naszych rozważaniach termin „zbór” użyty będzie jednak w odniesieniu do lokalnych zgromadzeń chrześcijan, rozrzuconych po całej ziemi, gdziekolwiek ludzie zbierają się regularnie, aby się dowiadywać, co jest w stosunku do nich wolą Jehowy. Biblijny precedens, pozwalający nazywać takie lokalne zgromadzenia „zborami”, znajdujemy chociażby w księdze Dziejów Apostolskich 8:1, w Liście 1 do Koryntian 11:16 i w Liście do Rzymian 16:3-5 (NP). A jak podaje Rocznik świadków Jehowy na rok 1972, w 207 krajach świata działają obecnie 27 154 takie zbory.

 9. (a) Co było przepowiedziane na temat zboru chrześcijańskiego i jego wzrostu? (b) Czy widzimy dziś tego dowody? Objaśnij to szerzej.

⁹ Czego wyrazem jest w dobie dzisiejszej istnienie zboru chrześcijańskiego? Bez wątpienia jest to dowód miłości i mądrości Bożej. Nikt nie zna lepiej od Niego naszych potrzeb i nie troszczy się bardziej o nasze najżywotniejsze interesy (Ps. 145:14-16). On też wiedział z góry i przepowiedział, że prawdziwe wielbienie Boga zostanie przyjęte przez tysiące ludzi szczerego serca oraz że tych ludzi trzeba będzie uczyć, wychowywać i wspierać aż do momentu, kiedy sami będą w stanie pozyskiwać dalszych, podobnych sobie uczniów (Izaj. 54:13; 60:22; Mat. 28:19, 20). Faktem jest, że zaledwie w ostatnich trzech latach do rosnących szeregów oddanych Bogu chrześcijan dołączyło 434 906 nowo ochrzczonych osób, które tym sposobem zostały chrześcijańskimi świadkami Jehowy.

TEOKRATYCZNE ZAMIANOWANIA W ZBORZE

10. (a) Kto kieruje zborem chrześcijańskim? (b) Co sprawia, że struktura zboru jest teokratyczna?

¹⁰ Być może zapytasz w tym miejscu: A kto stoi na czele tego tak szybko się rozrastającego zboru? Czy ewentualnie jakiś wybitny, dalekowzroczny człowiek, jakiś mistrzowski organizator? Nie, gdyż zbór chrześcijański jest zarządzany teokratycznie, co oznacza, że uznaje jedynie kierownictwo Jehowy Boga, sprawowane poprzez Jego Syna, już wprowadzonego na tron Króla, Jezusa Chrystusa (Izaj. 33:22; Hebr. 12:2; Apok. 19:16). Właśnie na tej podstawie opiera się struktura teokratyczna zboru, dostosowana do prawa Bożego. Organizacja, która by miała być w pełni teokratyczna, musi pod każdym względem być zarządzana przez Boga i kierowana siłami stojącymi do Jego dyspozycji. Toteż jest sprawą bardzo istotną, żeby każdy zarówno uznawał Jezusa Chrystusa za Głowę zboru chrześcijańskiego, jak i okazywał należyty szacunek tym ludziom na ziemi, którzy zostali w sposób teokratyczny wyznaczeni do sprawowania nadzoru. — Filip. 2:9-11; 1 Kor. 11:3; Dzieje 14:23.

11. (a) Wyjaśnij związki łączące ciało kierownicze z klasą „niewolnika wiernego i rozumnego”. (b) Dlaczego można mówić, że każdy z mianowanych do nadzorowania został do tego wyznaczony przez ducha świętego?

¹¹ Są w chrześcijańskim zborze Jehowy osoby, na których spoczywa najcięższa odpowiedzialność za nadzorowanie (Łuk. 12:48). Na przykład niektórzy członkowie ciała kierowniczego wchodzą zarazem w skład zarządu korporacji znanej pod nazwą Towarzystwa Strażnica (Watch Tower Bible and Tract Society of Pensylvania). Ponadto ciało kierownicze składa się z członków wspomnianej w Ewangelii według Mateusza 24:45-47 klasy „niewolnika wiernego i rozumnego” (NW) i reprezentuje całą tę klasę. Właśnie ciało kierownicze mianuje starszych i sług pomocniczych, pełniących odpowiedzialne funkcje w zborze chrześcijańskim. Ci ze swej strony oddają cenne usługi na każdym z przydzielonych im miejsc, czyniąc wszystko, co mogą, ku chwale Jehowy. Ponieważ ludzie wyznaczeni przez ciało kierownicze zajmują takie czy inne odpowiedzialne stanowiska nadzorcze, więc muszą posiadać określone kwalifikacje, jakie Jehowa Bóg wyłuszczył w swoim Słowie, w Biblii. Z tej też racji można mówić, że zamianowań dokonuje święty duch Boży, a nie jakiś człowiek. Szczegół ten dodatkowo uwypukla teokratyczny charakter zboru. — Mat. 23:8-12; Dzieje 13:2-5; 2 Piotra 1:20, 21.

12. Opisz tych, którzy są odpowiedzialni za rozwój dzieła w miejscowych zborach.

¹² Największą odpowiedzialność za rozwój dzieła na miejscowym terenie ponoszą właśnie te osoby zamianowane w zborze. Duch święty wyznaczył je do tego, aby paść trzodę Bożą i świecić jej dobrym przykładem (Dzieje 20:28; 1 Tym. 4:12; 1 Piotra 5:2). Ustanowieni starszymi, czyli nadzorcami, po większej części nie wyróżniają się oni na zewnątrz niczym szczególnym; są po prostu zwyczajnymi ludźmi. Miano „starszych” jest im przypisane na przykład w Liście 1 do Tymoteusza 5:17 (NW). Razem stanowią tak zwane „grono starszych [starszyznę, prezbiterstwo, uw. marg.]” (1 Tym. 4:14, NW). Nie dają się jednak poznać po jakimś niezwykłym stroju ani po szczególnych tytułach religijnych. Może nawet miałeś któregoś z nich za kolegę w swoim miejscu pracy: w banku, sklepie czy na budowie. Podejmują się świeckiej pracy zarobkowej, aby podołać ciążącym na nich obowiązkom rodzinnym, ale przede wszystkim są sługami Boga i zamianowanymi nadzorcami w zborze.

13. (a) Jakie kwalifikacje musi mieć nadzorca? (b) Jakie są podstawowe obowiązki nadzorców? (c) Czy bywają oni w jakiś sposób przygotowywani do swej pracy?

¹³ Czy trzeba osiągnąć podeszły wiek, żeby się nadawać na nadzorcę? Nie. Decydujące znaczenie mają tu kwalifikacje duchowe. Pismo święte wyłuszcza je w Liście 1 do Tymoteusza 3:1-7 i w Liście do Tytusa 1:5-9. Każdy nadzorca zamianowany przez ciało kierownicze klasy „niewolnika wiernego i rozumnego” musi odpowiadać opisanym tam wymaganiom. Na czym więc polegają podstawowe obowiązki nadzorców? Mają oni ‚paść trzodę Bożą’, bacząc, żeby w zborze każdemu została udzielona pomoc w takim spełnianiu swych powinności związanych z oddaniem się Bogu, aby to było godne przyjęcia u Jehowy; mają też dopilnować, żeby wszyscy mieszkańcy terenu przydzielonego zborowi systematycznie otrzymywali sposobność wysłuchania obszernego świadectwa o Królestwie. Dla lepszego wyposażenia tych ludzi do wykonywania ich zadań oraz wyćwiczenia ich w sztuce nauczania, która to czynność należy do ich najważniejszych obowiązków, urządza się specjalne kursy w ramach Szkoły Służby Królestwa prowadzonej w tym celu przez Towarzystwo Strażnica niemal we wszystkich biurach jego oddziałów.

PIĘĆ ZASADNICZYCH STANOWISK NADZORCZYCH

14. Od czego w istocie zależy skuteczność pracy nadzorcy przewodniczącego?

¹⁴ Każdy zbór ma swego nadzorcę przewodniczącego. Co jest dla niego warunkiem powodzenia w pracy? Podążanie śladami Jezusa w okazywaniu miłości „owcom” i gościnności przybyszom przyłączającym się do zboru (Mat. 11:28-30). Pod okiem Chrystusa Króla każdy nadzorca przewodniczący musi dawać dowody, że w sensie duchowym jest jakby osłoną przed wichrem, schronieniem przed ulewą, że jest jak strumienie wody na suchym stepie i jak cień wielkiej skały na ziemi spieczonej skwarem słonecznym. — Izaj. 32:1, 2.

15. (a) Co powiedziano o pewnym nadzorcy przewodniczącym? (b) Dlaczego takich ludzi mamy „w poszanowaniu”?

¹⁵ Zwróćmy na przykład uwagę na to, co pewien podróżujący kaznodzieja świadków Jehowy, nadzorca obwodu, miał do powiedzenia o wiernym nadzorcy przewodniczącym z terenu tegoż obwodu: „Brat A. był jak ojciec, ale taki, który nie rozpieszcza swych dzieci, lecz naucza je z należytą stanowczością, pomagając im czynić to, co słuszne i właściwe (...). Nie rozczulał się nadmiernie, ale darzył dzieci wielkim uczuciem, nie szczędząc im zachęty i napomnienia.” Oczywiście mamy „takich ludzi w poszanowaniu” (Filip. 2:29, NP). Pomagają oni każdemu w zborze wzrastać ku dojrzałości duchowej i rozwijać w sercu docenianie prawdy. Mają różnorodne zdolności i umiejętności, wykazują zapał do służby Bożej i gorliwie usługują zborowi pod zwierzchnictwem Chrystusa; wszystko to potwierdza niezbicie, że są „darami w ludziach”. — Rzym. 12:4-8; Efez. 4:8, NW.

16. W jaki sposób nadzorca służby polowej pełni swą funkcję „starszego” w zborze?

¹⁶ W celu zadośćuczynienia potrzebie serdecznego nadzoru, nacechowanego miłością, z nadzorcą przewodniczącym współdziała szereg innych starszych. Jednym z nich jest na przykład nadzorca służby polowej. Obowiązki jego są liczne, ale przede wszystkim ma on odpowiednio zestrajać działalność głoszenia o Królestwie, prowadzoną przez poszczególne grupy kaznodziejów w zborze, aby cały teren gruntownie obsłużony był świadectwem. Nadzorca służby polowej prowadzi także dokładne zapiski o pracy misyjnej zboru. Następnie raz na miesiąc sporządza ogólne sprawozdanie z działalności kaznodziejskiej zboru i przesyła je do biura oddziału Towarzystwa. Potem sprawozdania z oddziałów wędrują do głównej siedziby Towarzystwa w Brooklynie, gdzie zostają zestawione i opublikowane w Roczniku świadków Jehowy. W tym corocznym wydawnictwie znaleźć można również opisy ciekawych doświadczeń zebranych w wielkim, ogólnoświatowym zborze głosicieli Królestwa.

17. Jak ważna jest praca nadzorcy studiów biblijnych?

¹⁷ Na innym członku „grona starszych”, czyli starszyzny zborowej, spoczywają obowiązki nadzorcy studiów biblijnych. Zajmuje się on popieraniem i krzewieniem czystego wielbienia Boga w swojej okolicy głównie przez ponowne odwiedzanie ludzi zainteresowanych tą sprawą i zakładanie u nich w domu bezpłatnych studiów Biblii. Świadkowie Jehowy chętnie zachodzą ponownie do osób zainteresowanych i z zadowoleniem prowadzą takie domowe studia biblijne (Gal. 6:6, NW). Nadzorca studiów biblijnych sprawuje należytą pieczę nad tą dziedziną wychowania biblijnego, pomagając poszczególnym członkom zboru w rozpoczynaniu tego rodzaju studiów i prowadzeniu ich w najbardziej korzystny sposób. A gdy nowo zainteresowani zaczynają przychodzić na zebrania zborowe, zwraca na nich szczególną uwagę, aby ich wesprzeć we wzrastaniu pod względem duchowym. Dzięki jego z sercem sprawowanemu nadzorowi i dobrej umiejętności nauczania więcej ludzi na terenie przydzielonym zborowi nabywa dokładnej wiedzy o Słowie i zamierzeniu Jehowy, co jest niezbędnym czynnikiem ich zbawienia. — Dzieje 4:12.

18. Dlaczego studium „Strażnicy” jest dla świadków Jehowy najważniejszym cotygodniowym zebraniem zborowym?

¹⁸ Co tydzień cały zbór studiuje podstawowy podręcznik biblijny wydawany przez świadków Jehowy, mianowicie czasopismo Strażnica. Odbywa się to w formie dyskusji, w której są stawiane pytania, a obecni udzielają odpowiedzi. Z okazji tego zebrania częstokroć zbór w całości spotyka się na jednym miejscu. Za sprawą Jehowy Boga łamy Strażnicy w miarę narastania lepszego zrozumienia rzucają coraz więcej światła na Słowo Boże. Z uwagi na kapitalną rolę tych dyskusji studium Strażnicy jest najważniejszym zebraniem dla wszystkich chrześcijańskich świadków Jehowy i innych osób zainteresowanych. Wynika stąd jasno, że prowadzący studium Strażnicy ponosi ogromną odpowiedzialność. Studium to umożliwia wszystkim zachowanie jedności poprzez wyrobienie jednolitego sposobu myślenia. — 1 Kor. 1:10.

19. Co czyni nadzorca Teokratycznej Szkoły Służby Kaznodziejskiej dla dobra zboru? Wymień korzyści, jakie daje ta szkoła.

¹⁹ Jeszcze innym ordynowanym kaznodzieją, który z serca sprawuje nadzór przez bezpośrednie nauczanie drugich w zborze, jest nadzorca Teokratycznej Szkoły Służby Kaznodziejskiej. Przewodniczy on sesjom tej Szkoły, które odbywają się zazwyczaj w Sali Królestwa raz na tydzień w ustalony wieczór. Przerabia się tam nigdy się nie wyczerpujący program szkolenia, przewidziany tak dla mężczyzn, jak i dla niewiast, a nawet dzieci. Uczniowie wygłaszają do grupy słuchaczy krótkie referaty biblijne na wyznaczone tematy. Korzysta się z kilku różnych podręczników i specjalnych formularzy porad do przemówień, a nadzorca szkoły, który jest wykwalifikowanym doradcą, podaje odpowiednie sugestie użyteczne zarówno dla danych uczniów, aby uczynili postępy, jak też dla zboru, aby odniósł pełną korzyść ze wspaniałego materiału, jaki właśnie się omawia. W trakcie tej nauki czyta się Biblię od początku do końca i zwraca przy tym uwagę na szeroki wachlarz spraw doktrynalnych oraz innych tematów biblijnych. Każdego, kto szczerze pragnie służyć Jehowie, zaprasza się, by się zapisał do tej szkoły. Czy już to uczyniłeś?

INNE DZIEDZINY NADZORU

20. (a) Jaki wspaniały przywilej ma w zborze prowadzący zborowe studium książki? (b) Dlaczego jest ważne, żeby to był dobry nauczyciel? (c) Jakie korzyści daje istnienie zborowego studium książki zarówno nowo zainteresowanym, jak i głosicielom Królestwa?

²⁰ Każdy prowadzący zborowe studium książki ma wspaniały przywilej związany ściśle z nauczaniem w zborze. Ponieważ współpracuje on z niewielką gromadką współgłosicieli w budowaniu ich wiary i pomaga im w doskonaleniu sztuki nauczania, aby z kolei i oni potrafili dopomóc innym, więc sam powinien być świetnym nauczycielem (1 Tym. 4:15, 16; Tyt. 2:6, 7). W ramach owej współpracy zazwyczaj na początku tygodnia grupa świadków Jehowy i osoby, które studiują z nimi Biblię, udają się do Sali Królestwa lub najbliższego domu wyznaczonego przez zbór, aby przez jedną godzinę studiować pod kierunkiem prowadzącego zborowe studium książki; na studium tym posługują się Biblią i podręcznikami dostarczonymi przez Towarzystwo Strażnica. Możesz się tu zapoznać z ludźmi z najbliższego sąsiedztwa, którzy także interesują się służeniem Jehowie i życiem w Jego sprawiedliwym, nowym porządku rzeczy (2 Piotra 3:13). Takie spotkania w mniejszym gronie dają ci możność swobodnego wypowiadania się, wręcz zachęcają do tego; tą drogą przyzwyczajasz się do wyznawania swej wiary w obecności drugich ludzi. Pogłębiasz też swą wiedzę, słuchając komentarzy innych obecnych. — Prz. 27:17.

21. Skąd świadkowie Jehowy mają literaturę i przydział terenu, na którym głoszą?

²¹ Prawdopodobnie zauważyłeś już, że świadkowie Jehowy w trakcie swej działalności nauczania posługują się drukowanymi kazaniami biblijnymi. Zaobserwowałeś również niewątpliwie, iż w służbie kaznodziejskiej prezentują niniejsze czasopismo Strażnica i towarzyszące mu pismo Przebudźcie się! Publikacje te są im udostępniane poprzez zbory. Oczywiście ci chrześcijańscy kaznodzieje dla zaproponowania ludziom czasopism czy książek nie wstępują do domów wybranych metodą „chybił trafił”; wynikłoby z tego tylko zamieszanie. Aby temu zapobiec, Towarzystwo Strażnica przydziela każdemu zborowi określony teren pracy (Gal. 2:9). Rozdzielając małe cząstki tego obszaru poszczególnym głosicielom, nadzorca służby polowej zapewnia systematyczne odwiedzanie wszystkich domów w granicach terytorium zboru. — 1 Kor. 14:33.

22. Jak świadkowie Jehowy pokrywają niezbędne wydatki w zborze?

²² Ani nadzorcom, ani sługom pomocniczym, którzy w zborze mają specjalne zadania, nie wypłaca się żadnej pensji; niemniej jednak utrzymanie Sali Królestwa i inne przedsięwzięcia pociągają za sobą koszty, które bywają pokrywane z dobrowolnych datków. W zborach chrześcijańskich świadków Jehowy nie praktykuje się zbierania pieniędzy na tacę, nie ustala się wysokości składek, nie ściąga się dziesięcin ani nie sporządza list ofiarodawców (Mat. 6:1-4). Każdemu wolno się przyczynić do pokrycia kosztów według własnego uznania. — 2 Kor. 9:7.

23. W jaki sposób serdeczny nadzór sprawowany jest nad ogólnoświatowym zborem prawdziwych chrześcijan?

²³ Zasada serdecznego nadzorowania znajduje zastosowanie nie tylko w zakresie lokalnym, ale także w zarządzaniu społecznością chrześcijańskich świadków Jehowy na skalę ogólnoświatową. Sprawowane jest ono z międzynarodowego ośrodka w Brooklynie, dzielnicy Nowego Jorku, działającego obecnie w różnych stronach świata za pośrednictwem 93 biur oddziałów Towarzystwa Strażnica. Oddziały te odwiedza każdego roku prezes Towarzystwa, ewentualnie w jego zastępstwie czynią to specjalnie wyznaczeni przedstawiciele zwani nadzorcami stref. Podobnie i zbory dwa razy do roku odwiedzają upoważnieni do tego starsi, to znaczy podróżujący kaznodzieje znani jako nadzorcy obwodów, z których każdy jest odpowiedzialny za udzielanie serdecznej pomocy około dwudziestu dwu zborom. W normalnych warunkach wszystkie zbory danego obwodu spotykają się dwa razy w roku na wspólnym zgromadzeniu, na które ponadto przyjeżdża inny doświadczony kaznodzieja, nadzorca okręgu. Usługuje on całemu szeregowi obwodów, zazwyczaj w liczbie od dwudziestu do dwudziestu dwóch. Nadzorcy okręgów i obwodów zdają sprawę ze swej działalności bezpośrednio do biura oddziału. Zasada serdecznej pomocy i nadzorowania nacechowanego miłością niewątpliwie przyczyniła się wielce do ogromnego wzrostu liczebnego, jaki u chrześcijańskich świadków Jehowy zaznaczył się w ostatnich latach.

24. (a) Jaki jest cel całego tego serdecznego nadzorowania? Kto nim właściwie kieruje? (b) Co nieodparcie przemawia za tym, by współpracować z ludźmi wyznaczonymi przez Boga?

²⁴ Na co to wszystko wskazuje? Otóż wyraźnie przez to widać, że Jehowa powziął wspaniałe zamierzenie, aby w sposób uporządkowany każdemu udostępnić dzisiaj prawdę. Zamierzenie Jego jest wprowadzane w czyn pod kierunkiem Jezusa Chrystusa, Głównego Pasterza i Nadzorcy, pod którego okiem wyznaczeni ludzie na ziemi usługują w spełnianiu woli Bożej (Efez. 1:9, 10; 1 Piotra 5:4). Co więcej, ponieważ tak bliski jest koniec przemijającego starego systemu rzeczy, więc już niedługo nie stanie na ziemi nikogo, kto by zarządzał jej sprawami, wyjąwszy tych ludzi specjalnie zamianowanych przez Króla, Jezusa Chrystusa (Ps. 37:37, 38; 45:17). Zatem z całą pewnością wszystko przemawia za tym, żeby nauczyć się dziś współdziałania z owymi ludźmi, a sprawa ta jest tematem następnego artykułu. Zachęcamy cię, czytelniku, do starannego rozważenia jego treści.

[Ilustracje na stronie 4]

Nadzorcy szczerze troszczą się o swych chrześcijańskich braci, pomagając im w zborze ...

... oraz w głoszeniu dobrej nowiny