-
Co znaczy „narodzić się powtórnie”Strażnica — 1970 | nr 7
-
-
Jemu wierności przewidział dla nich życie wieczne w ziemskim raju. Kaznodzieja, który zaszedł do wspomnianego mieszkania w stanie Kentucky, należy do ludzi wyczekujących tego raju.
Czy to znaczy, że ci ludzie nie cieszą się teraz łaską Bożą? Nic podobnego! Są tak samo mili Bogu, jak w swoim czasie Jan Chrzciciel. Świadczy o tym między innymi fakt, że Jehowa udziela im ducha świętego, aby mogli wydawać owoce ducha i przeprowadzać chrześcijańskie dzieło kaznodziejskie (Gal. 5:22, 23; Łuk. 12:11, 12). Stąd wniosek, że ów kaznodzieja odpowiedział uczciwie i słusznie na pytanie domownika.
Gdybyś chciał się więcej dowiedzieć o tym, co on na podstawie Biblii mówił o niebiańskim Królestwie Bożym i przyszłym ziemskim raju, zapraszamy cię, żebyś korzystał z każdej nadarzającej się okazji do porozmawiania na ten temat ze świadkami Jehowy mieszkającymi w twojej okolicy.
-
-
Pytania czytelnikówStrażnica — 1970 | nr 7
-
-
Pytania czytelników
● Czy słusznie można powiedzieć, że świadkowie Jehowy prowadzą dzieło nawracania bądź pozyskują prozelitów?
W „Słowniku języka polskiego” (opracowanym pod redakcją W. Doroszewskiego, a wydanym przez PWN w Warszawie) czytamy w tomie 4, że „nawracać” znaczy między innymi „nakłaniać do przyjęcia jakiejś religii, spowodować przyjęcie przez kogo innego wyznania (które się uważa za jedynie prawdziwe); budzić w kim wiarę — uczucie religijne; powodować czyjś powrót do zasad moralno-religijnych”. „Prozelita” to według tomu 7 tego samego słownika „nowy wyznawca jakiejś wiary; gorliwy wyznawca, krzewiciel jakichś nowych dla siebie poglądów” albo ogólniej „człowiek zjednany dla jakiejś idei, przekonań”. Stąd też „prozelityzm” to dążenie do nawrócenia innych na swoją wiarę, dążenie do pozyskania zwolenników dla jakiejś idei”.
W czasach biblijnych niektórzy cudzoziemcy przyjęli religię żydowską. W Chrześcijańskich Pismach Greckich do takich ludzi zastosowano słowo proselytos; znaczy ono: „ten, który przeszedł na judaizm, nowo nawrócony, prozelita” („Słownik grecko-polski” pod redakcją Z. Abramowiczówny, PWN Warszawa, tom III, strona 703). Sam Jezus i ogólnie Pismo święte nazywa takich ludzi prozelitami, chociaż określenia tego nie zastosowano w Pismach Greckich do nawróconych na Chrystianizm (zobacz Mateusza 23:15; Dzieje Apostolskie 2:10; 6:5; 13:43, Kow). W oparciu jednak o sposób, w jaki obecnie słowniki tłumaczą to określenie, można śmiało powiedzieć, że ten, kto z jakiejś innej religii przeszedł na chrystianizm, jest nowo nawróconym, czyli prozelitą.
Greckie słowo tłumaczone na „nawracać” brzmi strepho i w zasadzie znaczy „obrócić dokoła”. W związku z tym na przykład w literalnym przekładzie W. Witwickiego czytamy w Ewangelii według Mateusza 18:3 określenie „zawrócić”; w tekście tym zanotowane są następujące słowa Jezusa: „Jeżeli nie zawrócicie z miejsca i nie staniecie się jak dzieci, to w żaden sposób nie wejdziecie do królestwa nieba”. Znaczeniowo bliskie słowo epistrepho, oznaczające „odwrócić” lub „odwieść”, jest użyte w Liście Jakuba 5:20, gdzie czytamy: „Wiedzcie, że ten, kto odwodzi grzesznika od jego błędnej drogi, wybawi duszę jego od śmierci i zakryje mnóstwo grzechów” (NW). Grecki rzeczownik epistrophe, ściśle związany z czasownikiem epistrepho, oznacza „obracanie dookoła, zwrot, nawrócenie” i występuje w Dziejach Apostolskich 15:3. W tekście Dziejów 15:1-3 Łukasz nie stara się unikać określenia, że pierwsi chrześcijanie nawracali. Przeciwnie, wspomina otwarcie, iż Paweł, Barnabasz i inni zostali wysłani, aby apostołom i starszym w Jeruzalem przedłożyć kwestię obrzezania, i wyjaśnia, że podczas podróży ci wyprawieni „szli przez Fenicję i Samarię, opowiadając o nawróceniu pogan”. Kiedy więc ludzie w tamtych czasach przyjmowali
-